Αναδημοσίευση από δημοσίευμα του iskra.gr: https://iskra.gr/skliri-apantisi-kk-rosias-sto-kke-pataei-se-dyo-varkes-sto-oukraniko/
Η απάντηση του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ρωσικής Ομοσπονδίας στο ΚΚΕ για το ουκρανικό.
19 Μαΐου 2022
Κομμουνιστικό Κόμμα Ρωσικής Ομοσπονδίας: Στην Ουκρανία η Ρωσία πολεμά τον νεοναζισμό
Πηγή: Solidnet
Μετάφραση: Παπαδομανωλάκης Παναγιώτης
Σχόλια σχετικά με το άρθρο του Διεθνούς Τμήματος της ΚΕ του ΚΚΕ «Για τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία και τη στάση του ΚΚΡΟ»
Στις 23 Απριλίου 2022 η εφημερίδα «Ριζοσπάστης», όργανο του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας, δημοσίευσε άρθρο του Διεθνούς Τμήματος της ΚΕ του ΚΚΕ “Για τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία και τη στάση του ΚΚΕ”.
Το άρθρο αξιολογεί τη δράση του ΚΚΕ σε σχέση με την ειδική επιχείρηση που διεξάγει η Ρωσία στην Ουκρανία κατηγορώντας ανοιχτά το κόμμα ότι έχει φιλοκυβερνητική, ήτοι φιλοϊμπεριαλιστική στάση. Διαφωνούμε κατηγορηματικά με αυτή την ωφελιμιστική εκτίμηση.
Η ουσία του άρθρου είναι ότι κατά τη γνώμη των Ελλήνων συντρόφων, αυτό που λαμβάνει χώρα στην Ουκρανία είναι ένας ιμπεριαλιστικός πόλεμος προς το συμφέρον της ρωσικής αστικής τάξης, και επομένως, υποστηρίζοντας την ειδική επιχείρηση, το ΚΚΡΟ υποστηρίζει μια πολιτική που είναι «σύμφωνη με το κυβερνών κόμμα “Ενωμένη Ρωσία” και τον πρόεδρο Β. Πούτιν».
Επιμένοντας στον «ιμπεριαλιστικό» χαρακτήρα αυτού του πολέμου, οι Έλληνες σύντροφοι εκκινούν από τη γνωστή θέση του Λένιν ότι: «Ένας αγώνας για τις αγορές και για την ελευθερία να λεηλατούνται οι ξένες χώρες, μια προσπάθεια να κατασταλεί το επαναστατικό κίνημα του προλεταριάτου και η δημοκρατία στις επιμέρους χώρες, μια επιθυμία να εξαπατηθούν, να διασπαστούν και να σφαγιαστούν οι προλετάριοι όλων των χωρών, στρέφοντας τους μισθωτούς σκλάβους του ενός έθνους εναντίον εκείνων του άλλου, ώστε να ωφεληθεί η αστική τάξη, αυτά είναι το μόνο πραγματικό περιεχόμενο και η σημασία του πολέμου». Ωστόσο, οι σύντροφοι δεν ανέφεραν ότι αυτή η δήλωση περιέχεται στο έργο του Λένιν για τον πόλεμο του 1914-1918 . Αναφέρεται συγκεκριμένα στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ο οποίος ήταν πράγματι ένας καθαρά ιμπεριαλιστικός κατακτητικός πόλεμος. Ωστόσο, αφήνοντας στην άκρη τους δογματισμούς, πρέπει να παραδεχτούμε ότι κάθε πόλεμος έχει τα δικά του ιδιαίτερα χαρακτηριστικά.
Το καθήκον του μαρξιστή για να καθορίσει τη θέση του σε σχέση με τον πόλεμο είναι να προσδιορίσει τον χαρακτήρα του. Γιατί εκτός από τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, υπάρχουν και οι εθνικοαπελευθερωτικοί και αντιφασιστικοί πόλεμοι, οι οποίοι έγιναν ευρέως διαδεδομένοι στα μέσα του 20ου αιώνα, όταν ο φασισμός και ο ναζισμός εμφανίστηκαν ως πολιτικά φαινόμενα και οι εθνικοαπελευθερωτικοί αγώνες εντάθηκαν υπό την επίδραση της Οκτωβριανής Επανάστασης.
Τι ήταν αυτό που καθοδήγησε το ΚΚΡΟ στον καθορισμό της
στάσης του
Κατά την επεξεργασία της πολιτικής του θέσης στο ζήτημα της διεξαγωγής της ειδικής επιχείρησης το κόμμα ανέλυσε τις συγκεκριμένες ιστορικές συνθήκες που αντικειμενικά οδήγησαν στην κρίση στην Ουκρανία.
