ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ 2023, 50 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΚΑΙ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΕΞΕΓΕΡΣΗ
Η Ελλάδα πρέπει και μπορεί να πάει με την πραγματικά «σωστή πλευρά της ιστορίας», την Αντιιμπεριαλιστική-Αντικαπιταλιστική και Σοσιαλιστική, ανατρέποντας άμεσα τη δεξιά κυβέρνηση του Μητσοτάκη και την εγκληματική, πολεμική και ναζιφασιστική ιμπεριαλιστική «πλευρά» που έχει επιλέξει σαν «σωστή» για τη χώρα!!!
Όταν η δεξιά και ο ιμπεριαλισμός στην Ελλάδα, μετά από επανειλημμένα κοινοβουλευτικά και βασιλικά πραξικοπήματα, έφερε τελικά και στήριξε την ανοιχτή δικτατορία του καπιταλιστικού συστήματος στην Ελλάδα το 1967, δεν την έφερε για να φύγει, αλλά για να μείνει. Γιατί αυτή είναι η μόνη οικονομική και κοινωνικοπολιτική-στρατιωτική βάση για την επιβίωση αυτού του συστήματος, σ’ αυτή τη φάση της κοινωνικής ιστορίας: αυτή της ολοκληρωτικής αποσύνθεσης του συστήματος, οικονομικής, κοινωνικής, πολιτικής, πολιτιστικής, ηθικής, που για την επιβίωσή του το οδηγεί μόνο και μόνο στη στρατιωτική-πολεμική προετοιμασία και δράση, σε συνδυασμό πάντα με τη δικτατορία των μονοπωλίων, με κάθε μορφή και το ναζιφασισμό. Κι όταν η ταξική, επαναστατική και σοσιαλιστική πάλη του ελληνικού λαού, εκφρασμένη μέσα από την εξέγερση του Πολυτεχνείου, 50 χρόνια πριν, δεν κατάφερε ν’ ανοίξει την πορεία προς την ανατροπή αυτού του συστήματος, κύρια εξαιτίας των διαδοχικών προδοσιών της γραφειοκρατίας της Αριστεράς κάθε απόχρωσης, ακολούθησε μια πιο στυγνή και πολεμοχαρής δικτατορία -δες και πραξικόπημα στην Κύπρο-, έστω για λίγους μήνες, που με τη σειρά της έφερε πάλι τη δεξιά στην κυβέρνηση, γιατί και πάλι η πάλη του λαού δεν κατάφερε (δες πάλι την προδοσία των γραφειοκρατικών ηγεσιών) να οδηγήσει προς την ανατροπή του συστήματος και του ιμπεριαλισμού που το στήριζε στην Ελλάδα, σε όλες του τις μορφές. Εκτός των άλλων λόγω της αδυναμίας του καπιταλισμού στην Ελλάδα, με κάθε φορά και περισσότερο την πορεία του προς ένα προτεκτοράτο του αμερικανονατοϊκού και ευρωενωσιακού ιμπεριαλισμού. Ο καπιταλισμός στην Ελλάδα και η δεξιά που το αντιπροσωπεύει δεν έχουν ούτε ένα λεπτό ζωής από μόνοι τους. Όχι η Ελλάδα και ο λαός της, που έχουν όλο το λαμπρό προοδευτικό μέλλον μπροστά τους με τον αντικαπιταλισμό-αντιιμπεριαλισμό και το σοσιαλισμό.
Είναι αυτή η ταξική, επαναστατική και σοσιαλιστική πάλη του ελληνικού λαού, μέρος αλληλέγγυο της πάλη των λαών όλου του κόσμου, που από τα 50 χρόνια που μεσολάβησαν από την πτώση της δικτατορίας -από την αποσύνθεση του συστήματος και την πάλη του λαού, αλληλοεπιδρώντας- έκανε ώστε ν’ αναδείξει την Αριστερά, Σοσιαλιστική, Ριζοσπαστική, Οικολογική, Εξωκοινοβουλευτική, στην Κυβέρνηση για 25 χρόνια και για άλλα περίπου 5 χρόνια Κυβερνήσεις Υπηρεσιακές και Συνεργασίας -και με τη δεξιά-. Που έδειχναν βέβαια, αυτές οι τελευταίες, ήδη πού το πήγαινε και τώρα η γραφειοκρατία της Αριστεράς, όλων των αποχρώσεων. Κι εκτός αυτού οι κυβερνήσεις της δεξιάς με πρωθυπουργούς της οικογένειας Καραμανλή, αντιπροσώπευαν το σύστημα, αλλά και εκφράζανε έντονα και την ταξική πάλη στην Ελλάδα και τον κόσμο, όπως άλλωστε γίνεται, σε άλλον άλλοτε βαθμό, σε όλη την ιστορία των κυβερνήσεων και του παγκόσμιου προτσές γενικά. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής έφυγε από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ, έστω και για λίγο (εκφράζοντας μια διαρκή, αναγκαία, δυνατή κι αναπόφευκτη ιστορική ανάγκη της Ελλάδας και όλων των χωρών του για οριστική αποχώρηση από αυτό), ενώ ο Κώστας Καραμανλής απειλήθηκε με δολοφονία όταν προσέγγισε τη Ρωσική Ομοσπονδία (επίσης μια διαρκής, αναγκαία, δυνατή κι αναπόφευκτη ιστορική ανάγκη της Ελλάδας και όλων των χωρών). Σ’ αυτά τα ταξικά ιστορικά πλαίσια, οι όποιες δημοκρατικές, οικονομικές, κοινωνικές, πολιτικές και πολιτιστικές κατακτήσεις στη χώρα, ήταν αποτέλεσμα της ταξικής πάλης του λαού και των κυβερνήσεων της Αριστεράς που ανάδειχνε. Αλλά καθώς η γραφειοκρατία είναι «κατ’ εικόνα και ομοίωση» του καπιταλισμού-ιμπεριαλισμού από τον οποίο τροφοδοτείται και υποτάσσεται σ’ αυτόν, έχει μπει σε όλο τον κόσμο κι αυτή στη φάση των αντιδημοκρατικών πραξικοπημάτων, προγραμματικών, αλλά και θεσμικών (όπως με την εκλογή του συστημο-κατέβατου Κασελάκη από ψηφοφόρους της δεξιάς, σχεδόν στην πλειοψηφία τους, -με γραμμή από τα κέντρα του συστήματος- στην προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ) ενάντια στα Κόμματά τους της Αριστεράς. Εμείς ελπίζουμε βέβαια και θεωρούμε πολύ πιθανό, στην καθημερινή ταξική πάλη και πορεία να μετακινηθούν αυτοί οι ψηφοφόροι της δεξιάς προς τ’ αριστερά.
Είναι αυτή η γραφειοκρατία που για τον ίδιο λόγο έκανε τα πάντα για να φέρει τη δεξιά και πάλι στην Κυβέρνηση της χώρας και μάλιστα στην πιο αντιλαϊκή, αντιδημοκρατική, πραξικοπηματική μορφή της, στήριγμα «βασιλικότερο -όσο και μαριονέτα- του βασιλιά» αμερικανονατοϊκού κι ευρωενωσιακού ιμπεριαλισμού και των πολεμικών και ναζιφασιστικών σχεδίων, προετοιμασιών και δράσεών στην Ελλάδα, την Ουκρανία, την Παλαιστίνη, στην περιοχή και στον κόσμο, ενάντια στην ανθρωπότητα, τη διαρκή ειρήνη και πρόοδό της με την ταξική, επαναστατική και σοσιαλιστική πάλη και κατακτήσεις της. Πάλη που ξεκινάει από τον αντιιμπεριαλισμό κι έχει κέντρο τη συμμαχία της Λαϊκής Κίνας και της Ρωσικής Ομοσπονδίας και τον «πολυπολικό» τους κόσμο, που στην κοινωνική ιστορική πραγματικότητα είναι μια από τις μορφές Μετάβασης, από τον Παγκόσμιο Διπολικό ταξικό κόσμο και σύγκρουση στο Σοσιαλισμό.
