Πρέπει να δούμε το κοινοβουλευτικό (δεν σημαίνει λιγότερο αντιδημοκρατικό) πραξικόπημα στη Βραζιλία, στα πλαίσια της σύγκρουσης συστήματος ενάντια σε σύστημα, καπιταλισμός ενάντια στο σοσιαλισμό και αντίστροφα. ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΟΥΜΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ, ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ, ΓΙΑ ΤΗ ΒΡΑΖΙΛΙΑ, ΤΗ ΛΑΤΙΝΙΚΗ ΑΜΕΡΙΚΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ κι εφαρμοσμένο από τους καπιταλιστικούς «θεσμούς» κάθε μορφής, πάντα αντιδημοκρατικό: στρατιωτικό, κοινοβουλευτικό, εκτελεστικό, δικαστικό. Παρ’ όλο που ακόμα κι ένα μέρος αυτών των «θεσμών», σ’ αυτή τη διαρκή ταξική πάλη και πόλεμο, περνάει ακόμα και στο άλλο συστημικό στρατόπεδο και προπάντων «εξουδετερώνεται», τόσο αυτούς τους «θεσμούς», σαν τέτοιους, όπως επίσης αυτή την «ουδετεροποίηση» τομέων τους (ίσες αποστάσεις), όχι μόνο τους χρησιμοποιεί το παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό κέντρο, αλλά και τους οργανώνει, από έξω κι από μέσα: ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΤΕΤΟΙΑ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑΤΑ. Αν το καπιταλιστικό σύστημα δεν μπορεί να κάνει τον πόλεμο και το φασισμό -κάθε μορφής- σε όλο τον κόσμο και μαζικά, είναι γιατί υπάρχει ήδη όχι μόνο η ταξική πάλη, τοπική, ηπειρωτική και παγκόσμια, αλλά και η ΔΥΑΔΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ ΤΗΣ, ΤΟΠΙΚΗ, ΗΠΕΙΡΩΤΙΚΗ ΚΑΙ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ. Δυαδική εξουσία ανάμεσα σ’ «ένα σύστημα που πεθαίνει κι άλλο που ήδη έχει γεννηθεί -αρχίζοντας από το 1917 στην ΕΣΣΔ- και μαθαίνει να περπατάει, να μεγαλώνει και ν’ αναπτύσσεται». Παρόλα τα εμπόδια και τις παγίδες που συναντάει σ’ αυτό το δρόμο, που μπαίνουν τόσο από το εχθρικό στρατόπεδο που πεθαίνει, όσο κι από τη γραφειοκρατία του εργατικού, λαϊκού, δημοκρατικού, προοδευτικού, επαναστατικού και σοσιαλιστικού στρατοπέδου. Αυτό κάνει η γραφειοκρατία, μέχρι να καταλήξει ανοιχτά στο αντίπαλο στρατόπεδο, στο καπιταλιστικό, όπως κάνει όλες αυτές τις τελευταίες δεκαετίες.
Υπήρξε μια πολύ οξυμμένη και σκληρή ταξική πάλη στη Βραζιλία, που οξύνθηκε με το Κόμμα των Εργαζομένων (ΚΕ) και τις Κυβερνήσεις του, με τον Λούλα και την Ντίλμα, με μια έννοια που «δεν ευνοούσε» καθόλου την απεγνωσμένη κι επιθανάτια συγκέντρωση του καπιταλισμού και της «δικτατορίας των μονοπωλίων του» αυτής της ιμπεριαλιστικής φάσης. Μια πολιτική που εφαρμόστηκε από τις Κυβερνήσεις του ΚΕ, τόσο στο εσωτερικό της χώρας, όσο και προς τα έξω, με τη συμμετοχή της Βραζιλίας στις χώρες του BRICS. Απέναντι κι ενάντια σε μια τέτοια πολιτική του ΚΕ -που βέβαια δεν σήμαινε ακόμα έναν αντικαπιταλισμό, αλλά και δεν ευνοούσε καθόλου τη συγκέντρωση του συστήματος-, ΤΟ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙ Ο ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟΣ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ, ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΙΣ ΜΑΖΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΚΑΤΑΚΤΗΣΕΙΣ ΤΟΥΣ (ΚΕ, ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ ΤΟΥ) και μ’ αυτή την έννοια είναι ΠΟΛΥ ΣΚΛΗΡΟ ΚΑΙ ΚΑΘΟΛΟΥ «ΜΑΛΑΚΟ».
Το γεγονός ότι γίνεται με μορφή «κοινοβουλευτική» και «δικαστική» δεν το κάνει μαλακό, αλλά μάλλον πιο επικίνδυνο και πιθανό μεγαλύτερο σε διάρκεια. Είναι γι’ αυτό που κάνει το ίδιο σε όλα τα τελευταία πραξικοπήματά του, προπάντων στη Λατινική Αμερική. Σαν γενική δοκιμή για όλο τον κόσμο, όπως για την Ελλάδα, ενάντια στον ΣΥΡΙΖΑ και την Κυβέρνησή του. Μπορούσαμε να πούμε, σχηματικά αλλά πολύ διδακτικά, ότι αν «κοινοβουλευτικά» ηττήθηκαν όλα τα καπιταλιστικά στρατιωτικά πραξικοπήματα, μπορεί να είναι πιο δύσκολο τώρα, να συντριβούν κοινοβουλευτικά τα «κοινοβουλευτικά» και «δικαστικά» πραξικοπήματα.
