Να μετατραπεί σε
πολιτικο-στρατιωτικό μπούμερανγκ ενάντια σε ιμπεριαλισμό-δεξιά-Καμμένο-γραφειοκρατία,
η υπόθεση πώλησης όπλων από Ελλάδα σε Σαουδική Αραβία.
Δεν υπάρχει κανένα και
ποτέ «εθνικό συμφέρον», όταν πρόκειται για εξοπλισμούς και πώλησή τους, που
υπηρετούν τον ιμπεριαλισμό και τους υποτακτικούς του, ενάντια στην πάλη των
λαών για εθνική και κοινωνική απελευθέρωση.
Έξω ο ιμπεριαλισμός, το
ΝΑΤΟ και η ΕΕ από την Ελλάδα, τη Μέση Ανατολή, την Ευρώπη και τον κόσμο.
Η υπόθεση της πώλησης όπλων από Ελλάδα σε Σαουδική
Αραβία, έδειξε όλη την υπο-κρισία της δεξιάς και του «αποστάτη» της Καμμένου,
απέναντι στην αντιιμπεριαλιστική και αντικαπιταλιστική κρίση, κριτική και
ωρίμανση του ελληνικού λαού. Η υποκρισία της δεξιάς αποδείχτηκε και πάλι, με τη
θέση της στο ευρωκοινοβούλιο, όπου οι ευρωβουλευτές της ΝΔ καταψήφισαν, μαζί με
την πλειοψηφία όλης της ευρωπαϊκής δεξιάς εκεί, την επιβολή εμπάργκο πώλησης
όπλων στους φεουδάρχες της Σαουδικής Αραβίας (πράκτορες του ιμπεριαλισμού).
Όπλα που εκείνοι, μαζί με τον ιμπεριαλισμό, τα χρησιμοποιούν πάντα εγκληματικά ενάντια
στην αραβική επανάσταση, στην ίδια τη χώρα τους και σίγουρα τώρα ενάντια στην
πάλη του λαού της Υεμένης, για την εθνική και κοινωνική απελευθέρωσή του από
τον ιμπεριαλισμό και τους τοποτηρητές του. Να σημειωθεί, με σημασία όσο αφορά
τα πιθανά προοδευτικά μέτωπα, ότι την πρόταση υπερψήφισαν σύσσωμα τα κόμματα
των Σοσιαλδημοκρατών, των Φιλελευθέρων, της Αριστεράς και των Πρασίνων.
Η υποκρισία του Καμμένου φάνηκε και πάλι, γιατί ενώ
αποσκίρτησε από τη ΝΔ σαν «καραμανλικός» και με θέσεις που δήθεν βάζουν το
εθνικό συμφέρον πάνω από κι ενάντια στα συμφέροντα του ιμπεριαλισμού και του
ΝΑΤΟ, όπως, έστω και με άλλα λόγια, έλεγε (κι όπως, έστω και εν μέρει και για
κάποιες μόνο στιγμές, έκανε και στην πράξη ο Κωνσταντίνος Καραμανλής), αυτός
έχει αποδείξει στην πράξη επανειλημμένα και τώρα με αποκορύφωμα την υπόθεση της
πώλησης όπλων στη Σαουδική Αραβία, ότι όχι μόνο είναι υποταγμένος στον ιμπεριαλισμό
και το ΝΑΤΟ, αλλά και παίζει συνειδητά τον προδοτικό και προβοκατόρικο ρόλο του
Δούρειου Ίππου του ιμπεριαλιστικού καπιταλισμού, στο εσωτερικό της Κυβέρνησης
της Αριστεράς. Πάντα με τον κρυφό ή φανερό συνεχή εκβιασμό του, για ανατροπή
της Κυβέρνησης αυτής (όπως με την υπόθεση της ονοματολογίας της ΠΓΔ της
Μακεδονίας), αν δεν υποκύπτει στις ορέξεις του. Ορέξεις που ποτέ, σαν τέτοιες, δηλαδή
ατομιστικές, εγωιστικές, εγωκεντρικές, όπως πάντα τις εκφράζει και ο ίδιος και
μάλιστα εξόφθαλμα, δεν είναι μόνο πολιτικές, αλλά και υλικές. Πρόκειται για μια
μόνιμη κι αυξανόμενη πηγή πολιτικής –τουλάχιστον- διαφθοράς στο εσωτερικό της
Κυβέρνησης, βάζοντας, για παράδειγμα τον υφυπουργό Άμυνας, τον ίδιο τον
Πρωθυπουργό και το διευθυντή της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ –κυνικά μάλιστα αυτός- να τον
καλύψουν.
