Το «Ιστορικό ρεκόρ αποχής» 47,16 στις λεγόμενες «αντιπροσωπευτικές» εκλογές, απαιτεί ιστορικές συνταγματικές λαϊκές αμεσοδημοκρατικές αλλαγές, στην πορεία προς το σοσιαλισμό. Ενάντια στον καπιταλισμό-ιμπεριαλισμό και τη γραφειοκρατία της αριστεράς, που υποτάσσεται στο σύστημα και τη νοθεία των αστικών εκλογών, στην τωρινή, δικτατορική των μονοπωλίων, αντιδημοκρατική και αντιλαϊκή φάση της ολοκληρωτικής κρίσης αποσύνθεσης, πολέμου και ναζιφασισμού αυτού του συστήματος.
Είχαμε δείξει-αναλύσει ότι η Νέα Δημοκρατία (ΝΔ) ήταν το τρίτο κόμμα στις εκλογές του Μάη 2023, ότι «δεύτερο κόμμα» ήταν η αποχή μαζί με τα άκυρα-λευκά, με 41,5% και ότι πρώτο Κόμμα -εννοούσαμε με τη μορφή του μη πραγματοποιθέντος πλην αναγκαίου Μετώπου της-, με ποσοστό 47%, είχε αναδειχτεί η Αριστερά, παρά κι ενάντια στην οπορτουνιστική-υποτακτική απέναντι στον καπιταλισμό-ιμπεριαλισμό και σεχταριστική-καταστροφική η μια ενάντια στην άλλη γραφειοκρατική ηγεσία της, όλων των αποχρώσεων. Είναι απέναντι κι ενάντια σ’ αυτή τη γραφειοκρατική ηγεσία που τώρα πρώτο «κόμμα» περνάει η αποχή -και μαζί με τα άκυρα και λευκά- με το 48,27%! κι αφήνοντας πάντα τη ΝΔ, δηλαδή τον κύριο και γνήσιο αντιπρόσωπο του καπιταλισμού-ιμπεριαλισμού του πολέμου και του ναζιφασισμού του, στην τρίτη θέση, με δεύτερη την Αριστερά με 44,3%. Κι όλο αυτό παρά την, ιδιόμορφη τώρα, επανάληψη της «βίας και της νοθείας», όπως με την εκλογική τρομοκρατία, για ακυβερνησία, για σαμποτάζ του ιμπεριαλισμού αν νικούσε η Αριστερά, κτλ και με τα fake news του συστήματος, της ΝΔ και των αστικών-πρακτορικών ΜΜΕ. Χωρίς και πάλι ν’ αποκλείουμε και την πραγματική, αριθμητική-ηλεκτρονική, καλπονοθεία. Έτσι κι αλλιώς όμως η «καλπονοθεία» έγινε πραγματικότητα και σε όλο της το μεγαλείο, όταν η ΝΔ θα κυβερνήσει με το 21% του εκλογικού σώματος!!! Από το οποίο μάλιστα ποσοστό ένα μεγάλο μέρος, λαϊκό, εργατικό, αγροτικό, μικροαστικό, στους καθημερινούς λαϊκούς αγώνες, ενάντια στο σύστημα και τους αντιδημοκρατικούς και αντιλαϊκούς νόμους του, βρίσκεται κοινωνικά, ταξικά, στο πλευρό των αγωνιστών, των μελών και των στελεχών της Αριστεράς και πρόκειται για εν δυνάμει, πρώην και επόμενους ψηφοφόρους της Αριστεράς.
Αυτή η αντικειμενική, ταξική, κοινωνική, μαζική καταγραφή-ανάλυση της εκλογικής πραγματικότητας, ακόμα και σε μια αστική χώρα, ενταγμένη στο σύστημα του παγκόσμιου ιμπεριαλισμού, όπως είναι η Ελλάδα, καταρρίπτει όλη την ψεύτικη θριαμβολογία του καπιταλισμού-ιμπεριαλισμού, της ΝΔ, των επίσημων ΜΜΕ, που όπως πάντα πλαστογραφούν στη συνέχεια των εκλογών και την πραγματικότητα, με τη δική τους «εικονική» πραγματικότητα, των αριθμών όπως τους βολεύει, συνεχίζοντας έτσι ταυτόχρονα την τρομοκρατία ενάντια στις μάζες και την Αριστερά. Με κύριο βέβαια στόχο να συνεχίσουν το βάθεμα της ένταξης της χώρας στα πολεμικά και ναζιφασιστικά σχέδιο του ιμπεριαλιστικού καπιταλισμού των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ-AUKUS σε όλο τον κόσμο και να εμποδίσουν με κάθε τρόπο την πορεία της χώρας προς το σοσιαλισμό και την άμεση ένταξή της στο αντιιμπεριαλιστικό και σοσιαλιστικό στρατόπεδο.
