ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ 2022: Η ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗ ΑΝΤΙΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΗ-ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΠΑΛΗ ΚΑΙ ΚΑΤΑΚΤΗΣΕΙΣ, ΜΕ ΟΛΑ ΤΑ ΜΕΣΑ, ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ ΓΕΝΙΚΗ ΔΟΚΙΜΗ ΚΑΙ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΓΙΑ ΠΡΙΝ, ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΟ ΑΤΟΜΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟ. ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΕΛΙΚΟ ΘΡΙΑΜΒΟ ΤΟΥ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΥ.
Ο φετινός γιορτασμός της Επετείου της Αντιιμπεριαλιστικής-Α:ντικαπιταλιστικής-Αντιφασιστικής Εξέγερσης του Πολυτεχνείου το 1973, μπορεί και πρέπει, οργανωμένα, σε μορφές άμεσης δημοκρατίας, επιτροπών, σοβιετικές και κοινοτικές-κομμούνων του λαού, σε όλη τη χώρα, βάση για μια Εργατοαγροτική Κυβέρνηση -του Μετώπου της Αριστεράς σήμερα-, για να προωθήσει την άμεση, επείγουσα πορεία προς την εκπλήρωση όλων των στόχων, προς τη «δικαίωση» εκείνης της Εξέγερσης. Σήμερα απέναντι κι ενάντια, για την εκδίωξη κι ανατροπή του ιμπεριαλιστικού πολέμου και ναζιφασισμού των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ-AUKUS στον κόσμο και στην Ελλάδα. Αρχίζοντας αναπόφευκτα άμεσα από τη λαϊκή δημοκρατική επαναστατική ανατροπή της φασιστοειδούς και φιλοπόλεμης κυβέρνησης της δεξιάς του Μητσοτάκη. Ο οποίος μάλιστα, πραξικοπηματικά, φασιστικά, χωρίς να ρωτήσει ούτε καν την ίδια του την κυβέρνηση, την πρόεδρο και το κοινοβούλιο της χώρας, έχει κηρύξει προδοτικά και επίσημα -εκτός από την έτσι κι αλλιώς δολοφονική άμεση εμπλοκή της χώρα στον πόλεμο της Ουκρανίας-, με προσωπικές δηλώσεις, τον πόλεμο ενάντια στη Ρωσία! Ακριβώς επειδή η επέμβαση της Ρωσίας στην Ουκρανία εκπληρώνει μεγάλο μέρος και το κυριότερο, το αντιιμπεριαλιστικό-αντιφασιστικό, των στόχων εκείνης της Εξέγερσης: ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και ναζιφασισμό, που έχει την Ουκρανία σαν «προκεχωρημένο φυλάκιο», ενάντια στις κατακτήσεις της Σοβιετικής Ένωσης που παραμένουν σε μεγάλο βαθμό στη σημερινή Ρωσία, αλλά κι ενάντια στη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας-Εργατικό Κράτος, που είναι εκτός των άλλων κι επίσης κυρίαρχα, μαζί με τη Ρωσική Ομοσπονδία, κέντρο της παγκόσμιας αντιιμπεριαλιστικής-αντικαπιταλιστικής πάλης και αντικειμενική, θεμελιώδης, υλική αλλά και πνευματική βάση για το σοσιαλισμό-κομμουνισμό σε όλη την ανθρωπότητα.
Τους στόχους της Εξέγερσης του Πολυτεχνείου είναι που αιματοκύλισε η φασιστική καπιταλιστική-ιμπεριαλιστική δικτατορία το 1973. Τους ίδιους στόχους της επέμβασης της Ρωσίας στην Ουκρανία αλλά και του ελληνικού λαού, αιματοκυλίζει, με άλλες μορφές, αλλά και πολεμικές, φασιστικές, η κυβέρνηση του Μητσοτάκη αυτό το λαό. Με όλες τις εγκληματικές συνέπειες αυτού του πολέμου πάνω στο βιοτικό επίπεδο του λαού που ζούμε. Ο καπιταλισμός-ιμπεριαλισμός και με τους πολιτικο-στρατιωτικούς αντιπροσώπους του, μέσα στην ολοκληρωτική και επιθανάτια κρίση αποσύνθεσης, διαφθοράς, παρασιτισμού, τοκογλυφίας, εικονικού χρήματος, αλλά και εικονικής ύπαρξης αυτού του συστήματος, δεν έχει άλλο τρόπο για να προσπαθήσει να επιβιώσει έξω από τον πόλεμο και το ναζιφασισμό. Το σκάνδαλο της παρακολούθησης από τη μεριά του φασίστα Μητσοτάκη ανθρώπων της ίδιας του της κυβέρνησης, αποδείχνει με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο και τα δύο προτσές. Και την εσωτερική αποσύνθεση και διαφθορά του συστήματος, αλλά και τον πόλεμο και τα φασισμό στον οποίο καταφεύγει ο Μητσοτάκης, λαγός, «βασιλικότερος του -γυμνού-βασιλιά» καπιταλισμού-ιμπεριαλισμού, αφού η παρακολούθηση με υποκλοπές αυτών των ίδιων των συνεργατών του γίνεται για να εμποδίσει κάθε παρέκκλιση από το συγκεντρωτικό στόχο του πολέμου και του ναζιφασισμού.