Το καπιταλιστικό σύστημα πετάει στις χωματερές τα πορτοκάλια και όχι μόνο, για να μην πέσουν οι τιμές, για να κερδίσει έτσι το σύστημα και να στερηθεί ο λαός από το αγαθό αυτό κι ο αχρείος Ζαχαριάδης (ο διευθυντής της ΚΟ), κυνικά, αρνείται να πετάξει στ’ άχρηστα τα εγκληματικά όπλα, πάλι για να κερδίσει αυτό το βάρβαρο σύστημα και τα πολύμορφα, πολεμικά και όχι μόνο εγκλήματά του κι όχι βέβαια ο έντιμος, αξιοπρεπής, σοσιαλιστικός και κομμουνιστικός ελληνικό λαός. Αυτός ο λαός που θέλει σίγουρα τα πορτοκάλια και ποτέ τα όπλα του ιμπεριαλισμού και των πολιτικο-στρατιωτικών βάσεών του στη χώρα μας. Λαός που έχει αποδείξει διαχρονικά αυτά τα χαρακτηριστικά του, αρχίζοντας από την Αντιιμπεριαλιστική Αντιφασιστική Αντίστασή του, μέχρι τις τελευταίες δεκαετίες, ψηφίζοντας κόμματα σοσιαλιστικής, κομμουνιστικής, αριστερής κατεύθυνσης, παρά τις προδοσίες των γραφειοκρατικών ηγεσιών τους, που γι’ αυτή τους άλλωστε την προδοσία τους επιφυλάσσει κάθε φορά και καινούργια τιμωρία. Για τον Ζαχαριάδη –βλέπε γραφειοκρατία της Κυβέρνησης και του ΣΥΡΙΖΑ, προσαρμοσμένη και υποταγμένη στην καπιταλιστική βαρβαρότητα-, ο ιμπεριαλιστικός καπιταλισμός όχι μόνο πρέπει να παράγει και να χρησιμοποιεί τα εγκληματικά όπλα του, αλλά και δεν πρέπει να πηγαίνει χαμένο ούτε ένα βόλι, όπου γης, είτε ενάντια στον ελληνικό, είτε ενάντια στον αραβικό κι όλους τους λαούς του κόσμου!
Μέχρι τη στιγμή της υπερψήφισης του εμπάργκο στη Σ.
Αραβία, από τον ΣΥΡΙΖΑ και το ευρωκοινοβούλιο, την ευθύνη γι’ αυτή τη στάση του
Καμμένου την πήρε όλη η Κυβέρνηση. Με ανοιχτό έτσι, ακόμα και τώρα, το ερώτημα,
μήπως πράγματι, για μια ακόμα φορά, ήταν εξαρχής ευθύνη και πρωτοβουλία της
γραφειοκρατικής ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ και της Κυβέρνησης, αυτή η πώληση όπλων στη
Σ. Αραβία, όπως και παρόμοιες μ’ αυτή στάσεις της; Στάσεις που όπως έχουμε
τονίσει επανειλημμένα, πάνε ενάντια στο ίδιο το Κυβερνητικό Κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ
και σίγουρα ενάντια στην ωρίμανση, τη θέληση και την πάλη του ελληνικού λαού
και βέβαια της βάσης, των στελεχών και των μελών και των ψηφοφόρων του ίδιου
του ΣΥΡΙΖΑ.