Το σύστημα δεν επιλέγει αυτή τη μορφή του πραξικοπήματος τυχαία, αλλά για κάποιο λόγο. Μέρος των Ενόπλων Δυνάμεων μπορεί πολύ πιο εύκολα να εμποδίσει και να συντρίψει (ακόμα και με τα όπλα, όπως πρόσφατα στην Τουρκία) στρατιωτικά ιμπεριαλιστικά πραξικοπήματα, παρά μέρος του κοινοβουλίου να μπορέσει να συντρίψει το αστικό κοινοβούλιο, σαν συνολικό θεσμό και συνιστώσες του, όπως επίσης τη δικαιοσύνη. Ταυτόχρονα είναι εκεί που η γραφειοκρατία, φιλο ή άμεσα καπιταλιστική του Kόμματος των Εργαζομένων, μπορεί να γίνει πιο εύκολα συνένοχη αυτών των πραξικοπημάτων, που δίνονται από «δημοκρατικούς θεσμούς», αλλά πάντα ιμπεριαλιστικούς καπιταλιστικούς, σαν τέτοιους, στην ταξική ουσία τους.
Ο ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟΣ ΔΕΝ ΠΕΡΙΜΕΝΕ ΑΥΤΗ ΤΗ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΤΟ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ. ΑΝΤΙΘΕΤΑ, ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΑΥΤΟΣ Ο ΙΔΙΟΣ ΟΡΓΑΝΩΝΕΙ ΑΥΤΗ ΤΗ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΔΙΕΦΘΑΡΜΕΝΕΣ ΔΡΑΣΕΙΣ ΤΗΣ, ΟΣΟ ΚΑΙ ΤΗ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥΣ, ΣΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ. ΣΙΓΟΥΡΑ ΟΧΙ ΕΝΑΝΤΙΑ Σ’ ΑΥΤΗ ΤΗ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΤΗ ΔΙΑΦΘΟΡΑ ΤΗΣ, ΑΛΛΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΟΡΓΑΝΑ ΤΩΝ ΜΑΖΩΝ. ΟΡΓΑΝΑ ΠΟΥ ΣΤΟ ΜΕΤΑΞΥ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙ Η ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΕΠΙΒΙΩΝΕΙ. ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΕΝΑ ΦΑΥΛΟ ΚΥΚΛΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΥΝΤΡΙΦΤΕΙ «ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΑ», ΓΙΑ ΠΟΛΥ ΚΑΙΡΟ ΚΑΙ ΤΕΛΕΙΩΤΙΚΑ. ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ, ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΣΑΝ ΦΑΡΣΑ ΚΙ ΟΧΙ ΣΑΝ ΤΡΑΓΩΔΙΑ. ΑΛΛΑ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΧΩΡΟΧΡΟΝΟ, ΕΝΩ Ο ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟΣ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΖΕΙ ΤΟΝ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟ ΚΑΙ ΦΑΣΙΣΜΟ (έστω κι αν «δεν μπορεί να τον κάνει όταν, όπου και όπως ΘΕΛΕΙ», όπως ανέλυσε ο Χ. Ποσάδας),τον κάνει όμως όταν, όπου και όπως ΜΠΟΡΕΙ: ΔΙΑΡΚΗ, ΜΕΡΙΚΟ, ΤΟΠΙΚΟ, ΜΕ ΟΛΑ ΤΑ ΜΕΣΑ, ΚΑΙ ΚΑΘΟΛΟΥ ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΣΚΛΗΡΟ. Και που ήδη έχει ανθρώπινα θύματα και με κάθε μορφή θανάτου, παντού, στη Βραζιλία, τη Λατινική Αμερική και τον κόσμο. Είναι αυτό που βλέπουμε καθημερινά: ΜΙΑ ΤΕΤΟΙΑ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΚΑΙ ΔΡΑΣΗ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΗ.
Είναι γι’ αυτό που είναι επείγον για την ανθρωπότητα, να προετοιμάσει και να προωθήσει στη Βραζιλία, τη Λατινική Αμερική και τον κόσμο την ανατροπή του ιμπεριαλιστικού καπιταλισμού. Μέσα από ΤΟ ΓΝΗΣΙΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ ΚΑΙ ΜΟΡΦΗ ΤΗΣ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ ΤΟΥ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΥ. ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ, ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗ, ΠΟΛΙΤΙΚΗ, ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ, ΣΟΒΙΕΤΙΚΗ ΚΑΙ ΜΠΟΛΣΕΒΙΚΙΚΗ-ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΤΑ ΕΝΙΑΙΑ ΑΝΤΙΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΑ, ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΑ ΜΕΤΩΠΑ ΚΑΙ Η «ΑΠΑΛΛΟΤΡΙΩΣΗ ΤΩΝ ΑΠΑΛΛΟΤΡΙΩΤΩΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΩΝ». Οι μορφές της Μετάβασης σ’ αυτή την ανάγκη και πορεία, έστω και οι εμπειρικές, πρέπει να τη διευκολύνουν κι όχι να τη δυσκολεύουν, με αστικές («κοινοβουλευτικές», κτλ) και γραφειοκρατικές μορφές.
