Στις 18 του Σεπτέμβρη του 2009, στην πόλη Μαρ ντελ Πλάτα, η Πολιτική Επιτροπή του Εθνικού Ρεύματος του Περονικού Συνδικαλισμού, διαμόρφωσε ένα ντοκουμέντο που αποκαθιστά τα ιστορικά προγράμματος της Χουέρτα Γκράντε και Λα Φάλντα, το πνεύμα της Πρωτομαγιάς του 1968, το Κείμενο της Εθνικής Συμφωνίας του Ιούνη του 1973, τα 26 σημεία της CGTRA (ΓΣΕ Αργεντινής Δημοκρατίας) και τους αγώνες του Κινήματος των Αργεντινών Εργαζομένων (ΜΤΑ), ενάντια στο νεοφιλελευθερισμό.
Οι περονικές συνδικαλιστικές οργανώσεις, που με τη θέληση μας παραβρεθήκαμε στη συνάντηση πολιτικής και ιδεολογικής συζήτησης, θέλουμε να δηλώσουμε στον Περονικό Λαό ιδιαίτερα και σ’ όλους τους αργεντινούς καλής θέλησης, την απόφαση μας να συστήσουμε ένα πολιτικό συνδικαλιστικό ρεύμα, που θα συμβάλλει στην αναδιοργάνωση του Εθνικού και Λαϊκού Κινήματος, σαν διαρθρωτικό άξονα των εθνικών συμφερόντων, σαν εγγύηση για τις κρατικές πολιτικές και για να καθορίσει μια ατζέντα που θα είναι από και για τους αργεντινούς. Ταπεινά αποτελούμε μέρος της εργαζόμενης τάξης, αλλά με τη δύναμη των πεποιθήσεων μας, αισθανόμαστε κληρονόμοι ένδοξων γεγονότων του αργεντινού συνδικαλισμού, που ήξερε σε καθοριστικές στιγμές κλειδιά της ιστορίας της χώρας μας, να εκφραστεί με καθαρότητα και σύνεση.
Μας ενθαρρύνουν οι Ηγέτες και οι Μάρτυρες μας, τα Προγράμματα της Λα Φάλντα (1957) και της Χουέρτα Γκράντε (1962), το πνεύμα της Πρωτομαγιάς του 1968, το Κείμενο της Εθνικής Συμφωνίας του Ιούνη του 1973, τα 26 σημεία της CGTRA και οι αγώνες του Κινήματος των Αργεντινών Εργαζομένων (ΜΤΑ) ενάντια στο νεοφιλελευθερισμό. Επίσης η έντονη επιθυμία να υπηρετήσουμε το σύνολο του αργεντινού λαού. Γιατί ας μη εξαπατόμα-στε, για να ξεριζώσουμε την πείνα από την Αργεντινή, είναι αναγκαία η πλήρης απασχόληση, η πλήρης εκπαίδευση, η πλήρης υγεία και η πλήρης διατροφή. Κι αυτό εμείς το ονομάζουμε Κοινωνική Δικαιοσύνη. Δεν θέλουμε να ικανοποιήσουμε τις συνειδήσεις μας ζητώντας ελεημοσύνες. Πιστεύουμε στην αξιοπρέπεια της εργασίας και στον πολιτισμό της προσπάθειας, θεμελιώδεις άξονες της ανάπτυξης του ανθρώπου στην κοινωνία. Αλλά έχουμε συνειδητοποιήσει και η ιστορία το αποδείχνει, ότι η μείωση της ανεργίας και ο πολλαπλασιασμός των νέων θέσεων εργασίας, δεν εγγυάται αφ’ εαυτού την αναδιανομή του εθνικού εισοδήματος, γιατί αυτή η αναδιανομή, αυτό το βήμα, που θίγει τα συμφέροντα των ισχυρών, δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς ένα λαό οργανωμένο. Πρόκειται για έναν ποιοτικό μετασχηματισμό, που απαιτεί τους πόνους του τοκετού της απελευθέρωσης. Δεν πρόκειται για μια «καλή διαχείριση» μιας αποικιακής χώρας, ή για τη διατήρηση του στάτους κβο, μέσα από «διαφανείς» χειρισμούς. Μιλάμε για την πραγματοποίηση μιας ειρηνικής επανάστασης. Ο Περονι-σμός δεν περιορίζεται σε μια «μηχανή εκλογικής νίκης». Ο Περονισμός είναι ένα κίνημα για την εθνική απελευθέρωση. Γι’ αυτό εμείς προτείνουμε την Ενότητα πίσω από ένα Σχέδιο κι όχι πίσω από υποψήφιους. Ο υποψήφιος είναι σκλάβος της εικόνας, χρησιμεύει στις μετρήσεις και γι’ αυτό έχει ανάγκη να μετατραπεί η Πολιτική σε θέαμα για την έρευνα αγοράς, όπου αξίζει μόνο το χρήμα και η δημοσιότητα.