Πριν από την Οκτωβριανή Επανάσταση στη Ρωσία η Ουκρανία, η οποία αποτελούσε μέρος της Ρωσικής Αυτοκρατορίας, ήταν μια τυπική αγροτική χώρα. Για την ενίσχυση της βιομηχανίας της, έξι βιομηχανικές περιοχές της Ρωσικής Σοβιετικής Ομοσπονδιακής Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας στα ανατολικά και νότια, που δεν αποτελούσαν ποτέ τμήματα της Ουκρανίας, εντάχθηκαν στην Ουκρανία. Μεταξύ αυτών ήταν οι περιοχές Ντονέτσκ και Λουγκάνσκ. Το 1939 η Γαλικία (Δυτική Ουκρανία), που προηγουμένως ανήκε στην Πολωνία, προστέθηκε στην Ουκρανία. Έτσι, το σημερινό έδαφος της Ουκρανίας είναι αποτέλεσμα της ένταξής της στην ΕΣΣΔ. Έχει «ραφτεί» από ανομοιογενή κομμάτια από τη Γαλικία (Lvov), τα οποία βρίσκονταν υπό την έντονη επιρροή της Πολωνίας, της Αυστρίας και της Ουγγαρίας, μέχρι την Ανατολική Ουκρανία, η οποία έτεινε προς τη Ρωσία.
Η βιομηχανία της σοσιαλιστικής Ουκρανίας άνθισε. Στην παραγωγή μετάλλων και άνθρακα προστέθηκαν η αεροπορία και η πυραυλική βιομηχανία, η πετροχημεία και η παραγωγή ενέργειας (4 πυρηνικά εργοστάσια), καθώς και οι αμυντικοί τομείς. Ως μέρος της ΕΣΣΔ η Ουκρανία απέκτησε όχι μόνο το μεγαλύτερο μέρος της σημερινής της επικράτειας, αλλά και το οικονομικό δυναμικό της για να γίνει μία από τις δέκα μεγαλύτερες ευρωπαϊκές οικονομίες.
Η διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης τον Δεκέμβριο του 1991 κατέστρεψε ταυτόχρονα την επί αιώνες οικονομική ολοκλήρωση της Ουκρανίας και της Ρωσίας, διακόπτοντας όλους τους οικονομικούς, πολιτικούς και πολιτιστικούς δεσμούς.
Σήμερα είναι μία από τις φτωχότερες χώρες της Ευρώπης. Η μεταποιητική της βιομηχανία, με εξαίρεση τη μεταλλουργία, έχει ουσιαστικά καταστραφεί. Η οικονομία της Ουκρανίας κρατιέται όρθια χάρη στα δυτικά δάνεια και τα εμβάσματα των ανθρώπων που έφυγαν για την Ευρώπη και τη Ρωσία σε αναζήτηση κάποιας εργασίας. Το βιοτικό επίπεδο έπεσε κατακόρυφα και η μετανάστευση εκτοξεύτηκε στα ύψη. Περίπου 10 εκατομμύρια άνθρωποι (από τα 45 εκατομμύρια) έχουν φύγει, οι πιο εξειδικευμένοι.
Η Ουκρανία έχει μερικά από τα υψηλότερα επίπεδα διαφθοράς και κοινωνικού χάσματος. Η χώρα βρίσκεται στο χείλος μιας εθνικής καταστροφής.
Το κυβερνητικό πραξικόπημα στο Κίεβο ως βάση για την υποδαύλιση της σύγκρουσης
Τον Φεβρουάριο του 2014, με την άμεση συνδρομή των ΗΠΑ και άλλων χωρών του ΝΑΤΟ, πραγματοποιήθηκε κυβερνητικό πραξικόπημα στην Ουκρανία. Η νόμιμη κυβέρνηση ανατράπηκε. Οι νεοναζί ανέβηκαν στην εξουσία. Στη συνέχεια, οι ΗΠΑ παραδέχθηκαν δημοσίως ότι είχαν επενδύσει περίπου 5 δισεκατομμύρια δολάρια για την προετοιμασία της αλλαγής του καθεστώτος στη χώρα και την «ανάπτυξη της δημοκρατίας». Περιττό να πούμε ότι κανείς δεν θα ξόδευε ένα τόσο γιγαντιαίο ποσό έτσι απλά.
Ως αποτέλεσμα του κυβερνητικού πραξικοπήματος την εξουσία κατέλαβαν άνθρωποι από τη Δυτική Ουκρανία, από τη Γαλικία, όπου τα ακραία εθνικιστικά, αντισημιτικά, αντιπολωνικά, ρωσοφοβικά και αντικομμουνιστικά αισθήματα είναι παραδοσιακά ισχυρά.
Άρχισε η βίαιη αφομοίωση του ρωσόφωνου πληθυσμού. Η απαγόρευση της ρωσικής γλώσσας και η απόφαση να μετατραπεί η σχολική εκπαίδευση από τη ρωσική στην ουκρανική συνάντησε ισχυρή αντίσταση στις περιοχές Ντονέτσκ και Λουγκάνσκ. Ο κόσμος ξεσηκώθηκε ένοπλα.
