Σελίδες

Παρασκευή 1 Σεπτεμβρίου 2017

Η ΜΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΣΤΗ ΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΑΞΗ ΤΟΥ ΤΑΛΙΝ ΚΑΙ ΤΑ ΑΝΑΓΚΑΙΑ ΑΜΕΣΑ ΚΙ ΕΠΕΙΓΟΝΤΑ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

Χαιρετίζουμε την απόφαση του Υπουργού Δικαιοσύνης, επικυρωμένη κι ενισχυμένη από την απόφαση του Κόμματος ΣΥΡΙΖΑ, για μη συμμετοχή της Ελλάδας στη σύναξη της αντικομουνιστικής και φασιστικής συμμορίας στο Ταλίν της Εσθονίας. Είναι μια απόφαση προϊόν της σοσιαλιστικής και κομμουνιστικής ωρίμανσης του ελληνικού λαού και της κομμουνιστικής, σοσιαλιστικής, ριζοσπαστικής, οικολογικής, εξωκοινοβουλευτικής αριστερής πρωτοπορίας του. Οι ελληνικές μάζες, παρά κι ενάντια στην υποταγή της γραφειοκρατίας κάθε απόχρωσης στον ιμπεριαλιστικό καπιταλισμό της Ευρώπης και του κόσμου, δεν επιτρέπουν την παράδοση και των Αριστερών Κομμάτων τους σ’ αυτόν. Κι αυτό με κάθε τρόπο βαραίνει, πιέζει πάνω σε ολόκληρους τομείς της ηγεσίας αυτών των κομμάτων, τους προσανατολίζει και τους οδηγεί σε τέτοιες αποφάσεις αντιιμπεριαλιστικές, αντιφασιστικές και αντιπολεμικές, κρατώντας τους στο επαναστατικό, σοσιαλιστικό και κομμουνιστικό στρατόπεδο, ανεξάρτητα από το βαθμό της  ωρίμανσης αυτών των τομέων σ’ αυτή την κατεύθυνση. Είναι τέτοιος ο βαθμός της ωρίμανσης του ελληνικού και όλων των ευρωπαϊκών λαών, ώστε φέτος χρεωκόπησε περισσότερο από κάθε άλλη φορά, αυτή η φασιστική αντικομουνιστική σύναξη. Γιατί είναι αυτοί οι λαοί που πίεσαν τις κυβερνήσεις τους, ακόμα και τις δεξιές, νεοφιλελεύθερες, από τη φύση τους αντικομουνιστικές, ν’ αρνηθούν αυτή την ίδια τους τη φύση, για να μην ταυτιστούν με το φασισμό και τα πολεμικά του εγκλήματα, για να μη χάσουν εκλογική πελατεία κι έτσι δεν συμμετείχαν σ’ αυτή τη σύναξη-συνωμοσία του Ταλίν.  Είναι γιατί τόσο αντικειμενικά, όσο και υποκειμενικά, συνειδητά, είναι τέτοια και τόση η επείγουσα ανάγκη της τελικής κατάργησης του παγκόσμιου καπιταλιστικού συστήματος, στην τελική σύγκρουση -όπως αποδείχνεται διαρκώς  με όλα τα μέσα- συστήματος ενάντια σε σύστημα, Σοσιαλισμός ενάντια στον καπιταλισμό, ώστε Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ ΕΧΕΙ ΗΔΗ ΧΑΡΑΞΕΙ ΑΝΕΞΙΤΗΛΑ ΣΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ, ΣΤΟ ΠΑΡΟΝ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΗΣ : ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΠΟΛΕΜΟΣ ΚΑΙ ΦΑΣΙΣΜΟΣ, ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ ΣΗΜΑΙΝΕ Ι ΠΑΝΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΙΣΟΤΗΤΑ, ΑΔΕΛΦΟΣΥΝΗ, ΠΡΟΟΔΟΣ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗ. Κι επιπλέον, στη μεταβατική φάση, μέχρι δηλαδή να καταργηθεί εντελώς ο καπιταλισμός και να οικοδομηθεί ο σοσιαλισμός-κομμουνισμός, ΑΝΤΙΚΟΜΟΥΝΙΣΜΟΣ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΣΙΓΟΥΡΑ ΚΑΙ ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΣΙΓΟΥΡΑ ΚΑΙ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΜΟΣ. Ενδιάμεσος δρόμος και στρατόπεδο δεν υπάρχει, όσο κι αν κάποιοι κρύβουν το φασισμό τους από ντροπή, όπως είναι όλοι οι υπηρέτες του συστήματος, που στα λόγια τον αρνούνται, αλλά στην πράξη τον εφαρμόζουν, έστω και μερικά, συμπληρώνοντας «ολοκληρωτικά» ο ένας τον άλλο.