Το ιμπεριαλιστικό κέντρο, που βρίσκεται «πάνω από το ΝΑΤΟ και το Πεντάγωνο των ΗΠΑ» (Χ. Ποσάδας), δεν περιμένει πια τη γραφειοκρατία για να σώσει το σύστημα και να κάνει τέτοια πραξικοπήματα. Ανάμεσα στ’ άλλα γιατί μέρος αυτής της ίδιας της γραφειοκρατίας, όπως ακόμα και μέρος όλων των θεσμών του ίδιου του συστήματος, ΚΕΡΔΙΖΟΝΤΑΙ ΣΤΟ ΜΕΤΑΞΥ, ΑΠΟ ΤΗ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΤΙΣ ΓΝΗΣΙΕΣ Ή/ΚΑΙ ΕΜΠΕΙΡΙΚΕΣ ΜΟΡΦΕΣ ΤΗΣ. Ένα παράδειγμα είναι μέρος των γραφειοκρατικών ηγεσιών της Αριστεράς, που χωρίς καν την ύπαρξη επιστημονικών σοσιαλιστικών οργάνων και μεθόδων -μέχρι τώρα- μπορούν να σπρώξουν την κοινωνική επαναστατική πορεία, κάτω από την πίεση της ταξικής, επαναστατικής και σοσιαλιστικής πάλης των μαζών. ΟΜΩΣ ΕΤΣΙ, ΜΟΝΟ ΜΕΧΡΙΣ ΕΝΟΣ ΣΗΜΕΙΟΥ. Σημείο που, την ίδια στιγμή που μπορεί να ευνοεί τη σοσιαλιστική επανάσταση, προκαλεί, οξύνει, εντείνει την αντεπαναστατική ταξική καπιταλιστική πάλη, συσπειρώνοντας ταυτόχρονα τις διάφορες συνιστώσες του συστήματος, τοπικές και παγκόσμιες. ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΛΑΘΟΣ ΝΑ ΠΙΣΤΕΥΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΟΤΙ ΟΙ ΚΑΤΑΚΤΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΜΑΖΩΝ ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ, ΜΕΙΩΝΕΙ Ή ΜΕΤΡΙΑΖΕΙ, ΜΑΛΑΚΩΝΕΙ ΤΗΝ ΤΑΞΙΚΗ ΠΑΛΗ. ΑΝΤΙΘΕΤΑ, ΤΗΝ ΟΞΥΝΕΙ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΝΕΙ ΠΙΟ ΣΚΛΗΡΗ ΚΑΙ ΒΙΑΙΗ. Όπως εξηγεί ο Χ. Ποσάδας, μόνο το Εργατικό Κράτος μπορεί στο εσωτερικό του να μετριάσει την ταξική πάλη, ΑΛΛΑ ΑΚΟΜΑ ΚΙ ΕΚΕΙ ΟΞΥΝΕΤΑΙ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΚΑΙ ΒΙΑΙΑ, ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ, ΣΤΗ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΣΥΣΤΗΜΑ.
Για παράδειγμα στην τωρινή Ρωσία, αν και έχει κοινωνική βάση σοβιετική, οικονομικά ένα θεμελιώδες μέρος της είναι καπιταλιστικό (κι όχι μόνο «κρατικο-καπιταλιστικό», όπως ήταν και το εξηγούσε ο Λένιν την εποχή της ΝΕΠ, σε σχέση με το Σοβιετικό Εργατικό Κράτος), η αντεπαναστατική πάλη του καπιταλισμού δεν είναι μόνο παγκόσμια, συστήματος ενάντια σε σύστημα, ενάντια σ’ αυτή τη Ρωσία, αλλά και εσωτερική, μέσα στην ίδια τη Ρωσία, από τη στιγμή που δεν είναι ένα Εργατικό Κράτος. Κι ακόμα περισσότερο, είναι τώρα εσωτερική, γιατί είναι τώρα που «συνυπάρχει» η άλλη ταξική πάλη, η παγκόσμια και τοπική, επαναστατική και σοσιαλιστική, που δεν βρίσκει, δεν μπορεί να βρει -δεν σημαίνει ότι δεν την αναζητούν, τόσο ο καπιταλιστικός τομέας και η γραφειοκρατία στη Ρωσία, όσο και ο ιμπεριαλισμός- μια «ισορροπία τρόμου» του πριν, μια λεγόμενη «ειρηνική συνύπαρξη», που υπήρχε πριν ανάμεσα στη σταλινική γραφειοκρατία και τους διαδόχους της στην ΕΣΣΔ και τον καπιταλισμό, ταυτόχρονα «διαιρώντας τον κόσμο σε σφαίρες επιρροής». Κι είναι γι’ αυτό που αυτό το πραξικόπημα στη Βραζιλία, όπως πριν στην Αργεντινή -με άλλη μορφή και πιο «εκλογική»- ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΠΑΝΤΩΝ ΕΝΑ ΧΤΥΠΗΜΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΡΩΣΙΑ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΑ ΑΝΤΙΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΤΗΣ ΡΟΛΟ, ΟΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ BRICS, ακόμα και οι BRICS-A (Αργεντινή) κι επίσης ο ρόλος της Ρωσίας συγκεκριμένα στη Μέση Ανατολή. Αν τώρα, λόγω της επιθανάτιας αγωνίας του παγκόσμιου καπιταλιστικού συστήματος και λόγω της ανόδου της ταξικής, επαναστατικής και σοσιαλιστικής πάλης, αυτή η «διαίρεση σε σφαίρες επιρροής», δεν μπορεί να γίνει στις καπιταλιστικές και γραφειοκρατικές κορυφές, σε νέες συμφωνίες τύπου Γιάλτας, δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει μια «ΔΙΑΙΡΕΣΗ» ΔΙΠΟΛΙΚΗ, ΔΥΑΔΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ. Αλλά κάθε φορά και περισσότερο είναι: Ή Ο ΕΝΑΣ Ή Ο ΑΛΛΟΣ, Ή ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ Ή ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ. Κι έχει ήδη επιβεβαιωθεί από την ιστορία, με θετικό κι αρνητικό τρόπο, ότι Ο ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΖΕΤΑΙ, ΟΙΚΟΔΟΜΕΙΤΑΙ ΚΑΙ ΝΙΚΑΕΙ ΜΟΝΟ ΜΕ ΤΗ ΜΕΤΑΒΑΣΗ στις ΓΝΗΣΙΕΣ ΜΟΡΦΕΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ.