Στο εθνικό δημοψήφισμα της 11ης Μαΐου 2014 το 87% των πολιτών ψήφισε υπέρ της ανεξαρτησίας. Έτσι, οι Λαϊκές Δημοκρατίες του Ντονέτσκ και του Λουγκάνσκ σχηματίστηκαν με πρωτοβουλία των λαϊκών μαζών και όχι με οδηγίες από το Κρεμλίνο.
Μετά από αρκετές ανεπιτυχείς προσπάθειες κατάληψη των ΛΔ Ντονέτσκ και Λουγκάνσκ οι ναζί του Κιέβου κατέφυγαν στην τρομοκρατία. Κατά τη διάρκεια οκτώ ετών συνεχών βομβαρδισμών από βαρύ πυροβολικό σκοτώθηκαν σχεδόν 14.000 άμαχοι και δεκάδες χιλιάδες ακρωτηριάστηκαν. Οι υποδομές υπέστησαν σοβαρές ζημιές.
Καθ’ όλη τη διάρκεια της μακράς οκταετίας οι ευρωπαϊκές χώρες και οι ΗΠΑ έβλεπαν τη γενοκτονία του ρωσικού λαού στο Ντονμπάς με εξαιρετική επιείκεια, δικαιολογώντας έτσι ουσιαστικά τις ενέργειες του καθεστώτος του Κιέβου.
Σήμερα, η ΕΕ και οι ΗΠΑ επιδεικνύουν πρωτοφανή υποκρισία περιγράφοντας τα δεινά των ανθρώπων κατά τη διάρκεια των μαχών, αλλά αγνοώντας το γεγονός ότι η χρήση αμάχων ως ανθρώπινες ασπίδες έχει γίνει η συνήθης πρακτική εκείνων που αποκαλούν «μαχητές της ελευθερίας».
Ανάπτυξη του νεοναζισμού στην Ουκρανία
Οι σύντροφοί μας, εξετάζοντας την κατάσταση στην Ουκρανία, μόνο απρόθυμα αναφέρουν τον κίνδυνο της φασιστικοποίησής της. Και όμως, ένας από τους κύριους στόχους της στρατιωτικής επιχείρησης της Ρωσίας στη χώρα αυτή είναι η αποναζιστικοποίησή της. Ακόμα και Αμερικανοί άνθρωποι του Κογκρέσου και των ειδικών υπηρεσιών παραδέχονται ότι η Ουκρανία έχει γίνει το κέντρο του διεθνούς νεοναζισμού.
Ακολουθούν μερικά μόνο στοιχεία. Μετά την εισβολή του Χίτλερ στην ΕΣΣΔ, όπως σημειώσαμε παραπάνω, τα ακραία εθνικιστικά, αντισημιτικά, ρωσοφοβικά και αντικομμουνιστικά αισθήματα στη Δυτική Ουκρανία ήταν σε έξαρση. Οι μεραρχίες των SS που σχηματίστηκαν εκεί πολέμησαν τον Κόκκινο Στρατό. Οι τοπικοί εθνικιστές, με επικεφαλής τον Στεπάν Μπαντέρα, ένθερμο οπαδό του Χίτλερ, ξεκίνησαν την εξόντωση των Εβραίων. Στην Ουκρανία οι Μπαντεριστές έσφαξαν περίπου 1,5 εκατομμύριο Εβραίους, το ένα τέταρτο όλων των θυμάτων του Ολοκαυτώματος. Κατά τη διάρκεια της «σφαγής του Βόλιν» το 1944 στη Δυτική Ουκρανία σφαγιάστηκαν περίπου 100.000 Πολωνοί. Οι Μπαντεριστές σκότωσαν αντάρτες και έκαψαν ζωντανούς αμάχους σε εκατοντάδες χωριά της Λευκορωσίας.
Μετά τον πόλεμο, οι αντικομμουνιστές και αντισοβιετικοί μαχητές στη Δυτική Ουκρανία, με την υποστήριξη των ΗΠΑ και της Μεγάλης Βρετανίας, εξαπέλυσαν τρομοκρατία εναντίον αμάχων την περίοδο μεταξύ 1945 και 1953. Κατά τη διάρκεια αυτών των ετών οι Μπαντεριστές σκότωσαν περίπου 50.000 πολίτες. Οι απόγονοι και οι διάδοχοι αυτών των κακοποιών ήρθαν στην εξουσία μετά το πραξικόπημα του 2014. Η παράδοση της αντιπολωνικής, αντισημιτικής και αντιρωσικής τρομοκρατίας είναι πολύ ισχυρή μεταξύ των νεοναζί που ουσιαστικά κυβερνούν σήμερα την Ουκρανία.
