Πολυτεχνείο 2024: 50 χρόνια από την πτώση της ιμπεριαλιστικής-καπιταλιστικής δικτατορίας στην Ελλάδα, καιρός για την τελική πτώση του ιμπεριαλιστικού-καπιταλιστικού πολέμου και ναζιφασισμού στην Ελλάδα και όλο τον κόσμο
Ελλάδα-Κύπρος: Υποχείρια της Δύσης-ΚΑΤΑΨΗΦΙΣΑΝ στη ΓΣ του ΟΗΕ ψήφισμα για «καταπολέμηση της εξύμνησης του ναζισμού» (εγκρίθηκε από τη συντριπτική πλειοψηφία).
Μια μικρή παράγραφος, μια ακόμα τρανή επιβεβαίωση του χαρακτήρα του σημερινού παγκόσμιου καπιταλιστικού συστήματος, του ιμπεριαλιστικού καπιταλισμού του, με κέντρο αυτή τη «Δύση», ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ-δορυφόρους τους, σαν πολεμικού και ναζιφασιστικού ταυτόχρονα. Το ότι «δεν μπορεί να κάνει τον παγκόσμιο ατομικό πόλεμο, όταν, όπως και όπου θέλει και το ναζιφασισμό σαν μαζικό κόμμα» (Χ. Ποσάδας), δεν σημαίνει ότι στις θεσμικές και εξωθεσμικές του κορυφές, ηγεσίες και κυβερνήσεις δεν προετοιμάζουν, με τους ανά τον κόσμο τοπικούς πολέμους, αυτόν τον πόλεμο κι ότι στις ίδιες κορυφές δεν εφαρμόζουν το ναζιφασισμό, χωρίς κανένα στήριγμα στις μάζες. Αντίθετα, όπως πάντα άλλωστε -δηλαδή και με μικροαστική και αστική κύρια μαζική στήριξη, σε Ιταλία και Γερμανία πριν και κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου- ενάντια στις μάζες, τους καταπιεζόμενους λαούς και χώρες του κόσμου, ακόμα και στις ίδιες τις χώρες κέντρα του ιμπεριαλισμού.
Είναι αυτή η εγκληματική «πλευρά της ιστορίας» που έκανε τη φασιστική δικτατορία του 1967 στην Ελλάδα και όλες τις φασιστικές δικτατορίες στην Ευρώπη και τον κόσμο, τη φασιστική δικτατορία και τις σφαγές τουρκοκύπριων στην Κύπρο, την εισβολή, τον πόλεμο και την κατοχή στην Κύπρο από την Τουρκία. Το ίδιο έκανε και κάνει σε όλο τον κόσμο. Και καθώς οι ανοιχτές φασιστικές στρατιωτικές δικτατορίες χρεοκοπούν κι αυτές, μέσα στη γενική χρεοκοπία, την ολοκληρωτική κρίση αποσύνθεσης οικονομικής, κοινωνικής, πολιτικής, πολιτιστικής, ηθικής του ιμπεριαλιστικού καπιταλισμού, η ναζιφασιστική πλέον «δικτατορία των μονοπωλίων», με διάφορες μορφές, είναι παντού το απαραίτητο συμπλήρωμα του ιμπεριαλιστικού πολέμου στον κόσμο. Είναι τα μόνα, πάντα αντιλαϊκά κι εγκληματικά όπλα που έχουν απομείνει στον ιμπεριαλιστικό καπιταλισμό για την επιβίωσή του, στην «επιθανάτια αγωνία του» (Λ. Τρότσκι).
