ΣΥΝΟΠΤΙΚΑ ΟΣΟ ΚΑΙ ΑΝΑΓΚΑΙΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΣΤΗ ΝΟΤΙΑ ΚΟΡΕΑ ΚΑΙ ΣΤΗ ΓΑΛΛΙΑ, ΒΑΣΙΣΜΕΝΑ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΝΤΙΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΚΑΙ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΩΡΙΜΑΝΣΗ ΤΩΝ ΛΑΩΝ ΤΟΥΣ.
Οι προεδρικές εκλογές στη Νότια Κορέα, με τη νίκη του αριστερού υπερασπιστή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ουσιαστικού αρνητή της εγκατάστασης του αμερικανικού πολεμικού συστήματος THAAD στη χώρα , συγγραφέα βιβλίου για το «Όχι στην Αμερική» και «φίλου» του προέδρου της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κορέας (για όλα αυτά τον ψήφισαν οι νοτιοκορεάτες και κύρια η νεολαία, με τις μεγάλες λαϊκές και συνεχείς φιλειρηνικές διαδηλώσεις, ανεξάρτητα τί τελικά θα κάνει αυτός ο πρόεδρος!), είναι ποιοτικά ανώτερες από τις προεδρικές εκλογές στη Γαλλία. Εκεί, στη Γαλλία, είναι αριθμητικό, ποσοτικό το χτύπημα ενάντια στο ιμπεριαλιστικό καπιταλιστικό σύστημα, γιατί η Αριστερά, η Ανυπότακτη Γαλλία (υποστηριγμένη από το Γαλλικό Κομμουνιστικό Κόμμα), η Αριστερά του Σοσιαλιστικού Κόμματος και η Εξωκοινοβουλευτική Αριστερά, έφτασαν το 28% εκλογικά -και πολύ περισσότερο κοινωνικά-και αναδείχτηκε έτσι συνολικά σαν η πρώτη πολιτική δύναμη, που Ενωμένη (σε Ενιαίο Μέτωπο, που όμως σαμποτάρισε η γραφειοκρατία τους, κύρια ο Μελανσόν), θα συνέτριβε με μια κίνηση τη φασιστοειδή Λεπέν από τον πρώτο γύρο και το «κέντρο» του Μακρόν στο δεύτερο. Αλλά στη Νότια Κορέα αυτές οι εκλογές ήταν άλλο ένα τεράστιο άμεσο μπούμερανγκ ενάντια στον ιμπεριαλισμό, στο προτσές της «σύγκρουσης συστήματος ενάντια σε σύστημα» (Χ. Ποσάδας), σοσιαλισμού ενάντια σε ιμπεριαλιστικό καπιταλισμό. Μιας τελικής σύγκρουσης, που ο φασίστας πολεμοχαρής Τραμπ θέλησε να βαθύνει πολεμικά –ανοιχτά-με όλες τις τελευταίες στρατιωτικές κινήσεις του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού στην περιοχή, που είχαν και έχουν τον αιμοσταγή, βάρβαρο και αντεπαναστατικό στόχο, να χτυπήσουν τα «ιδιόμορφα» Εργατικά Κράτη της Λαϊκής Δημοκρατία της Κορέας και της Λαϊκής Κίνας και τη Ρωσική Ομοσπονδία, που πάντα έχει κοινωνική βάση και στρατό σοβιετικό, σοσιαλιστικό, «υπερασπιστή της ανθρωπότητας». Η άμεση απάντηση του λαού του Νότιας Κορέας, αδελφική, πανεθνική –βάση για τη σοσιαλιστική ενοποίηση της Κορέας- με το λαό της Βόρειας, ήταν η συντριπτική νίκη του αντιαμερικανού (ακόμα στα λόγια) προέδρου.
