ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥ ΙΔΡΥΤΙΚΟΥ ΤΟΥ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ, ΓΙΑ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΕΣ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΕΙΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥΣ ΜΕΤΑΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΥΣ. ΕΝΙΑΙΟ ΜΕΤΩΠΟ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ,
ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ-ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ ΚΟΜΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ- ΣΥΝΔΙΚΑΤΩΝ. Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΣΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ, Ο ΕΝΩΜΕΝΟΣ, ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΟΣ ΚΙ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟΣ ΛΑΟΣ ΣΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ
Χαιρετίζουμε και συγχαίρουμε τον ΣΥΡΙΖΑ (Συνασπισμό Ριζοσπαστικής Αριστεράς) και το μεγάλο θρίαμβό του στις κοινοβουλευτικές εκλογές του 25 Γενάρη 2015, που με τη μεγάλη αύξηση των ψήφων του (36,34%, 149 από τις 300 έδρες), σαν συνέχιση της προηγούμενης «χιονοστιβάδας των ψήφων» του 2012, όπως την είχαμε χαρακτηρίσει και με συντριπτική διαφορά από τη δεξιά, τη Νέα Δημοκρατία (27,81%, 76 έδρες), έφτασε στο κατώφλι της αυτοδύναμης κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας. Χαιρετίζουμε και στηρίζουμε την αναπόφευκτη (λόγω της έλλειψης αυτοδυναμίας του ΣΥΡΙΖΑ) όσο και αναγκαία, κατά τη γνώμη μας, ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΣΕ ΣΥΜΜΑΧΙΑ με τους Ανεξάρτητους Έλληνες (ΑΝΕΛ) (4,75%), που εκφράζουν τον αντιμνημονιακό (γι’ αυτό άμεσα αντιιμπεριαλιστικό) και αναπτυξιακό τομέα της εθνικής αστικής τάξης και με κύρια εκλογική βάση τους στη μικρή και μεσαία τάξη της πόλης και της υπαίθρου. Είναι η αναπόφευκτη, αναγκαία και δυνατή, η «αναγκαία καλή» συμμαχία μ’ αυτούς τους τομείς. Ανεξάρτητα από την αστική όσο και μεταβατική ηγεσία τους και την προσωρινή κυβερνητική συμμαχία που επιδιώκει αυτή με την Αριστερά, για δικούς της, αστικούς λόγους και οι οποίοι, τουλάχιστον, δεν ξέρουμε πού θα οδηγήσουν και θα καταλήξουν την ώρα της τελικής απόφασης και κρίσης. Είναι αναγκαία και δυνατή η λαϊκή, κοινωνική συμμαχία της εργαζόμενης τάξης, των μικρομεσαίων και αυτοαπασχολούμενων, της πόλης και της υπαίθρου, που αντικειμενικά και αναπόφευκτα εκφράστηκε και στο κυβερνητικό επίπεδο, για την ώρα μέσω των ΑΝΕΛ, από τη στιγμή που η γραφειοκρατική ηγεσία του ΚΚΕ (5,47%, 15 έδρες), όχι μόνο αρνείται να κάνει το αναγκαίο και δυνατό, όσο και αργά ή γρήγορα αναπόφευκτο ΠΛΑΤΥ ΕΝΙΑΙΟ ΜΕΤΩΠΟ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ (Κομμουνιστών-Σοσιαλιστών-Ριζοσπαστών και Οικολόγων της Αριστεράς-Εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς) -πρόταση του Χ. Ποσάδας και της Τροτσκιστικής-Ποσαδικής 4ης Διεθνούς εδώ και δεκαετίες-, που άμεσα με το ΚΚΕ, θα έδινε μια συντριπτική και αυτοδύναμη κοινοβουλευτική πλειοψηφία στην Αριστερά και θα σήμαινε τη συμμετοχή του ΚΚΕ στην Κυβέρνηση. Πράγμα που από καλύτερη θέση αυτό, θα μπορούσε να σπρώξει και να επιταχύνει το προτσές από τη Λαϊκή Κυβέρνηση στη Λαϊκή Εξουσία (που είναι ο άμεσος στόχος του ΚΚΕ, αλλά και η προγραμματική δέσμευση του Ιδρυτικού Συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ), αλλά αντίθετα αρνείται ακόμα και να στηρίξει και να δώσει ψήφο ανοχής στην Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Πράγμα που ανεξάρτητα από πρόθεση και λόγια, στην πράξη σημαίνει στήριξη και ανοχή στο υπάρχον καπιταλιστικό σύστημα στη χώρα και στην υπαρκτή εξάρτησή του από τον ευρωπαϊκό και παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό καπιταλισμό.
Εμείς στηρίζουμε την τωρινή Κυβέρνηση της χώρας, «ΧΩΡΙΣ ΟΡΟΥΣ ΚΑΙ ΠΡΟΑΠΑΙΤΟΥΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΗ ΜΕΡΙΑ ΜΑΣ, ΑΛΛΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΕΙΣ Σ’ ΑΥΤΟΝ». Κι όταν ακόμα αναγκαστεί να κάνει παραχωρήσεις και συμβιβασμούς με τον ιμπεριαλισμό, αν και θα διαφωνούμε ριζικά μ’ αυτούς, θα τη στηρίζουμε, όσο παραμένει -και θα παραμείνει- στο δικό μας ταξικό, αντιιμπεριαλιστικό στρατόπεδο και προετοιμάζει την άμεσα επόμενη αντεπίθεση ενάντιά του, στηριγμένη στην επέμβαση και τη συμμαχία του λαού, με ανοιχτή στο λαό Διπλωματία και «Διαπραγμάτευση» -με τα όπλα της ταξικής πάλης στο τραπέζι- και ελεγχόμενη από το λαό και τις οργανώσεις του Πολιτική, σε όλα τα επίπεδα της κοινωνικής και οικονομικής ζωής: με Διαρκή Συνεδριακή και Οργανική Λειτουργία του ΣΥΡΙΖΑ, με τη Συμμετοχή όλης της Αριστεράς, με Κοινωνικο-Πολιτικό Μέτωπο Κομμάτων της Αριστεράς-Συνδικάτων-Κοινωνικών-Πολιτιστικών Οργανώσεων, με Ανεξαρτησία του ΣΥΡΙΖΑ από το Αστικό Κοινοβούλιο και την Κυβέρνηση, όχι για να μην εξαρτώνται αυτά από τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά αντίθετα για να μην εξαρτάται ο ΣΥΡΙΖΑ από τους αστικούς θεσμούς, αλλά να είναι αυτός που θα καθορίζει την Πολιτική, το Πρόγραμμα, την Τακτική, την Οργάνωση και τη Δράση της Κυβέρνησης και του Κοινοβουλίου, των υπουργών, αναπληρωτών υπουργών, υφυπουργών, βουλευτών, με ΑΜΕΣΗ ΑΝΑΚΛΗΤΟΤΗΤΑ. ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΩΝ ΥΠΟΥΡΓΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΒΟΥΛΕΥΤΩΝ ΤΟΥ ΑΣΤΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ, όπου συμμετέχουμε, επεμβαίνουμε σ’ αυτό, για να το αλλάξουμε. Κι ανάμεσα στ’ άλλα είναι αυτό που θα εξασφαλίσει ώστε κυβέρνηση και βουλευτές, να μην απορροφηθούν και διαφθαρούν από το διεφθαρμένο αστικό κράτος και τους θεσμούς του και για να εξαλειφθούν οι πελατειακές σχέσεις και οι σχέσεις του «Αμαρτωλού Τριγώνου της Διαπλοκής».
Καλούμε ταυτόχρονα όλα τα Εργατικά Κράτη, τα Επαναστατικά Κράτη, τις Κυβερνήσεις της Αριστεράς, τις Εθνικιστικές Επαναστατικές, προοδευτικές και αντιιμπεριαλιστικές κυβερνήσεις του κόσμου, όλες τις Αριστερές και Προοδευτικές πολιτικές, συνδικαλιστικές, κοινωνικές, πολιτιστικές, αθλητικές, κτλ, οργανώσεις και κινήματα, τους διανοούμενους και τους καλλιτέχνες της Ευρώπης και του κόσμου, μαζί με τις οργανώσεις και τα κινήματα της Ελλάδας, να στηρίξουν με τον ίδιο τρόπο τον ΣΥΡΙΖΑ, τον πρόεδρό του και σημερινό πρωθυπουργό σύντροφο Αλέξη Τσίπρα και την ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ. Ενάντια στους εκβιασμούς, τις πιέσεις, τη δυσφήμηση και συκοφάντηση, την επέμβαση στη χώρα και τις προσπάθειες αποσταθεροποίησής της, από τη μεριά του ιμπεριαλισμού και των ντόπιων τοποτηρητών του, αλλά και ενάντια στη συνένοχη στάση –ίσων αποστάσεων, που ευνοεί τον ιμπεριαλισμό- της γραπου ευνοεί τον ιμπεριαλισμό- της γραφειοκρατίας της αριστεράς, κάθε απόχρωσης και όλου του κόσμου. Για να μπορέσει η Λαϊκή Κυβέρνηση της Ελλάδας, να προωθήσει και να βαθύνει ΤΟ ΑΝΑΓΚΑΙΟ ΑΝΤΙΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟ, ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΑΙ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ, ΠΟΛΙΤΙΚΗ, ΤΑΚΤΙΚΗ ΚΑΙ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΤΗΣ. Ώστε από την Κυβέρνηση «ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ» να προχωρήσει γρήγορα στο Πλατύ Μέτωπο και την Κυβέρνηση της Αριστεράς (με τη συμμετοχή του ΚΚΕ και όλης της κομμουνιστικής, σοσιαλιστικής, ριζοσπαστικής, οικολογικής, εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς) κι από εκεί στη ΛΑΪΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ. Για να μπορέσει γρήγορα να ξεπεράσει η χώρα τη χρόνια κρίση, την αποσύνθεση, την καθυστέρηση, το φασισμό, τον πόλεμο και τα ερείπια που της έχει προκαλέσει το παγκοσμιοποιημένο καπιταλιστικό σύστημα και που επιδεινώθηκαν με τη νεοφιλελεύθερη και μνημονιακή βαρβαρότητα της Κυβέρνησης του Μαύρου Μετώπου και της ιμπεριαλιστικής τρόικας. Και για ν’ «ανακάμψει», ν’ ανασυγκροτηθεί και ν’ αναπτυχθεί προς όφελος του λαού της. ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΙΔΡΥΤΙΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΠΟΥ ΕΚΦΡΑΖΕΙ ΚΙ ΕΝ ΜΕΡΕΙ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΥΕΙ, ΤΗΝ ΕΠΑΝΕΚΚΙΝΗΣΗ ΤΗΣ ΔΙΑΡΚΟΥΣ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ. Επανεκκίνηση μιας Επανάστασης, που στη Διάρκειά της, διακόπηκε πολλές φορές από την ιμπεριαλιστική συγκέντρωση κι επίθεση στην Ελλάδα και την Ευρώπη, αλλά και από τη λιποταξία της γραφειοκρατικής ηγεσίας της αριστεράς, κομμουνιστικής και σοσιαλιστικής, στο εχθρικό ταξικό στρατόπεδο, ιδιαίτερα στις στιγμές της τελικής κρίσης κι απόφασης, στη σύγκρουση καπιταλισμός-σοσιαλισμός. Αυτό έγινε ανάμεσα στ’ άλλα με την παράδοση, από τη μεριά αυτής της γραφειοκρατικής ηγεσίας, των όπλων και των ίδιων των δύο αντιιμπεριαλιστικών, αντικαπιταλιστικών και σοσιαλιστικών επαναστάσεων του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, το 1944-49, στο εχθρικό στρατόπεδο, όσο και με μια παρόμοια παράδοση της Λαϊκής Εξέγερσης και του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-Πολυτεχνείο στη δεξιά, αλλά και με την οπισθοδρόμηση που επέβαλε η διεφθαρμένη γραφειοκρατική ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, στις αντιιμπεριαλιστικές κι εν μέρει αντικαπιταλιστικές κατακτήσεις που έκανε ο ελληνικός λαός, στη διάρκεια των πρώτων χρόνων της σοσιαλιστικής Κυβέρνησης. Όπου μια αντικειμενική, ταξική κοινωνική πορεία, βασισμένη στην κοινωνική «ωρίμανση των ελληνικών μαζών και των συνθηκών για το σοσιαλισμό», η χώρα έφτασε στο κατώφλι του Επαναστατικού Κράτους, όπως το είχαμε χαρακτηρίσει εμείς οι ποσαδικοί. Ενταγμένο στο αντικειμενικό κι εν μέρει συνειδητό (από τομείς της ηγεσίας της ΕΣΣΔ, των Εργατικών Κρατών εκείνη τη στιγμή) Παγκόσμιο Αντιιμπεριαλιστικό Μέτωπο Εργατικών Κρατών-Επαναστατικών Κρατών-«Τρίτου Κόσμου»-Επαναστατικών κι Αριστερών Κομμάτων και Κινημάτων των καπιταλιστικών χωρών.