Τόσο ο Τραμπ, όσο και ο Κλίντον θα υπηρετήσουν την αναζήτηση του ιμπεριαλισμού να δώσει τέτοια χτυπήματα ενάντια στη Ρωσία, τις BRICS-A και όλες τις χώρες της Λατινικής Αμερικής και του κόσμου. Χτυπήματα τόσο παγκόσμια όσο και τοπικά και εσωτερικά, έστω και σε διαφορετικό βαθμό και με διαφορετική σειρά επιλογής. Για παράδειγμα τα εγκώμια του Τραμπ στον Πούτιν, είναι για να ενισχύσουν τον καπιταλιστικό και γραφειοκρατικό τομέα στη Ρωσία , ακόμα και στις BRCS-Α, κτλ, ενάντια στη σοβιετική κοινωνική βάση και προοπτική αυτής της Ρωσίας και των αντιιμπεριαλιστικών, αντικαπιταλιστικών και σοσιαλιστικών μετώπων της, αντικειμενικών τώρα και γνήσιων στο άμεσο μέλλον.
Αυτή η προειδοποίησή μας είναι μια εφαρμογή του Τρότσκι και του Ποσάδας, απέναντι στις πολεμικές προετοιμασίες του ιμπεριαλισμού στον κόσμο, που είναι διαρκείς, όπως ο ίδιος ο πάπας το καταγγέλλει, που έφτασε μέχρι την καταγγελία του πολέμου και του φασισμού του 2ου Παγκόσμιου ιμπεριαλιστικού Πολέμου, τον οποίο εκείνη την εποχή η καθολική και προτεσταντική εκκλησία είχε ευλογήσει και στηρίξει.
Ο ιμπεριαλιστικός καπιταλισμός σ’ αυτή τη φάση προκαλεί, προετοιμάζει και κάνει τον αντιλαϊκό πόλεμο και δικτατορία των μονοπωλίων, με κάθε τρόπο και την ίδια στιγμή κάνει τις προκλήσεις, για να εφαρμόσει αυτά τα σχέδια και δράσεις του. Συγκεκριμένα, σ’ αυτή την περίπτωση της Βραζιλίας, είναι το ίδιο σύστημα αυτό που προκαλεί τη συγκέντρωση του κεφαλαίου, την τοκογλυφία, την κερδοσκοπία, το δημόσιο χρέος, το δημόσιο έλλειμμα, τη διαφθορά, το «μαγείρεμα» αυτού του ελλείμματος, κτλ, για να διατηρήσει το σύστημα. Σε όλο αυτό είναι που περιλαμβάνει και τη γραφειοκρατία κάθε απόχρωσης. Και ταυτόχρονα κάνει την πρόκληση, την προβοκάτσια, παρουσιάζοντας σαν υπεύθυνους της διαφθοράς και του «μαγειρέματος τους ελλείμματος», το Κόμμα-Ηγεσία (όπως το ΚΕ-Λούλα, Ντίλμα), που Κόμμα και Ηγεσία του είναι κατακτήσεις των μαζών. Δημιουργεί έτσι -με τη βοήθεια των ΜΜΕ του συστήματος- μια ΣΥΓΧΥΣΗ ΑΝΑΜΕΣΑ Σ’ ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΟΜΜΑ-ΗΓΕΣΙΑ ΚΑΙ ΤΗ ΔΙΕΦΘΑΡΜΕΝΗ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑ ΤΟΥ, ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΑΥΤΟ ΤΟ ΙΔΙΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΥ ΤΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΡΟΦΟΔΟΤΕΙ, για να χτυπήσει τις μάζες και τις κατακτήσεις τους. Προβοκάτσιες τέτοιες και κάθε άλλου είδους έκανε το καπιταλιστικό σύστημα, σε όλες τις πολεμικές και αντιλαϊκές προετοιμασίες και δράσεις του πάντα και το κάνει τώρα. Και το κάνει και τώρα, για παράδειγμα κάνοντας, το ίδιο σύστημα, τόσο τις διαρκείς προκλήσεις της τρομοκρατίας, όσο και το διαρκή παγκόσμιο πόλεμο «ενάντια στην τρομοκρατία» δήθεν, αλλά που είναι στην ουσία του ενάντια στις μάζες και τις κατακτήσεις τους, όπως στη Μέση Ανατολή.
