ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑΤΙΚΗ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ 2018
ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ
ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗΣ ΠΑΛΗΣ KAI ΠΟΛΕΜΟΥ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΟΥ
ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΑΜΕΣΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΠΟΥ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΖΕΙ ΚΑΙ
ΚΑΝΕΙ Ο ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΜΑΣ ΚΑΙ ΠΑΝΤΟΥ.
Απέναντι κι ενάντια στις πολεμικές προετοιμασίες κι
επιχειρήσεις του αμερικάνικου και του ευρωπαϊκού ιμπεριαλισμού στην Ελλάδα,
στην Τουρκία, στην περιοχή μας και όλο τον κόσμο, οι μορφές της εργατικής και
λαϊκής πάλης σ’ αυτή την Πρωτομαγιά, δεν μπορούν παρά ν’ ανταποκριθούν στην
άμεση, επείγουσα ανάγκη του αντιιμπεριαλιστικού, αντιπολεμικού και
αντιφασιστικού μετώπου. ΧΩΡΙΣ ΟΜΩΣ ΟΥΤΕ ΣΤΙΓΜΗ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ Η ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ
ΚΑΙ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΠΑΛΗ: ΜΟΡΦΕΣ ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΑΝΤΙΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟΥ-
ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΚΑΙ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΤΟΥ, ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ
ΤΗ ΛΑΪΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ, ΤΟ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΚΙ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ.
Στην τελική και ολοκληρωτική κρίση αποσύνθεσης του καπιταλιστικού συστήματος, στην ακροτελεύτια, επιθανάτια, όσο και πολεμική και φασιστική φάση της ύπαρξής του, η μοναδική προοδευτική διέξοδος για την εργατική τάξη και όλη την ανθρωπότητα, είναι η εξάπλωση και η ανύψωση της δικής της ταξικής πάλης σε επαναστατική πάλη και πόλεμο, για την ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος και για την πορεία προς το σοσιαλισμό. Ο ιμπεριαλιστικός αντιλαϊκός και στρατιωτικός πόλεμος που εξαπολύεται παντού και με όλα τα μέσα, όπως στην περιοχή μας, είναι ενάντια στην εργατική τάξη και όλη την ανθρωπότητα. Το ίδιο ισχύει και για την προβοκατόρικη, παραμονή Εργατικής Πρωτομαγιάς (!), αναγγελία της συμφωνίας της κυβέρνησης της Ελλάδας με τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό, για τη λεγόμενη «αναβάθμιση των F16», που σημαίνει αναβάθμιση του πολεμικού και καθημερινού δολοφονικού –όπως σκοτώνει και τους αεροπόρους- ρόλο του ιμπεριαλισμού στη χώρα μας. Η επαναστατική εργατική και λαϊκή δημοκρατική προετοιμασία για πάλη και πόλεμο ενάντια στον ιμπεριαλισμό, είναι αυτό που σώζει την εργατική τάξη και όλη την ανθρωπότητα και της εξασφαλίζει το προοδευτικό σοσιαλιστικό μέλλον της. Είναι κάθε φορά και πιο φανερό ότι η εργατική τάξη, οι εκμεταλλευόμενοι και καταπιεσμένοι λαοί και έθνη όλου του κόσμου, ΠΡΕΠΕΙ ΚΑΙ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΜΕΤΑΤΡΕΨΟΥΝ ΤΟΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟ ΠΑΝΤΟΥ, ΣΕ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΠΑΝΤΟΥ, με όλες τις μεταβατικές σ’ αυτή την κατεύθυνση μορφές της, που μπορεί να σημαίνουν και ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ, ΜΕ ΟΛΑ ΤΑ ΜΕΣΑ, ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΜΙΑΣ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΟΜΕΝΗΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΠΙΕΣΜΕΝΗΣ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΧΩΡΑΣ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΤΟΥ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟΥ ΕΝΑΝΤΙΑ ΤΗΣ! Κι αυτό σίγουρα θα σημάνει την τελική νίκη της χώρας, αν μια ηγεσία της Αριστεράς, ένα Κομμουνιστικό Κόμμα -όπως προσπάθησε να κάνει στην Ελλάδα, με το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-, καθοδηγήσει αυτή την ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ προς το Εργατικό Κράτος, χωρίς τώρα η γραφειοκρατική ηγεσία να μπορέσει να προδώσει αυτή την καθοδήγηση!