Είναι βασισμένος σ’ αυτή την ιστορική επαναστατική παράδοση και στον πολιτισμό του, που ο ελληνικός λαός και πάλι επέβαλε αυτή την κοινωνική του ωρίμανση και θέληση για τον κοινωνικό μετασχηματισμό, ακόμα και μέσα από τις αστικές εκλογές, που σημαίνουν όλα τα συμπαρομαρτούντα εμπόδια γι’ αυτό. Μπόρεσε να το κάνει και εκλογικά ο ελληνικός λαός, γιατί η κρίση αποσύνθεσης του καπιταλιστικού συστήματος στη χώρα και στον κόσμο είναι ολοκληρωτική, τελική, επιθανάτια, αναπόφευκτη, συστημική και ταυτόχρονα αντι-συστημική (από τη Διαρκή Σοσιαλιστική Επανάσταση που δεν σταμάτησε ποτέ και παντού) και γιατί συνάντησε μια Νέα Ηγεσία της Αριστεράς, αυτή του ΣΥΡΙΖΑ -σαν αυτή που οικοδομείται σε όλο τον κόσμο-, που διεκδικεί, με κάθε τρόπο -και σωστά ακόμα και μέσα από αυτές τις εκλογές-, να εκφράσει την ΗΓΕΜΟΝΙΑ ΤΗΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΗΣ ΤΑΞΗΣ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ, για να μπορέσει, μαζί με τους προσωρινούς ή/και μονιμότερους συμμάχους της, να δώσει προοδευτική και ειρηνική αντιιμπεριαλιστική, αντικαπιταλιστική και σοσιαλιστική διέξοδο σ’ αυτή την κρίση και τον πόλεμο του υπάρχοντος, όσο κι επικίνδυνου για την ανθρωπότητα και το φυσικό περιβάλλον της, ιμπεριαλιστικού καπιταλιστικού συστήματος. Παίρνοντας τη σκυτάλη για την από δω και πέρα -και για πάντα- προοδευτική και σοσιαλιστική πορεία της χώρας, όχι τόσο από το οπισθοδρομικό και αντιδραστικό σημείο που την άφησαν το καπιταλιστικό σύστημα και οι κυβερνήσεις του, αλλά από τους προηγούμενους ταξικούς αγώνες του ελληνικού λαού και της κομμουνιστικής, σοσιαλιστικής, επαναστατικής πρωτοπορίας του, για να φτάσουμε γρήγορα στο πιο ανυψωμένο επίπεδο των κατακτήσεων τους και να το βαθύνουμε στην κατεύθυνση του κοινωνικού μετασχηματισμού. Κι αποδείχτηκε για μια ακόμα φορά, πόσο πλαστό είναι το δίλημμα Λαϊκή Κυβέρνηση (Εργατο-Αγροτική Κυβέρνηση, Κυβέρνηση της Αριστεράς, κτλ) ή Λαϊκή Εξουσία. Είναι οι ταξικοί και πολιτικοί συσχετισμοί αυτοί που καθορίζουν την ΑΛΛΗΛΟΥΧΙΑ ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΥΟ, ΣΕ ΧΩΡΟ ΚΑΙ ΧΡΟΝΟ, ΠΡΙΝ, ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΟ ΕΝΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΛΛΟ. Σε κάθε περίπτωση, αυτή που πραγματικά πρέπει να προετοιμάζεται ήδη από πριν, πριν ακόμα ανατραπεί ο καπιταλισμός, είναι η ΛΑΪΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ, σ’ αυτή την περίπτωση σαν ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗ ΛΑΪΚΗ ΔΥΑΔΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ: ΛΑΟΣ «ΕΝΩΜΕΝΟΣ, ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΟΣ ΚΙ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟΣ», ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΕΝΩΜΕΝΟ ΚΙ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ.
Εμείς είμαστε γεμάτοι από επαναστατική συγκίνηση και υπερηφάνεια, γιατί βλέπουμε να συγκεκριμενοποιείται στην Ελλάδα, αυτό που ο μαρξιστής δάσκαλος αυτής της φάσης Χ. Ποσάδας, πρόβλεψε, ανέλυσε, πρότεινε κι οργάνωσε, εδώ και πολλές δεκαετίες κι εμείς σαν Τροτσκιστική-Ποσαδική 4η Διεθνής κι Ελληνικό Τμήμα της, εφαρμόσαμε, σαν η πρώτη και μοναδική –για πολλά χρόνια- πολιτική οργάνωση στην Ελλάδα: Το Ενιαίο Μέτωπο της Αριστεράς και την Κυβέρνησή του. Αυτό το Ενιαίο Μέτωπο ήδη μετασχηματίστηκε, εν μέρει, σε Ενιαίο Κόμμα, τον ΣΥΡΙΖΑ. Σ’ αυτό το Ενιαίο Μέτωπο, δεν βρίσκεται –για την ώρα- το ΚΚΕ και μερικά Εξωκοινοβουλευτικά Κόμματα και Οικολόγοι της Αριστεράς, για να το συμπληρώσουν, σαν ένα «υπέροχο παζλ της Αριστεράς», όπως το έχουμε χαρακτηρίσει. Κι αυτό εξαιτίας αποκλειστικά των γραφειοκρατικών ηγεσιών τους, που αντιμετωπίζουν με μαξιμαλιστικό σεκταρισμό τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και γενικά η μια οργάνωση την άλλη και με μινιμαλιστικό, διεκδικητικό και αμυντικό οπορτουνισμό το σύστημα!!! ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ ΔΕΝ ΑΝΤΕΠΙΤΙΘΕΝΤΑΙ ΣΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ, ΔΕΝ ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΝ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΚΙ ΟΥΤΕ ΚΑΝ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΖΟΥΝ ΤΗΝ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗ ΤΑΞΙΚΗ, ΔΥΑΔΙΚΗ ΚΑΙ ΛΑΪΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ.
Συμμετέχουν έτσι, συνειδητά ή ασυνείδητα, στην αυταπάτη και τη σύγχυση, ότι μπορεί να υπάρξει σταθερή διεκδίκηση, αντίσταση, πραγματική αντιπολίτευση και πολύ περισσότερο δημοκρατικές, οικονομικές και κοινωνικές κατακτήσεις, στα πλαίσια του καπιταλιστικού συστήματος και μάλιστα στην ιμπεριαλιστική του φάση, αυτή της τελικής, ακροτελεύτιας και ανεπίστρεπτης συγκέντρωσης, παρασιτισμού, κρίσης αποσύνθεσης και του Διαρκούς Πολέμου, που κάνει με όλα τα μέσα ενάντια στην ανθρωπότητα! Δεν υπάρχει καλύτερος σύμμαχος για το υπάρχουν σύστημα απ’ αυτό. ΓΙΑΤΙ ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΚΙ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΗ ΤΟΥ ΚΡΙΣΗ, ΑΠΟΣΥΝΘΕΣΗ ΚΑΙ ΑΔΥΝΑΜΙΑ -τα όπλα και οι απειλές δείχνουν πάντα την αδυναμία αυτού που τα εκτοξεύει- Η ΜΟΝΗ «ΔΥΝΑΜΗ» ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Η ΑΔΥΝΑΜΙΑ ΤΩΝ ΗΓΕΣΙΩΝ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ!