Η ναζιστική ιδεολογία ενσταλάζεται στην Ουκρανία. Οι Ουκρανοί φασίστες που οργάνωσαν και διέπραξαν φρικαλεότητες κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου έχουν ανακηρυχθεί επίσημα εθνικοί ήρωες. Τα σύμβολά τους έχουν υιοθετηθεί από το κράτος. Πορείες προς τιμήν των φασιστών εγκληματιών πραγματοποιούνται κάθε χρόνο. Δρόμοι και πλατείες παίρνουν το όνομά τους. Το Κομμουνιστικό Κόμμα της Ουκρανίας έχει οδηγηθεί στην παρανομία. Ο εκφοβισμός και οι δολοφονίες πολιτικών και δημοσιογράφων έχουν γίνει καθημερινότητα. Μνημεία του Λένιν και οτιδήποτε θυμίζει τη ζωή στην ΕΣΣΔ καταστρέφονται.
Σήμερα οι Μπαντεριστές, όπως τα στρατεύματα εφόδου SD στη Γερμανία, είναι η δύναμη κρούσης των μεγάλων επιχειρήσεων. Ελέγχουν κάθε κίνηση της κυβέρνησης εκβιάζοντάς την συνεχώς με την απειλή κυβερνητικού πραξικοπήματος.
Η φύση του σημερινού ουκρανικού κράτους είναι η συμμαχία του μεγάλου κεφαλαίου και της κυβερνητικής γραφειοκρατίας που υποστηρίζεται από φασιστικά στοιχεία υπό τον απόλυτο πολιτικό και οικονομικό έλεγχο των ΗΠΑ.
Τα αίτια και ο χαρακτήρας της ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης
Από την άποψη της μαρξιστικής θεωρίας, η στρατιωτική σύγκρουση στην Ουκρανία δεν μπορεί να περιγραφεί ως ιμπεριαλιστικός πόλεμος, όπως υποστηρίζουν οι σύντροφοί μας. Πρόκειται ουσιαστικά για έναν εθνικοαπελευθερωτικό πόλεμο του λαού του Ντονμπάς. Από τη σκοπιά της Ρωσίας είναι ένας αγώνας ενάντια σε μια εξωτερική απειλή για την εθνική ασφάλεια και ενάντια στο φασισμό.
Δεν είναι μυστικό ότι η πολιτοφυλακή του Ντονμπάς δεν μπόρεσε να αντισταθεί στις πολλές χιλιάδες ισχυρές οπλισμένες από το εξωτερικό ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις. Μια ήττα των πολιτοφυλακών θα οδηγούσε στον αφανισμό του ρωσόφωνου πληθυσμού, μεγάλο μέρος του οποίου είναι πολίτες της Ρωσίας. Σύμφωνα με το Σύνταγμα της Ρωσικής Ομοσπονδίας, η Ρωσία έλαβε νόμιμα μέτρα για την προστασία των πολιτών της και τη διασφάλιση της εθνικής της ασφάλειας, επειδή αυτό δεν θα μπορούσε να γίνει με άλλα μέσα.
Με την υποστήριξη των ΗΠΑ και της ΕΕ, το Κίεβο σαμπόταρε σκόπιμα τη διαπραγματευτική διαδικασία στο πλαίσιο των συμφωνιών του Μινσκ.
Μέχρι εκείνη τη στιγμή η Ουκρανία είχε συγκεντρώσει 150.000 στρατιωτικούς και ναζιστικά τάγματα στο Ντονμπάς. Το Κίεβο, με την υποστήριξη των ΗΠΑ, ετοιμαζόταν να ανακτήσει τον έλεγχο του Ντονμπάς με στρατιωτικά μέσα.
Με τις ευλογίες των Αμερικανών εντολέων της, η Ουκρανία ετοιμαζόταν να ξεκινήσει μια στρατιωτική επιχείρηση για την κατάληψη του Ντονμπάς και στη συνέχεια της Κριμαίας στις αρχές Μαρτίου του τρέχοντος έτους. Υπάρχει ένα σύνολο στοιχείων επιβεβαιώνουν την ύπαρξη αυτών των σχεδίων.
Το καθεστώς των Μπαντεριστών προετοιμάζεται για αυτόν τον πόλεμο εδώ και οκτώ χρόνια. Οι στρατιώτες υποβλήθηκαν σε ανελέητη ιδεολογική πλύση εγκεφάλου στο πνεύμα της βαθιάς ρωσοφοβίας. Δημιουργούνταν ισχυρά οχυρά και ο στρατός εφοδιάζονταν με τον πιο σύγχρονο οπλισμό.