Στη Γαλλία η ποσοτική υπεροχή της Αριστεράς δεν μπόρεσε να μετατραπεί –για την ώρα- σε ποιοτική και εκλογική, ενάντια στο ευρωπαϊκό και αμερικάνικο ιμπεριαλισμό. Είναι γιατί λείπει η γνήσια Αριστερή Ηγεσία, την ίδια στιγμή που αποδείχνεται και πάλι η ωρίμανση και η θέληση των γαλλικών μαζών, όπου «ο Γαλλικός Πολιτικός Μάης» (Χ. Ποσάδας), είναι πάντα ζωντανός και επίκαιρος, για την ανάγκη και τη δυνατότητα αυτή η Διαρκής Πολιτική Αντικαπιταλιστική, Αντιιμπεριαλιστική και Σοσιαλιστική ωρίμανση των μαζών, να μετατραπεί άμεσα σε Μέτωπο και Κυβέρνηση της Αριστεράς: επιστρέφοντας, σε ανώτερο επίπεδο, στο Κοινό Πρόγραμμα και την Κυβέρνηση Κομμουνιστών-Σοσιαλιστών, που θα προωθήσει στην πράξη και με αυτό το περιεχόμενο και μορφή, αυτή την ανάγκη και δυνατότητα. Κι όχι μόνο στη Γαλλία αλλά και σε όλη την Ευρώπη. Ανάμεσα στ’ άλλα για να αντισταθούν, να μην υποχωρήσουν και να βαθύνουν τα προτσές της Κυβέρνησης της Αριστεράς στην Ελλάδα και την Πορτογαλία.
Είναι η γραφειοκρατία και μόνο αυτή που εμποδίζει, σαμποτάρει και οπισθοδρομεί αυτά τα προτσές, όπως είναι η πρόσφατη πλήρης υποταγή του πρωθυπουργού της Ελλάδας Τσίπρα, αλλά και της Κυβέρνησης της Πορτογαλίας, στις ιμπεριαλιστικές πολεμικές επιταγές του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Τόσο όσο αφορά τους βάρβαρους, αντιδραστικούς και αντεπαναστατικούς σκοπούς, όσο και τη συμμετοχή στη χρηματοδότησή τους, προσφέροντας «Γη και Ύδωρ» σ’ αυτούς τους σκοπούς. Καταπατώντας πραξικοπηματικά κάθε θέση και απόφαση των Κομμάτων της Αριστεράς που βρίσκονται στη διακυβέρνηση αυτών των χωρών κι οξύνοντας έτσι την ενδοκομματική τους κρίση, διάλυσης από τη μια, Ανόδου από την άλλη, αυτή της Πραγματικής Αριστεράς.
Ακόμα και η μεγάλη ήττα της παραδοσιακής, ιμπεριαλιστικής δεξιάς και της διεφθαρμένης γραφειοκρατίας του Σοσιαλιστικού Κόμματος της Γαλλίας, που υποτάχτηκε στο «κέντρο» του Μακρόν, δείχνει τις ώριμες συνθήκες για το Κοινό Μέτωπο και Πρόγραμμα της Αριστεράς, ενώ για τον ίδιο λόγο ο Μακρόν διακηρύσσει «ούτε δεξιά, ούτε αριστερά»: γιατί βλέπει ότι η προοπτική της χώρας δεν είναι προς τα δεξιά και το φασισμό, αλλά είναι η Αριστερά κι αυτός αυτό θέλει ν’ αποφύγει.
Η αντίστροφη μέτρηση της νέας απομάκρυνσης ολόκληρων τέτοιων τομέων της γραφειοκρατίας από την Αριστερά, δεν πρέπει με κανένα τρόπο να σημάνει απομάκρυνση της Αριστεράς από τη διακυβέρνηση των χωρών, αλλά αντίθετα προώθηση του αντικαπιταλιστικού-αντιιμπεριαλιστικού προσανατολισμού και δράσης της εκεί, αλλά και επέκταση αυτού του ίδιου προτσές του Μετώπου και των Κυβερνήσεων της Αριστεράς κι από εκεί στη Λαϊκή, Κοινωνική Οικονομία κι Εξουσία και το Σοσιαλιστικό Μετασχηματισμό σε όλη την ήπειρο και τον κόσμο. Αρχίζοντας άμεσα από το Μέτωπο και το Κοινό Πρόγραμμα της Αριστεράς στις προσεχείς Κοινοβουλευτικές Εκλογές στη Γαλλία και με τη γρήγορη, αριστερή αναζωογόνηση του ΣΥΡΙΖΑ και το Μέτωπο και την Κυβέρνηση όλης της Αριστεράς, Κομμουνιστικής, Σοσιαλιστικής, Ριζοσπαστικής, Οικολογικής, Εξωκοινοβουλευτικής, στην Ελλάδα. Προωθώντας με έκτακτες Πλατιές Ολομέλειες και Συνέδρια τις νέες ηγεσίες που θα ευνοούν αυτή την κατεύθυνση.
ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ (ΤΡΟΤΣΚΙΣΤΙΚΟ-ΠΟΣΑΔΙΚΟ),
29/5/2017
Οι προεδρικές εκλογές στη Νότια Κορέα, με τη νίκη του αριστερού υπερασπιστή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ουσιαστικού αρνητή της εγκατάστασης του αμερικανικού πολεμικού συστήματος THAAD στη χώρα , συγγραφέα βιβλίου για το «Όχι στην Αμερική» και «φίλου» του προέδρου της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κορέας (για όλα αυτά τον ψήφισαν οι νοτιοκορεάτες και κύρια η νεολαία, με τις μεγάλες λαϊκές και συνεχείς φιλειρηνικές διαδηλώσεις, ανεξάρτητα τί τελικά θα κάνει αυτός ο πρόεδρος!), είναι ποιοτικά ανώτερες από τις προεδρικές εκλογές στη Γαλλία. Εκεί, στη Γαλλία, είναι αριθμητικό, ποσοτικό το χτύπημα ενάντια στο ιμπεριαλιστικό καπιταλιστικό σύστημα, γιατί η Αριστερά, η Ανυπότακτη Γαλλία (υποστηριγμένη από το Γαλλικό Κομμουνιστικό Κόμμα), η Αριστερά του Σοσιαλιστικού Κόμματος και η Εξωκοινοβουλευτική Αριστερά, έφτασαν το 28% εκλογικά -και πολύ περισσότερο κοινωνικά-και αναδείχτηκε έτσι συνολικά σαν η πρώτη πολιτική δύναμη, που Ενωμένη (σε Ενιαίο Μέτωπο, που όμως σαμποτάρισε η γραφειοκρατία τους, κύρια ο Μελανσόν), θα συνέτριβε με μια κίνηση τη φασιστοειδή Λεπέν από τον πρώτο γύρο και το «κέντρο» του Μακρόν στο δεύτερο. Αλλά στη Νότια Κορέα αυτές οι εκλογές ήταν άλλο ένα τεράστιο άμεσο μπούμερανγκ ενάντια στον ιμπεριαλισμό, στο προτσές της «σύγκρουσης συστήματος ενάντια σε σύστημα» (Χ. Ποσάδας), σοσιαλισμού ενάντια σε ιμπεριαλιστικό καπιταλισμό. Μιας τελικής σύγκρουσης, που ο φασίστας πολεμοχαρής Τραμπ θέλησε να βαθύνει πολεμικά –ανοιχτά-με όλες τις τελευταίες στρατιωτικές κινήσεις του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού στην περιοχή, που είχαν και έχουν τον αιμοσταγή, βάρβαρο και αντεπαναστατικό στόχο, να χτυπήσουν τα «ιδιόμορφα» Εργατικά Κράτη της Λαϊκής Δημοκρατία της Κορέας και της Λαϊκής Κίνας και τη Ρωσική Ομοσπονδία, που πάντα έχει κοινωνική βάση και στρατό σοβιετικό, σοσιαλιστικό, «υπερασπιστή της ανθρωπότητας». Η άμεση απάντηση του λαού του Νότιας Κορέας, αδελφική, πανεθνική –βάση για τη σοσιαλιστική ενοποίηση της Κορέας- με το λαό της Βόρειας, ήταν η συντριπτική νίκη του αντιαμερικανού (ακόμα στα λόγια) προέδρου.
Στη Γαλλία η ποσοτική υπεροχή της Αριστεράς δεν μπόρεσε να μετατραπεί –για την ώρα- σε ποιοτική και εκλογική, ενάντια στο ευρωπαϊκό και αμερικάνικο ιμπεριαλισμό. Είναι γιατί λείπει η γνήσια Αριστερή Ηγεσία, την ίδια στιγμή που αποδείχνεται και πάλι η ωρίμανση και η θέληση των γαλλικών μαζών, όπου «ο Γαλλικός Πολιτικός Μάης» (Χ. Ποσάδας), είναι πάντα ζωντανός και επίκαιρος, για την ανάγκη και τη δυνατότητα αυτή η Διαρκής Πολιτική Αντικαπιταλιστική, Αντιιμπεριαλιστική και Σοσιαλιστική ωρίμανση των μαζών, να μετατραπεί άμεσα σε Μέτωπο και Κυβέρνηση της Αριστεράς: επιστρέφοντας, σε ανώτερο επίπεδο, στο Κοινό Πρόγραμμα και την Κυβέρνηση Κομμουνιστών-Σοσιαλιστών, που θα προωθήσει στην πράξη και με αυτό το περιεχόμενο και μορφή, αυτή την ανάγκη και δυνατότητα. Κι όχι μόνο στη Γαλλία αλλά και σε όλη την Ευρώπη. Ανάμεσα στ’ άλλα για να αντισταθούν, να μην υποχωρήσουν και να βαθύνουν τα προτσές της Κυβέρνησης της Αριστεράς στην Ελλάδα και την Πορτογαλία.
