ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΕΚΤΟΡ ΜΟΥΧΙΚΑ (υποψήφιου του ΚΚ Βενεζουέλας, για τις προεδρικές εκλογές του 1978, Προέδρου του ίδιου Κόμματος, το 1990) ΓΙΑ ΤΟΝ X. ΠΟΣΑΔΑΣ,
στην 1η επέτειο του θανάτου του (26/5/1981)
Όταν ακούγεται η λέξη τροτσκιστής, φαίνεται σαν ένα συνώνυμο του αντικομμουνισμού , του αντισοβιετισμού, του αντικουβανισμού του αντιβιετναμισμού. Αλλά όταν κάποιος ακούει τη λέξη Τροτσκιστής-Ποσαδικός, ξεχνάει την παλιά έννοια, αφού ο Χ. Ποσάδας, επαναστάτης που γεννήθηκε το 1912 στην Αργεντινή και πέθανε το Μάη του περασμένου χρόνου στην Ιταλία, διαχώρισε τη θέση του οριστικά, ήδη από το 1962, από τις παλιές μουχλιασμένες και λαθεμένες αντιλήψεις, που είχαν μετατρέψει τον τροτσκισμό, σε μια επέκταση των προβοκατόρικων μηχανισμών του ιμπεριαλισμού.
Αλλά η περίπτωση του Χ. Ποσάδας είναι ίσως η μοναδική. Δημιούργησε μια νέα 4η Διεθνή, μαζί με μια χούφτα συντρόφους του, προ πάντων της Λατ. Αμερικής. Επί 20 χρόνια, από το1962 μέχρι το 1981, καθοδήγησε αυτή τη Διεθνή ο αργεντινός εργάτης X. Ποσάδας, στον οποίο η Διεθνής απέδωσε φόρο τιμής στις 2 του Απρίλη αυτού του χρόνου στην ’Ιταλία, σε μια τελετή όπου παραβρέθηκαν αντιπρόσωποι από την Ευρώπη, την Αφρική και τη Λατ. Αμερική.
Σαν δημοσιογράφος, θαύμαζα στον Ποσάδας, τη σχεδόν ταυτόχρονη με τα γεγονότα δημοσίευση των αναλύσεών του πάνω στα πιο σημαντικά γεγονότα του σύγχρονου κόσμου: Αφγανιστάν, πολωνική κρίση, εξοπλισμοί και αφοπλισμός, ενεργός συμμετοχή των εργαζόμενων στην οικοδόμηση των Εργατικών Κρατών, κ.τ.λ. Στην τελετή που έγινε στην Ιταλία τον Απρίλη, διαβάστηκε ένα γράμμα του γιού του Οράσιο,πού άρχιζε έτσι: «Αγαπητοί σύντροφοι της Διεθνούς, αγαπητοί σύντροφοι του Κ.Κ. Ιταλίας, της ΕΣΣΔ, της Κούβας, όλων των σοσιαλιστικών χωρών, του κομμουνιστικού κινήματος, του επαναστατικού κινήματος, των αντιιμπεριαλιστικών εθνικιστικών κινημάτων ...», ένα λεξιλόγιο που θυμίζει αυτό που χρησιμοποιήθηκε από τους επαναστάτες όλου του κόσμου, πριν από την αυτοδιάλυση της Κομμουνιστικής Διεθνούς, της Κομιντέρν, κατά τη διάρκεια του Β΄ παγκόσμιου πολέμου.
Εκπλήσσει το πώς αυτός ο άνθρωπος, χωρίς μέσα, που απ’ ότι γνωρίζω έφτανε μέχρι το να τρώει πολύ λιτά, ασχολούταν καθημερινά με επιστημονικά, καλλιτεχνικά και μορφωτικά προβλήματα της εποχής μας. Με τον ίδιο τρόπο που έγραφε γύρω από την ισλαμική περσική επανάσταση, έγραφε και πάνω στις λειτουργίες του εγκεφάλου.
Το Γενάρη αυτού του χρόνου συμπληρώθηκαν 70 χρόνια από τη γέννηση του Χ. Ποσάδας. Ήταν η εγκατάλειψη των μαρξιστικών-λενινιστικών αρχών από τους συνεργάτες του της 4ηςΔιεθνούς (τροτσκιστικής), αυτό που τον οδήγησε στο να ιδρύσει τη δική του 4η Διεθνή, σε υπεράσπιση του υπαρκτού σοσιαλισμού, της ΕΣΣΔ, της Κούβας, του Βιετνάμ, τού σοσιαλιστικού στρατοπέδου. Στο βιβλίο του «Η ζωντανή σκέψη του Τρότσκι», μας φανερώνει έναν άλλο Τρότσκι, έναν άλλο ηγέτη, πολύ διαφορετικό απ’ αυτόν που παρουσιαζόταν πάντα, με ακραίο τρόπο και σε αντίθετους πόλους, πότε σαν ορκισμένος εχθρός του σοσιαλισμού και πότε σαν διεφθαρμένος σοσιαλδημοκράτης.
Γνωρίζω από κοντά τούς συντρόφους «τροτσκιστές» ποσαδικούς της Βενεζουέλας. Είναι άνθρωποι πολύ έντιμοι, με αγάπη στη μελέτη και αφοσιωμένοι εργάτες της ενότητας όλων των παραγόντων της προόδου και της κοινωνικής αλλαγής. Σ’ αυτούς απευθύνονται αυτές οι λίγες γραμμές, μ’ ευκαιρία την πρώτη επέτειο από το θάνατο του X. Ποσάδας.
(Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «2001» του Καράκας της Βενεζουέλας, από τον Έκτορ Μουχίκα)
στην 1η επέτειο του θανάτου του (26/5/1981)
Όταν ακούγεται η λέξη τροτσκιστής, φαίνεται σαν ένα συνώνυμο του αντικομμουνισμού , του αντισοβιετισμού, του αντικουβανισμού του αντιβιετναμισμού. Αλλά όταν κάποιος ακούει τη λέξη Τροτσκιστής-Ποσαδικός, ξεχνάει την παλιά έννοια, αφού ο Χ. Ποσάδας, επαναστάτης που γεννήθηκε το 1912 στην Αργεντινή και πέθανε το Μάη του περασμένου χρόνου στην Ιταλία, διαχώρισε τη θέση του οριστικά, ήδη από το 1962, από τις παλιές μουχλιασμένες και λαθεμένες αντιλήψεις, που είχαν μετατρέψει τον τροτσκισμό, σε μια επέκταση των προβοκατόρικων μηχανισμών του ιμπεριαλισμού.
Αλλά η περίπτωση του Χ. Ποσάδας είναι ίσως η μοναδική. Δημιούργησε μια νέα 4η Διεθνή, μαζί με μια χούφτα συντρόφους του, προ πάντων της Λατ. Αμερικής. Επί 20 χρόνια, από το1962 μέχρι το 1981, καθοδήγησε αυτή τη Διεθνή ο αργεντινός εργάτης X. Ποσάδας, στον οποίο η Διεθνής απέδωσε φόρο τιμής στις 2 του Απρίλη αυτού του χρόνου στην ’Ιταλία, σε μια τελετή όπου παραβρέθηκαν αντιπρόσωποι από την Ευρώπη, την Αφρική και τη Λατ. Αμερική.
Σαν δημοσιογράφος, θαύμαζα στον Ποσάδας, τη σχεδόν ταυτόχρονη με τα γεγονότα δημοσίευση των αναλύσεών του πάνω στα πιο σημαντικά γεγονότα του σύγχρονου κόσμου: Αφγανιστάν, πολωνική κρίση, εξοπλισμοί και αφοπλισμός, ενεργός συμμετοχή των εργαζόμενων στην οικοδόμηση των Εργατικών Κρατών, κ.τ.λ. Στην τελετή που έγινε στην Ιταλία τον Απρίλη, διαβάστηκε ένα γράμμα του γιού του Οράσιο,πού άρχιζε έτσι: «Αγαπητοί σύντροφοι της Διεθνούς, αγαπητοί σύντροφοι του Κ.Κ. Ιταλίας, της ΕΣΣΔ, της Κούβας, όλων των σοσιαλιστικών χωρών, του κομμουνιστικού κινήματος, του επαναστατικού κινήματος, των αντιιμπεριαλιστικών εθνικιστικών κινημάτων ...», ένα λεξιλόγιο που θυμίζει αυτό που χρησιμοποιήθηκε από τους επαναστάτες όλου του κόσμου, πριν από την αυτοδιάλυση της Κομμουνιστικής Διεθνούς, της Κομιντέρν, κατά τη διάρκεια του Β΄ παγκόσμιου πολέμου.
Εκπλήσσει το πώς αυτός ο άνθρωπος, χωρίς μέσα, που απ’ ότι γνωρίζω έφτανε μέχρι το να τρώει πολύ λιτά, ασχολούταν καθημερινά με επιστημονικά, καλλιτεχνικά και μορφωτικά προβλήματα της εποχής μας. Με τον ίδιο τρόπο που έγραφε γύρω από την ισλαμική περσική επανάσταση, έγραφε και πάνω στις λειτουργίες του εγκεφάλου.
Το Γενάρη αυτού του χρόνου συμπληρώθηκαν 70 χρόνια από τη γέννηση του Χ. Ποσάδας. Ήταν η εγκατάλειψη των μαρξιστικών-λενινιστικών αρχών από τους συνεργάτες του της 4ηςΔιεθνούς (τροτσκιστικής), αυτό που τον οδήγησε στο να ιδρύσει τη δική του 4η Διεθνή, σε υπεράσπιση του υπαρκτού σοσιαλισμού, της ΕΣΣΔ, της Κούβας, του Βιετνάμ, τού σοσιαλιστικού στρατοπέδου. Στο βιβλίο του «Η ζωντανή σκέψη του Τρότσκι», μας φανερώνει έναν άλλο Τρότσκι, έναν άλλο ηγέτη, πολύ διαφορετικό απ’ αυτόν που παρουσιαζόταν πάντα, με ακραίο τρόπο και σε αντίθετους πόλους, πότε σαν ορκισμένος εχθρός του σοσιαλισμού και πότε σαν διεφθαρμένος σοσιαλδημοκράτης.
Γνωρίζω από κοντά τούς συντρόφους «τροτσκιστές» ποσαδικούς της Βενεζουέλας. Είναι άνθρωποι πολύ έντιμοι, με αγάπη στη μελέτη και αφοσιωμένοι εργάτες της ενότητας όλων των παραγόντων της προόδου και της κοινωνικής αλλαγής. Σ’ αυτούς απευθύνονται αυτές οι λίγες γραμμές, μ’ ευκαιρία την πρώτη επέτειο από το θάνατο του X. Ποσάδας.
(Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «2001» του Καράκας της Βενεζουέλας, από τον Έκτορ Μουχίκα)