Ο ηγέτης αντίθετα είναι σκλάβος της κοινής υπόθεσης, υπηρετεί το Λαό και γι’ αυτό οικοδομεί την πολιτική στο χώρο δουλειάς, στη συνοικία, στο εργοστάσιο. Ο λαός πρέπει να επιστρέψει στο να γίνει πρωταγωνιστής. Ο Περόν έλεγε: «Εμείς θέλουμε ανθρώπους που σκέφτονται κι αισθάνονται όπως εμείς, που να έχουν ένα στόχο ίδιο με το δικό μας, να είναι διατεθειμένοι να θυσιαστούν όπως εμείς, για το καλό του Έθνους. Η πρώτη έγνοια είναι να δώσουμε οργανικά ένα πνεύμα στο Κίνημα, με την ιδεολογία του, τις αρχές τους και με καθορισμό των κανόνων εφαρμογής τους. Αυτό διαμορφώνει μια πνευματώδη κατάσταση του κινήματος, που άλλες φορές γίνεται κατανοητή κι άλλες αισθητή στην πράξη».
Αυτό μπορεί να είναι δυσνόητο, αλλά ο εχθρός το έχει κατανοήσει καλύτερα από μας και κατά συνέπεια ενεργεί πάνω στα δικά μας συναισθήματα. Είναι εδώ και καιρό που ο διαφημιστικός μηχανισμός φτιάχνει καλούπια, που προάγουν μια χειραγώγηση των επιθυμιών. Δεν αναμετριούνται στο πεδίο των ιδεών, όχι γιατί δεν τις έχουν, αλλά γιατί ντρέπονται γι’ αυτές.
Φτιάχνουν σενάρια, όπου αυτό που διακυβεύεται είναι «οι τρόποι» κι όχι τα αίτια. ΓΓ αυτούς, όταν οι ηγέτες εχθροί του έθνους υποκύπτουν, είναι γιατί «έχουν πεποιθήσεις, πιστεύω», αντίθετα οι λαϊκοί ηγέτες είμαστε «ασυμβίβαστοι, ή πεισματάρηδες». Όταν αυτοί υποκύπτουν είναι «υπέρ του διαλόγου και ανεκτικοί», όταν εμείς κάνουμε συμφωνίες «είμαστε σε αδιέξοδο ή προδότες».
Σε αυτή την πολιτική για το θεαθήναι, χρησιμεύουν οι ανοικτές πόρτες, ώστε να είναι τα μεγάλα μονοπώλια αυτά που καθορίζουν τους υποψήφιους. ΓΓ αυτό, στο «δάκτυλο» που βάζουν τα ΜΜΕ στην πολιτική, αντιπαραθέτουμε τη δημοκρατία των ελευθέρων οργανώσεων του λαού. Πρέπει να ξαναφτιάξουμε από την αρχή την πολιτική, με βάση τις ιδέες και γι’ αυτό έχουμε ανάγκη από τη συζήτηση και τη διαβούλευση. Ν’ ανθίσει από τα κάτω μέχρι πάνω το σύνθημα, από τα θέμελα, που είναι η καταγωγή μας, μέχρι την οροφή, που είναι τα όνειρα μας.
Καλούμε τους νέους να γίνουν το παρόν, εκτός από το μέλλον. Να πάρουν τη σκυτάλη και να διδαχτούν, γιατί η πραγματικότητα απαιτεί προετοιμασία και πεποίθηση. Να σπάσουν την πολιτική του «πάρε δώσε». Να σπάσουν επίσης τη λογική του μπροστάρη και της σεκτάριας εσωστρέφειας. Ν’ αλλάξουν τις παλιές συνήθειες με το νέο κρασί της αγωνιστικής διάθεσης.
Δεσμευόμαστε ν’ αγωνιστούμε για να οικοδομήσουμε τη λαϊκή εξουσία από κοινού με τα κοινωνικά κινήματα και άλλες πολιτικές δυνάμεις, ώστε το μέλλον να μας βρει έχοντας συμπήξει ένα προγραμματικό μέτωπο εναλλακτικό στην εκλογική διαπλοκή.
Πιστεύουμε ότι η οργάνωση είναι το αποτέλεσμα της συνειδητοποίησης και της μάθησης, αποκαθιστώντας το ρόλο μιας εκπαίδευσης απελευθερωτικής, πέρα από το επίσημο εκπαιδευτικό σύστημα, έτσι ώστε οι μεγάλες πλειοψηφίες να μπορέσουν να συναντηθούν με τα συμφέροντα τους, με τις ιστορικές τους υπευθυνότητες και ν’ ανακαλύψουν ότι το μέλλον τους δεν είναι άλλο από αυτό όλου του λαού στο σύνολο του.