Είχαμε προβλέψει -βασισμένοι στις αναλύσεις και τα οργανωτικά συμπεράσματα του δασκάλου Χ. Ποσάδας- ότι ο βιολογικός ιμπεριαλιστικός πόλεμος ενάντια στην Κίνα, τη Ρωσία και όλη την ανθρωπότητα είναι γενική δοκιμή για τον αναπόφευκτο ατομικό πόλεμο που προετοιμάζει και δοκιμάζει καθημερινά ο ιμπεριαλισμός. Τα ανοιχτά, φασιστικά μέτρα που επιβλήθηκαν τότε, τρομοκρατίας, απομόνωσης, απαγορεύσεων, ποινών, κτλ, αναπόφευκτα συνοδεύονται τώρα με τα εγκληματικά αντιλαϊκά μέτρα και συνέπειες του ανοιχτού πια 3ου Παγκόσμιου Πολέμου, που έχει εξαπολύσει ο αμερικανονατοϊκός και ευρωπαϊκός ιμπεριαλισμός ενάντια στην ανθρωπότητα.
Από ταξικό κοινωνικό περιεχόμενο και συνειδητή, επιστημονική σοσιαλιστική άποψη, στην πραγματικότητα ποτέ δεν σταμάτησε ο 2ος Παγκόσμιος Πόλεμος από τη μεριά του ιμπεριαλισμού, όπως ούτε και ο 1ος, με κάθε μορφή και μέσα, πάντα ενάντια στους λαούς και στη συνέχεια κύρια ενάντια στα Εργατικά Κράτη και τη σοσιαλιστική επανάσταση στον κόσμο. Ο πόλεμος και ο ναζιφασισμός είναι αναπόφευκτη ανάγκη του καπιταλισμού-ιμπεριαλισμού σ’ αυτή την τελική φάση της ύπαρξής του κι ακριβώς για να προσπαθήσει να συνεχίσει να υπάρχει. Και να μην υπήρχε η Κίνα, η ΕΣΣΔ, τώρα Ρωσική Ομοσπονδία, η Κούβα, το Βιετνάμ, η Βόρεια Κορέα, η Βενεζουέλα, κτλ και η σοσιαλιστική επανάσταση σε όλο τον κόσμο, ο ιμπεριαλισμός θα έκανε έτσι κι αλλιώς τον ενδοϊμπεριαλιστικό παγκόσμιο πόλεμο, για το «μοίρασμα και ξαναμοίρασμα του κόσμου» όπως είχε αναλύσει ήδη ο Β. Ι. Λένιν. Και η σοσιαλιστική επανάσταση και οι κατακτήσεις της σε Εργατικά κι Επαναστατικά Κράτη, εμφανίστηκαν αντικειμενικά και οργανώθηκαν συνειδητά στην ταξική κοινωνική ιστορία, ακριβώς για να καταργήσει η ανθρωπότητα, με το σοσιαλισμό, μια και καλή αυτούς τους πολέμους-ναζιφασισμό-ανάγκες του ιμπεριαλιστικού πια καπιταλισμού.