Όταν ακόμα και αστικά ΜΜΕ, υπηρέτες πολλά του συστήματος, επισήμαναν την «αυτοδυναμία της αποχής…», συμπληρώνοντας εμείς «…του ελληνικού λαού», μπορούμε να «θριαμβολογήσουμε» εμείς με τη σειρά μας, με όλο το πραγματικό δικαίωμα -κι όχι το εικονικό του συστήματος-, γι’ αυτό το θρίαμβο του λαού. Αυτού που μαζί με τις ψήφους του στην Αριστερά και τα άκυρα-λευκά αποτελούν το 69% του εκλογικού σώματος, που κύρια απορρίπτουν το υπάρχον κοινωνικοοικονομικό και πολιτικό σύστημα στη χώρα και τη γραφειοκρατία της αριστεράς που το υπηρετεί άμεσα ή έμμεσα και στη συντριπτική τους πλειοψηφία είναι υπέρ του σοσιαλισμού, όπως αυτός καταγράφεται και οραματίζεται από τους τίτλους και τα ιδρυτικά -και όχι μόνο- συνέδρια των Κομμάτων της Αριστεράς, κομμουνιστικής, σοσιαλιστικής, ριζοσπαστικής, οικολογικής, εξωκοινοβουλευτικής, ανεξάρτητα από το αν η γραφειοκρατία τους τα αγνοεί πραξικοπηματικά διαρκώς. Είναι άλλωστε γι’ αυτό που την ίδια στιγμή που άλλες μάζες κρατάνε εντελώς ζωντανά αυτά τα Κόμματα της Αριστεράς, ψηφίζοντάς τα, άλλες απέχοντας και με τα άκυρα λευκά εκφράζουν ακόμα πιο έντονα την κριτική και την απόρριψή τους σ’ αυτή τη γραφειοκρατία τους. Και είναι γι’ αυτό που η μείωση του εκλογικού ποσοστού ψήφων στον ΣΥΡΙΖΑ στις «δεύτερες εκλογές» ήταν 22%! σε σχέση με τις πρώτες, όταν το γενικό ποσοστό αποχής αυξήθηκε κατά 8,2% ανάμεσα σε Μάϊο-Ιούνιο. Η κριτική και η απόρριψη εκφράστηκε και για τη γραφειοκρατία των άλλων κομμάτων της αριστεράς, αν και με μικρότερο αριθμό μείωσης των ψήφων τους στις δεύτερες εκλογές. Αλλά η κύρια κριτική-απόρριψη εκφράστηκε ενάντια στη γραφειοκρατία του ΣΥΡΙΖΑ, γιατί πρόδωσε ανοιχτά την εκλογική και κοινωνική βάση του Κόμματός της, τις ίδιες τις ιδρυτικές αντικαπιταλιστικές-αντιιμπεριαλιστικές και σοσιαλιστικές κατευθύνσεις του, όσο κυβέρνησε και όχι μόνο. Η τωρινή «ανανέωση» που χρειάζεται ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει και μπορεί να είναι η αντίθετη από αυτή που εννοεί εδώ και χρόνια ο παραιτηθείς Τσίπρας και η γραφειοκρατία του. Που αποδείχνει αυτό που είχαμε προβλέψει κι αναλύσει, ότι συνειδητά προτίμησε να μειώσει το Κόμμα και να παραδώσει την κυβέρνηση στη δεξιά, παρά να τηρήσει τις κατευθύνσεις του ιδρυτικού ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό κάνει η γραφειοκρατία της αριστεράς σε όλο τον κόσμο.