Σήμερα, όπως και χθες είναι σημαντικό να πάρουμε καθαρή θέση απέναντι σε κεντρικές όψεις της πολιτικής μας ζωής. Χθες ήταν η εθνικοποίηση της τράπεζας, σήμερα είναι η ανάγκη για ένα νέο νόμο για τις χρηματιστικές επιχειρήσεις και η μεταρρύθμιση του οργανογράμματος της Κεντρικής Τράπεζας. Χθες ήταν ο ΙΑΡΙ (Κρατικός Έλεγχος Τιμών Αγροτικών Προϊόντων επί Περόν, σημ. μετάφρ.) και η εθνικοποίηση του εξωτερικού εμπορίου, σήμερα είναι ο επαναπροσδιορισμός της τελωνειακής ένωσης στην UNASUR (Ένωση Νοτιοαμερικανικών Εθνών) κι επισφράγιση μιας τοπικής συμμαχίας, για να τοποθετηθούμε έτσι απέναντι στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου. Χθες ήταν η απαγόρευση της άμεσης και έμμεσης εξαγωγής κεφαλαίων, σήμερα είναι η καταπολέμηση της φυγής συναλλάγματος και επαναπατρισμός του παράλληλου ΑΕΠ που αποτελείται από αργεντινό κεφάλαια στο εξωτερικό.
Χθες και σήμερα το να είναι κανείς περονιστής σημαίνει να υπερασπίζει την κοινωνική δικαιοσύνη, την πολιτική κυριαρχία, την οικονομική ανεξαρτησία και τη λατινοαμερικανική ένωση. Το να είσαι περονιστής σημαίνει να μην εγκαταλείπεις την πάλη για την επίτευξη της ευτυχίας του λαού και για το ανάστημα της Πατρίδας.
Τελικά υποσχόμαστε για μια πολιτική οικοδόμηση, που να είναι ευχάριστη στους συντελεστές της, πιστή στους συμμάχους, σεβαστή από τους αντίπαλους και αμείλικτη με τους εχθρούς της, ανακαλώντας στη μνήμη μας ό,τι το καλύτερο είχε ο περονι-σμός, όταν έλεγε ότι πάνω στην ενότητα των εργαζομένων θα στήσουμε τα θεμέλια του Έθνους. Τέλος σήμερα, όπως και χθες, είμαστε διατεθειμένοι να υπερασπίσουμε τη λαϊκή εντολή, τους θεσμούς και τη δημοκρατία.
Πολιτική Επιτροπή του Εθνικού Ρεύματος του Περονικού Συνδικαλισμού.
Το Ποσαδικό Επαναστατικό Εργατικό Κόμμα στηρίζει, αναπαράγει και καλεί να διαδοθεί αυτή η δήλωση της Μαρ ντελ Πλάτα. Γιατί:… «Είναι μέρος ενός δύσκολου καθήκοντος, αλλά έτσι οικοδομείται η ηγεσία. Στη Μαρ ντελ Πλάτα, το ρεύμα του Ούγκο Μογιάνο της ΓΣΕ Αργεντινής, όπου συνεδρίασαν 128 συνδικάτα, βγαίνει μ’ ένα ντοκουμέντο εξαιρετικά βαθύ, που στα κεντρικά του σημεία αποκαθιστά ΤΑ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ ΤΗΣ ΧΟΥΕΡΤΑ ΓΚΡΑΝΤΕ ΚΑΙ ΛΑ ΦΑΛΝΤΑ και τα βάζει σαν προγραμματικά σημεία του εργατικού κινήματος. Δηλαδή ενός πραγματικού POBS (Εργατικού Κόμματος Βασισμένου στα Συνδικάτα)…
Ελισαίο Ραμίρεζ 11/10/2009
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ: Πρόγραμμα της Λα Φάλντα
Η υπέροχη εκδήλωση της κατακτημένης ωρίμανσης των αργεντινών εργαζόμενων, στην αντίληψη και στην πρόθεση για πάλη, σημαίνει ότι οι αργεντινοί, από δω και πέρα, μετά την εμπειρία που έζησαν τα τελευταία χρόνια, έδειξαν ότι όχι μόνο το ενδιαφέρον τους δεν περιορίζεται σε απλές μισθωτικές αυξήσεις και στην ενίσχυση των συνδικαλιστικών τους οργανώσεων σαν μέσα πάλης, αλλά και ενδιαφέρονται συνεχώς και για την εθνική πρόταση τους, με βάση τον προοδευτικό ρόλο των μισθωτών, που υπερασπίζουν την εθνική βιομηχανία, τις ενεργειακές πηγές κι όλα όσα αποτελούν τις συνιστώσες πηγές στο οικονομικό, κοινωνικό και πολιτικό πεδίο. Και ΘΕΩΡΩΝΤΑΣ:
Ότι γίνεται απαραίτητη η συγκεκριμένη διαθεσιμότητα ενός οικονομικο-πολιτικού και κοινωνικού προγραμματισμού, με σκοπό να μπορέσουμε να πραγματοποιήσουμε όλα τα άμεσα καθήκοντα, ώστε να πετύχουμε την καθοριστική συγκεκριμενοποίηση των προηγούμενων αρχών και προτάσεων. Ότι είναι αναγκαίο να υπολογίζουμε σ’ ένα πρόγραμμα που θα σημαίνει ένα ξεκαθάρισμα αυτών που διεκδικούμε και ταυτόχρονα ένα όργανο πάλης για όλες τις αργεντινές εργατικές οργανώσεις, προωθούμε:…
ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ ΣΤΟΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΤΟΜΕΑ
Για να πετύχουμε την οικονομική ανεξαρτησία με ολοκληρωμένο τρόπο γίνεται απαραίτητο να στηρίξουμε:
Α) Εξωτερικό Εμπόριο:
Κρατικός έλεγχος του εξωτερικού εμπορίου πάνω στη βάση της διαμόρφωσης ενός κρατικού μονοπωλίου
Κατάργηση των ξένων μονοπωλίων εισαγωγών κι εξαγωγών.