Με την ατομική βόμβα στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι και τις διαρκείς πυρηνικές δοκιμές, κινήσεις και προετοιμασίες του ιμπεριαλισμού, ο πόλεμός του αυτός έγινε και πυρηνικός, χωρίς επιστροφή. Αν δεν τον εξαπολύει και δεν τον γενικεύει ακόμα είναι γιατί ακριβώς αυτό είναι αποτέλεσμα της ολοκληρωτικής κρίσης αποσύνθεσής του, στους ίδιους τους κόλπους του. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα το κάνει, αλλά ήδη η άμυνα της ανθρωπότητας απέναντί του μέσω της Λαϊκής Κίνας και της Ρωσικής Ομοσπονδίας, αλλά και της -έστω μη συντονισμένης ακόμα από ένα επαναστατικό σοσιαλιστικό-κομμουνιστικό κέντρο-Κομμουνιστική Διεθνή- ταξικής, επαναστατικής και σοσιαλιστικής ενότητας της επαναστατημένης ανθρωπότητας, θα κάνει ώστε τα δεινά από έναν τέτοιο πυρηνικό πόλεμο να είναι κάθε φορά και λιγότερα. Ιδιαίτερα αν σύντομα, άμεσα, δημιουργηθεί και οργανωθεί παγκόσμια αυτό το κέντρο, όπως και τα Ενιαία Μέτωπα της Αριστεράς και όλων των ταξικών, επαναστατικών και σοσιαλιστικών κοινωνικών οργανώσεων, κομμάτων, συνδικάτων, λαϊκών επιτροπών, Σοβιέτ και Κομμούνων, για Εργατοαγροτικές Κυβερνήσεις -σήμερα του Μετώπου της Αριστεράς- και Κοινωνικό Σοσιαλιστικό Μετασχηματισμό.
Η προληπτική πολεμική επέμβαση της Ρωσικής Ομοσπονδίας στην Ουκρανία, σε υποστήριξη των Λαϊκών Δημοκρατιών και Επιτροπών του Ντονμπάς, είναι μέρος σημαντικό, χωρίς επιστροφή, αυτής της σωτήριας άμυνας, ενότητας και αντεπίθεσης της ανθρωπότητας ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και ναζιφασισμό. Με τον ίδιο τρόπο, αν δεν μπορεί ο καπιταλισμός-ιμπεριαλισμός να κάνει πουθενά έναν μαζικό ναζιφασισμό -παρά μόνο στις εγκληματικές συμμορίες στις κορυφές των πολιτικοστρατιωτικών εκπροσώπων του και σε όποια χώρα ακόμα μπορεί-, όπως μπόρεσε να κάνει μαζικά σε Γερμανία και Ιταλία στον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο -η τελευταία του προσπάθεια στην Ουκρανία αφανίστηκε τώρα ακριβώς από την επέμβαση της Ρωσίας εκεί-, είναι γιατί υπάρχει απέναντι κι ενάντιά του η επαναστατημένη και «ώριμη για το σοσιαλισμό ανθρωπότητα» (Χ. Ποσάδας), με κέντρα την Κίνα και τη Ρωσία.
Είναι αυτή την, ασυντόνιστη για την ώρα, ταξική επαναστατική ενότητα που εκφράζουν οι μεγάλες απεργιακές κινητοποιήσεις στην Ευρώπη και η πρόσφατη 24ωρη Γενική Απεργία στην Ελλάδα. Μπορεί να περιορίζονται και να συγκρατούνται από τις φιλοκαπιταλιστικές γραφειοκρατικές πολιτικές και συνδικαλιστικές ηγεσίες τους σε διεκδικητικά και καπιταλιστικά πλαίσια, αλλά το ταξικό κοινωνικό περιεχόμενό τους και άρα η ικανοποίησή τους-διέξοδος είναι αντικειμενικά και πρέπει να είναι συνειδητά αντιιμπεριαλιστική-αντικαπιταλιστική και κατά συνέπεια σοσιαλιστική. Διαφορετικά δεν έχουν κανένα πραγματικό αποτέλεσμα και στην καλύτερη περίπτωση μένουν στα μισά του δρόμου, έστω και σε προοδευτική κατεύθυνση, Μεταβατικά, αλλά εύκολο να πισωγυρίσουν. Και σίγουρα, το γεγονός ότι γίνονται αυτή την περίοδο, δείχνει ότι οι εργαζόμενοι, όλοι οι λαοί των χωρών της Ευρώπης -και τη Ελλάδας- είναι ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και ναζιφασισμό στην ήπειρο. Γιατί αυτός είναι που προκάλεσε τις τωρινές νέες καταστροφικές συνέπειες στο βιοτικό επίπεδό τους. Οι λαοί της ηπείρου και σίγουρα όλου του κόσμου, βλέπουν τώρα πολύ καλύτερα ότι ο ιμπεριαλιστικός καπιταλισμός της ηπείρου και των ΗΠΑ συγκεντρώνονται αποκλειστικά στην πολεμική και ναζιφασιστική προετοιμασία και δράση και συνδυάζει αναπόφευκτα αυτό με τον αντιλαϊκό πόλεμο και βαρβαρότητα με όλα τα άλλα μέσα, οικονομικά, κοινωνικά, πολιτικά, πολιτιστικά-απολίτιστα, ηθικά-ανήθικα και καταστροφή του περιβάλλοντος.
Η κομμουνιστική, σοσιαλιστική, αριστερή, επαναστατική πρωτοπορία, κάθε απόχρωσης και ανένταχτη, μαζί με τις τεράστια πλειοψηφικές εκλογικές και κοινωνικές βάσεις των Κομμάτων της Αριστεράς, μπορούν και πρέπει να πάρουν στα χέρια τους την καθοδήγηση των Κομμάτων αυτών, ενάντια στη φιλοκαπιταλιστική -σίγουρα στην πράξη, πολλές και στον προσανατολισμό τους- γραφειοκρατία τους. Γιατί όπως είχαμε προβλέψει, καθοδηγούμενοι από τους δασκάλους του μαρξισμού Μαρξ, Ένγκελς, Λένιν, Τρότσκι, Ποσάδας, είναι στον πόλεμο όπου οι γραφειοκρατικές ηγεσίες δένονται περισσότερο, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, με τον καπιταλισμό-ιμπεριαλισμό. Γιατί ξέρουν ότι φέρνοντας ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος την επανάσταση -όπως έγινε στους δύο προηγούμενους παγκόσμιους πολέμους,- αυτή τείνει να καταργήσει και τη γραφειοκρατία και ο καπιταλισμός-ιμπεριαλισμός είναι ο μόνος που μπορεί να συνεχίσει να την τροφοδοτεί, να τη διατηρεί και να τη σώζει.
Η γραφειοκρατία του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ άμεσα και η γραφειοκρατία του ΚΚΕ έμμεσα πλην σαφώς, οδηγούν στο σφαγείο του ιμπεριαλιστικού πολέμου και ναζιφασισμού τις ελληνικές μάζες. Όχι μόνο δεν μετατρέπουν τον πόλεμο, στον οποίο συμμετέχει ανοιχτά η Ελλάδα, σε επανάσταση, με τη λαϊκή προετοιμασία και οργάνωσή της, προγραμματική, στρατηγική, πολιτική, τακτική και οργανωτική, για την ανατροπή της φασιστικής πολεμικής κυβέρνησης του Μητσοτάκη και τη Μετάβαση προς τον κοινωνικό σοσιαλιστικό μετασχηματισμό, αλλά αντίθετα: Η γραφειοκρατία του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ επέλεξαν ανοιχτά το ιμπεριαλιστικό ναζιφασιστικό στρατόπεδο, μαζί με τον Μητσοτάκη, ψηφίζοντας μάλιστα τη διεύρυνση αυτού του στρατοπέδου σε Σουηδία Νορβηγία και πρωτοστατώντας -σαν λαγοί- σε παρόμοια στάση της γραφειοκρατίας της αριστεράς στην Ευρώπη. Αλλά και η γραφειοκρατία του ΚΚΕ, ευνοεί τον εδώ και έναν αιώνα πάντα επιτιθέμενο καπιταλισμό-ιμπεριαλισμό -σε πολέμους πριν ενδοϊμπεριαλιστικούς κι ενάντια στις μάζες και στη συνέχεια ενάντια στη σοσιαλιστική επανάστασή τους-, με τις ανύπαρκτες σ’ αυτή τη φάση της ιστορίας -των σοσιαλιστικών επαναστάσεων-, «ίσες αποστάσεις» ανάμεσα στα δύο στρατόπεδα -δήθεν ιμπεριαλιστικά όπως χαρακτηρίζει και το στρατόπεδο Κίνας-Ρωσίας-τεράστιας πλειοψηφίας των Κομμουνιστικών Κομμάτων- παγκόσμιας σοσιαλιστικής επανάστασης-. Όταν αυτά τα δύο στρατόπεδα δεν είναι τίποτε άλλο από τον ταξικό κοινωνικό διπολικό κόσμο, την Παγκόσμια Δυαδική Εξουσία ανάμεσα στους δύο πόλους-στρατόπεδα και την «τελική σύγκρουση και ξεκαθάρισμα λογαριασμών συστήματος ενάντια σε σύστημα» (Χ. Ποσάδας), σε μια συστημική δηλαδή σύγκρουση και πόλεμο. «Ίσες αποστάσεις» όταν η Κίνα και η Ρωσία, η Κούβα, το Βιετνάμ, η Βόρεια Κορέα, κτλ είναι πολύ μακριά γεωπολιτικά, ενώ ο Μητσοτάκης και ο πόλεμος που έχει κηρύξει ενάντια σε Ρωσία-Κίνα, πρωτοστατώντας μάλιστα -σαν λαγός κι αυτός- στο αμερικανονατοϊκό και