Αυτό που πρέπει και μπορεί να γίνει και θα γίνει σύντομα, σαν μια αναπόφευκτη ανάγκη, το Πλατύ Ενιαίο Μέτωπο της Αριστεράς και η πολύ προσεχής Κυβέρνησή του στην Ελλάδα –όπως και σ’ όλη την Ευρώπη-, δεν σημαίνει καθόλου ν’ απορροφηθούν και να διαλυθούν τα Κόμματα, οι Τάσεις και τα Ρεύματα της Αριστεράς μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά σαν Μέτωπο, Κόμμα με Κόμμα, στην πορεία προς το ΕΝΙΑΙΟ ΚΟΜΜΑ ΤΗΣ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ, οποιαδήποτε ονομασία κι αν πάρει αυτό. Γιατί ακόμα δεν υπάρχει αυτό, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι μόνο μια περιορισμένη έκφρασή του και γιατί αν υπήρχε ήδη αυτό το Κόμμα, με ελευθερία των τάσεων και των ρευμάτων στο εσωτερικό του, όσο αφορά τη συζήτηση και την επεξεργασία των θέσεων και των αποφάσεων, αλλά και με Δημοκρατικό Συγκεντρωτισμό όλων γύρω από την εφαρμογή τους, όχι μόνο δεν θα ήταν αναγκαίο το Μέτωπο της Αριστεράς, αλλά και ήδη, εδώ και πολλές δεκαετίες, θα είχε φτάσει στην Κυβέρνηση και στη Λαϊκή Εξουσία, στο Επαναστατικό κι Εργατικό Κράτος. Ο ΣΥΡΙΖΑ και η Κυβέρνησή του, έστω και σε προσωρινή και ήσσονος σημασίας συμμαχία με τους ΑΝΕΛ, ΔΙΕΥΚΟΛΥΝΕΙ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΑΝΑΓΚΑΙΑ, ΑΝΑΠΟ- ΦΕΥΚΤΗ, ΟΣΟ ΚΙ ΕΦΙΚΤΗ, ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ, ΤΗ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗ. ΕΙΝΑΙ ΓΙ’ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΜΙΑ «ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΑΡΕΝΘΕΣΗ», αλλά για «…έναν ολόκληρο κόσμο που θα κερδίσουμε,… χάνοντας μόνο και μόνο τις αλυσίδες μας…» (Μανιφέστο του Κομμουνιστικού Κόμματος, Μαρξ-Ένγκελς). Ατυχής και δυστυχής παρένθεση στην ιστορία, στην προαιώνια και διαρκή κοινωνική πορεία της ανθρωπότητας, είναι τα καθεστώτα της ατομικής ιδιοκτησίας, που έχουν μόλις λίγες χιλιάδες χρόνια ζωή, αφού διαδέχτηκαν, λόγω έλλειψης των αναγκαίων υλικών μέσων, τον «πρωτόγονο κομμουνισμό», που διήρκεσε πολλές δεκάδες χιλιάδες χρόνια. Και η γεμάτη δεινά για την ανθρωπότητα παρένθεση των καθεστώτων της ατομικής ιδιοκτησίας –με κοινό χαρακτηριστικό τη συγκέντρωση του πλούτου σε λίγα χέρια και τη στέρηση των παραγωγών από τα προϊόντα της παραγωγής τους-, κλείνει οριστικά με το τελευταίο καθεστώς ατομικής ιδιοκτησίας, το καπιταλιστικό. Στην Ελλάδα, με την Κυβέρνηση της Αριστεράς που μόλις θριάμβευσε, πρέπει και μπορούμε να επιταχύνουμε αυτό το ταξικό κι επαναστατικό κλείσιμο αυτής της γεμάτης δεινά για την ανθρωπότητα παρένθεσης, αρχίζοντας εμείς από την κατάργηση των «μνημονίων», τη διαγραφή του «χρέους», την κατάργηση του «πρωτογενούς πλεονάσματος» της βαρβαρότητας και της «σταθερότητας των νεκροταφείων», την κατάργηση της πολεμικής συμμετοχής και προετοιμασίας της χώρας. Κι όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά στην Ευρώπη και τον κόσμο. Αυτό αντανακλάται και θα εκφραστεί στο γεγονός ότι όσο μικρής διάρκειας (παρένθεση) ήταν το αντιδραστικό κι αντεπαναστατικό αντιλαϊκό πείραμα του ιμπεριαλισμού στην Ελλάδα, άλλο τόσο, μεγάλο, ανοιχτό και Διαρκές θα είναι το Αριστερό προοδευτικό πείραμα στην Ελλάδα, παράδειγμα ήδη και ώθηση για όλη την Ευρώπη και τον κόσμο. Ο σοσιαλισμός, αυτός ο «άλλος εφικτός κόσμος», πλανιέται πάντα σαν «φάντασμα» και τρόμος για τον ιμπεριαλιστικό καπιταλισμό και σαν ελπίδα κι απαντοχή, «ειρήνη και πρόοδος, ανθρώπινη αξιοπρέπεια, λογική και δίκαιο» (Χ. Ποσάδας) για τους λαούς.
Η Ελλάδα και ο κυβερνητικός θρίαμ- βος της Αριστεράς, δίνει απάντηση ταξική, επαναστατική και σοσιαλιστική, ακόμα και μέσα από τις αστικές εκλογές, στο δίλημμα «Σοσιαλισμός ή Βαρ- βαρότητα», Σοσιαλιστική πρόοδος και ειρήνη, ή καπιταλιστική βαρβαρότητα, φασισμός και πόλεμος. Είναι ΑΠΟΤΕ- ΛΕΣΜΑ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΑΙΤΙΟ, ΤΗΣ ΑΝΟΔΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΠΕΚΤΑΣΗΣ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙ- ΑΣ ΔΙΑΡΚΟΥΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ, σε όλες της τις μορφές και Κινήματα που αυτή παίρνει και που πρέπει να συνεχίσει να τις παίρνει και να τις ανυψώνει σ’ αυτή την κατεύθυνση: Τοπικό και Παγκό- σμιο Αντιιμπεριαλιστικό Κοινωνικο-Πολιτικό Μέτωπο (ΑΚΠΜ), Διεθνή Φόρα και Σεμινάρια της Αριστεράς, Μέτω- πα και Κυβερνήσεις της Αριστεράς, Επαναστατικές Εθνικιστικές Κυβερνήσεις και Κινήματα, Επαναστατικά Κράτη, Εργατικά Κράτη, Διμερείς και Πολυμερείς Συνεργασίες τους, Κίνα-Ρωσία, BRICS, UNASUR, CELAC, ALBA, Τράπεζα Νότου, Ευρασιατική Ένωση κτλ. Που αν και συνδυάζονται και «αλληλοδιεισ- δύουν» ακόμα με πολλές καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής και διανομής, όχι μόνο δεν ευνοούν την ιμπεριαλιστική συγκέντρωση και τον πόλεμο, αλλά αντίθετα αντιπαρατίθενται σ’ αυτό και διευκολύνουν τις χώρες, τους λαούς και τις κυβερνήσεις, που θέλουν να προχωρήσουν παραπέρα και σε βάθος, τις αντιιμπεριαλιστικές, αντικαπιταλιστικές και σοσιαλιστικές ανατροπές, όπως επιδιώκει ο ΣΥΡΙΖΑ και η Κυβέρνησή του.
Είναι σ’ αυτά τα πλαίσια που σύ- ντομα θα αποδειχτεί και στην Ελλάδα, ότι όσο κι αν «η Κυβέρνηση μπο- ρεί να παρθεί με την κοινοβουλευτική οδό», άλλο τόσο δεν μπορεί να προωθηθεί και να οικοδομηθεί η Λαϊ- κή Εξουσία, το Εργατικό Κράτος και o σοσιαλισμός, χωρίς το Κόμμα-Σοβιέτ-Διεθνή (Χ. Ποσάδας). Ο παγκόσμιος καπιταλισμός το ξέρει καλύτερα αυτό και γι’ αυτό προσπάθησε να τρο- μοκρατήσει τον ελληνικό λαό, με τη «Σοβιετική Ελλάδα του ΣΥΡΙΖΑ». Αλλά ο ελληνικός λαός, είναι τόσο «ώριμος για το σοσιαλισμό» (Χ. Ποσάδας), ώστε αυτό το εξέλαβε σαν διαφήμιση κι όχι σαν δυσφήμιση του ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί ανάμεσα στ’ άλλα είχε μάθει, ζώντας ιδιαίτερα στα Βαλκάνια, για την Κοινωνική Ανωτερότητα των Εργατικών («Σοσιαλιστικών») Κρατών, που παρά την πα- ρασιτική και φιλοκαπιταλιστική γρα- φειοκρατία τους, που τα σφετεριζόταν και είχε καταργήσει τα Σοβιέτ, το Κόμμα και τη Διεθνή, ήταν ανώτερα όσο αφορά την ικανοποίηση των κοινωνι- κών αναγκών του λαού, έχοντας κρατικοποιήσει και σχεδιάσει την οικονομία με βάση αυτές τις ανάγκες. Κι έμαθε ακόμα περισσότερα ο ελληνικός λαός, βλέποντας την οικονομική και κοι- νωνική οπισθοδρόμηση αυτών των Εργατικών Κρατών, όταν ακριβώς αυτή η γραφειοκρατία έπεσε, ανοιχτά πια, «ειλικρινά» (Χ. Οράσιο), στην αγκαλιά του καπιταλισμού. Κάτι ανάλογο και μ’ αυτό που έκανε και συνεχίζει να κάνει η γραφειοκρατία κάθε απόχρωσης στη χώρα μας, και όχι μόνο, μ’ επικεφαλής τη διεφθαρμένη γραφειοκρατία του ΠΑΣΟΚ. Και τώρα, μπροστά στα μάτια του, ο λαός βλέπει την προοδευτική και αντικειμενικά αντιιμπεριαλιστική στροφή της Ρωσίας (με κοινωνική βάση πάντα σοβιετική και κομμουνιστική, όντας έτσι το σημερινό «ψευδώνυμο της ΕΣΣΔ» (Χ. Οράσιο). Μιας Ρωσίας, που όπως και το «ιδιόμορφο» Εργατικό Κράτος της Κίνας και μαζί με το Παγκόσμιο ΑΚΠΜ, μπορεί και πρέπει να είναι τα στηρίγματα για την προοδευτική διέξοδο της Ελλάδας από την καπιταλιστική κρίση και καθυστέρηση.