Έλεγχος των προϊόντων στις εμπορικές συναλλαγές, μ’ ένα πνεύμα υπεράσπισης του εθνικού εισοδήματος, σχεδιασμός του προτσές προς όφελος των αναγκών της χώρας και της ιστορικής ανάπτυξης της. Με πάντα παρόν το συμφέρον της εργαζόμενης τάξης…
…7. Οικονομική Ολοκλήρωση με τους αδελφούς λαούς της Λατινικής Αμερικής, πάνω στη βάση των εμπειριών που έχουν πραγματοποιηθεί…
…Εθνικοποίηση των δημόσιων υπηρεσιών, προσαρμόζοντας τη λειτουργία τους όχι στο να είναι κερδοφόρες, αλλά κατευθύνοντας τες στο να προσανατολίζουν και να σταθεροποιούν την πολιτική της οικονομικής ανεξαρτησίας, με ολοκληρωμένο τρόπο.
1.Βαθιές λύσεις, με πανεθνική έννοια, στα τοπικά οικονομικά προβλήματα, στη βάση του να ενσωματωθούν οι τοπικές οικονομίες στις πραγματικές ανάγκες της χώρας, ξεπερνώντας την τωρινή διαίρεση της ανάμεσα σε «επαρχίες πλούσιες και φτωχές».
Συγκεντρωτικός έλεγχος της τραπεζικής πίστης από τη μεριά του κράτους, προσαρμόζοντας τη σ’ ένα σχέδιο ολοκληρωμένης ανάπτυξης της οικονομίας, στραμμένης στα συμφέροντα των εργαζομένων…
ΣΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΤΟΜΕΑ:
α) Ενίσχυση του εθνικού λαϊκού κράτους, που θα τείνει να πετύχει την καταστροφή των αντεθνικών ολιγαρχικών τομέων και των ξένων συμμάχων τους. Κι έχοντας πάντα παρόν ότι η εργαζόμενη τάξη είναι η μοναδική δύναμη της Αργεντινής, που με τα συμφέροντα της, αντιπροσωπεύει τους πόθους της ίδιας της χώρας, στην οποία προσθέτει και την ενότητα της στον αγώνα και τη δύναμη της.
β) Κατεύθυνση των δράσεων μας προς μια ολοκληρωμένη κατανόηση (πολιτικο-οικονομική), με τα αδελφό λατινοαμερικάνικα έθνη.
γ) Πολιτική δράση που θ’ αντικαθιστά τις τεχνητές εσωτερικές διαιρέσεις, βασισμένες στη φιλελεύθερη και λαθεμένη ομοσπονδιοποίηση.
δ) Ελευθερία του εκλέγειν και εκλέγεσθαι , χωρίς εξαιρέσεις και καθοριστική ενίσχυση της λαϊκής θέλησης.
ε) Αλληλεγγύη της εργαζόμενης τάξης με τους εθνικοαπελευθερωτικούς αγώνες των καταπιεσμένων λαών…
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΗΣ ΧΟΥΕΡΤΑ ΓΚΡΑΝΤΕ
1. Εθνικοποίηση του τραπεζικού συστήματος.
2. Επιβολή του κρατικού ελέγχου πάνω στο εξωτερικό εμπόριο.
3. Εθνικοποίηση των τομέων κλειδιών της οικονομίας: πετρελαίου, ηλεκτρισμού, σιδηρουργίας, ψυγείων.
4. Απαλλοτρίωση χωρίς αποζημίωση της ολιγαρχίας της γης.
5. Αγνόηση των διεθνών χρηματιστικών δεσμεύσεων που υπογράφτηκαν πίσω από τις πλάτες του λαού.
6. Απαγόρευση κάθε εισαγωγής ανταγωνιστικής με την ντόπια παραγωγή.
7. Απαγόρευση σε κάθε άμεση ή έμμεση εξαγωγή κεφαλαίων.
8. Εργατικός έλεγχος πάνω στην παραγωγή.