Ήταν και πάλι η κριτική ικανότητα και η πολιτικο-κοινωνική
ωρίμανση και ταξική πάλη του ελληνικού λαού, αλλά και όλων των λαών της Ευρώπης
και του κόσμου, ενάντια στον ιμπεριαλιστικό καπιταλισμό και όλους τους εκάστοτε
αντιπροσώπους, εκπροσώπους και «μεσολαβητές» του, αυτή που ανάγκασε τη
γραφειοκρατική ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ και της Κυβέρνησης να ακυρώσει –αναμένεται η
ανάλογη απόφαση, αν τελικά την πάρει(!;), του ΚΥΣΕΑ- αυτή την πώληση. Ήδη η Επιτροπή
Εξοπλιστικών Προγραμμάτων της Βουλής αναίρεσε κατά πλειοψηφία τη σύμφωνη
γνώμη που είχε δώσει για την πώληση
πολεμικού υλικού στη Σαουδική Αραβία. Μάλιστα με την αναίρεση αυτής της γνώμης της Επιτροπής
Εξοπλιστικών Προγραμμάτων, συμφώνησαν όλα τα κόμματα, πλην της Νέας Δημοκρατίας.
Σαν μια ακόμα απόδειξη της υποκρισίας και της πραγματικής φύσης της ΝΔ, σαν
γνήσιου αντιπροσώπου του ιμπεριαλισμού και του πολέμου του και δείχνοντας ότι η
διαφορά της σε σχέση με τον «μεσάζοντα» στην πώληση των όπλων, ήταν πάνω στο
ποιος θα πάρει τη αιματοβαμμένη μίζα! Έτσι όπως την έπαιρναν οι «άνθρωποι» όλων
των κυβερνήσεων της δεξιάς και της γραφειοκρατίας του ΠΑΣΟΚ και τώρα ο
Καμμένος, μαζί με την τωρινή γραφειοκρατία, αυτή του ΣΥΡΙΖΑ, μπορεί να τους την
στερήσει!
Το «ηθικό πλεονέκτημα» της Αριστεράς δεν μπορεί και δεν
πρέπει ν’ αφεθεί να καταρρακώνεται με τον πιο απεχθή και απάνθρωπο τρόπο από
τύπους σαν τους Καμμένο-Ζαχαριάδη. Αυτοί μετασχηματίζουν το ιστορικό
κοινωνικο-πολιτικό και στρατιωτικό «ηθικό» της Αριστεράς, στο ανταγωνιστικά
αντίθετό του, στο «πλεονέκτημα» του καπιταλισμού, της γραφειοκρατίας, της
διαπλοκής και της διαφθοράς τους. Το ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς πρέπει να
βασίζεται στην ήδη κατακτηθείσα ηθική, εντιμότητα, αξιοπρέπεια και ωριμότητα
του λαού και των αγώνων του και της προλεταριακής κι επαναστατικής πρωτοπορίας
του και των μελών όλων των Κομμάτων της Αριστεράς αλλά και στην υλική κοινωνικο-οικονομική
και πολιτική βάση και στο πολιτιστικό-θεσμικό εποικοδόμημα που πρέπει και
μπορούν να οικοδομηθούν, να προωθηθούν και να βαθύνουν: με τα αντιιμπεριαλιστικά,
αντικαπιταλιστικά και σοσιαλιστικά μέτρα και τη Μετάβαση προς το Επαναστατικό
κι Εργατικό Κράτος και το σοσιαλισμό.
Αποδείχνεται και πάλι αυτό που έχουμε αναλύσει και
προηγούμενα, ότι τα πολιτικά εγκώμια των ιμπεριαλιστικών «θεσμών» όλων των
κατηγοριών προς την Κυβέρνηση της Ελλάδας, δεν οφείλονται σίγουρα στο έστω και
περιορισμένο «ταξικό, κοινωνικό, αριστερό πρόσημο» των κυβερνητικών μέτρων -εκμηδενισμένο
έτσι κι αλλιώς, ασφυκτικά αποκλεισμένο, περιθωριοποιημένο και πνιγμένο από την
κρίση του καπιταλισμού και τα μνημόνιά του-, αλλά οφείλονται στην υποταγή της
γραφειοκρατίας του ΣΥΡΙΖΑ –και σίγουρα του Καμμένου- στα γενικά στρατιωτικά,
επιθετικά και πολεμικά σχέδια του ιμπεριαλισμού, των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ.