Ακόμα κι αυτός που λέει ότι «ο κομμουνισμός δεν είναι στην ίδια εξίσωση με το φασισμό», όπως είπε ο Κοντονής, ίσως από καλή πρόθεση, δεν καταλαβαίνει πολιτικά, κοινωνικά, πολιτιστικά, οικολογικά, κτλ, ότι δεν βρίσκονται ούτε καν σε διαφορετική «εξίσωση», ούτε καν σε ανισότητα, «διαφορετικότητα», συγκρίσιμα μεγέθη, μεγέθη που να βρίσκονται στην αντικειμενική, υλική, κοινωνικο-πολιτική πραγματικότητα κι όχι στα διεστραμμένα ή/και εγκληματικά μυαλά των «διανοούμενων της πεντάρας» και των γραφειοκρατών. Απλά και κατηγορηματικά: Ο ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΙΚΑ ΑΝΤΙΘΕΤΟΣ ΜΕ ΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ-ΠΟΛΕΜΟ-ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ. Ή Ο ΕΝΑΣ, Ή Ο ΑΛΛΟΣ. Ό,τι άλλο γίνεται στο μεταξύ, ανάμεσα στ’ άλλα και εγκληματικό, μέσα σ’ αυτή την ανταγωνιστική αντίθεση, είναι αποτέλεσμα του μοναδικού εγκληματικού καθεστώτος, του καπιταλιστικού, στυγερού από την αρχή του κληρονόμου όλων των προηγούμενων εγκληματικών, αντιανθρώπινων καθεστώτων ατομικής ιδιοκτησίας, της δουλοκτησίας και της φεουδαρχίας. Στο βαθμό που το καθεστώς μιας χώρας ακόμα προχωράει από τον καπιταλισμό προς τον κομμουνισμό –δηλαδή δεν είναι ακόμα κομμουνιστικό-, έχει ακόμα στο εσωτερικό του και εγκληματικά κατάλοιπα του καπιταλιστικού καθεστώτος. Και καθόλου τυχαία κι αυτά είναι αντικομουνιστικά, όπως ήταν και είναι πάντα η παρασιτική, διεφθαρμένη, σφετεριστική κι εγκληματική γραφειοκρατία, κάθε απόχρωσης και «προσώπου» και που πάντα «συνυπήρχε» συμφεροντολογικά με τον καπιταλισμό, «συμμαχούσε» μ’ αυτόν, «συμφωνούσε» μ’ αυτόν, μέχρι που πέρασε ανοιχτά σ’ αυτόν. Ο Στάλιν, επικεφαλής της  σοβιετικής γραφειοκρατίας, αφόπλισε αντεπαναστατικά, εγκληματικά κι αντικομουνιστικά το Εργατικό Κράτος την ΕΣΣΔ, διαλύοντας τα βασικά Πολιτικά και Κοινωνικά Όργανα  των Μαζών, αυτά της Μετάβασης από τον καπιταλισμό στο Σοσιαλισμό-Κομμουνισμό, δηλαδή το Μπολσεβίκικο Κόμμα και την πρωτοπορία του, τα Σοβιέτ και την Κομμουνιστική Διεθνή και προετοίμασε με τις γραφειοκρατίες όλου του κόσμου και με τις συμμαχίες και τις συμφωνίες με τον παγκόσμιο καπιταλισμό, την επιστροφή σ’ αυτόν. Η ΜΕΓΑΛΗ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΝΙΚΗ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ, Μ’ ΕΠΙΚΕΦΑΛΗΣ ΤΗΝ ΕΣΣΔ, ήταν αποτέλεσμα της πάλης του σοβιετικού λαού, όλων των λαών του κόσμου, του σοβιετικού Εργατικού Κράτους και του Κόκκινου Στρατού του, που παρά κι ενάντια στις «συμφωνίες» της σταλινικής γραφειοκρατίας, πρώτα με το ναζιστικό ιμπεριαλισμό και στη συνέχεια με το «δημοκρατικό» ιμπεριαλισμό, αντιμετώπισαν και νίκησαν τον ιμπεριαλισμό σε όλες τους τις εκδοχές, άλλωστε συνυπάρχουσες. Είναι αυτή την πάλη και νίκη που πρόβλεψε, οργάνωσε και στήριξε, έστω κι από την εξορία του, ο Λέον Τρότσκι, οργανωτής του Κόκκινου Στρατού, πριν τον δολοφονήσει η σταλινική γραφειοκρατία στο Μεξικό. Ο Τρότσκι υπεράσπιζε την ΕΣΣΔ και τον κομμουνισμό, παρά τον Στάλιν κι ο Στάλιν δολοφονούσε τον Τρότσκι, παρά κι ενάντια στον κομμουνισμό, του ίδιου του Τρότσκι! Τρίτος δρόμος δεν υπάρχει. Ο Στάλιν στ’ όνομα του κομμουνισμού, δόμησε την αντεπαναστατική, αντικομουνιστική και δολοφονική γραφειοκρατία και οι επίγονοί του σ’ αυτή, στ’ όνομα του αντισταλινισμού, επέστρεψαν στο δολοφονικό καπιταλισμό!


