Έκτακτο Συνέδριο ΣΥΡΙΖΑ - Νέα ηγεσία

Έκτακτο Συνέδριο ΣΥΡΙΖΑ, για ριζική αλλαγή της γραφειοκρατικοποιημένης ηγεσίας του. Νέα ηγεσία που ν’ ανταποκρίνεται στις αποφάσεις των οργάνων του, αρχίζοντας από τα Συνέδρια και σε όλα τα επίπεδα και στην αντικαπιταλιστική και σοσιαλιστική θέληση κι ωρίμανση του ελληνικού λαού

Όταν ο νέος Γραμματέας της Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ Πάνος Σκουρλέτης, δηλώνει στις 21/8/2018, ότι «Πρέπει να επαναπροσδιορίσουμε τη σχέση κόμματος - κυβέρνησης. Το κόμμα δεν είναι κυβερνητικό παραμάγαζο, θα υπάρχει και μετά την κυβέρνηση», είναι γιατί αυτή η γρήγορη –σε λιγότερο από τρία χρόνια- μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ έχει γίνει. Το κυβερνητικό Κόμμα ΣΥΡΙΖΑ, μετατράπηκε στο αντίθετό του, δηλαδή σε κομματική κυβέρνηση, που κατάπιε, φαγοκυττάρωσε το Κόμμα. Από αντικαπιταλιστική ουσία-ουσιαστικό ΣΥΡΙΖΑ-Κόμμα, με επιθετικό προσδιορισμό τον κυβερνητικό, μετατράπηκε αυτό το Κόμμα σε διακοσμητικό και παραπλανητικό επίθετο της καπιταλιστικής ουσίας-ουσιαστικού της κυβέρνησης. Ο μολυσματικός όσο και καταστροφικός ιός του καπιταλισμού-ιμπεριαλισμού, του συστήματος δηλαδή που κλήθηκε να «διαχειριστεί» η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, καθώς αυτή δεν προχώρησε στην πορεία προς την αλλαγή αυτού του συστήματος, αυτό, αναπόφευκτα μετέτρεψε γρήγορα το αριστερό και αντικαπιταλιστικό, αντισυστημικό –δες Συνέδρια και Αποφάσεις- Κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ, σε καπιταλιστική Κυβέρνηση και σε τελευταίο «παραμάγαζο» τον ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή σε εξάρτημα-υπηρέτη αυτής της κυβέρνησης!

Αν στη φύση η φαινοτυπική μετάλλαξη ενός οργανισμού μπορεί ν’ αργήσει πολύ, στην κοινωνία, ιδιαίτερα στον αιώνα της γρήγορης και «Διαρκούς Επανάστασης Φυτών και Λουλουδιών» (Άξιον Εστί, Οδυσσέας Ελύτης), απέναντι κι ενάντια στο Διαρκή αντεπαναστατικό ιμπεριαλιστικό και με όλα τα μέσα αντιλαϊκό πόλεμο, αυτή η μετάλλαξη γίνεται σε λίγους μήνες αν όχι σε μέρες. Κι όπως έχουμε αναλύσει σε πολλά άρθρα μας κι από την πρώτη κιόλας στιγμή της ανάληψης της Κυβέρνησης από τον ΣΥΡΙΖΑ -όπως άλλωστε είχαμε κάνει και στην περίπτωση του ΠΑΣΟΚ-, αν το αντικαπιταλιστικό (στα λόγια, τις αποφάσεις και τις εξαγγελίες) Κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ, δεν προχωρούσε στην αντικαπιταλιστική-αντιιμπεριαλιστική πράξη, πολύ γρήγορα το υπάρχον σύστημα θα οδηγούσε αυτό το Κόμμα, μέσω κυρίως της κυβέρνησής του, στην εγκατάλειψη και του αριστερού λόγου. Είναι γι’ αυτό που, ανάμεσα στ’ άλλα, ο νέος Γραμματέας του ΣΥΡΙΖΑ και όχι μόνο, στις πρώτες αυτές δηλώσεις του, δεν έχει πια το σθένος ούτε να τον αρθρώσει! Αποδείχτηκε αυτό που είχαμε προβλέψει, ότι, αν στην περίπτωση του ΠΑΣΟΚ αυτή η μετάλλαξη χρειάστηκε κάποια χρόνια, στην περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ αυτή χρειάστηκε μόλις μερικούς μήνες. Γιατί η τωρινή γρήγορη πορεία του καπιταλισμού προς το νεοφιλελευθερισμό, τον αυταρχισμό, το φασισμό και τον πόλεμο καθημερινά επιταχύνεται, πράγμα που το μεταφέρει, μολυσματικά και στο κάθε προσαρμοζόμενο και υποτασσόμενο σ’ αυτό Κόμμα της Αριστεράς.