Όταν ο Μητσοτάκης, σχεδόν σε κυνικό και χαιρέκακο μονόλογο, όπως πάντα, λέει ότι η Ελλάδα έχει επιλέξει τη «σωστή πλευρά της ιστορίας», μπερδεύει ναζιφασιστικά την Ελλάδα και τον «ώριμο για το σοσιαλισμό λαό της» (Χ. Ποσάδας) με την πολεμοχαρή κυβέρνησή του, αναπόσπαστο κομμάτι -κι όχι μόνο «υποχείριο»- της «σωστής» για τον ιμπεριαλιστικό καπιταλισμό εγκληματική, πολεμική και ναζιφασιστική «πλευρά» της ιστορίας. Ταυτόχρονα όμως, μέσα στους αμείλικτους νόμους του διαλεκτικού ιστορικού υλισμού, της ταξικής πάλης, παραδέχεται, αναπόφευκτα κι αντικειμενικά ότι υπάρχει και η άλλη «πλευρά», που δεν μπορεί να είναι άλλη από την ταξική, επαναστατική και σοσιαλιστική πάλη και κατακτήσεις της ανθρωπότητας. Μιας και από την ταξική ιστορία -παρά τις κοινές, προηγούμενες και χρεοκοπημένες ήδη προσπάθειες του καπιταλισμού και της γραφειοκρατίας της αριστεράς κάθε απόχρωσης και της προδοτικής γραφειοκρατίας των Εργατικών Κρατών για «συνύπαρξη ειρηνική» ανάμεσα στα δύο συστήματα και τη συγχώνευσή τους σε «κοινό σπίτι», «τρίτο δρόμο», κτλ- δεν έχει επινοηθεί κανένα άλλο σύστημα μετά το καπιταλιστικό και τον ιμπεριαλισμό του, έξω από το σοσιαλιστικό-κομμουνιστικό. Που θα είναι και το τέλος της ανώτερης κι απεχθέστερης διάκρισης των ανθρώπων, αυτής των τάξεων, στη γρήγορη πορεία προς την αταξική σοσιαλιστική-κομμουνιστική κοινωνία και το «βασίλειό της, αυτό της ελευθερίας» (Καρλ Μαρξ).
Αυτό είναι το ταξικό περιεχόμενο της αναπόφευκτης «τελικής αντιπαράθεσης και πολεμικής -εκτός των άλλων- σύγκρουσης και ξεκαθαρίσματος των λογαριασμών, σύστημα ενάντια σε σύστημα» (Χ. Ποσάδας), όπως πλέον τη βλέπουμε και την υποφέρουμε μπροστά στα μάτια και τη ζωή μας. Αυτές είναι οι δύο αντίπαλες, ταξικές «πλευρές», στρατόπεδα της ιστορίας και δεν υπάρχουν άλλα. Και είναι με τη νίκη της Μεγάλης Σοβιετικής Σοσιαλιστικής Επανάστασης στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, με την ΕΣΣΔ και την επέκτασή της σε όλο τον κόσμο, με διαφορετικές μορφές, αλλά με το ίδιο περιεχόμενο, όσο αφορά καταρχήν το σημαντικότερο, την οικονομία, με την απαλλοτρίωση του ιμπεριαλιστικού καπιταλισμού, την κρατικοποίηση και το σχεδιασμό της οικονομίας προς όφελος του λαού, που αυτό το περιεχόμενο είναι: ιμπεριαλιστικός καπιταλισμός από τη μια, βάρβαρη «πλευρά», σοσιαλισμός-κομμουνισμός από την άλλη «πλευρά», για την αποτροπή και οριστική κατάργηση της καπιταλιστικής-ιμπεριαλιστικής βαρβαρότητας.