Είναι επίσης οι ανά τον κόσμο γραφειοκρατίες, που στ’ όνομα του κομμουνισμού επινόησαν τον «ευρωκομμουνισμό» και το «σοσιαλισμό με δημοκρατία, ελευθερία και με ανθρώπινο πρόσωπο», λες και υπάρχει κι άλλος κομμουνισμός και σοσιαλισμός. Στην πράξη αποδείχτηκε ότι από τη μεριά της γραφειοκρατίας αυτό σήμαινε ευρωκαπιταλισμός και «σοσιαλισμός» με δημοκρατία και ελευθερία της καπιταλιστικής βαρβαρότητας και του αντιανθρώπινου προσώπου της. Όχι μόνο έχει ξεχάσει την κομμουνιστική και σοσιαλιστική ωρίμανση, θέληση και πάλη των μαζών και της βάσης, αλλά και της πλειοψηφίας των στελεχών των Κομμάτων της, αλλά αντίθετα τα οδηγεί στην υποταγή, στη συμμαχία, στη «συνύπαρξη» (οπορτουνιστική ή σεκτάρια) με τον «υπαρκτό» καπιταλισμό, στο στρατόπεδο του οποίου βέβαια αυτές οι γραφειοκρατίες έχουν περάσει οριστικά.

Αυτές οι ίδιες προηγούμενες γραφειοκρατίες της Εσθονίας και των πρώην Εργατικών Κρατών, μελών της πρώην ΕΣΣΔ και της ΚΟΜΕΚΟΝ στην Ευρώπη, είναι αυτές που τώρα είναι οι πιο καπιταλιστικές και φασιστικές της ηπείρου! Και σ’ αυτή τους την εγκληματική πορεία είναι φυσικό να στήνουν και τις αντικομουνιστικές συνάξεις-συμμορίες και να καταντούν να είναι οι μοναδικές αυτές που υπογράφουν την τελική διακήρυξη της σύναξης στο Ταλίν!

Είναι οι χρεοκοπημένες προσπάθειες  του πολεμικού και φασιστικού κέντρου του παγκόσμιου ιμπεριαλιστικού καπιταλισμού και των πολιτικών εκπροσώπων του, να χτυπήσουν τη σοσιαλιστική-κομμουνιστική συνείδηση των μαζών του κόσμου, για να εντείνουν και να βαθύνουν την καθυστέρηση, την οπισθοδρόμηση και τη βαρβαρότητα που προσπαθεί να επιβάλλει στην ανθρωπότητα ο ιμπεριαλιστικός καπιταλισμός -όπως έχει κάνει κάθε προηγούμενο καθεστώς στη φάση της παρακμής και της εξαφάνισής του- και για να προετοιμάσει και να κάνει το Διαρκή Εγκληματικό και Ολοκληρωτικό ιμπεριαλιστικό Πόλεμο και Φασισμό, που ξετυλίγει κι εξαπολύει σε όλο τον κόσμο καθημερινά. Αλλά οι λαοί του κόσμου «ώριμοι για το σοσιαλισμό-κομμουνισμό» (Χ. Ποσάδας), μ’ επικεφαλής την επαναστατική σοσιαλιστική και κομμουνιστική πρωτοπορία τους, προετοιμάζουν και κάνουν καθημερινά τη δική του Διαρκή Ταξική, Επαναστατική και Σοσιαλιστική-Κομμουνιστική Αντιιμπεριαλιστική, Αντιπολεμική και Αντιφασιστική Αντίσταση και Πάλη και τη δική τους Πορεία προς το Κομμουνιστικό Μέλλον της Ανθρωπότητας. Σώζοντας στο μεταξύ από τα νύχια του συστήματος και της γραφειοκρατίας τα ίδια τους τα Κόμματα της Αριστεράς και σπρώχνοντάς τα άμεσα και επειγόντως προς το Τοπικό και Παγκόσμιο Αντιιμπεριαλιστικό Μέτωπο -μέρος του οποίου είναι το Εργατικό Κράτος της Βόρειας Κορέας και η δίκαιη προετοιμασία του ενάντια στην πολεμική επιθετικότητα του ιμπεριαλισμού στην περιοχή-, προς τα Ενιαία Μέτωπα και τις Κυβερνήσεις της Αριστεράς, προς την Ενότητα του Παγκόσμιου Κομμουνιστικού Κινήματος και των Κομμάτων του, προς τη Ανοικοδόμηση της Μαζικής Κομμουνιστικής Διεθνούς.

ΕΚΚ(Τ-Π), 30/8/2017