Η Ελλάδα και η κυβερνητική νίκη της Αριστεράς είναι το ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΤΟ ΑΙΤΙΟ της επικαιρότητας και της επικαιροποίησης της Παγκόσμι- ας «ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ ΤΩΝ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΙΣ ΚΑΠΙΤΑ- ΛΙΣΤΙΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΚΑΙ ΔΙΑΝΟΜΗΣ» (Μαρξ-Ένγκελς), που διαρ- θρώνεται Προγραμματικά, Πολιτικά, Τακτικά, Οργανωτικά, Πρακτικά, μέσα από μια Διαρκή Επαναστατική και Σοσιαλιστική «Συμμαχία με την Παγκόσμια ΤΑΞΙΚΗ, ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΠΑΛΗ των εργαζομένων και όλου του λαού». Έτσι όπως εξελίσσεται αυτή αντικειμενικά στον κόσμο κι έχει αναλυθεί σαν τέτοια από τη δική μας Τροτσκιστική-Ποσαδική 4η Διεθνή κι έχει προταθεί απ’ αυτή σαν η αντικειμενική και συνειδητή βάση για τη Σοσιαλιστική Διέξοδο στην τελική σύγκρουση Σοσιαλισμός-Καπιταλισμός. Που παίρνει τη μορφή και το περιεχόμενο της Διαρκούς Σοσιαλιστικής Επανάστασης, ενάντια στο Διαρκή 3ο Παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό Πόλεμο. Τρίτος δρόμος και πολύ περισσότερο «Συμφωνίες Γέφυρες» ανάμεσα στα δύο συστήματα, δεν υπάρχουν, γιατί η ΡΗΞΗ ΚΑΙ Η ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΑΝΑΜΕΣΑ ΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΗ. Τόσο γιατί την προετοιμάζει και την κάνει καθημερινά ο ιμπεριαλιστικός καπιτα- λισμός, όσο και γιατί η ανθρωπότητα, οι χώρες, οι ήπειροι, οι λαοί, ο πλανήτης γη και οι προοδευτικές και σοσιαλιστικές ηγεσίες, δεν έχουν καμιά ανάγκη, δεν πρέπει και δεν μπορούν να την αναβάλουν, γιατί έτσι παρατείνονται, παραμένουν, εντείνονται κι επεκτείνονται τα δεινά αυτού του καθημερινού, Διαρκούς Παγκόσμιου ιμπεριαλιστικού Πολέμου. Τα λίγα περιθώρια που απομένουν, για να χρησιμοποιήσει η Αριστερά τις διαφορές ανάμεσα στις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, ΗΠΑ-Ευρώπη-Ιαπωνία, μεγαλώνουν την ανάγκη να μην υποταχτούν ούτε για λίγο, η Αριστερά, οι χώρες και οι λαοί, στις οποιεσδήποτε προσωρινές συμφωνίες και «γέφυρες» μαζί τους. Δεν πρέπει να επαναλαμβάνεται η αντεπαναστατική κι εγκληματική πολιτική της σταλινικής γραφειοκρατίας, που έκανε και υποτάχτηκε στις γνωστές τέτοιες συμφωνίες με τον ιμπεριαλισμό, αφού έκανε την ανεπίτρεπτη κι ανύπαρκτη διάκριση ανάμεσα στο «δημοκρατικό και το φασιστικό ιμπεριαλισμό»! Βάζοντας πρώτα σε κίνδυνο την ίδια τη Σοβιετική Ένωση και στη συνέχεια προδίδοντας την Επανάσταση στην Ελλάδα και όλη την Ευρώπη. Τα σημερινά ιστορικά ταξικά ανάλογα αυτής της διάκρισης και των διαφορών, είναι οι δήθεν διαφορές ανάμεσα στον Ομπάμα και τη Μέρκελ. Και οι δύο αποτελούν ένα εκρηκτικό μίγμα στρατιωτικού και οικονομικού πολέμου αντίστοιχα. Βλέπε Ουκρανία, Μέση Ανατολή, Αφρική, Ασία, Ευρώπη. Αυτοί, οι ιμπεριαλιστές, ενωμένοι, μετά τη «Γέφυρα», και τη «Νέα Συμφωνία», μας περιμένουν με μεγαλύτερη πολεμική και βάρβαρη επιθετικότητα. Έτσι κι εμείς πρέπει να είμαστε ακόμα πιο προετοιμασμένοι, ενωμένοι, αλληλέγγυοι κι οργανωμένοι, με τη γρήγορη κι επείγουσα αντεπίθεση και πορεία προς τη Λαϊκή Εξουσία, το Επαναστατικό κι Εργατικό Κράτος και την πορεία προς την τοπική και ηπειρωτική Επαναστατική Ολοκλήρωση, Ομοσπονδία και Ένωση και το Σοσιαλισμό.
Όσο κι αν ο ευρωπαϊκός ιμπεριαλισμός και οι πολιτικοί του αντιπρόσωποι, προσπαθούν ν’ αντιπαραθέσουν τον ελληνικό λαό, με τους λαούς των άλλων χωρών της Ευρώπης, αυτοί στέκονται αλληλέγγυοι στον αγώνα του για Εθνική, Οικονομική και Λαϊκή Απελευθέρωση και Ανεξαρτησία από τον ιμπεριαλισμό, από τη δικτατορία και τον πόλεμο των πολυεθνικών μονοπωλίων και του χρηματιστικού κεφαλαίου τους. Γιατί είναι και δικός τους αγώνας, στις δικές τους χώρες, που όλες δέχονται, έστω και σε άλλο βαθμό κι έκτα- ση τις συνέπειές του. Η Ελλάδα ήταν ένα από τα αντιλαϊκά, πολεμικά πειρά- ματα και γενικές δοκιμές, για όλη την Ευρώπη και τον κόσμο. Κι όπως η Ελλάδα, με το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, ήταν μια από τις πρώτες και πρωτοπόρες χώρες που συνέβαλαν στην ήττα του ναζιφασι- σμού στην Ευρώπη, έτσι και τώρα ξαναγίνεται η πρώτη χώρα, με το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-Πολυτεχνείο-Κυβέρνηση της Αριστεράς-πορεία προς τη Λαϊκή Εξουσία, που προετοιμάζει και προωθεί την οριστική ήττα και ανατροπή του ιμπεριαλισμού σε όλη την Ευρώπη. Η Διεθνιστική Αλληλεγγύη είναι όσο ποτέ αναγκαία, ικανή και ώριμη συνθήκη, αλλά και η θέληση ήδη όλων των λαών της Ευρώπης και του κόσμου, για την κοινωνική απελευθέρωσή τους.
Στην Ελλάδα και με την Κυβέρνηση της Αριστεράς, θ’ αποδειχτεί επίσης το πόσο πλαστό είναι πια το δίλημμα Μεταρρύθμιση ή Επανάσταση. Ο ιμπεριαλιστικός καπιταλισμός, όπως απέδειξε με τα μνημόνιά του στην Ελλάδα, δεν μπορεί να δεχτεί καμιά δημοκρατική, οικονομική, κοινωνική μεταρρύθμιση, προοδευτική, ακόμα και αστική, σαν αυτές που έκανε στα πρώτα στάδια της ύπαρξής του, ενάντια στη φεουδαρχία. Τώρα αντίθετα χρησιμοποιεί μεσαιωνικές και φεουδαρχικές «μεταρρυθμίσεις» και οπισθοδρομήσεις σε όλο τον κόσμο, για να υπηρετήσουν τη συγκεντρωτική, εκμεταλλευτική, καταπιεστική, κερδοσκοπική, τοκογλυφική, παρασιτική, σάπια και διεφθαρμένη οικονομική του βάση. Αυτό ήταν και τα μνημόνια, όπου κάποιες αστικές μεταρρυθμίσεις που περιείχαν, ήταν απλά για το θεαθήναι. Πραγματικά προοδευτικές, αντιφεουδαρχικές (όπως άμεσος διαχωρισμός κράτους κι εκκλησίας, δήμευση της γαιοχτητικής εκκλησιαστικής περιουσίας και όλης της μεγάλης ιδιοκτησίας στη γη, κτλ), δημοκρατικές, οικονομικές (φορολογικές, κτλ), κοινωνικές, πολιτικές (Απλή Αναλογική, κτλ), ατομικές μεταρρυθμίσεις, ελευθερίες και δικαιώματα, Εθνική και Λαϊκή Κυριαρχία -που τόσο οπισθοδρόμησαν με τα ιμπεριαλιστικά μνημόνια και όχι μόνο, στην Ελλάδα, στην Ευρώπη και τον κόσμο-, μόνο η Αριστερά και η Κυβέρνησή της μπορεί και πρέπει πια να υλοποιήσει, ενώνοντάς τες άμεσα με την αντιιμπεριαλιστική, αντικαπιταλιστική και σοσιαλιστική ανατροπή κι Επανάσταση. Έτσι δεν πρόκειται πια για το «Μεταρρύθμιση ή Επανάσταση», αλλά για το «Μεταρρύθμιση και Επανάσταση». Με γρήγορο κι επείγον αποκορύφωμα αυτών των προοδευτικών Μεταρρυθμίσεων, τη Μεταρρύθμιση του Συντάγματος, τη Συντακτική Συνέλευση και την Επανίδρυση της χώρας, στα πλαίσια και της πορείας προς την Επανίδρυση της Ευρώπης.
Μιας Ελλάδας και Ευρώπης Λαϊκής, Επαναστατικά Δημοκρατικής, Αλληλέγγυας και Σοσιαλιστικής. Κι αυτό πρέπει να υπηρετήσουν Κυβέρνηση, Βουλευτές, Ευρωβουλευτές και Πρόεδρος Δημοκρατίας της Αριστεράς!!! Στην Ελλάδα, όπως και παντού αποδείχνεται και θ’ αποδειχτεί όσο υπάρχει καπιταλισμός, ότι δεν υπάρχει «καλός καπιταλισμός». «Καλός καπιταλισμός» μπορεί να υπάρξει μόνο στην πορεία προς την κατάργησή του!!! «Απαλλοτριώνοντας τους απαλλοτριωτές» κι επιστρέφοντας στους απαλλοτριωμένους και φτωχοποιημένους έλληνες, ευρωπαίους και πολίτες όλου του κόσμου, τόσο την ήδη συγκεντρωμένη στους αρπακτικούς απαλλοτριωτές ιμπεριαλιστές ιδιοκτησία και υπεραξία, όσο και τα από δω και πέρα παραγόμενα και αυξανόμενα αγαθά και υπηρεσίες, στους παραγωγούς τους, στον εργαζόμενο και παραγωγικό λαό και στον άμεσα δημοκρατικό έλεγχό τους. Ενσωματώνοντας στην αναγκαία κοινωνικά εργασία και μισθούς, όλο τον πληθυσμό, για να μην υπάρχει κανένας άνεργος, κανένας φτωχός, κανένας πεινασμένος, κανένας άστεγος, κανένας άδικα άρρωστος και πεθαμένος, κανένας αμόρφωτος. Ακόμα και η πραγματική τήρηση του υπάρχοντος αστικού Συντάγματος, που βάζει την ζωή και την εργασία των πολιτών πάνω από οτιδήποτε άλλο, με δικαίωμα μάλιστα οι πολίτες να υπερασπιστούν αυτό το δικαίωμα με όλα τα μέσα, απαιτεί την κοινωνική πορεία προς τη Διαρκή Επανάσταση, προς το Επαναστατικό κι Εργατικό Κράτος.
