Άλλο ένα άρθρο του ΕΚΤΩΡ ΜΟΥΧΙΚΑ, μέλους της Κ.Ε του Κ.Κ
Βενεζουέλας και υποψήφιου πρόεδρου στις προηγούμενες εκλογές της χώρας του. Από
αυτό το άρθρο, που γράφτηκε στην ημερήσια εφημερίδα “OPINION” την Κυριακή 28 Ιουνίου 1981, δημοσιεύουμε
ορισμένα αποσπάσματα, γιατί είναι μια έκφραση της αποδοχής των ιδεών και του ρόλου
του Χ. Ποσάδας από το παγκόσμιο κομμουνιστικό κίνημα.
To
άρθρο έχει τίτλο: «Χ. ΠΟΣΑΔΑΣ, (γράμμα προς τον Χ. Φερνάντες, Ποσαδικό φίλο)».
«Χωρίς κανένα πραχτορείο ειδήσεων
να καταγράψει το γεγονός, στις 26 του περασμένου Μάη (1981) στη Ρώμη, έπαψε
να υπάρχει ο X. Ποσάδας, μια από τις πιο περίεργες περιπτώσεις μαρξιστή
στοχαστή και αγωνιστή. Ο πιο ιδιόμορφος τροτσκιστής από όλους όσους έχουν υπάρξει,
γιατί ήταν ένας σταθερός υπερασπιστής της Σοβιετικής Ένωσης, του Βιετνάμ, της
Κούβας και όλων των Εργατικών Κρατών, παρ’ όλη τη διαρκή κριτική του στο σταλινισμό, που όπως
έλεγε, δεν πρέπει να συγχέεται με το λενινισμό...
…Συνεχίζουν να εκδίδονται διάφορα
Ποσαδικά επίσημα όργανα στη Λ. Αμερική, όπως η εφημερίδα «Λούτσα Ομπρέρα» (Εργατική
Πάλη) στο Καράκας, όπου στην πρώτη σελίδα του φύλλου της Νο 19 του
Απρίλη αυτού του χρόνου, απευθύνει με ξεχωριστό τρόπο, ένα χαιρετισμό στην 50ή
επέτειο από την ίδρυση του Κ.Κ Βενεζουέλας, με τον οποίο «ενώνονται συντροφικά
σ’ αυτή την 50ή επέτειο». Οπωσδήποτε σ’ αυτό το χαιρετισμό και πάλι τονίζουν και
επαναλαμβάνουν δύο πράγματα: τη διαρκή
πρόοδο που κάνουν οι σύντροφοι κομμουνιστές και το καθήκον που πρέπει να συνεχίσουμε
να προωθούμε όλοι: την αντιιμπεριαλιστική και σοσιαλιστική ενότητα της αριστεράς και των προοδευτικών
τομέων που επαναδιατυπώνουν την αναγκαία επαναστατική και λαϊκή διέξοδο στη
Βενεζουέλα, για να λυθεί η κρίση που δεν έχει διέξοδο στο
καπιταλιστικό σύστημα.
Πάνω στη βάση της χωρίς όρους υπεράσπιση
της Σοβιετικής Ένωσης και των Εργατικών Κρατών, που ξεπήδησαν μετά το Β΄
Παγκόσμιο Πόλεμο, ο Ποσάδας αναπτύσσει μια ακούραστη δραστηριότητα. Τόσο
θεωρητική, όσο και πρακτική, με σκοπό να οικοδομηθεί αυτό που ο ίδιος
επιθυμούσε: η μαζική Κομμουνιστική Διεθνής…
…Στη συνέχεια παίρνοντας υπ’ όψη (ο Ποσάδας), ότι η παλιά 4η
Διεθνής χρησιμοποιούταν από τον ιμπεριαλισμό και κάθε μέρα τόνιζε τον
αντισοβιετικό χαρακτήρα της, σπάει τους δεσμούς που τον ένωναν με τη παλιά ηγεσία και αφοσιώνεται στο να
διαμορφώσει νέα στελέχη και στο να γράψει εκατοντάδες μπροσούρες, πολλές από τις
οποίες γράφτηκαν στο αποκορύφωμα των ίδιων των γεγονότων, όπως είναι η μελέτη
του πάνω στην ιρανική επανάσταση, που εκδόθηκε στα ισπανικά, ένα μήνα μετά από την
ανατροπή του Σάχη και όπου υπογραμμίζει τον επαναστατικό χαρακτήρα του προτσές,
παρ’ όλο το μουσουλμανικό, σιιτικό και φανατικό περιεχόμενο του Αγιατολάχ Χομεϊνί
και του υπόλοιπου κλήρου που τον συνόδευε.
Μια από τίς ιδιαίτερες όψεις που ανέπτυξε
αυτός ο ετερόδοξος τροτσκιστής, που το Ιταλικό Κ.Κ του απέδωσε φόρο τιμής στη
Ρώμη, όπου πέθανε, ήταν οι εργασίες του πάνω στον εγκέφαλο, τα παιδιά, τη
γυναίκα, την κοινωνική πρόοδο και την Ιστορία και τόσα άλλα θέματα, που
ξεπηδούσαν από την πέννα του, σαν αναγκαιότητα της τωρινής πάλης.
Ήδη ετοιμοθάνατος ο X. Ποσάδας,
είπε μια φράση που αξίζει να διαδοθεί
παντού: «Η ΖΩΗ ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΠΑΛΗ ΓΙΑ ΤΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΝΟΗΜΑ».
Αυτός είναι επιγραμματικά ο Χ.
Ποσάδας, η πιο παράξενη περίπτωση στην ανάπτυξη του τροτσκισμού στον κόσμο, ο
πιο διακεκριμένος από τους συνεχιστές του Λέον Τρότσκι και ο πιο θερμός
υποστηρικτής του υπαρκτού σοσιαλισμού, με επικεφαλής τη Σοβιετική Ένωση, παρ’ όλες
τις εποικοδομητικές κριτικές του, όπως είναι οι σκέψεις του πάνω στο Πολωνικό
ζήτημα, πάνω στο οποίο έγραψε: «δεν είναι ένας θρίαμβος των εργατών ενάντια
στην ηγεσία του Εργατικού Κράτους. Είναι το Εργατικό Κράτος αυτό που θριαμβεύει
και επηρεάζει όλο τον κόσμο, μέσα από το κίνημα των εργατών».