Σύμφωνα με τους ιμπεριαλιστικούς γεωπολιτικούς στόχους τους, οι ΗΠΑ τραβούσαν σταδιακά την Ουκρανία στη σφαίρα των στρατιωτικών τους συμφερόντων μετατρέποντας τη χώρα σε αιχμή του δόρατος του ΝΑΤΟ, αποφασισμένη να πολεμήσει τη Ρωσία «μέχρι τον τελευταίο Ουκρανό στρατιώτη».
Ήδη από τον Δεκέμβριο του 2021 η Ρωσία έκανε πρόταση στις ΗΠΑ για συνομιλίες σχετικά με τη μη διεύρυνση του ΝΑΤΟ προς τα ανατολικά. Οι Αμερικανοί απέφυγαν να δώσουν άμεση απάντηση. Έτσι, τον Ιανουάριο του 2022 η Ρωσία προειδοποίησε ότι σε αυτή την κατάσταση θα έπρεπε να λάβει πρόσθετα μέτρα για την προστασία της εθνικής της ασφάλειας.
Ταυτόχρονα, γινόταν λόγος για την ανάπτυξη αμερικανικών τακτικών πυρηνικών όπλων στην Ουκρανία. Η Ουκρανία, η οποία διαθέτει τέσσερα πυρηνικά εργοστάσια και σημαντικό επιστημονικό-τεχνικό δυναμικό, άρχισε τις προετοιμασίες για τη δημιουργία του δικού της πυρηνικού όπλου.
Υπό την αιγίδα του Πενταγώνου η Ουκρανία δημιούργησε περισσότερα από 30 εργαστήρια για την ανάπτυξη βακτηριολογικών όπλων. Υπάρχουν έγγραφα που αποδεικνύουν ότι τα εργαστήρια αυτά εργάζονταν με ιδιαίτερα επικίνδυνα βακτήρια θανατηφόρων ασθενειών και ερευνούσαν μεθόδους εξάπλωσής τους με στόχο ανθρώπους διαφορετικών φυλών.
Όλα αυτά αποτελούν απειλή όχι μόνο για τη Ρωσία, αλλά για ολόκληρη την ανθρωπότητα.
Υποστηρίζεται ότι όλα αυτά αφορούν τις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις ή τον αγώνα για τις αγορές και τους πόρους του υπεδάφους.
Η αδυναμία να δει κανείς την εθνική συνιστώσα των ταξικών ζητημάτων και την ταξική συνιστώσα στα εθνικά ζητήματα οδηγεί στην επικράτηση του δογματισμού.
Ενδιαφέρον της ρωσικής ολιγαρχίας για την Ουκρανία ή έλλειψη
αυτού;
Επιδιώκοντας να αποδείξουν ότι ο πόλεμος διεξάγεται προς το συμφέρον της ρωσικής αστικής τάξης, προκειμένου να αρπάξει τους φυσικούς πόρους και το βιομηχανικό δυναμικό της Ουκρανίας, οι σύντροφοί μας αποσπούν τα λόγια του Λένιν για τη φύση των πολέμων από το ιστορικό τους πλαίσιο.
Ωστόσο, ο ισχυρισμός ότι η ρωσική ηγεσία προετοίμαζε εκ των προτέρων την κατάληψη της Ουκρανίας έρχεται σε αντίθεση με τα γεγονότα.
Στην αρχή, η ρωσική ηγεσία δεν υποστήριξε την ιδέα ενός δημοψηφίσματος για το σχηματισμό των λαϊκών δημοκρατιών του Ντονμπάς.
Μετά τις συμφωνίες του Μινσκ-2, η Ρωσία υπέθεσε εκ των προτέρων ότι το Ντονμπάς θα παρέμενε μέρος της Ουκρανίας, αν και με ένα μέτρο αυτονομίας.
Μέχρι την έναρξη της στρατιωτικής επιχείρησης η ρωσική ηγεσία επέμενε στη συμμόρφωση με το Μινσκ-2, η οποία θα άφηνε το Ντονμπάς ως τμήμα της Ουκρανίας.
Πού είναι λοιπόν η προετοιμασία για την ιμπεριαλιστική κατάληψη;
Από το 1991 η Ουκρανία, η βιομηχανία και οι πόροι της ήταν αντικείμενα υπερεκμετάλλευσης από τα μονοπώλια των ΗΠΑ και της ΕΕ. Η ρωσική ολιγαρχία δεν συμμετείχε στο «μοίρασμα της πίτας» που ήταν στη σφαίρα των δυτικών συμφερόντων.
Επιπλέον, η ρωσική ολιγαρχία ήταν κατά της στρατιωτικής επιχείρησης στην Ουκρανία. Προσπαθούσε να ενσωματωθεί στην παγκόσμια ολιγαρχία και βρισκόταν ήδη υπό την τεράστια πίεση της Δύσης, η οποία την προέτρεπε να ασκήσει πίεση στην κυβέρνηση για να την ωθήσει να διατηρήσει τον φιλοδυτικό προσανατολισμό της Ρωσίας.