Κατηγορεί, καταδικάζει και απομακρύνει την Ντίλμα του ΚΕ, επειδή «μαγείρεψε» το δημόσιο έλλειμμα (που δημιούργησε το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα της χώρας), για να κάνει η Κυβέρνησή της παραχωρήσεις στης μάζες κι «έτσι να κερδίσει τις εκλογές», όπως λένε. Γιατί τότε αυτό το σύστημα δεν κάνει νέες εκλογές, για να δούμε το αποτέλεσμα, αλλά βάζει σαν πρόεδρο της χώρας ένα διαπιστωμένο διεφθαρμένο, τον Τέμερ, από άλλο κόμμα, το PMDB; Και γιατί αυτό το ίδιο σύστημα εμποδίζει την Κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα, ακόμα και τη Δικαιοσύνη της, να δικάσει και ν’ απομακρύνει έναν πραγματικό «μάγειρα» του ελλείμματος της Ελλάδας, σ’ αυτή την περίπτωση αυξάνοντας το έλλειμμα, πλαστογραφώντας το, ΓΙΑ ΝΑ ΜΠΕΙ Η ΧΩΡΑ ΣΤΑ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΑ ΑΝΤΙΛΑΪΚΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ; Είναι γιατί το ίδιο ιμπεριαλιστικό καπιταλιστικό σύστημα είναι αυτό που προκαλεί τα δεινά και κάνει τις προκλήσεις για να τα επιβάλλει πιο σκληρά και μακρόχρονα. Η ταξική, επαναστατική και σοσιαλιστική απάντηση μπορεί και πρέπει να είναι στο ανώτερο επίπεδό της, λαϊκό, δημοκρατικό, επαναστατικό, ηθικό και επιστημονικά σοσιαλιστικό, για να μπορέσει να νικήσει και να εφαρμόσει τη διαρκή ειρήνη και πρόοδο.
ΕΚΚ (Τ-Π), Ελληνικό Τμήμα της Τροτσκιστικής-Ποσαδικής 4ης Διεθνούς
17/9/2016
Υπήρξε μια πολύ οξυμμένη και σκληρή ταξική πάλη στη Βραζιλία, που οξύνθηκε με το Κόμμα των Εργαζομένων (ΚΕ) και τις Κυβερνήσεις του, με τον Λούλα και την Ντίλμα, με μια έννοια που «δεν ευνοούσε» καθόλου την απεγνωσμένη κι επιθανάτια συγκέντρωση του καπιταλισμού και της «δικτατορίας των μονοπωλίων του» αυτής της ιμπεριαλιστικής φάσης. Μια πολιτική που εφαρμόστηκε από τις Κυβερνήσεις του ΚΕ, τόσο στο εσωτερικό της χώρας, όσο και προς τα έξω, με τη συμμετοχή της Βραζιλίας στις χώρες του BRICS. Απέναντι κι ενάντια σε μια τέτοια πολιτική του ΚΕ -που βέβαια δεν σήμαινε ακόμα έναν αντικαπιταλισμό, αλλά και δεν ευνοούσε καθόλου τη συγκέντρωση του συστήματος-, ΤΟ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙ Ο ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟΣ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ, ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΙΣ ΜΑΖΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΚΑΤΑΚΤΗΣΕΙΣ ΤΟΥΣ (ΚΕ, ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ ΤΟΥ) και μ’ αυτή την έννοια είναι ΠΟΛΥ ΣΚΛΗΡΟ ΚΑΙ ΚΑΘΟΛΟΥ «ΜΑΛΑΚΟ».
Το γεγονός ότι γίνεται με μορφή «κοινοβουλευτική» και «δικαστική» δεν το κάνει μαλακό, αλλά μάλλον πιο επικίνδυνο και πιθανό μεγαλύτερο σε διάρκεια. Είναι γι’ αυτό που κάνει το ίδιο σε όλα τα τελευταία πραξικοπήματά του, προπάντων στη Λατινική Αμερική. Σαν γενική δοκιμή για όλο τον κόσμο, όπως για την Ελλάδα, ενάντια στον ΣΥΡΙΖΑ και την Κυβέρνησή του. Μπορούσαμε να πούμε, σχηματικά αλλά πολύ διδακτικά, ότι αν «κοινοβουλευτικά» ηττήθηκαν όλα τα καπιταλιστικά στρατιωτικά πραξικοπήματα, μπορεί να είναι πιο δύσκολο τώρα, να συντριβούν κοινοβουλευτικά τα «κοινοβουλευτικά» και «δικαστικά» πραξικοπήματα.
Το σύστημα δεν επιλέγει αυτή τη μορφή του πραξικοπήματος τυχαία, αλλά για κάποιο λόγο. Μέρος των Ενόπλων Δυνάμεων μπορεί πολύ πιο εύκολα να εμποδίσει και να συντρίψει (ακόμα και με τα όπλα, όπως πρόσφατα στην Τουρκία) στρατιωτικά ιμπεριαλιστικά πραξικοπήματα, παρά μέρος του κοινοβουλίου να μπορέσει να συντρίψει το αστικό κοινοβούλιο, σαν συνολικό θεσμό και συνιστώσες του, όπως επίσης τη δικαιοσύνη. Ταυτόχρονα είναι εκεί που η γραφειοκρατία, φιλο ή άμεσα καπιταλιστική του Kόμματος των Εργαζομένων, μπορεί να γίνει πιο εύκολα συνένοχη αυτών των πραξικοπημάτων, που δίνονται από «δημοκρατικούς θεσμούς», αλλά πάντα ιμπεριαλιστικούς καπιταλιστικούς, σαν τέτοιους, στην ταξική ουσία τους.