Πριν από 170 χρόνια, το Φλεβάρη του 1848, δημοσιεύτηκε το «ΜΑΝΙΦΕΣΤΟ
ΤΟΥ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ» γραμμένο από τους Μαρξ και Ένγκελς και που
καθιερώθηκε να ονομάζεται «ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΜΑΝΙΦΕΣΤΟ». Ήταν, είναι και πρέπει να
είναι Μανιφέστο του Κομμουνιστικού και κάθε Εργατικού Κόμματος, αλλά ταυτόχρονα
είναι Κομμουνιστικό όλης της ανθρωπότητας. Είναι γι’ αυτό που οι εργαζόμενοι, η
εργατική τάξη, οι προλετάριοι και οι εκμεταλλευόμενοι και καταπιεσμένοι λαοί
και έθνη «όλων των χωρών, ενωμένοι», με κάθε ευκαιρία το εφαρμόζουν, έστω και
κατά ένα μέρος του κι έστω και χωρίς Κομμουνιστικό ή/και Εργατικό Κόμμα κι έστω
κι αν οι γραφειοκρατικές ηγεσίες των «υπαρκτών» Κομμουνιστικών, Σοσιαλιστικών, Εργατικών,
Αριστερών Κομμάτων το αρνήθηκαν, το πρόδωσαν και το αντιπάλεψαν στην πορεία!
Ταυτόχρονα είναι γι’ αυτό, που για να εφαρμοστεί ολοκληρωμένα το «Κομμουνιστικό
Μανιφέστο», για όλη την ανθρωπότητα, είναι αναγκαία τα Κομμουνιστικά Κόμματα να
επιστρέψουν σ’ αυτό τους το Μανιφέστο, στη Διεθνή, στο μαρξισμό-λενινισμό. Και
σ’ αυτή την κατεύθυνση είναι που η κομμουνιστική κι επαναστατική πρωτοπορία, τα
μέλη και στελέχη πολλών Κομμουνιστικών Κομμάτων, τα ωθούν ή και τα
αναδιοργανώνουν και τα οργανώνουν από την αρχή.
Είναι ο Μαρξ, που γεννήθηκε πριν 200 χρόνια και ο Ένγκελς,
αυτοί που και με όλο το υπόλοιπο έργο τους, προβλέποντας το τέλος του
καπιταλισμού κι ότι αυτό δεν θα είναι αναίμακτο, όπως δεν ήταν και το τέλος
όλων των προηγούμενων καθεστώτων της ατομικής ιδιοκτησίας -πολύ περισσότερο
τώρα, που μη διαθέτοντας η αστική τάξη, άλλη ιδιοκτήτρια τάξη, που θα τη
διαδεχτεί και θα της παραδώσει την ιδιοκτησία και την εξουσία-, είδαν και
οργάνωσαν τον πανανθρώπινο ρόλο της εργατικής τάξης, αυτόν που τον εφαρμόζει
ήδη παντού και σε όλο τον κόσμο, στην καθημερινή και ιστορική ταξική πάλη της:
για την απελευθέρωσή της από την εκμετάλλευση και την καταπίεσή της από τον καπιταλισμό, δεν παλεύει για ν’
αντικαταστήσει την αστική τάξη στην ιδιοκτησία, στην εκμετάλλευση και στην
καταπίεση ανθρώπου από άνθρωπο, αλλά παλεύει και πολεμάει, «μέχρις εσχάτων»,
για την απελευθέρωση όλης της ανθρωπότητας! Η Εργατική Εξουσία ήταν, είναι και
θα είναι απλά το πρωτοποριακό, καθοδηγητικό κομμάτι της Λαϊκής,
Αμεσο-Δημοκρατικής-Σοβιετικής Εξουσίας, μια εντελώς προσωρινή και μεταβατική
περίοδος προς το σοσιαλισμό-κομμουνισμό, πάνω στο υλικό έδαφος της ήδη
Κοινωνικοποιημένης στο Εργατικό Κράτος ιδιοκτησίας. Επιστρέφοντας τώρα η
ανθρωπότητα στην αταξική κοινωνία, στον κομμουνισμό, που «πρωτόγονα» έζησε για δεκάδες
χιλιάδες χρόνια, οδηγείται στην κατάργηση κάθε καταπίεσης κι εκμετάλλευσης
ανθρώπου από άνθρωπο. Και ικανοποιώντας όλες τις ανάγκες του ανθρώπινου γένους,
περνώντας από «το βασίλειο της ανάγκης… στο βασίλειο της ελευθερίας», ο
σοσιαλισμός-κομμουνισμός απελευθερώνει όλες τις απεριόριστες δυνατότητες και
ικανότητες του ανθρώπινου είδους, για την ανύψωση των ανθρώπινων σχέσεων και
των σχέσεων του ανθρώπου με τη φύση και το σύμπαν: «ΣΤΟΝ ΚΑΘΕΝΑ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΙΣ
ΑΝΑΓΚΕΣ ΤΟΥ, Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΙΣ ΙΚΑΝΟΤΗΤΕΣ ΤΟΥ».