ΕΚΚ (Τ-Π), 9/2/2015
Χαιρετίζουμε και συγχαίρουμε τον ΣΥΡΙΖΑ (Συνασπισμό Ριζοσπαστικής Αριστεράς) και το μεγάλο θρίαμβό του στις κοινοβουλευτικές εκλογές του 25 Γενάρη 2015, που με τη μεγάλη αύξηση των ψήφων του (36,34%, 149 από τις 300 έδρες), σαν συνέχιση της προηγούμενης «χιονοστιβάδας των ψήφων» του 2012, όπως την είχαμε χαρακτηρίσει και με συντριπτική διαφορά από τη δεξιά, τη Νέα Δημοκρατία (27,81%, 76 έδρες), έφτασε στο κατώφλι της αυτοδύναμης κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας. Χαιρετίζουμε και στηρίζουμε την αναπόφευκτη (λόγω της έλλειψης αυτοδυναμίας του ΣΥΡΙΖΑ) όσο και αναγκαία, κατά τη γνώμη μας, ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΣΕ ΣΥΜΜΑΧΙΑ με τους Ανεξάρτητους Έλληνες (ΑΝΕΛ) (4,75%), που εκφράζουν τον αντιμνημονιακό (γι’ αυτό άμεσα αντιιμπεριαλιστικό) και αναπτυξιακό τομέα της εθνικής αστικής τάξης και με κύρια εκλογική βάση τους στη μικρή και μεσαία τάξη της πόλης και της υπαίθρου. Είναι η αναπόφευκτη, αναγκαία και δυνατή, η «αναγκαία καλή» συμμαχία μ’ αυτούς τους τομείς. Ανεξάρτητα από την αστική όσο και μεταβατική ηγεσία τους και την προσωρινή κυβερνητική συμμαχία που επιδιώκει αυτή με την Αριστερά, για δικούς της, αστικούς λόγους και οι οποίοι, τουλάχιστον, δεν ξέρουμε πού θα οδηγήσουν και θα καταλήξουν την ώρα της τελικής απόφασης και κρίσης. Είναι αναγκαία και δυνατή η λαϊκή, κοινωνική συμμαχία της εργαζόμενης τάξης, των μικρομεσαίων και αυτοαπασχολούμενων, της πόλης και της υπαίθρου, που αντικειμενικά και αναπόφευκτα εκφράστηκε και στο κυβερνητικό επίπεδο, για την ώρα μέσω των ΑΝΕΛ, από τη στιγμή που η γραφειοκρατική ηγεσία του ΚΚΕ (5,47%, 15 έδρες), όχι μόνο αρνείται να κάνει το αναγκαίο και δυνατό, όσο και αργά ή γρήγορα αναπόφευκτο ΠΛΑΤΥ ΕΝΙΑΙΟ ΜΕΤΩΠΟ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ (Κομμουνιστών-Σοσιαλιστών-Ριζοσπαστών και Οικολόγων της Αριστεράς-Εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς) -πρόταση του Χ. Ποσάδας και της Τροτσκιστικής-Ποσαδικής 4ης Διεθνούς εδώ και δεκαετίες-, που άμεσα με το ΚΚΕ, θα έδινε μια συντριπτική και αυτοδύναμη κοινοβουλευτική πλειοψηφία στην Αριστερά και θα σήμαινε τη συμμετοχή του ΚΚΕ στην Κυβέρνηση. Πράγμα που από καλύτερη θέση αυτό, θα μπορούσε να σπρώξει και να επιταχύνει το προτσές από τη Λαϊκή Κυβέρνηση στη Λαϊκή Εξουσία (που είναι ο άμεσος στόχος του ΚΚΕ, αλλά και η προγραμματική δέσμευση του Ιδρυτικού Συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ), αλλά αντίθετα αρνείται ακόμα και να στηρίξει και να δώσει ψήφο ανοχής στην Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Πράγμα που ανεξάρτητα από πρόθεση και λόγια, στην πράξη σημαίνει στήριξη και ανοχή στο υπάρχον καπιταλιστικό σύστημα στη χώρα και στην υπαρκτή εξάρτησή του από τον ευρωπαϊκό και παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό καπιταλισμό.
Εμείς στηρίζουμε την τωρινή Κυβέρνηση της χώρας, «ΧΩΡΙΣ ΟΡΟΥΣ ΚΑΙ ΠΡΟΑΠΑΙΤΟΥΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΗ ΜΕΡΙΑ ΜΑΣ, ΑΛΛΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΕΙΣ Σ’ ΑΥΤΟΝ». Κι όταν ακόμα αναγκαστεί να κάνει παραχωρήσεις και συμβιβασμούς με τον ιμπεριαλισμό, αν και θα διαφωνούμε ριζικά μ’ αυτούς, θα τη στηρίζουμε, όσο παραμένει -και θα παραμείνει- στο δικό μας ταξικό, αντιιμπεριαλιστικό στρατόπεδο και προετοιμάζει την άμεσα επόμενη αντεπίθεση ενάντιά του, στηριγμένη στην επέμβαση και τη συμμαχία του λαού, με ανοιχτή στο λαό Διπλωματία και «Διαπραγμάτευση» -με τα όπλα της ταξικής πάλης στο τραπέζι- και ελεγχόμενη από το λαό και τις οργανώσεις του Πολιτική, σε όλα τα επίπεδα της κοινωνικής και οικονομικής ζωής: με Διαρκή Συνεδριακή και Οργανική Λειτουργία του ΣΥΡΙΖΑ, με τη Συμμετοχή όλης της Αριστεράς, με Κοινωνικο-Πολιτικό Μέτωπο Κομμάτων της Αριστεράς-Συνδικάτων-Κοινωνικών-Πολιτιστικών Οργανώσεων, με Ανεξαρτησία του ΣΥΡΙΖΑ από το Αστικό Κοινοβούλιο και την Κυβέρνηση, όχι για να μην εξαρτώνται αυτά από τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά αντίθετα για να μην εξαρτάται ο ΣΥΡΙΖΑ από τους αστικούς θεσμούς, αλλά να είναι αυτός που θα καθορίζει την Πολιτική, το Πρόγραμμα, την Τακτική, την Οργάνωση και τη Δράση της Κυβέρνησης και του Κοινοβουλίου, των υπουργών, αναπληρωτών υπουργών, υφυπουργών, βουλευτών, με ΑΜΕΣΗ ΑΝΑΚΛΗΤΟΤΗΤΑ. ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΩΝ ΥΠΟΥΡΓΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΒΟΥΛΕΥΤΩΝ ΤΟΥ ΑΣΤΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ, όπου συμμετέχουμε, επεμβαίνουμε σ’ αυτό, για να το αλλάξουμε. Κι ανάμεσα στ’ άλλα είναι αυτό που θα εξασφαλίσει ώστε κυβέρνηση και βουλευτές, να μην απορροφηθούν και διαφθαρούν από το διεφθαρμένο αστικό κράτος και τους θεσμούς του και για να εξαλειφθούν οι πελατειακές σχέσεις και οι σχέσεις του «Αμαρτωλού Τριγώνου της Διαπλοκής».
Καλούμε ταυτόχρονα όλα τα Εργατικά Κράτη, τα Επαναστατικά Κράτη, τις Κυβερνήσεις της Αριστεράς, τις Εθνικιστικές Επαναστατικές, προοδευτικές και αντιιμπεριαλιστικές κυβερνήσεις του κόσμου, όλες τις Αριστερές και Προοδευτικές πολιτικές, συνδικαλιστικές, κοινωνικές, πολιτιστικές, αθλητικές, κτλ, οργανώσεις και κινήματα, τους διανοούμενους και τους καλλιτέχνες της Ευρώπης και του κόσμου, μαζί με τις οργανώσεις και τα κινήματα της Ελλάδας, να στηρίξουν με τον ίδιο τρόπο τον ΣΥΡΙΖΑ, τον πρόεδρό του και σημερινό πρωθυπουργό σύντροφο Αλέξη Τσίπρα και την ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ. Ενάντια στους εκβιασμούς, τις πιέσεις, τη δυσφήμηση και συκοφάντηση, την επέμβαση στη χώρα και τις προσπάθειες αποσταθεροποίησής της, από τη μεριά του ιμπεριαλισμού και των ντόπιων τοποτηρητών του, αλλά και ενάντια στη συνένοχη στάση –ίσων αποστάσεων, που ευνοεί τον ιμπεριαλισμό- της γραπου ευνοεί τον ιμπεριαλισμό- της γραφειοκρατίας της αριστεράς, κάθε απόχρωσης και όλου του κόσμου. Για να μπορέσει η Λαϊκή Κυβέρνηση της Ελλάδας, να προωθήσει και να βαθύνει ΤΟ ΑΝΑΓΚΑΙΟ ΑΝΤΙΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟ, ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΑΙ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ, ΠΟΛΙΤΙΚΗ, ΤΑΚΤΙΚΗ ΚΑΙ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΤΗΣ. Ώστε από την Κυβέρνηση «ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ» να προχωρήσει γρήγορα στο Πλατύ Μέτωπο και την Κυβέρνηση της Αριστεράς (με τη συμμετοχή του ΚΚΕ και όλης της κομμουνιστικής, σοσιαλιστικής, ριζοσπαστικής, οικολογικής, εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς) κι από εκεί στη ΛΑΪΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ. Για να μπορέσει γρήγορα να ξεπεράσει η χώρα τη χρόνια κρίση, την αποσύνθεση, την καθυστέρηση, το φασισμό, τον πόλεμο και τα ερείπια που της έχει προκαλέσει το παγκοσμιοποιημένο καπιταλιστικό σύστημα και που επιδεινώθηκαν με τη νεοφιλελεύθερη και μνημονιακή βαρβαρότητα της Κυβέρνησης του Μαύρου Μετώπου και της ιμπεριαλιστικής τρόικας. Και για ν’ «ανακάμψει», ν’ ανασυγκροτηθεί και ν’ αναπτυχθεί προς όφελος του λαού της. ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΙΔΡΥΤΙΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΠΟΥ ΕΚΦΡΑΖΕΙ ΚΙ ΕΝ ΜΕΡΕΙ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΥΕΙ, ΤΗΝ ΕΠΑΝΕΚΚΙΝΗΣΗ ΤΗΣ ΔΙΑΡΚΟΥΣ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ. Επανεκκίνηση μιας Επανάστασης, που στη Διάρκειά της, διακόπηκε πολλές φορές από την ιμπεριαλιστική συγκέντρωση κι επίθεση στην Ελλάδα και την Ευρώπη, αλλά και από τη λιποταξία της γραφειοκρατικής ηγεσίας της αριστεράς, κομμουνιστικής και σοσιαλιστικής, στο εχθρικό ταξικό στρατόπεδο, ιδιαίτερα στις στιγμές της τελικής κρίσης κι απόφασης, στη σύγκρουση καπιταλισμός-σοσιαλισμός. Αυτό έγινε ανάμεσα στ’ άλλα με την παράδοση, από τη μεριά αυτής της γραφειοκρατικής ηγεσίας, των όπλων και των ίδιων των δύο αντιιμπεριαλιστικών, αντικαπιταλιστικών και σοσιαλιστικών επαναστάσεων του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, το 1944-49, στο εχθρικό στρατόπεδο, όσο και με μια παρόμοια παράδοση της Λαϊκής Εξέγερσης και του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-Πολυτεχνείο στη δεξιά, αλλά και με την οπισθοδρόμηση που επέβαλε η διεφθαρμένη γραφειοκρατική ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, στις αντιιμπεριαλιστικές κι εν μέρει αντικαπιταλιστικές κατακτήσεις που έκανε ο ελληνικός λαός, στη διάρκεια των πρώτων χρόνων της σοσιαλιστικής Κυβέρνησης. Όπου μια αντικειμενική, ταξική κοινωνική πορεία, βασισμένη στην κοινωνική «ωρίμανση των ελληνικών μαζών και των συνθηκών για το σοσιαλισμό», η χώρα έφτασε στο κατώφλι του Επαναστατικού Κράτους, όπως το είχαμε χαρακτηρίσει εμείς οι ποσαδικοί. Ενταγμένο στο αντικειμενικό κι εν μέρει συνειδητό (από τομείς της ηγεσίας της ΕΣΣΔ, των Εργατικών Κρατών εκείνη τη στιγμή) Παγκόσμιο Αντιιμπεριαλιστικό Μέτωπο Εργατικών Κρατών-Επαναστατικών Κρατών-«Τρίτου Κόσμου»-Επαναστατικών κι Αριστερών Κομμάτων και Κινημάτων των καπιταλιστικών χωρών.