Βρισκόμαστε σε μια ιστορική κοινωνική ταξική εποχή, που άρχισε με τη Μεγάλη Σοσιαλιστική Ρώσικη Επανάσταση και εξελίσσεται κάθε φορά και περισσότερο σε «σύγκρουση συστήματος ενάντια σε σύστημα», σε μια «αναπόφευκτα και πολεμική» «τελική λογοδοσία», «ξεκαθάρισμα των λογαριασμών» ανάμεσά τους (Χ. Ποσάδας). Είναι γι’ αυτό που βρισκόμαστε και στο κύριο χαρακτηριστικό αυτής της εποχής, αυτό των Αναπόφευκτων και Θριαμβευτικών Σοσιαλιστικών Επαναστάσεων, που δεν μπορούν ν’ αποφευχθούν τελικά από τις προδοσίες της γραφειοκρατίας της Αριστεράς σε όλο τον κόσμο. Αντίθετα είναι η ανατροπή της γραφειοκρατίας, μαζί με το σύστημα που τη στηρίζει και υπηρετεί, που είναι αναπόφευκτη.
Αυτή είναι η «σωστή πλευρά της ιστορίας», αυτή της Διαρκούς Ειρήνης και Προόδου της ανθρωπότητας κι αυτή την πλευρά εχθρεύεται με όλα τα πολεμικά και ναζιφασιστικά μέσα και μορφές η «σωστή -για τον καπιταλισμό-ιμπεριαλισμό- πλευρά της ιστορίας». Δεν υπάρχουν άλλες «πλευρές», στρατόπεδα στον κόσμο έξω από αυτά του καπιταλισμού-ιμπεριαλισμού που αποσυντίθεται και πεθαίνει, καταργείται, ανατρέπεται και του Σοσιαλισμού που γεννιέται, αναπτύσσεται, μπορεί να πισωγυρίζει για λίγο -εξαιτίας των γραφειοκρατιών- αλλά Αναγεννάται και καταργεί, ανατρέπει τον καπιταλισμό-ιμπεριαλισμό: Με τις Μεταβατικές, παροδικές, παραμορφωμένες καμιά φορά μορφές που παίρνει αυτή η πορεία (κι όχι τις Γνήσιες, το Κόμμα-Σοβιέτ-Διεθνή (Χ. Ποσάδας)), κάτω από την ηγεσία της Αριστεράς -παρά κι ενάντια στη γραφειοκρατία της-, με τα αναγκαία, δυνατά, υπαρκτά, διαλυόμενα από τη γραφειοκρατία αλλά Αναγεννώμενα, Αντιιμπεριαλιστικά-Αντικαπιταλιστικά και Σοσιαλιστικά Μέτωπα και Κυβερνήσεις, σε όλο τον κόσμο, που έχουν σαν κέντρο ώθησης και στήριξης τη Λαϊκή Κίνα και τη Ρωσική Ομοσπονδία.