Ο ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟΣ ΔΕΝ ΠΕΡΙΜΕΝΕ ΑΥΤΗ ΤΗ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΤΟ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ. ΑΝΤΙΘΕΤΑ, ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΑΥΤΟΣ Ο ΙΔΙΟΣ ΟΡΓΑΝΩΝΕΙ ΑΥΤΗ ΤΗ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΔΙΕΦΘΑΡΜΕΝΕΣ ΔΡΑΣΕΙΣ ΤΗΣ, ΟΣΟ ΚΑΙ ΤΗ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥΣ, ΣΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ. ΣΙΓΟΥΡΑ ΟΧΙ ΕΝΑΝΤΙΑ Σ’ ΑΥΤΗ ΤΗ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΤΗ ΔΙΑΦΘΟΡΑ ΤΗΣ, ΑΛΛΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΟΡΓΑΝΑ ΤΩΝ ΜΑΖΩΝ. ΟΡΓΑΝΑ ΠΟΥ ΣΤΟ ΜΕΤΑΞΥ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙ Η ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΕΠΙΒΙΩΝΕΙ. ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΕΝΑ ΦΑΥΛΟ ΚΥΚΛΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΥΝΤΡΙΦΤΕΙ «ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΑ», ΓΙΑ ΠΟΛΥ ΚΑΙΡΟ ΚΑΙ ΤΕΛΕΙΩΤΙΚΑ. ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ, ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΣΑΝ ΦΑΡΣΑ ΚΙ ΟΧΙ ΣΑΝ ΤΡΑΓΩΔΙΑ. ΑΛΛΑ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΧΩΡΟΧΡΟΝΟ, ΕΝΩ Ο ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟΣ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΖΕΙ ΤΟΝ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟ ΚΑΙ ΦΑΣΙΣΜΟ (έστω κι αν «δεν μπορεί να τον κάνει όταν, όπου και όπως ΘΕΛΕΙ», όπως ανέλυσε ο Χ. Ποσάδας),τον κάνει όμως όταν, όπου και όπως ΜΠΟΡΕΙ: ΔΙΑΡΚΗ, ΜΕΡΙΚΟ, ΤΟΠΙΚΟ, ΜΕ ΟΛΑ ΤΑ ΜΕΣΑ, ΚΑΙ ΚΑΘΟΛΟΥ ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΣΚΛΗΡΟ. Και που ήδη έχει ανθρώπινα θύματα και με κάθε μορφή θανάτου, παντού, στη Βραζιλία, τη Λατινική Αμερική και τον κόσμο. Είναι αυτό που βλέπουμε καθημερινά: ΜΙΑ ΤΕΤΟΙΑ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΚΑΙ ΔΡΑΣΗ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΗ.
Είναι γι’ αυτό που είναι επείγον για την ανθρωπότητα, να προετοιμάσει και να προωθήσει στη Βραζιλία, τη Λατινική Αμερική και τον κόσμο την ανατροπή του ιμπεριαλιστικού καπιταλισμού. Μέσα από ΤΟ ΓΝΗΣΙΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ ΚΑΙ ΜΟΡΦΗ ΤΗΣ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ ΤΟΥ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΥ. ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ, ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗ, ΠΟΛΙΤΙΚΗ, ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ, ΣΟΒΙΕΤΙΚΗ ΚΑΙ ΜΠΟΛΣΕΒΙΚΙΚΗ-ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΤΑ ΕΝΙΑΙΑ ΑΝΤΙΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΑ, ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΑ ΜΕΤΩΠΑ ΚΑΙ Η «ΑΠΑΛΛΟΤΡΙΩΣΗ ΤΩΝ ΑΠΑΛΛΟΤΡΙΩΤΩΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΩΝ». Οι μορφές της Μετάβασης σ’ αυτή την ανάγκη και πορεία, έστω και οι εμπειρικές, πρέπει να τη διευκολύνουν κι όχι να τη δυσκολεύουν, με αστικές («κοινοβουλευτικές», κτλ) και γραφειοκρατικές μορφές.
Το ιμπεριαλιστικό κέντρο, που βρίσκεται «πάνω από το ΝΑΤΟ και το Πεντάγωνο των ΗΠΑ» (Χ. Ποσάδας), δεν περιμένει πια τη γραφειοκρατία για να σώσει το σύστημα και να κάνει τέτοια πραξικοπήματα. Ανάμεσα στ’ άλλα γιατί μέρος αυτής της ίδιας της γραφειοκρατίας, όπως ακόμα και μέρος όλων των θεσμών του ίδιου του συστήματος, ΚΕΡΔΙΖΟΝΤΑΙ ΣΤΟ ΜΕΤΑΞΥ, ΑΠΟ ΤΗ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΤΙΣ ΓΝΗΣΙΕΣ Ή/ΚΑΙ ΕΜΠΕΙΡΙΚΕΣ ΜΟΡΦΕΣ ΤΗΣ. Ένα παράδειγμα είναι μέρος των γραφειοκρατικών ηγεσιών της Αριστεράς, που χωρίς καν την ύπαρξη επιστημονικών σοσιαλιστικών οργάνων και μεθόδων -μέχρι τώρα- μπορούν να σπρώξουν την κοινωνική επαναστατική πορεία, κάτω από την πίεση της ταξικής, επαναστατικής και σοσιαλιστικής πάλης των μαζών. ΟΜΩΣ ΕΤΣΙ, ΜΟΝΟ ΜΕΧΡΙΣ ΕΝΟΣ ΣΗΜΕΙΟΥ. Σημείο που, την ίδια στιγμή που μπορεί να ευνοεί τη σοσιαλιστική επανάσταση, προκαλεί, οξύνει, εντείνει την αντεπαναστατική ταξική καπιταλιστική πάλη, συσπειρώνοντας ταυτόχρονα τις διάφορες συνιστώσες του συστήματος, τοπικές και παγκόσμιες. ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΛΑΘΟΣ ΝΑ ΠΙΣΤΕΥΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΟΤΙ ΟΙ ΚΑΤΑΚΤΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΜΑΖΩΝ ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ, ΜΕΙΩΝΕΙ Ή ΜΕΤΡΙΑΖΕΙ, ΜΑΛΑΚΩΝΕΙ ΤΗΝ ΤΑΞΙΚΗ ΠΑΛΗ. ΑΝΤΙΘΕΤΑ, ΤΗΝ ΟΞΥΝΕΙ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΝΕΙ ΠΙΟ ΣΚΛΗΡΗ ΚΑΙ ΒΙΑΙΗ. Όπως εξηγεί ο Χ. Ποσάδας, μόνο το Εργατικό Κράτος μπορεί στο εσωτερικό του να μετριάσει την ταξική πάλη, ΑΛΛΑ ΑΚΟΜΑ ΚΙ ΕΚΕΙ ΟΞΥΝΕΤΑΙ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΚΑΙ ΒΙΑΙΑ, ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ, ΣΤΗ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΣΥΣΤΗΜΑ.
Για παράδειγμα στην τωρινή Ρωσία, αν και έχει κοινωνική βάση σοβιετική, οικονομικά ένα θεμελιώδες μέρος της είναι καπιταλιστικό (κι όχι μόνο «κρατικο-καπιταλιστικό», όπως ήταν και το εξηγούσε ο Λένιν την εποχή της ΝΕΠ, σε σχέση με το Σοβιετικό Εργατικό Κράτος), η αντεπαναστατική πάλη του καπιταλισμού δεν είναι μόνο παγκόσμια, συστήματος ενάντια σε σύστημα, ενάντια σ’ αυτή τη Ρωσία, αλλά και εσωτερική, μέσα στην ίδια τη Ρωσία, από τη στιγμή που δεν είναι ένα Εργατικό Κράτος. Κι ακόμα περισσότερο, είναι τώρα εσωτερική, γιατί είναι τώρα που «συνυπάρχει» η άλλη ταξική πάλη, η παγκόσμια και τοπική, επαναστατική και σοσιαλιστική, που δεν βρίσκει, δεν μπορεί να βρει -δεν σημαίνει ότι δεν την αναζητούν, τόσο ο καπιταλιστικός τομέας και η γραφειοκρατία στη Ρωσία, όσο και ο ιμπεριαλισμός- μια «ισορροπία τρόμου» του πριν, μια λεγόμενη «ειρηνική συνύπαρξη», που υπήρχε πριν ανάμεσα στη σταλινική γραφειοκρατία και τους διαδόχους της στην ΕΣΣΔ και τον καπιταλισμό, ταυτόχρονα «διαιρώντας τον κόσμο σε σφαίρες επιρροής». Κι είναι γι’ αυτό που αυτό το πραξικόπημα στη Βραζιλία, όπως πριν στην Αργεντινή -με άλλη μορφή και πιο «εκλογική»- ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΠΑΝΤΩΝ ΕΝΑ ΧΤΥΠΗΜΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΡΩΣΙΑ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΑ ΑΝΤΙΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΤΗΣ ΡΟΛΟ, ΟΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ BRICS, ακόμα και οι BRICS-A (Αργεντινή) κι επίσης ο ρόλος της Ρωσίας συγκεκριμένα στη Μέση Ανατολή. Αν τώρα, λόγω της επιθανάτιας αγωνίας του παγκόσμιου καπιταλιστικού συστήματος και λόγω της ανόδου της ταξικής, επαναστατικής και σοσιαλιστικής πάλης, αυτή η «διαίρεση σε σφαίρες επιρροής», δεν μπορεί να γίνει στις καπιταλιστικές και γραφειοκρατικές κορυφές, σε νέες συμφωνίες τύπου Γιάλτας, δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει μια «ΔΙΑΙΡΕΣΗ» ΔΙΠΟΛΙΚΗ, ΔΥΑΔΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ. Αλλά κάθε φορά και περισσότερο είναι: Ή Ο ΕΝΑΣ Ή Ο ΑΛΛΟΣ, Ή ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ Ή ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ. Κι έχει ήδη επιβεβαιωθεί από την ιστορία, με θετικό κι αρνητικό τρόπο, ότι Ο ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΖΕΤΑΙ, ΟΙΚΟΔΟΜΕΙΤΑΙ ΚΑΙ ΝΙΚΑΕΙ ΜΟΝΟ ΜΕ ΤΗ ΜΕΤΑΒΑΣΗ στις ΓΝΗΣΙΕΣ ΜΟΡΦΕΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ.
Τόσο ο Τραμπ, όσο και ο Κλίντον θα υπηρετήσουν την αναζήτηση του ιμπεριαλισμού να δώσει τέτοια χτυπήματα ενάντια στη Ρωσία, τις BRICS-A και όλες τις χώρες της Λατινικής Αμερικής και του κόσμου. Χτυπήματα τόσο παγκόσμια όσο και τοπικά και εσωτερικά, έστω και σε διαφορετικό βαθμό και με διαφορετική σειρά επιλογής. Για παράδειγμα τα εγκώμια του Τραμπ στον Πούτιν, είναι για να ενισχύσουν τον καπιταλιστικό και γραφειοκρατικό τομέα στη Ρωσία , ακόμα και στις BRCS-Α, κτλ, ενάντια στη σοβιετική κοινωνική βάση και προοπτική αυτής της Ρωσίας και των αντιιμπεριαλιστικών, αντικαπιταλιστικών και σοσιαλιστικών μετώπων της, αντικειμενικών τώρα και γνήσιων στο άμεσο μέλλον.