Τα εγκώμια αυτά οφείλονται επίσης στο γεγονός ότι η μέχρι τώρα πολιτική της
κυβέρνησης έχει σαν σκοπό –απραγματοποίητο με κάθε τρόπο- το ξεπέρασμα της
ολοκληρωτικής κρίσης αποσύνθεσης και διαφθοράς του καπιταλιστικού συστήματος
που υπάρχει στη χώρα και στην εξάρτησή της και με κανένα τρόπο το ξεπέρασμα της
κρίσης της χώρας και του λαού της, πραγματικά θύματα αυτής της κρίσης του
συστήματος. Έτσι ο αντικαπιταλισμός του ΣΥΡΙΖΑ, των Συνεδρίων, των μελών και
των στελεχών του, μετατράπηκε από τη γραφειοκρατία του σε φιλοκαπιταλισμό. Οι
μόνες επιλογές που δίνει τώρα αυτή η κυβέρνηση για τη χώρα, είναι ανάμεσα στα
«νέα προγράμματα στήριξης-μνημόνια» και στην «προσφυγή στις αγορές» και στις
δύο περιπτώσεις του ιμπεριαλιστικού κερδοσκοπικού, παρασιτικού, τοκογλυφικού
και εικονικού κεφαλαίου! Μ’ αυτό τον τρόπο ο λεγόμενος «τελευταίος
προϋπολογισμός των μνημονίων», δεν πρόκειται να είναι ο τελευταίος κρισιακός,
καπιταλιστικός, αντιλαϊκός, όσο και στρατιωτικός-πολεμικός προϋπολογισμός. Ο
μόνος προοδευτικός δρόμος για τη χώρα και το λαό της είναι -ανάμεσα στ’ άλλα,
για έναν πρώτο φιλολαϊκό προϋπολογισμό τον επόμενο χρόνο-, η στροφή προς τον
αντικαπιταλισμό, μ’ ένα πρόγραμμα ανάπτυξης της χώρας προς όφελος του λαού:
προσανατολισμένο πρωταρχικά στην άνοδο της εγχώριας πραγματικής παραγωγής
διατροφικών και καταναλωτικών αγαθών, για τις ανάγκες του ελληνικού λαού, με
κρατικές επενδύσεις και επιχειρήσεις σ’ αυτή την κατεύθυνση κι απαλλοτριώνοντας
τις καπιταλιστικές και ιμπεριαλιστικές επιχειρήσεις και το εγχώριο και εξωχώριο
«χρηματοπιστωτικό», «παραδεισένιο», τραπεζικό κεφάλαιό τους, που, ακόμα κι όταν
«παράγουν» κι «επενδύουν», το κάνουν για το δικό τους κέρδος και σίγουρα όχι
για το λαό και τη χώρα. Πρέπει επίσης να μετασχηματιστούν τα γραφειοκρατικά και
αστικά «Περιφερειακά Αναπτυξιακά Συνέδρια» (ΠΑΣ), σε πραγματικά όργανα Διαρκούς
Δυαδικής Εξουσίας των Εργαζομένων, των ταξικών κοινωνικών, πολιτικών και
συνδικαλιστικών Οργανώσεών τους και της ταξικής, επαναστατικής και
σοσιαλιστικής πάλης και λαϊκής συμμετοχής, επέμβασης κι ελέγχου, πάνω σε όλους
τους τομείς της οικονομικής, κοινωνικής, πολιτικής και στρατιωτικής ζωής και σε
όλα της τα επίπεδα, μέχρι την Κυβέρνηση και την Εξουσία! Αυτή άλλωστε είναι η
απόφαση του ΣΥΡΙΖΑ και όλης της Αριστεράς, πάνω στον Εργατικό και Κοινωνικό
Έλεγχο και καμιά επινόηση της γραφειοκρατίας για ΠΑΣ. ΕΙΝΑΙ Η ΩΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ
ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΟΥ ΣΥΝΘΗΜΑΤΟΣ-ΠΟΡΕΙΑΣ: «Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ –και μόνο η Αριστερά, χωρίς
Καμμένους κτλ- ΣΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ, Ο ΛΑΟΣ ΣΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ!