Αυτό που χρειάζεται επειγόντως ο ΣΥΡΙΖΑ, για να μπορέσει ν’ αντιμετωπίσει τον καπιταλιστικό ιό που τον έχει προσβάλλει, δεν είναι το «να επαναπροσδιορίσει τη σχέση κόμματος κυβέρνησης», αλλά να διακόψει αυτό κάθε σχέση διαπλοκής και «διαχείρισης» με τον καπιταλισμό-ιμπεριαλισμό, έτσι ώστε αυτόνομος απ’ αυτό το σύστημα κι ανεξάρτητο από την κυβέρνησή του, τη σημερινή και την αυριανή, να μπορέσει να την καθοδηγήσει σε αντικαπιταλιστική-αντιιμπεριαλιστική και σοσιαλιστική κατεύθυνση, στην πράξη: με τη γρήγορη, βραχυ, μεσο και μακροπρόθεσμη, Διαρκή Μεταβατική, Προγραμματική, Πολιτική και Τακτική Πορεία, προς την υλοποίηση των δικών του Αριστερών Διακηρύξεων, Αποφάσεων και εξαγγελιών. Είναι μόνο έτσι που ο ελληνικός λαός, πάντα «ώριμος για το σοσιαλισμό» (Χ. Ποσάδας), θα κάνει ώστε εκλογικά, κοινοβουλευτικά κι εξωκοινοβουλευτικά –με την άμεση δημοκρατική και σε όλα τα πεδία κι επίπεδα επέμβασή του-, ν’ αναδείχνει τον ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση Διαρκώς, χωρίς δεξιές παρενθέσεις και να μην μπορεί ο Σκουρλέτης να δηλώσει απογοητευτικά, ότι το Κόμμα «θα υπάρχει και μετά την κυβέρνηση», που σημαίνει ότι μπορεί στο μεταξύ και να τη χάσει! Αυτή η δήλωση για μας είναι μια ένδειξη αυτού που αναλύσαμε σε προηγούμενο άρθρο μας, ότι, τουλάχιστον, ένας τομέας της γραφειοκρατίας του ΣΥΡΙΖΑ, κομματικής και κυβερνητικής, προετοιμάζει συνειδητά τη «δεξιά παρένθεση» κι ο Σκουρλέτης προσπαθεί να εκφράσει και να συγκρατήσει την κριτική στη γραφειοκρατία αυτή, που έρχεται σίγουρα από τα κάτω.

Αυτό που χρειάζεται ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι η αλλαγή των προσώπων, των μορφών και των σχημάτων, δηλαδή ο ανασχηματισμός της κυβέρνησης -πολύ περισσότερο όταν αυτός που έγινε πρόσφατα, το μόνο διαφορετικό που σήμανε, σ’ αυτά τα πρόσωπα-σχήματα, ήταν μια μεγαλύτερη στροφή προς τα δεξιά-, αλλά η αλλαγή του περιεχομένου, της ουσίας της Πολιτικής του, ο μετασχηματισμός, το «Νέο Ριζοσπαστικό Κύμα», η Αριστερή Ριζοσπαστική Στροφή κι Αντιστροφή της μέχρι τώρα πορείας του: δηλαδή από την τωρινή πορεία του προς τον καπιταλιστικό-ιμπεριαλιστικό μονόδρομο, αυτόν του Διαρκούς βάρβαρου νεοφιλελευθερισμού και του πολέμου (μνημόνια, «μεταμνημονιακές» συνέπειές τους και νέες νεοαποικιοκρατικές συμφωνίες με ιμπεριαλιστικούς θεσμούς, ΝΑΤΟ και Βάσεις), αντιστροφή προς τον αντικαπιταλιστικό, αντιιμπεριαλιστικό και σοσιαλιστικό μονόδρομο, δηλαδή αυτόν της Διαρκούς Ειρήνης και Προόδου, αρχίζοντας από τη λεγόμενη «Δίκαιη Ανάπτυξη». Που δεν μπορεί να γίνει με καμιά, ανέφικτη, «καλή διαχείριση» του υπάρχοντος συστήματος, γιατί πάντα αυτή, στην πράξη, καταλήγει σε κακή και βάρβαρη διαχείριση. «Τρίτος δρόμος» δεν υπάρχει!

Αυτό που χρειάζεται άμεσα ο ΣΥΡΙΖΑ, είναι ν’ αποποιηθεί και να καταργήσει, μέσω μιας απόλυτα ελεγχόμενης από αυτόν Κυβέρνησής του, τώρα πια στην πράξη -κι όχι μόνο στα λόγια, στη λεγόμενη «μεταμνημονιακή εποχή»-, κάθε «ιδιοκτησία» του, όσο αφορά όλα τα βάρβαρα προγράμματα-μνημόνια και τις συνέπειές τους. Πρώτα πρώτα αυτό και μόνο θα καταργήσει πραγματικά, άμεσα και στην πράξη, την Επιτροπεία και την Αυξημένη και κάθε Εποπτεία του διεθνούς ιμπεριαλισμού και των θεσμών του πάνω στη χώρα, που εφαρμόζουν και θα εφαρμόσουν –αυτοί στην πράξη- τις αποικιοκρατικές –του Χρέους, των Επιτοκίων και όχι μόνο- ορέξεις κι επιταγές τους. Πάντα με πολεμικές αιχμές του δόρατός τους το ένοπλο τμήμα τους, το ΝΑΤΟ και τις Βάσεις. Είναι γι’ αυτό το τελευταίο που, εφαρμόζοντας κι ανυψώνοντας ο ΣΥΡΙΖΑ, μέσω μιας πραγματικά δικής του, ανεξάρτητης από την κυβέρνηση και Άμεσα Δημοκρατικής Διάρθρωσης και Λειτουργίας του και της προσεχούς Κυβέρνησης του Πλατιού Μετώπου της Αριστεράς –κι όχι του συστήματος-, τις Ιδρυτικές και Συνεδριακές Πολιτικές Αποφάσεις Διακηρύξεις του, πρέπει να διώξει το ΝΑΤΟ και τις ιμπεριαλιστικές στρατιωτικές Βάσεις από τη χώρα μας.

Η Αριστερά ή θα είναι αντισυστημική ή δεν θα είναι τίποτα, παρά μόνο θα καταντάει να είναι η «αριστερά» του συστήματος, αφήνοντας τότε χώρο για τη δήθεν «αντισυστημική» ακροδεξιά και τις φασιστικές συμμορίες, που το μόνο «αντισυστημικό» που επιδιώκουν, από κοινού με τη δεξιά και σε διαπλοκή μεταξύ τους –δες ακροδεξιά στροφή Νέας Δημοκρατίας στην Ελλάδα-, είναι να ηγηθούν της τελευταίας, ακροτελεύτιας «αγωνιώδους κι επιθανάτιας» προσπάθειας του καπιταλιστικού-ιμπεριαλιστικού συστήματος να επιβιώσει: καταργώντας κάθε δημοκρατική, αναπτυξιακή και ειρηνική επίφαση του «παλιού» συστήματός τους, με το φασισμό και τον πόλεμο.

Η Αριστερά ή θα βάλει –στην πράξη- «τον Άνθρωπο Πάνω κι Ενάντια στα Κέρδη των καπιταλιστών» και θα μείνει στο στρατόπεδο της Προοδευτικής κι Επαναστατικής Ανθρωπότητας, ή θα περάσει στο αντίπαλο στρατόπεδο. Τρίτη εναλλακτική διέξοδος δεν υπάρχει! Κι αυτό σημαίνει ότι η Αριστερά, ο ΣΥΡΙΖΑ, πρέπει άμεσα –στην πράξη- να αποκηρύξει, ν’ αποποιηθεί και να καταργήσει κάθε ιδιωτικοποίηση, να προχωρήσει στην επανακρατικοποίηση όλων των ιδιωτικοποιημένων επιχειρήσεων, στην κρατικοποίηση και το σχεδιασμό των κύριων πηγών της οικονομίας, της παραγωγής και της διανομής, κάτω από τον εργατικό και κοινωνικό έλεγχο: για Πραγματική, Λαϊκή, Οικονομία κι Ανάπτυξη της χώρας και του λαού της, με ικανοποίηση όλων των αναγκών και των δυνατοτήτων του λαού, σαν εργαζόμενοι και σαν πολίτες. Κανένας άνεργος, με μοίρασμα του κοινωνικά αναγκαίου χρόνου εργασίας σε όλους, με μείωση των ωρών εργασίας, χωρίς μείωση, αλλά αντίθετα μεγάλη αύξηση των κατακρεουργημένων από τα μνημόνια μισθών και ημερομισθίων, με πλήρη και αξιοπρεπή ασφαλιστική, βιοτική και συνταξιοδοτική κάλυψη για όλο τον πληθυσμό, ικανό να εργαστεί και μη. Αυτή είναι η αναγκαία και εφικτή προς όφελος του λαού κατεύθυνση και πορεία και καμιά άλλη. Πορεία ασυμβίβαστη με το υπάρχον σύστημα, που θα την αρνηθεί και θα την αντιμετωπίσει με κάθε τρόπο και μέσο, αλλά με τη σειρά του ο Λαός και η πραγματικά δική του Κυβέρνηση, Κυριαρχία και Εξουσία, με κάθε τρόπο και μέσο, θ’ απαντάει με τη δική του Λαϊκή Αντεπίθεση, σε κάθε επίθεση και πόλεμο του καπιταλισμού-ιμπεριαλισμού. Αυτό σημαίνει στην πράξη «Οι Άνθρωποι Πάνω από τα Κέρδη», πράγμα που μόνο ενάντια σ’ αυτά τα «κέρδη», ενάντια στο αναπόφευκτα κερδοσκοπικό, παρασιτικό, τοκογλυφικό, εγκληματικό, βάρβαρο, φασιστικό και πολεμικό, μονοπωλιακό-χρηματιστικό κεφάλαιο και τους κατόχους κι εκπροσώπους του, μπορεί να υλοποιηθεί. Είναι γι’ αυτό που είναι αναγκαίες κι εφικτές οι κρατικοποιήσεις και ο εργατικός και κοινωνικός έλεγχος πάνω στην Παραγωγή και τη Διανομή, για Δημοκρατικό Κεντρικό Σχεδιασμό προς όφελος του λαού και της χώρας.

Ο λεγόμενος Οδικός Χάρτης αυτής της Λαϊκής Πορείας, πρέπει και μπορεί να χαραχτεί και να προωθηθεί, από την Άμεση Δημοκρατική Επέμβαση του Οργανωμένου Λαού, μέσα από το άμεσο και πλατύ άνοιγμα της συζήτησης, επέμβασης, απόφασης κι εφαρμογής σε όλη τη χώρα, μέσα από τις συνδικαλιστικές, κοινωνικές, πολιτικές, πολιτιστικές οργανώσεις και σε κάθε χώρο δουλειάς, σπουδών και ζωής. Αν η «θυσία» του ελληνικού λαό στα χρόνια των μνημονίων, έγινε χωρίς αυτόν κι ενάντιά του, για 8 χρόνια, αποκορύφωμα της όλης προηγούμενης καπιταλιστικής-ιμπεριαλιστικής κυριαρχίας πάνω στη χώρα, στο βωμό ακριβώς των καπιταλιστικών κερδών και των πολεμικών και βάρβαρων –με όλα τα μέσα- επιταγών και σχεδίων του συστήματος, ήλθε η ώρα όχι των «αντίμετρων» και των «κοινωνικών και ταξικών πρόσημων», που απλά διανθίζουν απατηλά την καπιταλιστική εξίσωση->ανίσωση της βαρβαρότητας, αλλά η ώρα της ώριμης θέλησης και απόφασης του ελληνικού λαού, να προωθήσει, στο δικό του αντικαπιταλιστικό-αντιιμπεριαλιστικό και σοσιαλιστικό «βωμό», την «αντι-θυσία» μιας χούφτας καπιταλιστών, όπου γης κι Ελλάδας. Αυτό και κανένα άλλο δεν μπορεί και δεν πρέπει να είναι το «αντίστροφο πείραμα», για μια Νέα Ελλάδα, Προοδευτική και Σοσιαλιστική. Κι αν η κυβερνητική και κομματική γραφειοκρατία του ΣΥΡΙΖΑ, χωμένη στη «λάσπη» του καπιταλισμού, από την οποία ποτέ δεν θέλησε να βγει η ίδια κι αντίθετα θέλησε να πάρει μαζί της στο βούρκο και τον ελληνικό λαό, συμπλήρωσε τη «βρώμικη δουλειά» των 8 χρόνων των καπιταλιστικών-ιμπεριαλιστικών μνημονίων και θέλησε εγκληματικά όσο και ηλίθια να καταστήσει όμηρο αυτού του συστήματος τη χώρα, για δεκαετίες, η προσεχής Κυβέρνηση της Αριστεράς στη χώρα, μαζί μ’ αυτό τον Οργανωμένο Λαό, πρέπει και μπορεί, σε λίγα χρόνια να οδηγήσει αυτό το Λαϊκό Χάρτη στην προχωρημένη αντικαπιταλιστική-αντιιμπεριαλιστική και σοσιαλιστική εφαρμογή του.

Ο μολυσματικός ιός του καπιταλιστικού συστήματος, βρήκε -όπως πάντα- ευνοϊκό ξενιστή για το διαβρωτικό και καταστροφικό του έργο στον ΣΥΡΙΖΑ και την κυβέρνησή του, τη γραφειοκρατία του. Το ίδιο ισχύει για τη γραφειοκρατία της Αριστεράς κάθε απόχρωσης. Το παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει πια τη γραφειοκρατία σαν Δούρειο Ίππο του στο προοδευτικό, λαϊκό κι επαναστατικό στρατόπεδο, όχι γιατί αυτή δεν το δέχεται, αλλά γιατί αντίθετα καπιταλισμός και γραφειοκρατία της Αριστεράς έχουν γίνει ένα κι έτσι κανείς από τους δύο δεν μπορεί να κρυφτεί ο ένας πίσω από τον άλλο. Η αντιλαϊκή επίθεσή τους είναι ολοφάνερα κοινή, στην Ελλάδα, όπως και σ’ όλο τον κόσμο. Και γίνεται ακόμα πιο φανερή αυτή η αντιλαϊκή επίθεση, όταν αυτή η γραφειοκρατία καλείται να διαχειριστεί το καπιταλιστικό-ιμπεριαλιστικό σύστημα από κυβερνητικές θέσεις. Αυτή η γραφειοκρατία είναι που δεν δίστασε, σε ανοιχτή συμμαχία-ταύτιση με τον παγκόσμιο καπιταλισμό, ν’ ανατρέψει ακόμα και το Εργατικό Κράτος! Πολύ περισσότερο δεν διστάζει, αντίθετα διευκολύνεται, στο καπιταλιστικό κράτος, ν’ ανατρέψει στην ουσία του, το ίδιο της το Κόμμα της Αριστεράς και να το καταντήσει «παραμάγαζο». Η γραφειοκρατία πρώτα σφετεριζόταν κι απαλλοτρίωνε βασικά το Κόμμα, τώρα απαλλοτριώνει και το λαό και την περιουσία του.