Αυτή η προειδοποίησή μας είναι μια εφαρμογή του Τρότσκι και του Ποσάδας, απέναντι στις πολεμικές προετοιμασίες του ιμπεριαλισμού στον κόσμο, που είναι διαρκείς, όπως ο ίδιος ο πάπας το καταγγέλλει, που έφτασε μέχρι την καταγγελία του πολέμου και του φασισμού του 2ου Παγκόσμιου ιμπεριαλιστικού Πολέμου, τον οποίο εκείνη την εποχή η καθολική και προτεσταντική εκκλησία είχε ευλογήσει και στηρίξει.
Ο ιμπεριαλιστικός καπιταλισμός σ’ αυτή τη φάση προκαλεί, προετοιμάζει και κάνει τον αντιλαϊκό πόλεμο και δικτατορία των μονοπωλίων, με κάθε τρόπο και την ίδια στιγμή κάνει τις προκλήσεις, για να εφαρμόσει αυτά τα σχέδια και δράσεις του. Συγκεκριμένα, σ’ αυτή την περίπτωση της Βραζιλίας, είναι το ίδιο σύστημα αυτό που προκαλεί τη συγκέντρωση του κεφαλαίου, την τοκογλυφία, την κερδοσκοπία, το δημόσιο χρέος, το δημόσιο έλλειμμα, τη διαφθορά, το «μαγείρεμα» αυτού του ελλείμματος, κτλ, για να διατηρήσει το σύστημα. Σε όλο αυτό είναι που περιλαμβάνει και τη γραφειοκρατία κάθε απόχρωσης. Και ταυτόχρονα κάνει την πρόκληση, την προβοκάτσια, παρουσιάζοντας σαν υπεύθυνους της διαφθοράς και του «μαγειρέματος τους ελλείμματος», το Κόμμα-Ηγεσία (όπως το ΚΕ-Λούλα, Ντίλμα), που Κόμμα και Ηγεσία του είναι κατακτήσεις των μαζών. Δημιουργεί έτσι -με τη βοήθεια των ΜΜΕ του συστήματος- μια ΣΥΓΧΥΣΗ ΑΝΑΜΕΣΑ Σ’ ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΟΜΜΑ-ΗΓΕΣΙΑ ΚΑΙ ΤΗ ΔΙΕΦΘΑΡΜΕΝΗ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑ ΤΟΥ, ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΑΥΤΟ ΤΟ ΙΔΙΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΥ ΤΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΡΟΦΟΔΟΤΕΙ, για να χτυπήσει τις μάζες και τις κατακτήσεις τους. Προβοκάτσιες τέτοιες και κάθε άλλου είδους έκανε το καπιταλιστικό σύστημα, σε όλες τις πολεμικές και αντιλαϊκές προετοιμασίες και δράσεις του πάντα και το κάνει τώρα. Και το κάνει και τώρα, για παράδειγμα κάνοντας, το ίδιο σύστημα, τόσο τις διαρκείς προκλήσεις της τρομοκρατίας, όσο και το διαρκή παγκόσμιο πόλεμο «ενάντια στην τρομοκρατία» δήθεν, αλλά που είναι στην ουσία του ενάντια στις μάζες και τις κατακτήσεις τους, όπως στη Μέση Ανατολή.
Κατηγορεί, καταδικάζει και απομακρύνει την Ντίλμα του ΚΕ, επειδή «μαγείρεψε» το δημόσιο έλλειμμα (που δημιούργησε το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα της χώρας), για να κάνει η Κυβέρνησή της παραχωρήσεις στης μάζες κι «έτσι να κερδίσει τις εκλογές», όπως λένε. Γιατί τότε αυτό το σύστημα δεν κάνει νέες εκλογές, για να δούμε το αποτέλεσμα, αλλά βάζει σαν πρόεδρο της χώρας ένα διαπιστωμένο διεφθαρμένο, τον Τέμερ, από άλλο κόμμα, το PMDB; Και γιατί αυτό το ίδιο σύστημα εμποδίζει την Κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα, ακόμα και τη Δικαιοσύνη της, να δικάσει και ν’ απομακρύνει έναν πραγματικό «μάγειρα» του ελλείμματος της Ελλάδας, σ’ αυτή την περίπτωση αυξάνοντας το έλλειμμα, πλαστογραφώντας το, ΓΙΑ ΝΑ ΜΠΕΙ Η ΧΩΡΑ ΣΤΑ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΑ ΑΝΤΙΛΑΪΚΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ; Είναι γιατί το ίδιο ιμπεριαλιστικό καπιταλιστικό σύστημα είναι αυτό που προκαλεί τα δεινά και κάνει τις προκλήσεις για να τα επιβάλλει πιο σκληρά και μακρόχρονα. Η ταξική, επαναστατική και σοσιαλιστική απάντηση μπορεί και πρέπει να είναι στο ανώτερο επίπεδό της, λαϊκό, δημοκρατικό, επαναστατικό, ηθικό και επιστημονικά σοσιαλιστικό, για να μπορέσει να νικήσει και να εφαρμόσει τη διαρκή ειρήνη και πρόοδο.
ΕΚΚ (Τ-Π), Ελληνικό Τμήμα της Τροτσκιστικής-Ποσαδικής 4ης Διεθνούς
17/9/2016