Αυτή η υποταγή της κυβέρνησης στον καπιταλισμό, είναι μια
από τις συνέπειες της μη εφαρμογής των αποφάσεων της Ίδρυσης, των Συνεδρίων,
των Συνδιασκέψεων, των Κεντρικών Επιτροπών, ακόμα και των Πολιτικών Γραφείων,
αρχίζοντας από τις προεκλογικές αποφάσεις, του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και όλης της Αριστεράς,
για τις οποίες εκλέγονται εδώ και πολλές δεκαετίες και δέχονται τη στήριξη,
κοινωνική αλλά ακόμα και αστική-εκλογική, του ελληνικού λαού. Οι
γραφειοκρατικές ηγεσίες κάθε απόχρωσης, δεν προώθησαν την αντιιμπεριαλιστική,
αντικαπιταλιστική και σοσιαλιστική αλλαγή που επιδίωκε κι επιδιώκει πάντα ο
ελληνικός λαός κι έτσι, χωρίς μεγάλη δυσκολία, το υπάρχον σύστημα στη χώρα,
αλλάζει αυτές τις ηγεσίες, ή, καλύτερα ειπωμένο, τις αναγκάζει γρήγορα και
χωρίς αμφιταλαντεύσεις, να εγκαταλείψουν την ίδια την κοινωνική και εκλογική
βάση τους και να περάσουν ανοιχτά στο στρατόπεδο του καπιταλισμού, που άλλωστε
είναι αυτό που τις τροφοδοτεί, με όλες τις «διαπλοκές» του. Για όλες τις
ηγεσίες της Αριστεράς οι «Επαγγελματικοί Κίνδυνοι της Εξουσίας» (Κριστιάν
Ρακόφσκι) ελλοχεύουν, αλλά για τη γραφειοκρατία αυτό δεν είναι κανένας
«κίνδυνος», γιατί αυτή είναι εξ επαγγέλματος φιλοκαπιταλιστική κι
αντεπαναστατική, όπως έχει αποδείξει τραγικά η κοινωνική και πολιτική ιστορία
όλης της ανθρωπότητας.
Όλα δείχνουν ότι η γραφειοκρατία του ΣΥΡΙΖΑ και της
Κυβέρνησής του αυτονομείται από το ίδιο της το Κόμμα και το αγνοεί. Στην
καλύτερη περίπτωση, ακόμα και η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ έρχεται
δεύτερη, τρέχοντας και καταϊδρωμένη, στα λεγόμενα «μασάζ» και «φροντιστήρια»,
καλούμενη να επικυρώσει ειλημμένες αποφάσεις κι όχι το αντίθετο, δηλαδή
ΣΥΡΙΖΑ-> Κοινοβουλευτική Ομάδα-> Κυβέρνηση! Κι αυτό δεν είναι καθόλου
σίγουρο ότι θα σταματήσει με το «τέλος των μνημονίων», γιατί τείνει να γίνει
σταθερή συνήθεια και βίτσιο. Το γεγονός ότι υπάρχει τώρα η τακτική της
συνεργασίας με τους ΑΝΕΛ για να διατηρείται ο ΣΥΡΙΖΑ στην Κυβέρνηση, έχει
χρησιμοποιηθεί από τη γραφειοκρατία του ΣΥΡΙΖΑ και της Κυβέρνησής του σαν
δικαιολογία και άλλοθι, για ν’ αλλοιώσει και ν’ αλλάξει τελικά την πολιτική, τη
στρατηγική και το πρόγραμμα του Κόμματος ΣΥΡΙΖΑ και των αποφάσεών του. Το Κόμμα
αυτό πρέπει να λειτουργεί διαρκώς και ανυψωμένα, να παρουσιάζει διαρκώς μπροστά
στο λαό, πρώτα τη δική του, ανεξάρτητη πολιτική, τη στρατηγική και το πρόγραμμα
για την κάθε φάση της χώρας, που με κανένα τρόπο δεν πρέπει να τα αλλάζει η
εκάστοτε τακτική του Κόμματος και της Κυβέρνησης, αλλά, αντίθετα, ακόμα κι όταν
υπάρχουν τακτικοί συμβιβασμοί και παραχωρήσεις στο σύστημα και τους εκπροσώπους
του, όπως είναι οι ΑΝΕΛ, να δείχνει ότι αυτές είναι ΕΝΤΕΛΩΣ ΠΡΟΣΩΡΙΝΕΣ! Αν το
κάθε Κόμμα της Αριστεράς κινδυνεύει, την τακτική να την μετατρέπει σε πολιτική,
στρατηγική και πρόγραμμα (οπορτουνισμός), η γραφειοκρατία αυτό το κάνει εκ των
προτέρων, προμελετημένα κι εξ επαγγέλματος!