Όσο κι αν η γραφειοκρατία της Αριστεράς στην Ελλάδα, όλων των αποχρώσεων, όχι μόνο σαμποτάρει αυτή την πορεία, αλλά και υποτάσσεται, ταυτίζεται με τη «σωστή», άδικη και δολοφονική, πολεμική και ναζιφασιστική πλευρά του καπιταλισμού-ιμπεριαλισμού στη χώρα και τον κόσμο, οι κοινωνικές και εκλογικές βάσεις της Αριστεράς, οι μάζες της χώρας, είναι με την πραγματικά «σωστή πλευρά της ιστορίας», μαζί με τις μάζες και την Αριστερά όλου του κόσμου. Όπως το δείχνουν και οι τελευταίες μεγάλες κινητοποιήσεις, στις ίδιες χώρες κέντρα του παγκόσμιου ιμπεριαλισμού, ΗΠΑ και ΕΕ, στο ίδιο το κράτος-δολοφόνο Ισραήλ, ενάντια στην κτηνωδία και τη γενοκτονία που πραγματοποιεί ο ιμπεριαλισμός και ο ναζιφασισμός του, με αιχμή του εγκληματικού δόρατός του την αιμοσταγή κυβέρνηση του Ισραήλ, ενάντια στους Παλαιστίνιους. Με μια πολεμική και ναζιφασιστική επίθεση διαρκείας ενάντια στην Παλαιστίνη αλλά και όλη την περιοχή, που τώρα ανάμεσα στ’ άλλα αποκαλύπτει ολοφάνερα -σε όσους έκαναν πως δεν έβλεπαν- τον Διαρκή πόλεμο και ναζιφασισμό-γενοκτονία του ιμπεριαλιστικού καπιταλισμού σε όλο τον κόσμο, όπως ενάντια στους ρωσόφωνους πολίτες της Ουκρανίας. Στην Ουκρανία και τη Γάζα, την Παλαιστίνη, όπως και παντού, είναι η ίδια και η μοναδική, η ιμπεριαλιστική, αμερικανονατοϊκή κι ευρωενωσιακή «πλευρά» που κάνει τον πόλεμο και το ναζιφασισμό.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει επιλέξει την «πλευρά» του πολεμικού και ναζιφασιστικού ιμπεριαλισμού, καθυβρίζοντας την αξιοπρέπεια και την επαναστατική αντιιμπεριαλιστική-αντικαπιταλιστική και σοσιαλιστική ωρίμανση και παράδοση του ελληνικού λαού, όπως εκφράστηκε και στην εξέγερση του Πολυτεχνείου, 50 χρόνια πριν. Είναι αυτή η επιλογή της κυβέρνησης, όπως εκφράστηκε, εντελώς αντεθνικά και με τη φωταγώγηση του Ελληνικού Κοινοβουλίου με τη σημαία του κράτους-δολοφόνου Ισραήλ, που έκανε να υποστεί την ήττα στο δεύτερο γύρο των Διοικητικών Εκλογών, στην πρωτεύουσα Αθήνα και όλη την Ελλάδα. Είναι η αρχή, ή καλύτερα το μέσο, του τέλους, της ανατροπής αυτής της Κυβέρνησης, που έχει βάλει ήδη τη χώρα στον εγκληματικό πόλεμο και ναζιφασισμό του ιμπεριαλισμού. Ο περήφανος και «ώριμος για το σοσιαλισμό» (Χ. Ποσάδας) ελληνικός λαός, τα Κόμματα και οι Οργανώσεις της Αριστεράς, οι Συνδικαλιστικές, Κοινωνικές, Πολιτιστικές, Αθλητικές (όπως γίνεται στα γήπεδα) Οργανώσεις -παρά κι ενάντια στη γραφειοκρατία τους- έχουν επιλέξει την πραγματικά «σωστή πλευρά της ιστορίας» για τη χώρα, μαζί με όλους τους λαούς του κόσμου. Και πρέπει να ωθήσουν τα Κόμματα και τις Οργανώσεις τους σ’ αυτή την κατεύθυνση. Η γραφειοκρατία της Αριστεράς έχει επιλέξει την «πλευρά» του ιμπεριαλισμού, είτε άμεσα, είτε έμμεσα, με τις ανύπαρκτες στην πράξη «ίσες αποστάσεις» της γραφειοκρατίας του ΚΚΕ από τις δύο πλευρές, που γι’ αυτό ευνοούν, αν δεν ταυτίζονται -όπως με τις δηλώσεις της Παπαρήγα υπέρ της Ουκρανίας!- με την πλευρά του ιμπεριαλισμού. Είναι γι’ αυτό που κάθε φορά και περισσότερο η πάλη ενάντια στον καπιταλισμό-ιμπεριαλισμό και για το σοσιαλισμό, ταυτίζεται, ακόμα και χρονικά, με την πάλη ενάντια στη γραφειοκρατία της Αριστεράς. Κι αυτό είναι το καθήκον: η επιλογή αυτής της πραγματικά «σωστής πλευράς» από τη μεριά των αγωνιστών, μελών και στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, που βλέπουν την ανάγκη για την Αναγέννηση ενός Νέου, πραγματικά Αριστερού, Αντικαπιταλιστικού-Αντιιμπεριαλιστικού και σοσιαλιστικού ΣΥΡΙΖΑ και για τη συγκρότηση του Μετώπου του -και Κυβερνητικού- όλης της Αριστεράς, Κομμουνιστικής, Σοσιαλιστικής, Ριζοσπαστικής, Οικολογικής, Εξωκοινοβουλευτικής, σε κάθε περίπτωση Εθνικοαπελευθερωτικής, ενάντια στην παλιά και τη νέα γραφειοκρατία του ΣΥΡΙΖΑ και την κυβέρνηση Μητσοτάκη και την εγκληματική, πολεμική, ναζιφασιστική «πλευρά» της.