Όπως η πάλη των λαών του κόσμου είναι ταξική, έτσι και ο
πόλεμός τους είναι ταξικός, ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Όπως και κάθε
άλλη οικονομική, κοινωνική, πολιτική, πολιτιστική εκδήλωση και πάλη είναι
ταξική, στο περιεχόμενο και στη μορφή, όσο υπάρχει ο
καπιταλισμός-ιμπεριαλισμός, έτσι -και μάλιστα πολύ περισσότερο- και ο πόλεμος
είναι ταξικός! Από την μια μεριά ταξικός ιμπεριαλιστικός, αντεπαναστατικός,
φασιστικός, κατοχικός, τρομοκρατικός, εγκληματικός, δολοφονικός κι από την άλλη
μεριά ταξικός επαναστατικός, λαϊκός-δημοκρατικός, αντιτρομοκρατικός,
απελευθερωτικός, λυτρωτικός και προοδευτικός, από τη μεριά των λαών. Δεν
υπάρχει μόνο ιμπεριαλιστικός πόλεμος, αλλά και αντιιμπεριαλιστικός,
αντιπολεμικός και αντιφασιστικός, που πάντα έχει τελική διέξοδο και έκβαση το
Εργατικό Κράτος και το σοσιαλισμό, ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΑΡΟΔΙΚΕΣ, ΠΡΟΣΩΡΙΝΕΣ ΚΑΙ
ΜΕΤΑΒΑΤΙΚΕΣ ΜΟΡΦΕΣ ΠΟΥ ΑΥΤΟ ΠΑΙΡΝΕΙ. Κι ανεξάρτητα από τις οπισθοδρομήσεις
αυτής της πορείας, εξαιτίας των συγκεκριμένων κάθε φορά συσχετισμών των δυνάμεων
των δύο ταξικών στρατοπέδων, αλλά πλέον κύρια εξαιτίας της έλλειψης
επιστημονικής σοσιαλιστικής ηγεσίας και συνεπούς και συνεχούς σοβιετικής
δημοκρατικής διάρθρωσης και λειτουργίας του κράτους και πλέον, ακόμα πιο κύρια,
εξαιτίας της ανοικτής προδοσίας των γραφειοκρατικών εργατικών και λαϊκών
ηγεσιών, που περνάνε, αργά ή γρήγορα και «αύτανδρες» στο καπιταλιστικό-ιμπεριαλιστικό
στρατόπεδο! Αλλά είναι τόσο πλατιά κι ανυψωμένη η «σοσιαλιστική συνείδηση της
ανθρωπότητας» (Χ. Ποσάδας) και τόσο «ευνοϊκός για την επανάσταση ο παγκόσμιος ταξικός
συσχετισμός των δυνάμεων», ανάμεσα σ’ έναν καπιταλισμό από τη μια μεριά, που
μέσα στην παγκόσμια κρίση του, σαπίζει και νεκροβιώνει και σε μια ανθρωπότητα
από την άλλη μεριά, που διαθέτει όλα τα οικονομικά, κοινωνικά, πολιτικά,
συνδικαλιστικά, κομματικά, πολιτιστικά και τώρα πια και στρατιωτικά, μέσα και
ΚΑΤΑΚΤΗΣΕΙΣ, που όσο κι αν οπισθοδρομούν κάπου, λόγω έλλειψης ή/και προδοσίας
της ηγεσίας, επεκτείνονται κι ανυψώνονται παντού, σε εμπειρίες, υλική και
στρατιωτική υποδομή και συνειδητοποίηση, κύρια στην πρώην ΕΣΣΔ, τη Λαϊκή Κίνα
και τα υπόλοιπα Εργατικά Κράτη, αλλά και στις επαναστάσεις που υπάρχουν σε όλες
τις ηπείρους, για ν’ ανατρέψει τον καπιταλισμό και να οικοδομήσει το
σοσιαλισμό!
Αυτόν τον ταξικό επαναστατικό πόλεμο, αντάρτικο και όχι
μόνο, απέδειξαν όλες οι αναγκαστικά ένοπλες, σε μια αποφασιστική τους στιγμή,
σοσιαλιστικές επαναστάσεις, ενάντια στο καθημερινό, ταξικό και με όλα τα μέσα
πόλεμο και φασισμό του καπιταλισμού-ιμπεριαλισμού, με αποκορύφωμα τον ταξικό επαναστατικό
πόλεμο ενάντια στον πρώτο και δεύτερο παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Είναι ο
επαναστατικός «πόλεμος στον πόλεμο των ιμπεριαλιστών», που σήμανε τη δημιουργία
20 Εργατικών Κρατών, μ’ επικεφαλής της Μεγάλη Ρώσικη Επανάσταση των
Λένιν-Τρότσκι-Μπολσεβίκων και την ΕΣΣΔ, έναν αιώνα πριν. Αυτοί οι
αντιιμπεριαλιστικοί, αντιπολεμικοί και αντιφασιστικοί πόλεμοι πήραν διάφορες
μορφές ανά τις ηπείρους, όπως στην Ελλάδα, με το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-Κυβερνήσεις του
Βουνού, απέναντι κι ενάντια στο δεύτερο παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό πόλεμο-κατοχή-
επέμβαση-εισβολή. Και δεν θα μπορούσαν όλοι αυτοί οι επαναστατικοί πόλεμοι να
σταθούν χωρίς τη, με διάφορες και με όλες τις μορφές, διεθνιστική αλληλεγγύη.
Είναι αυτό που διαδραματίζεται και σήμερα σε όλο τον κόσμο,
πάλι με διάφορες και με όλες τις μορφές. Όσο κι αν ο κάθε τοπικός πόλεμος που
εξαπολύει ο ιμπεριαλισμός γυρίζει μπούμερανγκ εναντίον του, ή καλύτερα ειπωμένο
εξαιτίας αυτού, ο παγκόσμιος ιμπεριαλισμός, ενωμένος κάθε φορά και περισσότερο,
προετοιμάζεται κι εξαπολύει καθημερινά και νέους πολέμους, ανάμεσα στ’ άλλα σαν
δοκιμή για τον πραγματικό τρίτο παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό πόλεμο, ενάντια στην
ανθρωπότητα και τις κατακτήσεις της. Αλλά ο κάθε πόλεμος, ιδιαίτερα ο ταξικός,
όπως αυτός είναι σήμερα, έχει δύο στρατόπεδα, ταξικά, όπως αυτά είναι σήμερα.