Είναι βασισμένος σ’ αυτή την ιστορική επαναστατική παράδοση και στον πολιτισμό του, που ο ελληνικός λαός και πάλι επέβαλε αυτή την κοινωνική του ωρίμανση και θέληση για τον κοινωνικό μετασχηματισμό, ακόμα και μέσα από τις αστικές εκλογές, που σημαίνουν όλα τα συμπαρομαρτούντα εμπόδια γι’ αυτό. Μπόρεσε να το κάνει και εκλογικά ο ελληνικός λαός, γιατί η κρίση αποσύνθεσης του καπιταλιστικού συστήματος στη χώρα και στον κόσμο είναι ολοκληρωτική, τελική, επιθανάτια, αναπόφευκτη, συστημική και ταυτόχρονα αντι-συστημική (από τη Διαρκή Σοσιαλιστική Επανάσταση που δεν σταμάτησε ποτέ και παντού) και γιατί συνάντησε μια Νέα Ηγεσία της Αριστεράς, αυτή του ΣΥΡΙΖΑ -σαν αυτή που οικοδομείται σε όλο τον κόσμο-, που διεκδικεί, με κάθε τρόπο -και σωστά ακόμα και μέσα από αυτές τις εκλογές-, να εκφράσει την ΗΓΕΜΟΝΙΑ ΤΗΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΗΣ ΤΑΞΗΣ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ, για να μπορέσει, μαζί με τους προσωρινούς ή/και μονιμότερους συμμάχους της, να δώσει προοδευτική και ειρηνική αντιιμπεριαλιστική, αντικαπιταλιστική και σοσιαλιστική διέξοδο σ’ αυτή την κρίση και τον πόλεμο του υπάρχοντος, όσο κι επικίνδυνου για την ανθρωπότητα και το φυσικό περιβάλλον της, ιμπεριαλιστικού καπιταλιστικού συστήματος. Παίρνοντας τη σκυτάλη για την από δω και πέρα -και για πάντα- προοδευτική και σοσιαλιστική πορεία της χώρας, όχι τόσο από το οπισθοδρομικό και αντιδραστικό σημείο που την άφησαν το καπιταλιστικό σύστημα και οι κυβερνήσεις του, αλλά από τους προηγούμενους ταξικούς αγώνες του ελληνικού λαού και της κομμουνιστικής, σοσιαλιστικής, επαναστατικής πρωτοπορίας του, για να φτάσουμε γρήγορα στο πιο ανυψωμένο επίπεδο των κατακτήσεων τους και να το βαθύνουμε στην κατεύθυνση του κοινωνικού μετασχηματισμού. Κι αποδείχτηκε για μια ακόμα φορά, πόσο πλαστό είναι το δίλημμα Λαϊκή Κυβέρνηση (Εργατο-Αγροτική Κυβέρνηση, Κυβέρνηση της Αριστεράς, κτλ) ή Λαϊκή Εξουσία. Είναι οι ταξικοί και πολιτικοί συσχετισμοί αυτοί που καθορίζουν την ΑΛΛΗΛΟΥΧΙΑ ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΥΟ, ΣΕ ΧΩΡΟ ΚΑΙ ΧΡΟΝΟ, ΠΡΙΝ, ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΟ ΕΝΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΛΛΟ. Σε κάθε περίπτωση, αυτή που πραγματικά πρέπει να προετοιμάζεται ήδη από πριν, πριν ακόμα ανατραπεί ο καπιταλισμός, είναι η ΛΑΪΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ, σ’ αυτή την περίπτωση σαν ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗ ΛΑΪΚΗ ΔΥΑΔΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ: ΛΑΟΣ «ΕΝΩΜΕΝΟΣ, ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΟΣ ΚΙ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟΣ», ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΕΝΩΜΕΝΟ ΚΙ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ.
Εμείς είμαστε γεμάτοι από επαναστατική συγκίνηση και υπερηφάνεια, γιατί βλέπουμε να συγκεκριμενοποιείται στην Ελλάδα, αυτό που ο μαρξιστής δάσκαλος αυτής της φάσης Χ. Ποσάδας, πρόβλεψε, ανέλυσε, πρότεινε κι οργάνωσε, εδώ και πολλές δεκαετίες κι εμείς σαν Τροτσκιστική-Ποσαδική 4η Διεθνής κι Ελληνικό Τμήμα της, εφαρμόσαμε, σαν η πρώτη και μοναδική –για πολλά χρόνια- πολιτική οργάνωση στην Ελλάδα: Το Ενιαίο Μέτωπο της Αριστεράς και την Κυβέρνησή του. Αυτό το Ενιαίο Μέτωπο ήδη μετασχηματίστηκε, εν μέρει, σε Ενιαίο Κόμμα, τον ΣΥΡΙΖΑ. Σ’ αυτό το Ενιαίο Μέτωπο, δεν βρίσκεται –για την ώρα- το ΚΚΕ και μερικά Εξωκοινοβουλευτικά Κόμματα και Οικολόγοι της Αριστεράς, για να το συμπληρώσουν, σαν ένα «υπέροχο παζλ της Αριστεράς», όπως το έχουμε χαρακτηρίσει. Κι αυτό εξαιτίας αποκλειστικά των γραφειοκρατικών ηγεσιών τους, που αντιμετωπίζουν με μαξιμαλιστικό σεκταρισμό τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και γενικά η μια οργάνωση την άλλη και με μινιμαλιστικό, διεκδικητικό και αμυντικό οπορτουνισμό το σύστημα!!! ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ ΔΕΝ ΑΝΤΕΠΙΤΙΘΕΝΤΑΙ ΣΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ, ΔΕΝ ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΝ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΚΙ ΟΥΤΕ ΚΑΝ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΖΟΥΝ ΤΗΝ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗ ΤΑΞΙΚΗ, ΔΥΑΔΙΚΗ ΚΑΙ ΛΑΪΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ.
Συμμετέχουν έτσι, συνειδητά ή ασυνείδητα, στην αυταπάτη και τη σύγχυση, ότι μπορεί να υπάρξει σταθερή διεκδίκηση, αντίσταση, πραγματική αντιπολίτευση και πολύ περισσότερο δημοκρατικές, οικονομικές και κοινωνικές κατακτήσεις, στα πλαίσια του καπιταλιστικού συστήματος και μάλιστα στην ιμπεριαλιστική του φάση, αυτή της τελικής, ακροτελεύτιας και ανεπίστρεπτης συγκέντρωσης, παρασιτισμού, κρίσης αποσύνθεσης και του Διαρκούς Πολέμου, που κάνει με όλα τα μέσα ενάντια στην ανθρωπότητα! Δεν υπάρχει καλύτερος σύμμαχος για το υπάρχουν σύστημα απ’ αυτό. ΓΙΑΤΙ ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΚΙ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΗ ΤΟΥ ΚΡΙΣΗ, ΑΠΟΣΥΝΘΕΣΗ ΚΑΙ ΑΔΥΝΑΜΙΑ -τα όπλα και οι απειλές δείχνουν πάντα την αδυναμία αυτού που τα εκτοξεύει- Η ΜΟΝΗ «ΔΥΝΑΜΗ» ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Η ΑΔΥΝΑΜΙΑ ΤΩΝ ΗΓΕΣΙΩΝ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ!