9. Άνοιγμα των βιβλίων των επιχειρήσεων, που θα επιτρέψει τον έλεγχο των κοστών και την αποφυγή της φοροδιαφυγής.
10. Ολοκληρωμένος Σχεδιασμός της οικονομίας, καθορίζοντας τις προτεραιότητες και τα ελάχιστα και μέγιστα επίπεδα της παραγωγής
Οι περονικές συνδικαλιστικές οργανώσεις, που με τη θέληση μας παραβρεθήκαμε στη συνάντηση πολιτικής και ιδεολογικής συζήτησης, θέλουμε να δηλώσουμε στον Περονικό Λαό ιδιαίτερα και σ’ όλους τους αργεντινούς καλής θέλησης, την απόφαση μας να συστήσουμε ένα πολιτικό συνδικαλιστικό ρεύμα, που θα συμβάλλει στην αναδιοργάνωση του Εθνικού και Λαϊκού Κινήματος, σαν διαρθρωτικό άξονα των εθνικών συμφερόντων, σαν εγγύηση για τις κρατικές πολιτικές και για να καθορίσει μια ατζέντα που θα είναι από και για τους αργεντινούς. Ταπεινά αποτελούμε μέρος της εργαζόμενης τάξης, αλλά με τη δύναμη των πεποιθήσεων μας, αισθανόμαστε κληρονόμοι ένδοξων γεγονότων του αργεντινού συνδικαλισμού, που ήξερε σε καθοριστικές στιγμές κλειδιά της ιστορίας της χώρας μας, να εκφραστεί με καθαρότητα και σύνεση.
Μας ενθαρρύνουν οι Ηγέτες και οι Μάρτυρες μας, τα Προγράμματα της Λα Φάλντα (1957) και της Χουέρτα Γκράντε (1962), το πνεύμα της Πρωτομαγιάς του 1968, το Κείμενο της Εθνικής Συμφωνίας του Ιούνη του 1973, τα 26 σημεία της CGTRA και οι αγώνες του Κινήματος των Αργεντινών Εργαζομένων (ΜΤΑ) ενάντια στο νεοφιλελευθερισμό. Επίσης η έντονη επιθυμία να υπηρετήσουμε το σύνολο του αργεντινού λαού. Γιατί ας μη εξαπατόμα-στε, για να ξεριζώσουμε την πείνα από την Αργεντινή, είναι αναγκαία η πλήρης απασχόληση, η πλήρης εκπαίδευση, η πλήρης υγεία και η πλήρης διατροφή. Κι αυτό εμείς το ονομάζουμε Κοινωνική Δικαιοσύνη. Δεν θέλουμε να ικανοποιήσουμε τις συνειδήσεις μας ζητώντας ελεημοσύνες. Πιστεύουμε στην αξιοπρέπεια της εργασίας και στον πολιτισμό της προσπάθειας, θεμελιώδεις άξονες της ανάπτυξης του ανθρώπου στην κοινωνία. Αλλά έχουμε συνειδητοποιήσει και η ιστορία το αποδείχνει, ότι η μείωση της ανεργίας και ο πολλαπλασιασμός των νέων θέσεων εργασίας, δεν εγγυάται αφ’ εαυτού την αναδιανομή του εθνικού εισοδήματος, γιατί αυτή η αναδιανομή, αυτό το βήμα, που θίγει τα συμφέροντα των ισχυρών, δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς ένα λαό οργανωμένο. Πρόκειται για έναν ποιοτικό μετασχηματισμό, που απαιτεί τους πόνους του τοκετού της απελευθέρωσης. Δεν πρόκειται για μια «καλή διαχείριση» μιας αποικιακής χώρας, ή για τη διατήρηση του στάτους κβο, μέσα από «διαφανείς» χειρισμούς. Μιλάμε για την πραγματοποίηση μιας ειρηνικής επανάστασης. Ο Περονι-σμός δεν περιορίζεται σε μια «μηχανή εκλογικής νίκης». Ο Περονισμός είναι ένα κίνημα για την εθνική απελευθέρωση. Γι’ αυτό εμείς προτείνουμε την Ενότητα πίσω από ένα Σχέδιο κι όχι πίσω από υποψήφιους. Ο υποψήφιος είναι σκλάβος της εικόνας, χρησιμεύει στις μετρήσεις και γι’ αυτό έχει ανάγκη να μετατραπεί η Πολιτική σε θέαμα για την έρευνα αγοράς, όπου αξίζει μόνο το χρήμα και η δημοσιότητα.