ευρωπαϊκό ιμπεριαλιστικό στρατόπεδο, είναι εδώ, δίπλα της και συμβιώνει με τη γραφειοκρατία του ΚΚΕ! Κι αυτή δεν κάνει τίποτε άλλο από το να μένει στα διεκδικητικά καπιταλιστικά-ιμπεριαλιστικά πλαίσια, αστικά εκλογικά, χωρίς να διεκδικεί ούτε καν τη διακυβέρνηση της χώρας. Και μάλιστα πρωτοστατεί -σαν λαγός κι αυτή- στη διάσπαση της αναγκαίας και επείγουσας ενότητας του Παγκόσμιου Κομμουνιστικού Κινήματος-Επαναστατικής Κομμουνιστικής Διεθνούς. Διαστρεβλώνοντας τις θέσεις των Κομμουνιστικών κι Εργατικών Κομμάτων του κόσμου που δεν την ακολουθούν -όπως στην πρόσφατη 22η Διεθνή Συνάντησή τους-, επιτίθεται σ’ αυτά, συνεχίζοντας τον αντιδραστικό, αντεπαναστατικό και αντικομμουνιστικό κατήφορο, όπως τον έχουμε επισημάνει εδώ και χρόνια, στηλιτεύοντας μάλιστα έναν σκληρό, εκβιαστικό, σταλινόμορφο πυρήνα στο εσωτερικό της -με εκπροσώπους του ακριβώς στις «Διεθνείς Σχέσεις» του ΚΚΕ-, που δρα σαν άμεσος πράκτορας του ιμπεριαλισμού.
Με τον ίδιο τρόπο η γραφειοκρατία του ΚΚΕ σαμποτάρει εδώ και δεκαετίες το αναγκαίο κι επείγον Ενιαίο Μέτωπο της Αριστεράς (όχι των γραφειοκρατιών αλλά ενάντιά τους), για Κυβέρνηση και Κοινωνικό μετασχηματισμό στη χώρα. Είναι η συνέχεια της γραφειοκρατίας του ΚΚΕ που πρόδωσε τις δύο επαναστάσεις στην Ελλάδα, στον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο κι ευνόησε έτσι την επικράτηση του καπιταλισμού-ιμπεριαλισμού στη χώρα. Είναι η συνέχεια της γραφειοκρατίας που πρόδωσε και την Εξέγερση του Πολυτεχνείου και τα Αντικαπιταλιστικά-Αντιιμπεριαλιστικά Αντιφασιστικά και Σοσιαλιστικά Οράματά της και Συνθήματα, μένοντας τουλάχιστον ουρά -και συνεργάτης στη συνέχεια, με τη «συγκυβέρνηση» με Νέα Δημοκρατία, κτλ- του συστήματος και των ιμπεριαλιστικών στηριγμάτων του στη χώρα.
Αυτό που ο Λένιν έλεγε ότι σεχταρισμός-αριστερισμός και οπορτουνισμός-ρεφορμισμός είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος, σήμερα για τη γραφειοκρατία της αριστεράς, στην τελική φάση του Πολέμου-Επανάστασης έχει πάρει τη μορφή σεχταρισμός-αριστερισμός απέναντι κι ενάντια στην Επανάσταση και τα Οργανικά υποκείμενά της, οπορτουνισμός-ρεφορμισμός σε σχέση και μέσα στον καπιταλισμό-ιμπεριαλισμό! Είναι γι’ αυτό που η κομμουνιστική, σοσιαλιστική, αριστερή πρωτοπορία κάθε απόχρωσης, πρέπει μαζί με τους ανένταχτους πρωτοπόρους και με την τεράστια πλειοψηφική εκλογική και κοινωνική βάση των Κομμάτων της Αριστεράς, να πάρει στα χέρια της την πορεία αυτών των Κομμάτων, προς την Οργάνωση της Σοσιαλιστικής Επανάστασης πριν, κατά τη διάρκεια και μετά τον πόλεμο και το ναζιφασισμό που προετοιμάζει και κάνει καθημερινά ο καπιταλισμός-ιμπεριαλισμός στη χώρα, στην Ευρώπη και στον κόσμο. Εμείς στο επόμενο φύλλο της «Κομμουνιστικής Ενότητας» (122) θα δημοσιεύσουμε δύο εκτενή κείμενα του Χ. Ποσάδας πάνω σ’ αυτά ακριβώς τα καθήκοντα της επαναστατικής πρωτοπορίας και των στρατιωτών πριν, κατά τη διάρκεια και μετά τον πυρηνικό πόλεμο.
ΕΚΚ (Τ-Π), Ελληνικό Τμήμα της Ποσαδικής 4ης Διεθνούς
14/11/2022