Η εμφάνιση του ιμπεριαλισμού στον καπιταλισμό οδήγησε στη Σοσιαλιστική Επανάσταση στον κόσμο, καθορίζοντας έτσι το νέο ταξικό περιεχόμενο και αντίστοιχες μορφές σ’ αυτή τη φάση της ιστορίας, μέχρι την αταξική κοινωνία. Οι αντίστοιχες μορφές είναι: η «δικτατορία και ο πόλεμος των ιμπεριαλιστικών μονοπωλίων» από τη μια «πλευρά» και «Μπολσεβίκικο-Επιστημονικό Σοσιαλιστικό, Κομμουνιστικό Κόμμα-Σοβιέτ- (Συμβούλια-Επιτροπές-Άμεση Εργατική-Λαϊκή Δημοκρατία)-Διεθνής» (Χ. Ποσάδας) από την άλλη «πλευρά». Ο παρασιτικός, κερδοσκοπικός, σάπιος σε όλα, ανήθικος, αντιλαϊκός κι εγκληματικός ιμπεριαλιστικός καπιταλισμός έχει παγιώσει τις δικές του γνήσιες εγκληματικές μορφές, στον καθημερινό και με όλα τα μέσα πόλεμο και ναζιφασισμό, εξαφανίζοντας, σε περιεχόμενο, ουσία και μορφή με τη σειρά της, κάθε ίχνος αστικής-«αντιπροσωπευτικής»-καπιταλιστικής δημοκρατίας. Ακόμα και ο πλασματικός στη μορφή διαχωρισμός του σε «δημοκρατικό» και ναζιφασιστικό ιμπεριαλισμό πριν και κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου, έπαψε να υπάρχει, αφού ενώθηκαν, «δύο σε ένα», υιοθετώντας πλήρως ο καθένας από αυτούς τους «δύο» τις πιο βάρβαρες πολεμικές και ναζιφασιστικές μορφές και μεθόδους του άλλου. ΚΑΜΙΑ ΑΛΛΗ ΜΟΡΦΗ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΑΡΑΞΕΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΒΙΩΣΗ ΤΟΥ Ο ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟΣ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ. ΚΑΘΕ ΑΛΛΗ ΜΟΡΦΗ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΤΟΥ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΤΑΞΙΚΟΥ-ΔΙΠΟΛΙΚΟΥ ΣΥΣΧΕΤΙΣΜΟΥ ΤΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ, ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ ΑΠΟ ΤΗ ΜΙΑ «ΠΛΕΥΡΑ» ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΑΞΙΚΗ, ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗ-ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΠΑΛΗ ΚΑΙ ΚΑΤΑΚΤΗΣΕΙΣ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ «ΠΛΕΥΡΑ».
Αυτό το περιεχόμενο και γνήσιες μορφές του ιμπεριαλιστικού πολέμου και ναζιφασισμού, όχι μόνο έχουν παγιωθεί και στον Γ΄ Παγκόσμιο Πόλεμο (αναπόφευκτη ανάγκη του ιμπεριαλισμού, συμπεριλαμβανόμενου του πυρηνικού) που βρίσκεται σ’ εξέλιξη -συγκρατημένος προς το παρόν σε πολλούς τοπικούς, μη πυρηνικούς. Εξαιτίας ακριβώς αυτού του παγκόσμιου συσχετισμού των δυνάμεων και της «προληπτικής, ακόμα και στρατιωτικής επέμβασης του σοσιαλιστικού στρατοπέδου, για όσο το δυνατό λιγότερα δεινά για την ανθρωπότητα από τον πόλεμο» (Χ. Ποσάδας). Του σοσιαλιστικού στρατοπέδου που έχει κέντρο τη Λαϊκή Κίνα και τη Ρωσική Ομοσπονδία.
Η ταξικά προοδευτική ανθρωπότητα, οι καταπιεζόμενοι λαοί και έθνη, πάντα εναντιώνονται στα καθεστώτα της ατομικής ιδιοκτησίας, δουλοκτησία, φεουδαρχία, καπιταλισμός, ιδιαίτερα στη φάση της παρακμής και πτώσης τους. Όταν δηλαδή από αναπόφευκτη ανάγκη τους, αυτά τα καθεστώτα, για την επιβίωσή τους προτιμούν να καταστρέψουν με πολέμους και όλα τα μέσα την ανθρωπότητα παρά να εξαφανιστούν τα ίδια. Είναι κατά συνέπεια το πιο ανώτερο κι επείγον καθήκον της ανθρωπότητας, με τις ταξικές επαναστατικές, αριστερές, σοσιαλιστικές και κομμουνιστικές πολιτικές, κοινωνικές και πολιτιστικές οργανώσεις, εξοπλισμένες με όλα τα μέσα, αλλά με κύριο μέσο την άμεση δημοκρατία, Κόμματα, Διεθνής, Σοβιέτ, Συμβούλια, Επιτροπές, Κομμούνες, Συνδικάτα, κτλ, να οργανωθούν ενάντια στον καπιταλισμό-ιμπεριαλισμό και για την πορεία προς το σοσιαλισμό-κομμουνισμό. Είναι ο πιο αποδοτικός και ανώτερος τρόπος και για να σωθεί η ανθρωπότητα απέναντι στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και ναζιφασισμό και για να προχωρήσει στην οικοδόμηση της νέας, αταξικής κοινωνίας, της σοσιαλιστικής-κομμουνιστικής, με πραγματικό «σχολειό του κομμουνισμού» την άμεση δημοκρατία σε όλα τα επίπεδα και οριζόντια και κάθετα, από κάτω μέχρι «πάνω».
Αυτές είναι με τη σειρά τους οι γνήσιες μορφές της Σοσιαλιστικής Επανάστασης, του Επιστημονικού Σοσιαλισμού, του Μαρξισμού-Λενινισμού. Η Σοσιαλιστική Επανάσταση, με τη σειρά της αναπόφευκτα, είναι παρούσα, όσο και αναγκαία και εφικτή παντού, σε κάθε χώρα, περιοχή και παγκόσμια, ακόμα και στις χώρες όπου έχει την εγκληματική έδρα του ο ιμπεριαλισμός, ο πόλεμος και ο ναζιφασισμό του. Στις οποίες χώρες η ταξική, επαναστατική και σοσιαλιστική πάλη και κατακτήσεις και ο διπολικός ταξικός συσχετισμός των δυνάμεων δεν σταμάτησε ποτέ ούτε εκεί. Χρειάζονται όμως οι συνεχείς εκκλήσεις από τις ταξικές κι επαναστατικές οργανώσεις του υπόλοιπου κόσμου προς τις μάζες αυτών των χωρών, ώστε να οργανωθούν ταξικά, επαναστατικά και σοσιαλιστικά, για ν’ ανατρέψουν τον ιμπεριαλιστικό καπιταλισμό εκεί και να συμμετέχουν στην ανατροπή του παγκόσμια και στην οικοδόμηση της νέας κοινωνίας.
Το γεγονός ότι αυτές οι γνήσιες μορφές της Σοσιαλιστικής Επανάστασης, εφαρμοσμένες από τους Λένιν-Τρότσκι-Μπολσεβίκους στη Ρώσικη Επανάσταση, εγκαταλείφθηκαν και προδόθηκαν σε μεγάλο βαθμό από τη γραφειοκρατία της αριστεράς, των συνδικάτων και των κοινωνικών οργανώσεων και πολλών Εργατικών Κρατών, σε όλο τον κόσμο, δεν σημαίνει ότι η ταξική, επαναστατική και σοσιαλιστική πάλη και κατακτήσεις σταμάτησαν και μαζί τους η παγκόσμια ταξική σύγκρουση συστήματος ενάντια σε σύστημα και ο παγκόσμιος συσχετισμός των δυνάμεων ανάμεσα στα δύο στρατόπεδα, «πλευρές». Αντίθετα, την «ειρηνική συνύπαρξη» της γραφειοκρατίας με τον καπιταλισμό-ιμπεριαλισμό, την πέταξε στο καλάθι των αχρήστων ο ιμπεριαλιστικός καπιταλισμός. Κι όχι μόνο ποτέ δεν σήμανε πραγματική ειρηνική συνύπαρξη των δύο συστημάτων, αλλά αντίθετα καθημερινή σύγκρουσή τους -κι όχι μόνο «ψυχρή», με «ψυχρό πόλεμο», κτλ-, αλλά με συνεχείς προετοιμασίες και δράσεις για και με «πραγματικά πυρά», όλων των ειδών, αλλά και η λεγόμενη «ειρηνική συνύπαρξη» αντικαταστάθηκε τελικά, ακροτελεύτια, με μια ιδιόμορφη πολεμική «συνύπαρξη», μέχρι το «τελικό ξεκαθάρισμα των λογαριασμών» και την κατάργηση του καπιταλιστικού συστήματος παγκόσμια.