Ο ηγέτης αντίθετα είναι σκλάβος της κοινής υπόθεσης, υπηρετεί το Λαό και γι’ αυτό οικοδομεί την πολιτική στο χώρο δουλειάς, στη συνοικία, στο εργοστάσιο. Ο λαός πρέπει να επιστρέψει στο να γίνει πρωταγωνιστής. Ο Περόν έλεγε: «Εμείς θέλουμε ανθρώπους που σκέφτονται κι αισθάνονται όπως εμείς, που να έχουν ένα στόχο ίδιο με το δικό μας, να είναι διατεθειμένοι να θυσιαστούν όπως εμείς, για το καλό του Έθνους. Η πρώτη έγνοια είναι να δώσουμε οργανικά ένα πνεύμα στο Κίνημα, με την ιδεολογία του, τις αρχές τους και με καθορισμό των κανόνων εφαρμογής τους. Αυτό διαμορφώνει μια πνευματώδη κατάσταση του κινήματος, που άλλες φορές γίνεται κατανοητή κι άλλες αισθητή στην πράξη».
Αυτό μπορεί να είναι δυσνόητο, αλλά ο εχθρός το έχει κατανοήσει καλύτερα από μας και κατά συνέπεια ενεργεί πάνω στα δικά μας συναισθήματα. Είναι εδώ και καιρό που ο διαφημιστικός μηχανισμός φτιάχνει καλούπια, που προάγουν μια χειραγώγηση των επιθυμιών. Δεν αναμετριούνται στο πεδίο των ιδεών, όχι γιατί δεν τις έχουν, αλλά γιατί ντρέπονται γι’ αυτές.
Φτιάχνουν σενάρια, όπου αυτό που διακυβεύεται είναι «οι τρόποι» κι όχι τα αίτια. ΓΓ αυτούς, όταν οι ηγέτες εχθροί του έθνους υποκύπτουν, είναι γιατί «έχουν πεποιθήσεις, πιστεύω», αντίθετα οι λαϊκοί ηγέτες είμαστε «ασυμβίβαστοι, ή πεισματάρηδες». Όταν αυτοί υποκύπτουν είναι «υπέρ του διαλόγου και ανεκτικοί», όταν εμείς κάνουμε συμφωνίες «είμαστε σε αδιέξοδο ή προδότες».
Σε αυτή την πολιτική για το θεαθήναι, χρησιμεύουν οι ανοικτές πόρτες, ώστε να είναι τα μεγάλα μονοπώλια αυτά που καθορίζουν τους υποψήφιους. ΓΓ αυτό, στο «δάκτυλο» που βάζουν τα ΜΜΕ στην πολιτική, αντιπαραθέτουμε τη δημοκρατία των ελευθέρων οργανώσεων του λαού. Πρέπει να ξαναφτιάξουμε από την αρχή την πολιτική, με βάση τις ιδέες και γι’ αυτό έχουμε ανάγκη από τη συζήτηση και τη διαβούλευση. Ν’ ανθίσει από τα κάτω μέχρι πάνω το σύνθημα, από τα θέμελα, που είναι η καταγωγή μας, μέχρι την οροφή, που είναι τα όνειρα μας.
Καλούμε τους νέους να γίνουν το παρόν, εκτός από το μέλλον. Να πάρουν τη σκυτάλη και να διδαχτούν, γιατί η πραγματικότητα απαιτεί προετοιμασία και πεποίθηση. Να σπάσουν την πολιτική του «πάρε δώσε». Να σπάσουν επίσης τη λογική του μπροστάρη και της σεκτάριας εσωστρέφειας. Ν’ αλλάξουν τις παλιές συνήθειες με το νέο κρασί της αγωνιστικής διάθεσης.
Δεσμευόμαστε ν’ αγωνιστούμε για να οικοδομήσουμε τη λαϊκή εξουσία από κοινού με τα κοινωνικά κινήματα και άλλες πολιτικές δυνάμεις, ώστε το μέλλον να μας βρει έχοντας συμπήξει ένα προγραμματικό μέτωπο εναλλακτικό στην εκλογική διαπλοκή.
Πιστεύουμε ότι η οργάνωση είναι το αποτέλεσμα της συνειδητοποίησης και της μάθησης, αποκαθιστώντας το ρόλο μιας εκπαίδευσης απελευθερωτικής, πέρα από το επίσημο εκπαιδευτικό σύστημα, έτσι ώστε οι μεγάλες πλειοψηφίες να μπορέσουν να συναντηθούν με τα συμφέροντα τους, με τις ιστορικές τους υπευθυνότητες και ν’ ανακαλύψουν ότι το μέλλον τους δεν είναι άλλο από αυτό όλου του λαού στο σύνολο του.