Αυτό που πρέπει και μπορεί να γίνει και θα γίνει σύντομα, σαν μια αναπόφευκτη ανάγκη, το Πλατύ Ενιαίο Μέτωπο της Αριστεράς και η πολύ προσεχής Κυβέρνησή του στην Ελλάδα –όπως και σ’ όλη την Ευρώπη-, δεν σημαίνει καθόλου ν’ απορροφηθούν και να διαλυθούν τα Κόμματα, οι Τάσεις και τα Ρεύματα της Αριστεράς μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά σαν Μέτωπο, Κόμμα με Κόμμα, στην πορεία προς το ΕΝΙΑΙΟ ΚΟΜΜΑ ΤΗΣ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ, οποιαδήποτε ονομασία κι αν πάρει αυτό. Γιατί ακόμα δεν υπάρχει αυτό, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι μόνο μια περιορισμένη έκφρασή του και γιατί αν υπήρχε ήδη αυτό το Κόμμα, με ελευθερία των τάσεων και των ρευμάτων στο εσωτερικό του, όσο αφορά τη συζήτηση και την επεξεργασία των θέσεων και των αποφάσεων, αλλά και με Δημοκρατικό Συγκεντρωτισμό όλων γύρω από την εφαρμογή τους, όχι μόνο δεν θα ήταν αναγκαίο το Μέτωπο της Αριστεράς, αλλά και ήδη, εδώ και πολλές δεκαετίες, θα είχε φτάσει στην Κυβέρνηση και στη Λαϊκή Εξουσία, στο Επαναστατικό κι Εργατικό Κράτος. Ο ΣΥΡΙΖΑ και η Κυβέρνησή του, έστω και σε προσωρινή και ήσσονος σημασίας συμμαχία με τους ΑΝΕΛ, ΔΙΕΥΚΟΛΥΝΕΙ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΑΝΑΓΚΑΙΑ, ΑΝΑΠΟ- ΦΕΥΚΤΗ, ΟΣΟ ΚΙ ΕΦΙΚΤΗ, ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ, ΤΗ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗ. ΕΙΝΑΙ ΓΙ’ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΜΙΑ «ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΑΡΕΝΘΕΣΗ», αλλά για «…έναν ολόκληρο κόσμο που θα κερδίσουμε,… χάνοντας μόνο και μόνο τις αλυσίδες μας…» (Μανιφέστο του Κομμουνιστικού Κόμματος, Μαρξ-Ένγκελς). Ατυχής και δυστυχής παρένθεση στην ιστορία, στην προαιώνια και διαρκή κοινωνική πορεία της ανθρωπότητας, είναι τα καθεστώτα της ατομικής ιδιοκτησίας, που έχουν μόλις λίγες χιλιάδες χρόνια ζωή, αφού διαδέχτηκαν, λόγω έλλειψης των αναγκαίων υλικών μέσων, τον «πρωτόγονο κομμουνισμό», που διήρκεσε πολλές δεκάδες χιλιάδες χρόνια. Και η γεμάτη δεινά για την ανθρωπότητα παρένθεση των καθεστώτων της ατομικής ιδιοκτησίας –με κοινό χαρακτηριστικό τη συγκέντρωση του πλούτου σε λίγα χέρια και τη στέρηση των παραγωγών από τα προϊόντα της παραγωγής τους-, κλείνει οριστικά με το τελευταίο καθεστώς ατομικής ιδιοκτησίας, το καπιταλιστικό. Στην Ελλάδα, με την Κυβέρνηση της Αριστεράς που μόλις θριάμβευσε, πρέπει και μπορούμε να επιταχύνουμε αυτό το ταξικό κι επαναστατικό κλείσιμο αυτής της γεμάτης δεινά για την ανθρωπότητα παρένθεσης, αρχίζοντας εμείς από την κατάργηση των «μνημονίων», τη διαγραφή του «χρέους», την κατάργηση του «πρωτογενούς πλεονάσματος» της βαρβαρότητας και της «σταθερότητας των νεκροταφείων», την κατάργηση της πολεμικής συμμετοχής και προετοιμασίας της χώρας. Κι όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά στην Ευρώπη και τον κόσμο. Αυτό αντανακλάται και θα εκφραστεί στο γεγονός ότι όσο μικρής διάρκειας (παρένθεση) ήταν το αντιδραστικό κι αντεπαναστατικό αντιλαϊκό πείραμα του ιμπεριαλισμού στην Ελλάδα, άλλο τόσο, μεγάλο, ανοιχτό και Διαρκές θα είναι το Αριστερό προοδευτικό πείραμα στην Ελλάδα, παράδειγμα ήδη και ώθηση για όλη την Ευρώπη και τον κόσμο. Ο σοσιαλισμός, αυτός ο «άλλος εφικτός κόσμος», πλανιέται πάντα σαν «φάντασμα» και τρόμος για τον ιμπεριαλιστικό καπιταλισμό και σαν ελπίδα κι απαντοχή, «ειρήνη και πρόοδος, ανθρώπινη αξιοπρέπεια, λογική και δίκαιο» (Χ. Ποσάδας) για τους λαούς.
Η Ελλάδα και ο κυβερνητικός θρίαμ- βος της Αριστεράς, δίνει απάντηση ταξική, επαναστατική και σοσιαλιστική, ακόμα και μέσα από τις αστικές εκλογές, στο δίλημμα «Σοσιαλισμός ή Βαρ- βαρότητα», Σοσιαλιστική πρόοδος και ειρήνη, ή καπιταλιστική βαρβαρότητα, φασισμός και πόλεμος. Είναι ΑΠΟΤΕ- ΛΕΣΜΑ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΑΙΤΙΟ, ΤΗΣ ΑΝΟΔΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΠΕΚΤΑΣΗΣ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙ- ΑΣ ΔΙΑΡΚΟΥΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ, σε όλες της τις μορφές και Κινήματα που αυτή παίρνει και που πρέπει να συνεχίσει να τις παίρνει και να τις ανυψώνει σ’ αυτή την κατεύθυνση: Τοπικό και Παγκό- σμιο Αντιιμπεριαλιστικό Κοινωνικο-Πολιτικό Μέτωπο (ΑΚΠΜ), Διεθνή Φόρα και Σεμινάρια της Αριστεράς, Μέτω- πα και Κυβερνήσεις της Αριστεράς, Επαναστατικές Εθνικιστικές Κυβερνήσεις και Κινήματα, Επαναστατικά Κράτη, Εργατικά Κράτη, Διμερείς και Πολυμερείς Συνεργασίες τους, Κίνα-Ρωσία, BRICS, UNASUR, CELAC, ALBA, Τράπεζα Νότου, Ευρασιατική Ένωση κτλ. Που αν και συνδυάζονται και «αλληλοδιεισ- δύουν» ακόμα με πολλές καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής και διανομής, όχι μόνο δεν ευνοούν την ιμπεριαλιστική συγκέντρωση και τον πόλεμο, αλλά αντίθετα αντιπαρατίθενται σ’ αυτό και διευκολύνουν τις χώρες, τους λαούς και τις κυβερνήσεις, που θέλουν να προχωρήσουν παραπέρα και σε βάθος, τις αντιιμπεριαλιστικές, αντικαπιταλιστικές και σοσιαλιστικές ανατροπές, όπως επιδιώκει ο ΣΥΡΙΖΑ και η Κυβέρνησή του.
Είναι σ’ αυτά τα πλαίσια που σύ- ντομα θα αποδειχτεί και στην Ελλάδα, ότι όσο κι αν «η Κυβέρνηση μπο- ρεί να παρθεί με την κοινοβουλευτική οδό», άλλο τόσο δεν μπορεί να προωθηθεί και να οικοδομηθεί η Λαϊ- κή Εξουσία, το Εργατικό Κράτος και o σοσιαλισμός, χωρίς το Κόμμα-Σοβιέτ-Διεθνή (Χ. Ποσάδας). Ο παγκόσμιος καπιταλισμός το ξέρει καλύτερα αυτό και γι’ αυτό προσπάθησε να τρο- μοκρατήσει τον ελληνικό λαό, με τη «Σοβιετική Ελλάδα του ΣΥΡΙΖΑ». Αλλά ο ελληνικός λαός, είναι τόσο «ώριμος για το σοσιαλισμό» (Χ. Ποσάδας), ώστε αυτό το εξέλαβε σαν διαφήμιση κι όχι σαν δυσφήμιση του ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί ανάμεσα στ’ άλλα είχε μάθει, ζώντας ιδιαίτερα στα Βαλκάνια, για την Κοινωνική Ανωτερότητα των Εργατικών («Σοσιαλιστικών») Κρατών, που παρά την πα- ρασιτική και φιλοκαπιταλιστική γρα- φειοκρατία τους, που τα σφετεριζόταν και είχε καταργήσει τα Σοβιέτ, το Κόμμα και τη Διεθνή, ήταν ανώτερα όσο αφορά την ικανοποίηση των κοινωνι- κών αναγκών του λαού, έχοντας κρατικοποιήσει και σχεδιάσει την οικονομία με βάση αυτές τις ανάγκες. Κι έμαθε ακόμα περισσότερα ο ελληνικός λαός, βλέποντας την οικονομική και κοι- νωνική οπισθοδρόμηση αυτών των Εργατικών Κρατών, όταν ακριβώς αυτή η γραφειοκρατία έπεσε, ανοιχτά πια, «ειλικρινά» (Χ. Οράσιο), στην αγκαλιά του καπιταλισμού. Κάτι ανάλογο και μ’ αυτό που έκανε και συνεχίζει να κάνει η γραφειοκρατία κάθε απόχρωσης στη χώρα μας, και όχι μόνο, μ’ επικεφαλής τη διεφθαρμένη γραφειοκρατία του ΠΑΣΟΚ. Και τώρα, μπροστά στα μάτια του, ο λαός βλέπει την προοδευτική και αντικειμενικά αντιιμπεριαλιστική στροφή της Ρωσίας (με κοινωνική βάση πάντα σοβιετική και κομμουνιστική, όντας έτσι το σημερινό «ψευδώνυμο της ΕΣΣΔ» (Χ. Οράσιο). Μιας Ρωσίας, που όπως και το «ιδιόμορφο» Εργατικό Κράτος της Κίνας και μαζί με το Παγκόσμιο ΑΚΠΜ, μπορεί και πρέπει να είναι τα στηρίγματα για την προοδευτική διέξοδο της Ελλάδας από την καπιταλιστική κρίση και καθυστέρηση.