Άλλωστε, οι Ρώσοι ολιγάρχες υπέστησαν σημαντική ζημιά από τη ρωσική στρατιωτική επιχείρηση στην Ουκρανία. Τους επιβλήθηκαν κυρώσεις και βλέπουν να τους αφαιρούνται τα παλάτια και τα γιοτ τους και να δεσμεύονται οι τραπεζικοί τους λογαριασμοί.
Δεν έχουμε την παραμικρή συμπάθεια γι’ αυτούς που λεηλατούσαν τη Ρωσία επί τρεις δεκαετίες και τώρα στερούνται τη λεία τους. Θέλουμε απλώς να τονίσουμε ότι η ρωσική ολιγαρχία όχι μόνο δεν ενδιαφέρθηκε για τη στρατιωτική επιχείρηση, αλλά έχει υποφέρει από αυτήν. Με την άρνησή τους να υποστηρίξουν αυτή την επιχείρηση, οι μεγάλες επιχειρήσεις έχασαν όχι μόνο την περιουσία και τα χρήματά τους, αλλά και την επιρροή τους μέσα στη ρωσική κυβερνώσα ελίτ.
Σημειώστε ποιες ταξικές δυνάμεις ήταν οι πιο σφοδροί αντίπαλοι της ρωσικής στρατιωτικής επιχείρησης στην Ουκρανία. Αυτές ήταν πάνω απ’ όλα το μεγάλο μονοπωλιακό κεφάλαιο, οι πολιτικοί του εκπρόσωποι στο φιλελεύθερο περιβάλλον και οι «εφευρετικοί» λακέδες τους στη λεγόμενη διανόηση.
Φυσικά αναγνωρίζουμε την ύπαρξη ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων. Την επιθυμία των ιμπεριαλιστικών αρπακτικών να αρπάξουν τους φυσικούς και ενεργειακούς πόρους άλλων χωρών. Η Ρωσία είναι θύμα των σχεδίων της Δύσης να μετατρέψει τη χώρα μας σε πηγή φθηνών πρώτων υλών. Αντιτασσόμαστε σε αυτά τα σχέδια εδώ και δεκαετίες. Αλλά δεν πιστεύουμε ότι η Ρωσία, παρ’ όλα τα ελαττώματα του σημερινού της πολιτικού συστήματος, που βασίζεται στην εξουσία του μεγάλου κεφαλαίου, έχει μετατραπεί εν μια νυκτί σε ένα τέτοιο αρπακτικό. Ο αγώνας στην Ουκρανία έχει έναν ριζικά διαφορετικό χαρακτήρα που αψηφά τα δόγματα.
Η θέση του ΚΚΡΟ
Το ΚΚΡΟ ήταν το πρώτο που προσδιόρισε τη φύση του καθεστώτος που κατέλαβε την εξουσία στην Ουκρανία κατά τη διάρκεια των διαδηλώσεων του Μαϊντάν το 2014. Έκτοτε, όλες οι δραστηριότητες του κόμματος βασίστηκαν στην ταξική ουσία των εν εξελίξει πολιτικών διεργασιών.
Ήμασταν πάντα επικριτικοί απέναντι στην εξωτερική πολιτική της ρωσικής ηγεσίας, η οποία ουσιαστικά αγνοούσε τα συμφέροντα των λαών που μέχρι πρόσφατα αποτελούσαν μέρος του ενιαίου σοβιετικού κράτους.
Όσοι παρακολουθούν με προσοχή τη δράση μας (και υποθέσαμε ότι οι Έλληνες σύντροφοι είναι σε βάθος εξοικειωμένοι με τα έγγραφά μας) θα γνωρίζουν ότι ήταν το ΚΚΡΟ που από το 2014 ζητούσε με συνέπεια την αναγνώριση των λαϊκών δημοκρατιών του Ντονέτσκ και του Λουγκάνσκ. Κανένα άλλο πολιτικό κόμμα στη Ρωσία δεν έχει κάνει τόσα πολλά για να υποστηρίξει τον πληθυσμό του Ντονμπάς. Από την αρχή υποστηρίξαμε την επιστροφή του Ντονμπάς στη Ρωσία. Δεν είναι το ΚΚΡΟ που ακολουθεί «τη γραμμή του κυβερνώντος κόμματος “Ενωμένη Ρωσία” και του προέδρου Πούτιν», αλλά αυτοί, υπό την πίεση των ιστορικών επιταγών, πρέπει να ακολουθήσουν την οδό που το ΚΚΡΟ υποστηρίζει εδώ και τρεις δεκαετίες.