Όποιος δεν το βλέπει αυτό και πολύ περισσότερο, όποιος δεν βλέπει, δεν κατανοεί
και δεν προετοιμάζεται για να δράσει ανάλογα, ότι το στρατόπεδο του παγκόσμιου
καπιταλισμού είναι σήμερα, κάθε φορά και περισσότερο και χωρίς καμιά σχεδόν
εξαίρεση –κι αυτή ακόμα επιβεβαιώνει τον κανόνα- ενωμένο, ενιαίο, ένα, ταξικό, ιμπεριαλιστικό και πάντα είναι αυτό το
επιτιθέμενο ενάντια στην ανθρωπότητα, ενάντια στις χώρες, στους λαούς και τις
κατακτήσεις τους, στην πράξη ευνοεί
αυτό το πολεμικό -και φασιστικό ιμπεριαλιστικό στρατόπεδο. Το γεγονός ότι η ηγεσία
του αμυνόμενου ταξικού στρατοπέδου, εχθρικού του επιτιθέμενου ιμπεριαλισμού, είναι
αστική ή γραφειοκρατική της «αριστεράς», δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει αυτό ν’
αμυνθεί, Ν’ ΑΝΤΙΣΤΑΘΕΙ ΣΤΟΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟ και σ’ αυτή του την Αντίσταση
να δεχτεί την υποστήριξη του εργατικού και λαϊκού, ταξικού, επαναστατικού και
σοσιαλιστικού-κομμουνιστικού κινήματος, τόσο την τοπική, όσο και τη διεθνή,
διεθνιστική! Αυτό έγινε, αυτό γίνεται και θα γίνει και τώρα, σε όλους τους,
ταξικούς πάντα, πολέμους, στη φάση του ιμπεριαλισμού, όπως έγινε και στην
Ελλάδα, με το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ. Τώρα η Συρία, το Ιράν, η Σοσιαλιστική Κούβα, η Λαϊκή
Δημοκρατία της Κορέας, η Μπολιβαριανή κι Επαναστατική Βενεζουέλα, η Παλαιστίνη,
όλες οι χώρες, οι λαοί και οι επαναστάσεις στον κόσμο, που δέχονται την επίθεση
του ιμπεριαλισμού, θα είχαν αφανιστεί, χωρίς την, με όλα τα μέσα, υποστήριξή
τους από τη Ρωσική Ομοσπονδία και τη Λαϊκή Κίνα!!! Χωρίς αυτή την υποστήριξη
και την αποφασιστικότητα της ηγεσίας της Λ.Δ. της Κορέας, δεν θα ήταν
αναγκασμένος ο φασίστας Τραμπ και ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός να πάει να
συναντήσει τώρα τον Κιμ Γιον Ουν, ενώ πριν τον απειλούσε με εξαφάνιση!
Όποιος δεν το βλέπει αυτό, όποιος στην πράξη κρατάει ίσες
αποστάσεις ανάμεσα στα δύο στρατόπεδα, πιστεύοντας κάλπικα όσο και
προμελετημένα –στην περίπτωση της προδοτικής γραφειοκρατίας-, ότι και τα δύο
στρατόπεδα είναι ιμπεριαλιστικά, καταργεί, προς όφελος του ιμπεριαλισμού κι
αντεπαναστατικά, την ταξική ουσία του πολέμου και του αντι-πολέμου και την
ενεργό κι επαναστατική στην ουσία της ταξική πάλη του εργατικού και λαϊκού
κινήματος και τον επαναστατικό διεθνισμό του. Το «λάθος» της γραφειοκρατικής
και σταλινικής ηγεσίας του ΚΚΕ και των άλλων κομμάτων της εκφυλισμένης 3ης
Διεθνούς, απέναντι στο δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, δεν ήταν ότι συμμάχησαν για
μια στιγμή, ακόμα και με αστικές χώρες και ηγεσίες και στην Ελλάδα ακόμα και με
τη φασιστική ηγεσία του Μεταξά, ΑΛΛΑ ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΟΤΙ ΑΥΤΗ Η ΑΝΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ
ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑ ΥΠΟΤΑΧΤΗΚΕ –όπως είχε αναλύσει ο Τρότσκι κι όπως αποδείχτηκε στη
συνέχεια, προμελετημένα από τη μεριά της γραφειοκρατίας- στην ιμπεριαλιστική
και καπιταλιστική ηγεσία, στην κάθε περίπτωση!