Μόνο με την ανατροπή της και με την ανάδειξη νέας ηγεσίας, στηριγμένης με συνέπεια -στην πράξη- στον αντικαπιταλιστικό-αντιιμπεριαλιστικό και σοσιαλιστικό προσανατολισμό του Κόμματος μπορεί ν’ ανανεωθεί και να κυβερνήσει και πάλι. «Η Αριστερά ή είναι επαναστατική -στην πράξη, στην κυβέρνηση- ή δεν είναι τίποτα». Νέες ηγεσίες που θα προωθήσουν το Ενιαίο Μέτωπο και την Κυβέρνηση της Αριστεράς, στηριγμένη σ’ ένα Μεταβατικό, μίνιμουμ αντικαπιταλιστικό-αντιιμπεριαλιστικό και σοσιαλιστικό πρόγραμμα, στην πορεία προς το μάξιμουμ: από το Επαναστατικό προς το Εργατικό Κράτος και το Σοσιαλισμό. Έξω κι ενάντια στο ΝΑΤΟ, την ΕΕ, τις βάσεις τους, τους πολέμους και το ναζιφασισμό τους. Εθνικοποιήσεις-κρατικοποιήσεις, με εργατικό-κοινωνικό έλεγχο και προγραμματισμό της παραγωγής και της διανομής προς όφελος του ελληνικού λαού. Αυτό θα μετατρέψει τη «λαϊκή αυτοδυναμία της αποχής» σε αυτοδυναμία της παλλαϊκής συμμετοχής και ελέγχου σε όλα, μέσα από νέες συνταγματικές, αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες, από τα κάτω μέχρι πάνω και αντίστροφα, της Εργατικής-Λαϊκής Εξουσίας. Αυτή πρέπει και μπορεί να είναι η επανίδρυση της χώρας, με την 4η Ελληνική Δημοκρατία. Και «ανανέωση του ΣΥΡΙΖΑ» πρέπει να σημάνει «επιστροφή στο μαρξισμό» (Χ. Ποσάδας) -στην πράξη- της ίδρυσής του.
Κι επειδή μια τέτοια Αριστερά είναι το παρελθόν, παρόν και μέλλον της προοδευτικής Ελλάδας, όπως και όλης ανθρωπότητας, αναγκαία κι αναπόφευκτη, αυτό που ζει αυτή την «ιστορική στιγμή της αποχής» η Ελλάδα είναι μέρος της «κρίσης ανόδου της Αριστεράς» (Χ. Ποσάδας) και της «κρίσης αποσύνθεσης της γραφειοκρατίας της» (Χ. Ποσάδας), που αποσυντίθεται στα εξ ων συνετέθη μαζί με την τελική, «επιθανάτια» (Λ. Τρότσκι) κρίση αποσύνθεσης, πολέμου και ναζιφασισμού του καπιταλισμού-ιμπεριαλισμού που τη στηρίζει και την τροφοδοτεί, όσο υπάρχουν, χέρι-χέρι. Η κρίση αποσύνθεσης του συστήματος αυτού εκφράστηκε και στις εκλογές, με την ύπαρξη και την εμφάνιση νέων, «ακροδεξιών» κομμάτων, που ταυτόχρονα στην πλειοψηφία τους χαρακτηρίζονται, όταν δεν αυτοχαρακτηρίζονται, «αντισυστημικά». Είναι το αποτέλεσμα αυτής ακριβώς της κρίσης αποσύνθεσης του καπιταλιστικού-ιμπεριαλιστικού συστήματος, στο οποίο δρουν κι αυτά κι απέναντι στο οποίο, μη έχοντας την εναλλακτική λύση του μοναδικού εναλλακτικού στον καπιταλισμό συστήματος, δηλαδή του σοσιαλισμού, παραμένουν να πολεμάνε ενάντια μόνο στις συνέπειές του και μάλιστα μερικά από αυτά αναπαράγοντας κι ενισχύοντας δολοφονικά το καθεστώς του ρατσισμού και όλων των διακρίσεων, αυτού του συστήματος, που βέβαια είναι «αυτεπάγγελτα» και με τους πιο γνήσιους πολιτικούς αντιπροσώπους του, πολύ πιο δολοφονικό από αυτά τα «αντισυστημικά» κόμματα. Ένα μεγάλο δε μέρος, ακόμα κι αυτών των κομμάτων, ήταν -και είναι εν δυνάμει- ψηφοφόροι της Αριστεράς, που τους έδιωξε η πάντα υποταγμένη στο σύστημα αυτό γραφειοκρατία της, οπορτουνιστική-υποταγμένη στο σύστημα και σεχτάρια-καταστροφική στο εσωτερικό και μεταξύ των Κομμάτων της Αριστεράς. Όπως ήταν -και κύρια- η προεκλογική επίθεση όλων των άλλων γραφειοκρατιών της αριστεράς ενάντια στον ΣΥΡΙΖΑ, προτιμώντας το να μειωθεί αυτός κι όχι το να μη νικήσει η ΝΔ!!!