Ο ΣΥΡΙΖΑ, τα μέλη και τα στελέχη του, μαζί με τους εργαζόμενους,
όλο τον ελληνικό λαό και τις οργανώσεις τους, μαζί με την κομμουνιστική,
σοσιαλιστική αριστερή ριζοσπαστική, οικολογική κι εξωκοινοβουλευτική πρωτοπορία
του και όλα τα Κόμματα της Αριστεράς, δεν πρέπει ν’ αδιαφορούν και ν’ αγνοούν,
ν’ «αυτονομούνται» από τη μεριά τους, όσο αφορά το ζήτημα της Κυβέρνησης και
της Εξουσίας: ΤΟΥΣ ΑΝΗΚΕΙ, ΤΗ ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΝ ΚΑΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΚΤΗΣΟΥΝ, ΜΕΣΑ
ΑΠΟ ΤΟ ΝΕΟ ΠΛΑΤΥ ΜΕΤΩΠΟ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ, παρά κι ενάντια στη γραφειοκρατία του
ΣΥΡΙΖΑ και κάθε άλλης απόχρωσης. Ακόμα και η ψηφοφορία για πρόεδρο της
«Δημοκρατικής Συμπαράταξης», τώρα «Κίνημα Αλλαγής», έδειξε ότι αυτοί που
ψήφισαν προέρχονται στη συντριπτική τους πλειοψηφία από τη Σοσιαλιστική
Αριστερά και το ΠΑΣΟΚ και μάλιστα για λίγους ψήφους δεν εξέλεξαν τον υποψήφιο
που προέρχεται από τη Νεολαία του ΠΑΣΟΚ, ανεξάρτητα από τη γραφειοκρατική
διαδρομή του ίδιου του Ανδρουλάκη! Ύπαρξη Κόμματος της Αριστεράς και
γραφειοκρατία του είναι δύο έννοιες ανταγωνιστικές, ή ο ένας ή ο άλλος, δεν
μπορούν να συνυπάρξουν για πολύ, ο ένας θα αδρανοποιήσει, θα εκμηδενίσει και θα
«σβήσει» τον άλλο. Κι όσο επιταχύνεται και βαθαίνει καθημερινά η κρίση
αποσύνθεσης, πολέμου και φασισμού του καπιταλιστικού συστήματος και η ανάγκη
για αντικαπιταλιστική και σοσιαλιστική αλλαγή, άλλο τόσο επιταχύνεται και
βαθαίνει αυτός ο ανταγωνισμός ανάμεσα στο Κόμμα και τη γραφειοκρατία του. Αν
χρειάστηκαν περίπου 20 χρόνια για να περάσει η γραφειοκρατία του ΠΑΣΟΚ ανοιχτά
στο καπιταλιστικό ιμπεριαλιστικό στρατόπεδο, αυτό για τη γραφειοκρατία του
ΣΥΡΙΖΑ θα γίνει πολύ πιο γρήγορα, αν δεν επέμβει αποφασιστικά η βάση, τα μέλη
και τα στελέχη του, η νεολαία και η πρωτοπορία του, σε όλα τα επίπεδα της ζωής
του κόμματος και της χώρας.