Σε αυτή την κατάσταση, είναι δίκαιο να πούμε ότι υποστηρίζουμε σχεδόν τυφλά την πολιτική του Πούτιν στην Ουκρανία;
Οι Ρώσοι κομμουνιστές λαμβάνουν τον πιο ενεργό ρόλο στην προστασία των ΛΔ Ντονέτσκ και Λουγκάνσκ. Εκατοντάδες μέλη του κομμουνιστικού κόμματος πολεμούν τους Ναζί ως μέλη των ενόπλων δυνάμεων αυτών των δημοκρατιών. Δεκάδες κομμουνιστές έχουν χάσει τη ζωή τους σε αυτόν τον αγώνα. Το ΚΚΡΟ έχει στείλει, κατά τη διάρκεια των τελευταίων οκτώ ετών, σε αυτές τις δημοκρατίες 93 αυτοκινητοπομπές που μετέφεραν 13.000 τόνους ανθρωπιστικής βοήθειας και φιλοξένησε χιλιάδες παιδιά που ήρθαν στη Ρωσία για ξεκούραση και ιατρική περίθαλψη.
Όλα αυτά τα προηγούμενα χρόνια το ΚΚΡΟ προέτρεπε τη ρωσική ηγεσία να αναγνωρίσει την ανεξαρτησία του Ντονμπάς.
Ειλικρινά, δεν μας χαροποιεί να ακούμε τους Έλληνες συντρόφους μας να μιλούν με μια δόση περιφρόνησης για τις «λεγόμενες λαϊκές δημοκρατίες» του Ντονμπάς γιατί αυτές ακριβώς είναι λαϊκές δημοκρατίες που δημιουργήθηκαν ως αποτέλεσμα της εκφρασμένης βούλησης του λαού. Οι πολίτες της των ΛΔ Ντονέτσκ και Λουγκάνσκ τις υπερασπίστηκαν με κόστος χιλιάδες ζωές πολιτών και στρατιωτών κατά τη διάρκεια των οκτώ ζοφερών ετών αντίστασης στην υφέρπουσα επιθετικότητα των ναζιστών Μπαντεριστών.
Είναι ζήτημα ζωτικής σημασίας ότι εναντίον των Μπαντεριστών δεν πολεμά μόνο ο ρωσικός στρατός, αλλά και οι μονάδες πολιτοφυλακής του ίδιου του Ντονμπάς, μεταξύ των οποίων οι κομμουνιστές και οι εργάτες των ορυχείων αποτελούν ένα μεγάλο στρώμα.
Πού βλέπετε την «προστασία των συμφερόντων της ολιγαρχίας»; Μήπως οι σύντροφοί μας που καθημερινά εκθέτουν τη ζωή τους σε θανάσιμο κίνδυνο υπερασπίζονται και τα συμφέροντα των Ρώσων ολιγαρχών; Ή μήπως υπερασπίζονται τα συμφέροντα των απλών ανθρώπων που έχουν πέσει θύματα των νεοναζί που έχουν καταλάβει την εξουσία στην Ουκρανία;
Πρέπει να είναι κανείς πολύ απρόθυμος να δει την πραγματική κατάσταση των πραγμάτων για να ισχυριστεί ότι το ΚΚΡΟ ενεργεί σύμφωνα με την άρχουσα ομάδα.
Ο τόνος της ταξικής πολιτικής πάλης στη Ρωσία είναι τόσο υψηλός όσο ποτέ άλλοτε. Οι διώξεις κομμουνιστών και υποστηρικτών του κόμματος, ακόμη και μετά την έναρξη της στρατιωτικής επιχείρησης στην Ουκρανία, δείχνουν ότι δεν υπάρχει ταξική αρμονία μεταξύ του ΚΚΡΟ και της σημερινής άρχουσας ελίτ. Μπορούμε να αναφέρουμε πολλά παραδείγματα συντρόφων μας που έχουν υποστεί καταστολή. Η απάντησή μας στις διώξεις των συντρόφων μας είναι στιβαρή.
Με την ίδια λογική, είμαστε σφοδροί επικριτές της κοινωνικοοικονομικής πολιτικής της κυβέρνησης. Κανένα άλλο κόμμα στη Ρωσία δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι υπήρξε πιο ενεργός επικριτής των αρχών.
Κατά τη διάρκεια των τριάντα περίπου ετών από το αντικομμουνιστικό πραξικόπημα του 1991 έχουμε παράσχει άφθονες αποδείξεις για τον αποφασιστικό μας αγώνα ενάντια στην άρχουσα ελίτ. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο το κόμμα μας απολαμβάνει τόσο ευρεία υποστήριξη από τις μάζες.