Είναι η γραφειοκρατία και μόνο αυτή που εμποδίζει, σαμποτάρει και οπισθοδρομεί αυτά τα προτσές, όπως είναι η πρόσφατη πλήρης υποταγή του πρωθυπουργού της Ελλάδας Τσίπρα, αλλά και της Κυβέρνησης της Πορτογαλίας, στις ιμπεριαλιστικές πολεμικές επιταγές του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Τόσο όσο αφορά τους βάρβαρους, αντιδραστικούς και αντεπαναστατικούς σκοπούς, όσο και τη συμμετοχή στη χρηματοδότησή τους, προσφέροντας «Γη και Ύδωρ» σ’ αυτούς τους σκοπούς. Καταπατώντας πραξικοπηματικά κάθε θέση και απόφαση των Κομμάτων της Αριστεράς που βρίσκονται στη διακυβέρνηση αυτών των χωρών κι οξύνοντας έτσι την ενδοκομματική τους κρίση, διάλυσης από τη μια, Ανόδου από την άλλη, αυτή της Πραγματικής Αριστεράς.
Ακόμα και η μεγάλη ήττα της παραδοσιακής, ιμπεριαλιστικής δεξιάς και της διεφθαρμένης γραφειοκρατίας του Σοσιαλιστικού Κόμματος της Γαλλίας, που υποτάχτηκε στο «κέντρο» του Μακρόν, δείχνει τις ώριμες συνθήκες για το Κοινό Μέτωπο και Πρόγραμμα της Αριστεράς, ενώ για τον ίδιο λόγο ο Μακρόν διακηρύσσει «ούτε δεξιά, ούτε αριστερά»: γιατί βλέπει ότι η προοπτική της χώρας δεν είναι προς τα δεξιά και το φασισμό, αλλά είναι η Αριστερά κι αυτός αυτό θέλει ν’ αποφύγει.
Η αντίστροφη μέτρηση της νέας απομάκρυνσης ολόκληρων τέτοιων τομέων της γραφειοκρατίας από την Αριστερά, δεν πρέπει με κανένα τρόπο να σημάνει απομάκρυνση της Αριστεράς από τη διακυβέρνηση των χωρών, αλλά αντίθετα προώθηση του αντικαπιταλιστικού-αντιιμπεριαλιστικού προσανατολισμού και δράσης της εκεί, αλλά και επέκταση αυτού του ίδιου προτσές του Μετώπου και των Κυβερνήσεων της Αριστεράς κι από εκεί στη Λαϊκή, Κοινωνική Οικονομία κι Εξουσία και το Σοσιαλιστικό Μετασχηματισμό σε όλη την ήπειρο και τον κόσμο. Αρχίζοντας άμεσα από το Μέτωπο και το Κοινό Πρόγραμμα της Αριστεράς στις προσεχείς Κοινοβουλευτικές Εκλογές στη Γαλλία και με τη γρήγορη, αριστερή αναζωογόνηση του ΣΥΡΙΖΑ και το Μέτωπο και την Κυβέρνηση όλης της Αριστεράς, Κομμουνιστικής, Σοσιαλιστικής, Ριζοσπαστικής, Οικολογικής, Εξωκοινοβουλευτικής, στην Ελλάδα. Προωθώντας με έκτακτες Πλατιές Ολομέλειες και Συνέδρια τις νέες ηγεσίες που θα ευνοούν αυτή την κατεύθυνση.
ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ (ΤΡΟΤΣΚΙΣΤΙΚΟ-ΠΟΣΑΔΙΚΟ),
29/5/2017