Ο Τραμπ επιταχύνει τους πολεμικούς και φασιστικούς
στόχους και δράσεις του παγκόσμιου καπιταλισμού κι εκβιάζει κι αναγκάζει τις
γραφειοκρατίες, όπου γης να πάρουν ανοιχτά θέση υπέρ του –πάντα στην πράξη-,
ενώ η επαναστατημένη και κινητοποιημένη, ώριμη προοδευτική και σοσιαλιστική
ανθρωπότητα και οι πολιτικές, κοινωνικές, συνδικαλιστικές, πολιτιστικές οργανώσεις
της, παλεύουν για να τον αντιμετωπίσουν και να τον ανατρέψουν, μαζί με το
σύστημα που αντιπροσωπεύει, πιο γνήσια απ’ όλους, σαν ανοιχτά πολεμοχαρής και
φασίστας! Γι’ αυτό, ανάμεσα στ’ άλλα, παρά κι ενάντια στη γραφειοκρατία τους
-που στην καλύτερη των περιπτώσεων παίρνει «ίσες αποστάσεις» ανάμεσα στην
νόμιμα και δίκαια αμυνόμενη, με όλα τα μέσα, Λαϊκή Δημοκρατία της Κορέας και
τον επιτιθέμενο ιμπεριαλισμό του Τραμπ-, οι λαοί στέκονται στο πλευρό της Λ.Δ.
της Κορέας και τώρα στο πλευρό των Παλαιστινίων –ενάντια στην απόφαση του Τραμπ
για μεταφορά τη πρωτεύουσας του ιμπεριαλιστικού σιωνισμού στην Ιερουσαλήμ-, οι
λαοί «είναι όλοι Βορειοκορεάτες και Παλαιστίνιοι», αλλά και «Βενεζολάνοι»,
«Ιρανοί», «Ρώσοι» και «Κινέζοι»!
Η συμμετοχή-υποταγή της Ελλάδας στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ, στο
«δυτικό ιμπεριαλιστικό στρατόπεδο», είναι η κύρια πηγή όλων των κακών,
ιδιαίτερα όταν η ταξική, επαναστατική και σοσιαλιστική πάλη και διεκδικήσεις του
εργατικού και λαϊκού κινήματος, δεν αντιπροσωπεύονται σε κυβερνητικό και
εξουσιαστικό επίπεδο, που είναι το μόνο ικανό να επιβάλλει την αδρανοποίηση,
την αποτροπή και την ανατροπή του ιμπεριαλισμού και των επιθετικών πολεμικών
και φασιστικών προετοιμασιών και δράσεων. Κι επειδή η ταξική πάλη των λαών δεν
θα μπορέσει να το κάνει αυτό σταθερά και ολοκληρωτικά, παρά μόνο –ακόμα κι από
γνήσια αριστερές, κυβερνητικές μόνο, θέσεις στην κάθε χώρα- να μειώνει την
εγκληματική δράση του ιμπεριαλισμού, απαιτείται η ανατροπή του, ο
μετασχηματισμός της ΕΕ σε ΕΣΣΔ της Ευρώπης, σε συνδυασμό με την ανατροπή του
ΝΑΤΟ και μετασχηματισμό των Ενόπλων Δυνάμεων των χωρών αυτής της ΕΣΣΔ σε
Στρατιωτικό Σύμφωνό της, μέχρι την τελική κατάργηση του ιμπεριαλισμού, των
πολέμων και του φασισμού του. Άμεσα: έξω η ΕΕ και όλες οι Στρατιωτικές Δυνάμεις
Στρατιωτικής επιθετικής, κατοχικής κι εγκληματικής Επέμβασης και Δράσης της κι
έξω οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και οι βάσεις τους από την Ελλάδα, την Ευρώπη και όλο τον
κόσμο! Κι αυτό μπορεί να γίνει οικοδομώντας και προωθώντας το
Αντιιμπεριαλιστικό και Αντικαπιταλιστικό Μέτωπο και Ολοκλήρωση στη χώρα, στην
Περιοχή, στη Μέση Ανατολή, στην Ευρώπη και στον κόσμο!