Και σ’ αυτή την 50ή Επέτειο της Εξέγερσης του Πολυτεχνείου θεωρούμε χρήσιμο ν’ αναδημοσιεύσουμε τους περιεκτικούς σε γεγονότα και συμπεράσματα τίτλους των κύριων άρθρων του περιοδικού μας Κομμουνιστική Ενότητα, που μεσολάβησαν από την προηγούμενη, 49η Επέτειο:
Ο ΤΑΞΙΚΟΣ-ΣΥΣΤΗΜΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ, ΑΝΤΙΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟ ΚΑΙ ΝΑΖΙΦΑΣΙΣΜΟ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΚΑΘΟΡΙΖΕΙ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Συμπεράσματα από τις κοινοβουλευτικές εκλογές στην Ελλάδα
Στην ολομέτωπη επίθεση του καπιταλισμού-ιμπεριαλισμού, μέσω της κυβέρνησης της ΝΔ στην Ελλάδα και στο λαό της, οι γραφειοκρατικές ηγεσίες της αριστεράς απαντούν, πάντα και όχι μόνο προεκλογικά, με σεχταρισμό-διαμάχη ανάμεσα στα κόμματά τους και με οπορτουνισμό-υποταγή στο σύστημα. Αυτό είναι που αλλοίωσε και τώρα τις, έτσι κι αλλιώς νόθες, αστικές εκλογές ακόμα περισσότερο. Αλλά περισσότερο όσο αφορά την εικόνα τους κι όχι την ταξική ουσία τους, που ακόμα κι έτσι δείχνει: 47% στα κόμματα της αριστεράς και με «δεύτερο κόμμα» την αποχή-άκυρα-λευκά 41,5% (ψήφοι κύρια διαμαρτυρίας απέναντι στη γραφειοκρατία της αριστεράς), απέναντι στο 40,79% της ΝΔ.
«Ιστορικό ρεκόρ λαϊκής αποχής» προς ιστορική λαϊκή δημοκρατική αλλαγή και κοινωνικό μετασχηματισμό
Το «Ιστορικό ρεκόρ αποχής» 47,16 στις λεγόμενες «αντιπροσωπευτικές» εκλογές, απαιτεί ιστορικές συνταγματικές λαϊκές αμεσοδημοκρατικές αλλαγές, στην πορεία προς το σοσιαλισμό. Ενάντια στον καπιταλισμό-ιμπεριαλισμό και τη γραφειοκρατία της αριστεράς, που υποτάσσεται στο σύστημα και τη νοθεία των αστικών εκλογών, στην τωρινή, δικτατορική των μονοπωλίων, αντιδημοκρατική και αντιλαϊκή φάση της ολοκληρωτικής κρίσης αποσύνθεσης, πολέμου και ναζιφασισμού αυτού του συστήματος.
Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΚΑΙ Ο ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΗ ΑΝΑΓΚΗ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ, ΠΟΥ ΣΥΝΕΧΩΣ ΑΝΑΓΕΝΝΑΤΑΙ
Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ-ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΠΟΥ ΤΟΝ ΥΠΗΡΕΤΕΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΕΧΘΡΟΙ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ, ΠΟΥ ΕΚΦΥΛΙΖΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΘΑ ΑΝΑΤΡΑΠΟΥΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ.
ΕΚΚ (Τ-Π), 15/11/2023