Στις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2021 για την Κρατική Δούμα, το ΚΚΡΟ κέρδισε σχεδόν το 19% των ψήφων. Και αυτό παρά την καλολαδωμένη και καθιερωμένη από καιρό μηχανή της ψηφοθηρίας. Είμαστε βέβαιοι ότι το πραγματικό επίπεδο λαϊκής υποστήριξης είναι σημαντικά υψηλότερο. Αυτό συμβαίνει επειδή, στο πνεύμα του μαρξισμού-λενινισμού, επιδιώκουμε να μελετήσουμε τα συμφέροντα και τη διάθεση του λαού. Παρεμπιπτόντως, με την υποστήριξη της ρωσικής ειδικής επιχείρησης στην Ουκρανία, το ΚΚΡΟ εξέφρασε τη βούληση της συντριπτικής πλειοψηφίας των Ρώσων πολιτών.
Όσον αφορά τους ισχυρισμούς περί «φλερτ εθνικιστικών προσεγγίσεων και εθνικιστικών δυνάμεων», είμαστε υπερήφανοι να δηλώσουμε ότι το ΚΚΡΟ είναι η κορυφαία πατριωτική αριστερή δύναμη στη Ρωσία.
Θεωρούμε ότι είναι διεθνιστικό μας καθήκον να προστατεύσουμε τα συμφέροντα του ρωσικού λαού και των άλλων λαών που ζουν εδώ και αιώνες μαζί με τους Ρώσους, πάνω απ’ όλα των Ουκρανών και των Λευκορώσων. Η άρνηση της ιστορικής σημασίας του «ρωσικού κόσμου» ή του ρωσικού πολιτισμού είναι, κατά την άποψή μας, τόσο παράλογη όσο η άρνηση της μεγάλης σημασίας του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού.
Όταν ο Μανώλης Γλέζος κατέβασε τη ναζιστική σημαία στην κορυφή της Ακρόπολης, δεν καθοδηγήθηκε μόνο από ταξικά συμφέροντα, αλλά και από την εθνική υπερηφάνεια των Ελλήνων που είχαν ξεκινήσει έναν αποφασιστικό αγώνα ενάντια στη γερμανική κατοχή.
Η στάση της παγκόσμιας κοινότητας απέναντι στα γεγονότα στην Ουκρανία
Ενώ οι δυτικοί πολιτικοί και τα μέσα ενημέρωσης, που αλαζονικά ισχυρίζονται ότι εκπροσωπούν την «παγκόσμια κοινότητα», παίρνοντας ανοιχτά το μέρος των νεοναζί, οι μεγάλες χώρες της Ασίας, της Αφρικής, της Μέσης Ανατολής και της Λατινικής Αμερικής, που έχουν από πρώτο χέρι την εμπειρία της ευρωπαϊκής και αμερικανικής νεοαποικιοκρατίας, δικαίως βλέπουν τα γεγονότα στην Ουκρανία ως αγώνα της Ρωσίας ενάντια στον μονοπολικό κόσμο υπό την ηγεσία των ΗΠΑ.
Οι χώρες που φιλοξενούν το 60% του πληθυσμού του πλανήτη είτε υποστηρίζουν τη ρωσική επιχείρηση είτε τηρούν ουδέτερη στάση.
Μόνο εκείνοι που το 1941 έφεραν τον πόλεμο στη χώρα μας ως μέλη του χιτλερικού συνασπισμού παίρνουν επιθετική στάση.
Αυτές είναι οι χώρες της Ευρώπης, καθώς και οι ΗΠΑ και η Μεγάλη Βρετανία που συνέβαλαν τα μέγιστα στην αναβίωση της ναζιστικής στρατιωτικής μηχανής μετά την ήττα στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Σήμερα η Ρωσία πολεμά και πάλι τον φασισμό και όσους τον υποστηρίζουν στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ.
*****
Ενθυμούμενοι τις ηρωικές πράξεις του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας στον αγώνα κατά του ναζισμού και κατά της στρατιωτικής δικτατορίας, παραμερίζουμε κατηγορηματικά την ιδέα ότι οι σύντροφοί μας θα μπορούσαν συνειδητά να έχουν ενταχθεί στο στρατόπεδο εκείνων που σήμερα προσπαθούν να συντρίψουν τη Ρωσία δια χειρός της Ουκρανίας. Επαναλαμβάνουμε το βαθύτατο σεβασμό μας για το ΚΚΕ ως κόμμα που έχει συμβάλει τα μέγιστα στην αναγέννηση του διεθνούς κομμουνιστικού και εργατικού κινήματος μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ το 1991. Ωστόσο, τα λόγια των συντρόφων μας μερικές φορές ακούγονται σαν να είναι κάτοχοι απόλυτης αλήθειας. Είμαστε υπέρ ενός συντροφικού διαλόγου που πάντα βοηθούσε τους κομμουνιστές σε όλο τον κόσμο να κατανοήσουν την ουσία των γεγονότων και να επεξεργαστούν τη σωστή, γνήσια μαρξιστική προσέγγιση για την αξιολόγησή τους.
Διεθνές Τμήμα της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΡ