Πολυτεχνείο 2024: 50 χρόνια από την πτώση της ιμπεριαλιστικής-καπιταλιστικής δικτατορίας στην Ελλάδα, καιρός για την τελική πτώση του ιμπεριαλιστικού-καπιταλιστικού πολέμου και ναζιφασισμού στην Ελλάδα και όλο τον κόσμο
Ελλάδα-Κύπρος: Υποχείρια της Δύσης-ΚΑΤΑΨΗΦΙΣΑΝ στη ΓΣ του ΟΗΕ ψήφισμα για «καταπολέμηση της εξύμνησης του ναζισμού» (εγκρίθηκε από τη συντριπτική πλειοψηφία).
Μια μικρή παράγραφος, μια ακόμα τρανή επιβεβαίωση του χαρακτήρα του σημερινού παγκόσμιου καπιταλιστικού συστήματος, του ιμπεριαλιστικού καπιταλισμού του, με κέντρο αυτή τη «Δύση», ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ-δορυφόρους τους, σαν πολεμικού και ναζιφασιστικού ταυτόχρονα. Το ότι «δεν μπορεί να κάνει τον παγκόσμιο ατομικό πόλεμο, όταν, όπως και όπου θέλει και το ναζιφασισμό σαν μαζικό κόμμα» (Χ. Ποσάδας), δεν σημαίνει ότι στις θεσμικές και εξωθεσμικές του κορυφές, ηγεσίες και κυβερνήσεις δεν προετοιμάζουν, με τους ανά τον κόσμο τοπικούς πολέμους, αυτόν τον πόλεμο κι ότι στις ίδιες κορυφές δεν εφαρμόζουν το ναζιφασισμό, χωρίς κανένα στήριγμα στις μάζες. Αντίθετα, όπως πάντα άλλωστε -δηλαδή και με μικροαστική και αστική κύρια μαζική στήριξη, σε Ιταλία και Γερμανία πριν και κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου- ενάντια στις μάζες, τους καταπιεζόμενους λαούς και χώρες του κόσμου, ακόμα και στις ίδιες τις χώρες κέντρα του ιμπεριαλισμού.
Είναι αυτή η εγκληματική «πλευρά της ιστορίας» που έκανε τη φασιστική δικτατορία του 1967 στην Ελλάδα και όλες τις φασιστικές δικτατορίες στην Ευρώπη και τον κόσμο, τη φασιστική δικτατορία και τις σφαγές τουρκοκύπριων στην Κύπρο, την εισβολή, τον πόλεμο και την κατοχή στην Κύπρο από την Τουρκία. Το ίδιο έκανε και κάνει σε όλο τον κόσμο. Και καθώς οι ανοιχτές φασιστικές στρατιωτικές δικτατορίες χρεοκοπούν κι αυτές, μέσα στη γενική χρεοκοπία, την ολοκληρωτική κρίση αποσύνθεσης οικονομικής, κοινωνικής, πολιτικής, πολιτιστικής, ηθικής του ιμπεριαλιστικού καπιταλισμού, η ναζιφασιστική πλέον «δικτατορία των μονοπωλίων», με διάφορες μορφές, είναι παντού το απαραίτητο συμπλήρωμα του ιμπεριαλιστικού πολέμου στον κόσμο. Είναι τα μόνα, πάντα αντιλαϊκά κι εγκληματικά όπλα που έχουν απομείνει στον ιμπεριαλιστικό καπιταλισμό για την επιβίωσή του, στην «επιθανάτια αγωνία του» (Λ. Τρότσκι).