Σήμερα, όπως και χθες είναι σημαντικό να πάρουμε καθαρή θέση απέναντι σε κεντρικές όψεις της πολιτικής μας ζωής. Χθες ήταν η εθνικοποίηση της τράπεζας, σήμερα είναι η ανάγκη για ένα νέο νόμο για τις χρηματιστικές επιχειρήσεις και η μεταρρύθμιση του οργανογράμματος της Κεντρικής Τράπεζας. Χθες ήταν ο ΙΑΡΙ (Κρατικός Έλεγχος Τιμών Αγροτικών Προϊόντων επί Περόν, σημ. μετάφρ.) και η εθνικοποίηση του εξωτερικού εμπορίου, σήμερα είναι ο επαναπροσδιορισμός της τελωνειακής ένωσης στην UNASUR (Ένωση Νοτιοαμερικανικών Εθνών) κι επισφράγιση μιας τοπικής συμμαχίας, για να τοποθετηθούμε έτσι απέναντι στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου. Χθες ήταν η απαγόρευση της άμεσης και έμμεσης εξαγωγής κεφαλαίων, σήμερα είναι η καταπολέμηση της φυγής συναλλάγματος και επαναπατρισμός του παράλληλου ΑΕΠ που αποτελείται από αργεντινό κεφάλαια στο εξωτερικό.
Χθες και σήμερα το να είναι κανείς περονιστής σημαίνει να υπερασπίζει την κοινωνική δικαιοσύνη, την πολιτική κυριαρχία, την οικονομική ανεξαρτησία και τη λατινοαμερικανική ένωση. Το να είσαι περονιστής σημαίνει να μην εγκαταλείπεις την πάλη για την επίτευξη της ευτυχίας του λαού και για το ανάστημα της Πατρίδας.
Τελικά υποσχόμαστε για μια πολιτική οικοδόμηση, που να είναι ευχάριστη στους συντελεστές της, πιστή στους συμμάχους, σεβαστή από τους αντίπαλους και αμείλικτη με τους εχθρούς της, ανακαλώντας στη μνήμη μας ό,τι το καλύτερο είχε ο περονι-σμός, όταν έλεγε ότι πάνω στην ενότητα των εργαζομένων θα στήσουμε τα θεμέλια του Έθνους. Τέλος σήμερα, όπως και χθες, είμαστε διατεθειμένοι να υπερασπίσουμε τη λαϊκή εντολή, τους θεσμούς και τη δημοκρατία.
Πολιτική Επιτροπή του Εθνικού Ρεύματος του Περονικού Συνδικαλισμού.
Το Ποσαδικό Επαναστατικό Εργατικό Κόμμα στηρίζει, αναπαράγει και καλεί να διαδοθεί αυτή η δήλωση της Μαρ ντελ Πλάτα. Γιατί:… «Είναι μέρος ενός δύσκολου καθήκοντος, αλλά έτσι οικοδομείται η ηγεσία. Στη Μαρ ντελ Πλάτα, το ρεύμα του Ούγκο Μογιάνο της ΓΣΕ Αργεντινής, όπου συνεδρίασαν 128 συνδικάτα, βγαίνει μ’ ένα ντοκουμέντο εξαιρετικά βαθύ, που στα κεντρικά του σημεία αποκαθιστά ΤΑ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ ΤΗΣ ΧΟΥΕΡΤΑ ΓΚΡΑΝΤΕ ΚΑΙ ΛΑ ΦΑΛΝΤΑ και τα βάζει σαν προγραμματικά σημεία του εργατικού κινήματος. Δηλαδή ενός πραγματικού POBS (Εργατικού Κόμματος Βασισμένου στα Συνδικάτα)…
Ελισαίο Ραμίρεζ 11/10/2009
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ: Πρόγραμμα της Λα Φάλντα
Η υπέροχη εκδήλωση της κατακτημένης ωρίμανσης των αργεντινών εργαζόμενων, στην αντίληψη και στην πρόθεση για πάλη, σημαίνει ότι οι αργεντινοί, από δω και πέρα, μετά την εμπειρία που έζησαν τα τελευταία χρόνια, έδειξαν ότι όχι μόνο το ενδιαφέρον τους δεν περιορίζεται σε απλές μισθωτικές αυξήσεις και στην ενίσχυση των συνδικαλιστικών τους οργανώσεων σαν μέσα πάλης, αλλά και ενδιαφέρονται συνεχώς και για την εθνική πρόταση τους, με βάση τον προοδευτικό ρόλο των μισθωτών, που υπερασπίζουν την εθνική βιομηχανία, τις ενεργειακές πηγές κι όλα όσα αποτελούν τις συνιστώσες πηγές στο οικονομικό, κοινωνικό και πολιτικό πεδίο. Και ΘΕΩΡΩΝΤΑΣ:
Ότι γίνεται απαραίτητη η συγκεκριμένη διαθεσιμότητα ενός οικονομικο-πολιτικού και κοινωνικού προγραμματισμού, με σκοπό να μπορέσουμε να πραγματοποιήσουμε όλα τα άμεσα καθήκοντα, ώστε να πετύχουμε την καθοριστική συγκεκριμενοποίηση των προηγούμενων αρχών και προτάσεων. Ότι είναι αναγκαίο να υπολογίζουμε σ’ ένα πρόγραμμα που θα σημαίνει ένα ξεκαθάρισμα αυτών που διεκδικούμε και ταυτόχρονα ένα όργανο πάλης για όλες τις αργεντινές εργατικές οργανώσεις, προωθούμε:…
ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ ΣΤΟΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΤΟΜΕΑ
Για να πετύχουμε την οικονομική ανεξαρτησία με ολοκληρωμένο τρόπο γίνεται απαραίτητο να στηρίξουμε:
Α) Εξωτερικό Εμπόριο:
Κρατικός έλεγχος του εξωτερικού εμπορίου πάνω στη βάση της διαμόρφωσης ενός κρατικού μονοπωλίου
Κατάργηση των ξένων μονοπωλίων εισαγωγών κι εξαγωγών.