Οπωσδήποτε διαφορετική, εντελώς αντίστροφη ταξικά, είναι η
περίπτωση όπου η γραφειοκρατική ηγεσία μιας χώρας, όπως είναι τώρα η
κυβερνητική και κομματική γραφειοκρατία του ΣΥΡΙΖΑ, ΠΕΡΝΑΕΙ ΑΝΟΙΧΤΑ ΣΤΟ
ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟ ΤΟΥ ΕΠΙΤΙΘΕΜΕΝΟΥ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΟΛΕΜΙΚΩΝ, ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΩΝ ΚΑΙ
ΦΑΣΙΣΤΙΚΩΝ ΟΡΓΑΝΙΣΜΩΝ ΤΟΥ, ΝΑΤΟ-ΗΠΑ-ΕΕ, ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΚΙΝΗΣΕΩΝ ΤΟΥΣ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ.
Κινήσεων που σίγουρα πάνε ενάντια στον ίδιο τον ελληνικό λαό, αφού, όπως έχει
αναλύσει ο Χ. Ποσάδας, όλοι αυτοί οι ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί, οι εξοπλισμοί
και οι πολεμικές προετοιμασίες τους, είναι και –αν όχι κύρια- ενάντια στους
ίδιους τους λαούς των χωρών που συμμετέχουν σ’ αυτούς! Σ’ αυτή την περίπτωση,
φυσικά και ταξικά, από την άποψη και τη δράση του εργατικού, λαϊκού
επαναστατικού, κομμουνιστικού και σοσιαλιστικού κινήματος και κομμάτων, παρά κι
ενάντια στην προδοτική ηγεσία, ΤΟ ΚΥΡΙΟ, ΑΜΕΣΟ ΚΙ ΕΠΕΙΓΟΝ ΚΑΘΗΚΟΝ, ΕΙΝΑΙ ΤΟ
ΑΝΤΙΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟ-ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ ΚΑΙ ΠΑΛΗ, Η ΑΜΕΣΗ ΕΞΟΔΟΣ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ
ΤΟΥΣ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟΥΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥΣ, Η ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΞΟΠΛΙΣΜΩΝ ΤΟΥΣ ΚΑΙ
ΚΑΜΙΑ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΕΜΙΚΟΥΣ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΥΣ ΚΙ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΤΟΥΣ, Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ
ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΚΑΙ Η ΑΜΕΣΗ ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΗ ΛΑΪΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ ΚΑΙ
ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ, ΤΟ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΚΙ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ, Η ΕΙΡΗΝΗ ΚΑΙ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΚΑΙ ΤΟ
ΑΝΤΙΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ ΚΑΙ ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΗ ΜΙΑΣ ΤΕΤΟΙΑΣ ΠΟΡΕΙΑΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, ΤΗΝ
ΤΟΥΡΚΙΑ, ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ, ΟΛΗ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ.
50 χρόνια από το Γαλλικό Μάη του ’68, όλη του η εμπειρία και
τα συμπεράσματά του, αντικαπιταλιστικά και αντιγραφειοκρατικά, παραμένουν πάντα
ζωντανά. Και η τότε υποχώρηση, λόγω του σαμποτάζ της γραφειοκρατικής ηγεσίας
της αριστεράς της Γαλλίας και όχι μόνο, τώρα μπορεί και πρέπει να σημάνει άμεσα
την οικοδόμηση της ταξικής επαναστατικής και επιστημονικής σοσιαλιστικής
ηγεσίας, του Κοινωνικο-Πολιτικού Μετώπου Κομμάτων της Αριστεράς-Συνδικάτων-Κοινωνικών
και Πολιτιστικών Οργανώσεων, της Δυαδικής Εξουσίας του Εργατικού και Λαϊκού
Κινήματος, απέναντι κι ενάντια στην καπιταλιστική-ιμπεριαλιστική εξουσία,
οικονομία, πόλεμο και φασισμό: Όπως και στο Γαλλικό Μάη του ‘68 και σε ακόμα
μεγαλύτερο βάθος και έκταση, είναι αναγκαίο και δυνατό να προωθηθούν οι εργατικές,
φοιτητικές και λαϊκές Καταλήψεις σε παραγωγικούς και εκπαιδευτικούς-κοινωνικούς
τομείς και οι Κοινωνικοποιήσεις και ο Εργατικός και Κοινωνικός Έλεγχος παντού, το
Επαναστατικό κι Εργατικό Κράτος.
ΕΚΚ(Τ-Π) 29/4/2018