Η Ελλάδα και η κυβερνητική νίκη της Αριστεράς είναι το ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΤΟ ΑΙΤΙΟ της επικαιρότητας και της επικαιροποίησης της Παγκόσμι- ας «ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ ΤΩΝ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΙΣ ΚΑΠΙΤΑ- ΛΙΣΤΙΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΚΑΙ ΔΙΑΝΟΜΗΣ» (Μαρξ-Ένγκελς), που διαρ- θρώνεται Προγραμματικά, Πολιτικά, Τακτικά, Οργανωτικά, Πρακτικά, μέσα από μια Διαρκή Επαναστατική και Σοσιαλιστική «Συμμαχία με την Παγκόσμια ΤΑΞΙΚΗ, ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΠΑΛΗ των εργαζομένων και όλου του λαού». Έτσι όπως εξελίσσεται αυτή αντικειμενικά στον κόσμο κι έχει αναλυθεί σαν τέτοια από τη δική μας Τροτσκιστική-Ποσαδική 4η Διεθνή κι έχει προταθεί απ’ αυτή σαν η αντικειμενική και συνειδητή βάση για τη Σοσιαλιστική Διέξοδο στην τελική σύγκρουση Σοσιαλισμός-Καπιταλισμός. Που παίρνει τη μορφή και το περιεχόμενο της Διαρκούς Σοσιαλιστικής Επανάστασης, ενάντια στο Διαρκή 3ο Παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό Πόλεμο. Τρίτος δρόμος και πολύ περισσότερο «Συμφωνίες Γέφυρες» ανάμεσα στα δύο συστήματα, δεν υπάρχουν, γιατί η ΡΗΞΗ ΚΑΙ Η ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΑΝΑΜΕΣΑ ΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΗ. Τόσο γιατί την προετοιμάζει και την κάνει καθημερινά ο ιμπεριαλιστικός καπιτα- λισμός, όσο και γιατί η ανθρωπότητα, οι χώρες, οι ήπειροι, οι λαοί, ο πλανήτης γη και οι προοδευτικές και σοσιαλιστικές ηγεσίες, δεν έχουν καμιά ανάγκη, δεν πρέπει και δεν μπορούν να την αναβάλουν, γιατί έτσι παρατείνονται, παραμένουν, εντείνονται κι επεκτείνονται τα δεινά αυτού του καθημερινού, Διαρκούς Παγκόσμιου ιμπεριαλιστικού Πολέμου. Τα λίγα περιθώρια που απομένουν, για να χρησιμοποιήσει η Αριστερά τις διαφορές ανάμεσα στις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, ΗΠΑ-Ευρώπη-Ιαπωνία, μεγαλώνουν την ανάγκη να μην υποταχτούν ούτε για λίγο, η Αριστερά, οι χώρες και οι λαοί, στις οποιεσδήποτε προσωρινές συμφωνίες και «γέφυρες» μαζί τους. Δεν πρέπει να επαναλαμβάνεται η αντεπαναστατική κι εγκληματική πολιτική της σταλινικής γραφειοκρατίας, που έκανε και υποτάχτηκε στις γνωστές τέτοιες συμφωνίες με τον ιμπεριαλισμό, αφού έκανε την ανεπίτρεπτη κι ανύπαρκτη διάκριση ανάμεσα στο «δημοκρατικό και το φασιστικό ιμπεριαλισμό»! Βάζοντας πρώτα σε κίνδυνο την ίδια τη Σοβιετική Ένωση και στη συνέχεια προδίδοντας την Επανάσταση στην Ελλάδα και όλη την Ευρώπη. Τα σημερινά ιστορικά ταξικά ανάλογα αυτής της διάκρισης και των διαφορών, είναι οι δήθεν διαφορές ανάμεσα στον Ομπάμα και τη Μέρκελ. Και οι δύο αποτελούν ένα εκρηκτικό μίγμα στρατιωτικού και οικονομικού πολέμου αντίστοιχα. Βλέπε Ουκρανία, Μέση Ανατολή, Αφρική, Ασία, Ευρώπη. Αυτοί, οι ιμπεριαλιστές, ενωμένοι, μετά τη «Γέφυρα», και τη «Νέα Συμφωνία», μας περιμένουν με μεγαλύτερη πολεμική και βάρβαρη επιθετικότητα. Έτσι κι εμείς πρέπει να είμαστε ακόμα πιο προετοιμασμένοι, ενωμένοι, αλληλέγγυοι κι οργανωμένοι, με τη γρήγορη κι επείγουσα αντεπίθεση και πορεία προς τη Λαϊκή Εξουσία, το Επαναστατικό κι Εργατικό Κράτος και την πορεία προς την τοπική και ηπειρωτική Επαναστατική Ολοκλήρωση, Ομοσπονδία και Ένωση και το Σοσιαλισμό.
Όσο κι αν ο ευρωπαϊκός ιμπεριαλισμός και οι πολιτικοί του αντιπρόσωποι, προσπαθούν ν’ αντιπαραθέσουν τον ελληνικό λαό, με τους λαούς των άλλων χωρών της Ευρώπης, αυτοί στέκονται αλληλέγγυοι στον αγώνα του για Εθνική, Οικονομική και Λαϊκή Απελευθέρωση και Ανεξαρτησία από τον ιμπεριαλισμό, από τη δικτατορία και τον πόλεμο των πολυεθνικών μονοπωλίων και του χρηματιστικού κεφαλαίου τους. Γιατί είναι και δικός τους αγώνας, στις δικές τους χώρες, που όλες δέχονται, έστω και σε άλλο βαθμό κι έκτα- ση τις συνέπειές του. Η Ελλάδα ήταν ένα από τα αντιλαϊκά, πολεμικά πειρά- ματα και γενικές δοκιμές, για όλη την Ευρώπη και τον κόσμο. Κι όπως η Ελλάδα, με το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, ήταν μια από τις πρώτες και πρωτοπόρες χώρες που συνέβαλαν στην ήττα του ναζιφασι- σμού στην Ευρώπη, έτσι και τώρα ξαναγίνεται η πρώτη χώρα, με το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-Πολυτεχνείο-Κυβέρνηση της Αριστεράς-πορεία προς τη Λαϊκή Εξουσία, που προετοιμάζει και προωθεί την οριστική ήττα και ανατροπή του ιμπεριαλισμού σε όλη την Ευρώπη. Η Διεθνιστική Αλληλεγγύη είναι όσο ποτέ αναγκαία, ικανή και ώριμη συνθήκη, αλλά και η θέληση ήδη όλων των λαών της Ευρώπης και του κόσμου, για την κοινωνική απελευθέρωσή τους.
Στην Ελλάδα και με την Κυβέρνηση της Αριστεράς, θ’ αποδειχτεί επίσης το πόσο πλαστό είναι πια το δίλημμα Μεταρρύθμιση ή Επανάσταση. Ο ιμπεριαλιστικός καπιταλισμός, όπως απέδειξε με τα μνημόνιά του στην Ελλάδα, δεν μπορεί να δεχτεί καμιά δημοκρατική, οικονομική, κοινωνική μεταρρύθμιση, προοδευτική, ακόμα και αστική, σαν αυτές που έκανε στα πρώτα στάδια της ύπαρξής του, ενάντια στη φεουδαρχία. Τώρα αντίθετα χρησιμοποιεί μεσαιωνικές και φεουδαρχικές «μεταρρυθμίσεις» και οπισθοδρομήσεις σε όλο τον κόσμο, για να υπηρετήσουν τη συγκεντρωτική, εκμεταλλευτική, καταπιεστική, κερδοσκοπική, τοκογλυφική, παρασιτική, σάπια και διεφθαρμένη οικονομική του βάση. Αυτό ήταν και τα μνημόνια, όπου κάποιες αστικές μεταρρυθμίσεις που περιείχαν, ήταν απλά για το θεαθήναι. Πραγματικά προοδευτικές, αντιφεουδαρχικές (όπως άμεσος διαχωρισμός κράτους κι εκκλησίας, δήμευση της γαιοχτητικής εκκλησιαστικής περιουσίας και όλης της μεγάλης ιδιοκτησίας στη γη, κτλ), δημοκρατικές, οικονομικές (φορολογικές, κτλ), κοινωνικές, πολιτικές (Απλή Αναλογική, κτλ), ατομικές μεταρρυθμίσεις, ελευθερίες και δικαιώματα, Εθνική και Λαϊκή Κυριαρχία -που τόσο οπισθοδρόμησαν με τα ιμπεριαλιστικά μνημόνια και όχι μόνο, στην Ελλάδα, στην Ευρώπη και τον κόσμο-, μόνο η Αριστερά και η Κυβέρνησή της μπορεί και πρέπει πια να υλοποιήσει, ενώνοντάς τες άμεσα με την αντιιμπεριαλιστική, αντικαπιταλιστική και σοσιαλιστική ανατροπή κι Επανάσταση. Έτσι δεν πρόκειται πια για το «Μεταρρύθμιση ή Επανάσταση», αλλά για το «Μεταρρύθμιση και Επανάσταση». Με γρήγορο κι επείγον αποκορύφωμα αυτών των προοδευτικών Μεταρρυθμίσεων, τη Μεταρρύθμιση του Συντάγματος, τη Συντακτική Συνέλευση και την Επανίδρυση της χώρας, στα πλαίσια και της πορείας προς την Επανίδρυση της Ευρώπης.
Μιας Ελλάδας και Ευρώπης Λαϊκής, Επαναστατικά Δημοκρατικής, Αλληλέγγυας και Σοσιαλιστικής. Κι αυτό πρέπει να υπηρετήσουν Κυβέρνηση, Βουλευτές, Ευρωβουλευτές και Πρόεδρος Δημοκρατίας της Αριστεράς!!! Στην Ελλάδα, όπως και παντού αποδείχνεται και θ’ αποδειχτεί όσο υπάρχει καπιταλισμός, ότι δεν υπάρχει «καλός καπιταλισμός». «Καλός καπιταλισμός» μπορεί να υπάρξει μόνο στην πορεία προς την κατάργησή του!!! «Απαλλοτριώνοντας τους απαλλοτριωτές» κι επιστρέφοντας στους απαλλοτριωμένους και φτωχοποιημένους έλληνες, ευρωπαίους και πολίτες όλου του κόσμου, τόσο την ήδη συγκεντρωμένη στους αρπακτικούς απαλλοτριωτές ιμπεριαλιστές ιδιοκτησία και υπεραξία, όσο και τα από δω και πέρα παραγόμενα και αυξανόμενα αγαθά και υπηρεσίες, στους παραγωγούς τους, στον εργαζόμενο και παραγωγικό λαό και στον άμεσα δημοκρατικό έλεγχό τους. Ενσωματώνοντας στην αναγκαία κοινωνικά εργασία και μισθούς, όλο τον πληθυσμό, για να μην υπάρχει κανένας άνεργος, κανένας φτωχός, κανένας πεινασμένος, κανένας άστεγος, κανένας άδικα άρρωστος και πεθαμένος, κανένας αμόρφωτος. Ακόμα και η πραγματική τήρηση του υπάρχοντος αστικού Συντάγματος, που βάζει την ζωή και την εργασία των πολιτών πάνω από οτιδήποτε άλλο, με δικαίωμα μάλιστα οι πολίτες να υπερασπιστούν αυτό το δικαίωμα με όλα τα μέσα, απαιτεί την κοινωνική πορεία προς τη Διαρκή Επανάσταση, προς το Επαναστατικό κι Εργατικό Κράτος.
ΕΚΚ (Τ-Π), 9/2/2015