Έλεγχος των προϊόντων στις εμπορικές συναλλαγές, μ’ ένα πνεύμα υπεράσπισης του εθνικού εισοδήματος, σχεδιασμός του προτσές προς όφελος των αναγκών της χώρας και της ιστορικής ανάπτυξης της. Με πάντα παρόν το συμφέρον της εργαζόμενης τάξης…
…7. Οικονομική Ολοκλήρωση με τους αδελφούς λαούς της Λατινικής Αμερικής, πάνω στη βάση των εμπειριών που έχουν πραγματοποιηθεί…
…Εθνικοποίηση των δημόσιων υπηρεσιών, προσαρμόζοντας τη λειτουργία τους όχι στο να είναι κερδοφόρες, αλλά κατευθύνοντας τες στο να προσανατολίζουν και να σταθεροποιούν την πολιτική της οικονομικής ανεξαρτησίας, με ολοκληρωμένο τρόπο.
1.Βαθιές λύσεις, με πανεθνική έννοια, στα τοπικά οικονομικά προβλήματα, στη βάση του να ενσωματωθούν οι τοπικές οικονομίες στις πραγματικές ανάγκες της χώρας, ξεπερνώντας την τωρινή διαίρεση της ανάμεσα σε «επαρχίες πλούσιες και φτωχές».
Συγκεντρωτικός έλεγχος της τραπεζικής πίστης από τη μεριά του κράτους, προσαρμόζοντας τη σ’ ένα σχέδιο ολοκληρωμένης ανάπτυξης της οικονομίας, στραμμένης στα συμφέροντα των εργαζομένων…
ΣΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΤΟΜΕΑ:
α) Ενίσχυση του εθνικού λαϊκού κράτους, που θα τείνει να πετύχει την καταστροφή των αντεθνικών ολιγαρχικών τομέων και των ξένων συμμάχων τους. Κι έχοντας πάντα παρόν ότι η εργαζόμενη τάξη είναι η μοναδική δύναμη της Αργεντινής, που με τα συμφέροντα της, αντιπροσωπεύει τους πόθους της ίδιας της χώρας, στην οποία προσθέτει και την ενότητα της στον αγώνα και τη δύναμη της.
β) Κατεύθυνση των δράσεων μας προς μια ολοκληρωμένη κατανόηση (πολιτικο-οικονομική), με τα αδελφό λατινοαμερικάνικα έθνη.
γ) Πολιτική δράση που θ’ αντικαθιστά τις τεχνητές εσωτερικές διαιρέσεις, βασισμένες στη φιλελεύθερη και λαθεμένη ομοσπονδιοποίηση.
δ) Ελευθερία του εκλέγειν και εκλέγεσθαι , χωρίς εξαιρέσεις και καθοριστική ενίσχυση της λαϊκής θέλησης.
ε) Αλληλεγγύη της εργαζόμενης τάξης με τους εθνικοαπελευθερωτικούς αγώνες των καταπιεσμένων λαών…
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΗΣ ΧΟΥΕΡΤΑ ΓΚΡΑΝΤΕ
1. Εθνικοποίηση του τραπεζικού συστήματος.
2. Επιβολή του κρατικού ελέγχου πάνω στο εξωτερικό εμπόριο.
3. Εθνικοποίηση των τομέων κλειδιών της οικονομίας: πετρελαίου, ηλεκτρισμού, σιδηρουργίας, ψυγείων.
4. Απαλλοτρίωση χωρίς αποζημίωση της ολιγαρχίας της γης.
5. Αγνόηση των διεθνών χρηματιστικών δεσμεύσεων που υπογράφτηκαν πίσω από τις πλάτες του λαού.
6. Απαγόρευση κάθε εισαγωγής ανταγωνιστικής με την ντόπια παραγωγή.
7. Απαγόρευση σε κάθε άμεση ή έμμεση εξαγωγή κεφαλαίων.
8. Εργατικός έλεγχος πάνω στην παραγωγή.
9. Άνοιγμα των βιβλίων των επιχειρήσεων, που θα επιτρέψει τον έλεγχο των κοστών και την αποφυγή της φοροδιαφυγής.
10. Ολοκληρωμένος Σχεδιασμός της οικονομίας, καθορίζοντας τις προτεραιότητες και τα ελάχιστα και μέγιστα επίπεδα της παραγωγής