Η αμείλικτη σύγκρουση των δύο συστημάτων κάνει έτσι ώστε, αν η «ειρηνική συνύπαρξη» της γραφειοκρατίας με τον καπιταλισμό-ιμπεριαλισμό, σήμανε και σημαίνει μια τραγωδία για την ανθρωπότητα -γιατί επέτρεψε σ’ αυτόν τον τελευταίο να προετοιμαστεί καλύτερα, και να δράσει, με πολεμικά και ναζιφασιστικά μέσα, ενάντια στην ανθρωπότητα- τώρα αυτή η τραγωδία μετατρέπεται, με την πολεμική «συνύπαρξη», σε φάρσα, δηλαδή που δεν μπορεί να εξαπατήσει και να συγκρατήσει κανέναν και βέβαια την «ώριμη, εδώ και έναν αιώνα, ώριμη για το σοσιαλισμό ανθρωπότητα» (Χ. Ποσάδας). Αυτή όμως με τη σειρά της χρειάζεται ακόμα ν’ ανατρέψει στην πορεία την ανά τον κόσμο γραφειοκρατία της αριστεράς, όλων των αποχρώσεων. Αυτήν ιδιαίτερα που έχει επιλέξει, χωρίς περιστροφές πια και ξεδιάντροπα κι εγκληματικά, την εγκληματική ιμπεριαλιστική καπιταλιστική «πλευρά της ιστορίας» (βλέπε πλειοψηφία της γραφειοκρατίας της αριστεράς στην Ελλάδα). Αλλά κι αυτήν τη γραφειοκρατία που, την εντελώς προσωρινή πολεμική «συνύπαρξη»-σύγκρουση ανάμεσα στα δύο ταξικά στρατόπεδα στον κόσμο, τη χαρακτηρίζει σαν «ιμπεριαλιστική», στα πλαίσια της ανιστόρητης κι ανύπαρκτης επινόησής της, της λεγόμενης παγκόσμιας «ιμπεριαλιστικής πυραμίδας», κτλ, από την Ουκρανία μέχρι και τη Γάζα, το Λίβανο, τη Μέση Ανατολή και παντού. Σπέρνοντας τη σύγχυση και ευνοώντας έτσι στην πράξη την πάντα επιτιθέμενη ιμπεριαλιστική εγκληματική πολεμική και ναζιφασιστική «πλευρά», που εκεί και σ’ όλο τον κόσμο εκτελεί το γενοκτόνο και μακάβριο έργο της (βλέπε θέσεις της γραφειοκρατίας του ΚΚΕ, απαίσια εξαίρεση-ξένο σώμα στο παγκόσμιο κομμουνιστικό κίνημα). Εμείς έχουμε χαρακτηρίσει την Κίνα και τη Ρωσία σαν «υπερασπιστές της ανθρωπότητας», έτσι όπως το αισθάνονται και το κατανοούν οι λαοί όλου του κόσμου. Η γραφειοκρατία του ΚΚΕ «βάζει στο ίδιο τσουβάλι» αυτούς τους υπερασπιστές της ανθρωπότητας, την Κίνα και τη Ρωσία, με τον εχθρό της ανθρωπότητας, τον ιμπεριαλιστικό καπιταλισμό και τον πάντα επιθετικό πόλεμο και ναζιφασισμό του! Δεν υπάρχει μεγαλύτερη, αντεπαναστατική, αντικομουνιστική προδοσία, ακόμα και για γραφειοκρατία της κομμουνιστικής αριστεράς.
Αναπόφευκτα λοιπόν και αντικειμενικά, οι μορφές που παίρνει η σοσιαλιστική επανάσταση, αν και όχι γνήσιες προς το παρόν -όπως δηλαδή δόθηκαν από τον επιστημονικό σοσιαλισμό-, είναι ένας συνδυασμός ανάμεσα στην πάλη ενάντια στον καπιταλισμό-ιμπεριαλισμό, με την πάλη ενάντια στη γραφειοκρατία. Όπως τη βλέπουμε με την ανατροπή και διάλυση της γραφειοκρατίας του ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα -όχι των Κομμάτων και των Κινημάτων που μένουν ή φεύγουν από αυτόν, για να συνεχίσουν τη συνδυασμένη πάλη τους-. Είναι μορφές κύρια ΑΝΤΙΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΕΣ, ΕΝΟΤΗΤΑΣ ΚΙΝΑΣ-ΡΩΣΙΑΣ, BRICS, ΜΕΤΩΠΩΝ ΚΑΙ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΝ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ, ΕΘΝΚΟΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΩΝ, ΚΤΛ. Όλες μεταβατικές μορφές -αρκετές δυστυχώς προσωρινές, με οπισθοδρομήσεις, λόγω της γραφειοκρατίας- ενάντια στον ιμπεριαλιστικό καπιταλισμό, στον πόλεμο και το ναζιφασισμό του. Το ίδιο πρέπει να προετοιμαστεί και να προωθηθεί στην Ελλάδα, μεταβατικά προς τις γνήσιες μορφές κι όχι προσωρινά, με πισωγυρίσματα, όπως έχει γίνει δυστυχώς μέχρι τώρα και στη χώρα μας.
Μια πρόταση, «εικόνα, χίλιες λέξεις»: Μεντβέντεφ, αντιπρόεδρος του ρωσικού Συμβουλίου Ασφαλείας: «Ο Τραμπ θα έχει την τύχη του Κέννεντι αν επιχειρήσει να σταματήσει τον πόλεμο». Παρά λίγο να την έχει, δύο φορές, ακόμα και πριν εκλεγεί πρόεδρος των ΗΠΑ και πιθανότερο να μην την έχει, γιατί δεν πρόκειται, δεν μπορεί -και δεν θέλει πραγματικά- να σταματήσει τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και ναζιφασισμό, την εσωτερική, σύμφυτη, παλιά και τωρινή ανάγκη αυτού του συστήματος και των κέντρων που το διοικούν και καθορίζουν και το τί θα κάνει ο Τραμπ. ΚΑΝΕΝΑΣ ΕΦΗΣΥΧΑΣΜΟΣ ΣΤΗ «ΣΩΣΤΗ ΠΛΕΥΡΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ», ΤΗΝ ΤΑΞΙΚΗ, ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗ-ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ!
Ακόμα και ο αναγκαίος, αναπόφευκτος κι εφικτός ταξικός εμφύλιος πόλεμος, για την ανατροπή του καπιταλισμού-ιμπεριαλισμού και την προώθηση της σοσιαλιστικής επανάστασης στην κάθε χώρα, παίρνει διάφορες μορφές. Όπως ακόμα και στις ΗΠΑ, όπου μιλάνε ανοιχτά για δικτατορία και εμφύλιο πόλεμο. Είναι μορφές που καθορίζονται σε μεγάλο βαθμό από αυτή την πολεμική «συνύπαρξη»-σύγκρουση ανάμεσα στα δύο συστήματα, όπως έγινε και στις εκλογές στις ΗΠΑ. Έτσι το ταξικό, επαναστατικό και σοσιαλιστικό-κομμουνιστικό στρατόπεδο μπορεί και πρέπει να κάνει έκκληση για τη μετατροπή αυτών των αντικειμενικών κι εμπειρικών μορφών εμφυλίου πολέμου σε ταξικές, επαναστατικές και σοσιαλιστικές-κομμουνιστικές μορφές σε όλες τις χώρες.
ΕΚΚ (Τ-Π), 14/11/2024