Είναι γι’ αυτό που ήδη οι Μαρξ, Ένγκελς, Λένιν και πιο συγκεκριμένα, όσο κι αναλυτικά ο Τρότσκι, πρόβαλαν την ανάγκη όχι μόνο της Κοινωνικής Επανάστασης, αλλά και της Πολιτικής: δηλαδή Επανάστασης, τόσο Κοινωνικά, απαλλοτριώνοντας τους απαλλοτριωτές καπιταλιστές, όσο και Πολιτικά, ανατρέποντας τη γραφειοκρατία, που έτσι κι αλλιώς σήμαινε ανατροπή του ίδιου του καπιταλιστικού κράτους, αλλά κι έτεινε να γίνει ένα –τώρα έχει γίνει- με τη γραφειοκρατία των Εργατικών κι Επαναστατικών Κομμάτων, των Κομμάτων της Αριστεράς, που καλούνταν να διαχειριστεί αυτό το γραφειοκρατικό καπιταλιστικό κράτος. Καπιταλισμός και γραφειοκρατία, στη φάση του ιμπεριαλισμού και κάθε φορά και περισσότερο, ενώθηκαν με υλικά συμφέροντα κι όχι μόνο με την ουσιαστική κατάργηση κάθε είδους Δημοκρατίας και σε όλους τους θεσμούς και σίγουρα της Άμεσης Δημοκρατίας, δηλαδή αυτής που λειτουργεί με άμεση ανακλητότητα των αντιπροσώπων σε όλα τα επίπεδα –και κυβερνητικά- και αμοιβή των έτσι εκλεγόμενων αντιπροσώπων με το μισθό του εργάτη. Τα υλικά συμφέροντα της γραφειοκρατίας της Αριστεράς, στο Εργατικό Κράτος ήταν και είναι αυτά της παρασιτικής και σφετεριστικής κάστας, δεμένα με τον παγκόσμιο καπιταλισμό αλλά και με τα κατάλοιπα του καπιταλισμού μέσα στο Εργατικό Κράτος, ενώ στο καπιταλιστικό κράτος, είναι άμεσα υπαρκτά και δεμένα με καπιταλιστικούς όρους και τίτλους ιδιοκτησίας.

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει ανάγκη ούτε τους «53», ούτε άλλες Πλατφόρμες, Κινήσεις και Τάσεις, στο εσωτερικό του, σαν αυτές που υπήρχαν και υπάρχουν πριν και μετά την αποχώρηση της Αριστερής Πλατφόρμας κι όπου κάθε μια τάση έχει και μια γραφειοκρατία χειρότερη από την άλλη. Δεν έχει ανάγκη πολύ περισσότερο από τη χωρίς αρχές διαμάχες για μια θέση στις γραφειοκρατικές κορυφές του, όπου μάλιστα προβλέπεται ακόμα κι εκεί μείωση των θέσεων κι ακόμα μεγαλύτερη γραφειοκρατικός συγκεντρωτισμός, καταργώντας ταυτόχρονα κάθε δημοκρατικότητα σ’ αυτό το συγκεντρωτισμό. Ούτε επίσης έχει ανάγκη ο ΣΥΡΙΖΑ από τις Συνεργασίες και τα Μέτωπα ανάμεσα στη γραφειοκρατία του ΣΥΡΙΖΑ, της σοσιαλδημοκρατίας, των οικολόγων, κτλ, στην Ελλάδα και την Ευρώπη. Που κι όταν ακόμα γίνονται για περισσότερη δημοκρατία, αντιφασισμό και αντιρατσισμό και για «Κοινωνική Ευρώπη», τη στιγμή που δεν γίνονται με προγραμματικές, πολιτικές, τακτικές, οργανωτικές και πρακτικές προωθήσεις σε αντικαπιταλιστική-αντιιμπεριαλιστική κατεύθυνση, αλλά αντίθετα γίνονται στα πλαίσια της ιμπεριαλιστικής ΕΕ και του ΝΑΤΟ, δεν πρόκειται να πετύχουν ούτε τους μινιμαλιστικούς αρχικούς στόχους τους. Αντίθετα, επαναλαμβάνουν το ίδιο σκηνικό που προηγήθηκε και άφησε χώρο ακριβώς στο ναζι-φασισμό και τον ιμπεριαλιστικό παγκόσμιο πόλεμο. Που είναι και ο τωρινός και σε πλήρη εξέλιξη κύριος στόχος του συστήματος σ’ αυτή τη φάση, με δεξιά, ακροδεξιά και φασιστικές συμμορίες, στις οποίες το σύστημα τους δίνει συνειδητά και κοινοβουλευτική αντιπροσώπευση, όπως στην Ελλάδα.

Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ανάγκη να «φύγει προς τα εμπρός», αλλά απαλλαγμένος επαναστατικά από το γραφειοκρατικό-καπιταλιστικό παρόν του και «γυρίζοντας πίσω», πριν αναλάβει την καπιταλιστική διαχείριση που τον μόλυνε, για να επιστρέψει στις Ιδρυτικές και Συνεδριακές Διακηρύξεις κι Αποφάσεις του. Βαθαίνοντας κι επεκτείνοντάς τες ταυτόχρονα σε αντικαπιταλιστική αντιιμπεριαλιστική, αριστερή και σοσιαλιστική κατεύθυνση. Η γραφειοκρατική ηγεσία του παραδέχτηκε ότι «εξαπατήθηκε», ότι «είχε αυταπάτες» για το τί σημαίνει ιμπεριαλιστική ΕΕ και ΔΝΤ, παρόλο που η απάτη τους είχε προβλεφθεί από όλα τα επίσημα ντοκουμέντα του ΣΥΡΙΖΑ. Σε κάθε περίπτωση, τώρα που αυτή η απάτη διαπιστώθηκε και στην πράξη και κυρίως γιατί αυτή η «αυταπάτη» της γραφειοκρατίας, σήμανε την εξαπάτηση του ελληνικού λαού, μαζί του και της κοινωνικής και εκλογικής βάσης του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και γιατί αυτή η απάτη του ιμπεριαλισμού απέναντι στη χώρα και το λαό της θα συνεχιστεί και θα βαθύνει, συμπεριλαμβανόμενης της προσπάθειάς του ν’ ανατρέψει γενικά την Αριστερά από τη διακυβέρνηση της χώρας, ήλθε η ώρα αυτό το Κόμμα να πάει με το λαό, ν’ ανατρέψει τη γραφειοκρατία του, αυτή που «εξαπατήθηκε» και σίγουρα ν’ ανατρέψει το σύστημα που την «εξαπάτησε». Κι αυτό απαιτεί ολοφάνερα την επαναστατική και πραγματικά αριστερή ριζοσπαστική αντίληψη και πράξη των στελεχών και μελών του ΣΥΡΙΖΑ. Με αποκορύφωμα, άμεσα κι οπωσδήποτε πριν από τις εκλογές, ένα Έκτακτο Προγραμματικό Συνέδριο του Κόμματος, που θ’ αλλάξει ριζικά τη γραφειοκρατικοποιημένη ηγεσία του. Για μια νέα ηγεσία που ν’ ανταποκρίνεται στις αποφάσεις των οργάνων του, αρχίζοντας από το τωρινό και τα προηγούμενα Συνέδρια και βασισμένη πάντα στην αντικαπιταλιστική και σοσιαλιστική θέληση κι ωρίμανση του ελληνικού λαού, της κοινωνικής κι εκλογικής βάσης και των μελών και στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ. Πιστεύουμε ότι μόνο μια τέτοια Λαϊκή και Οργανωτική Πορεία, μπορεί να εξασφαλίσει ότι δεν θα υπάρξει δεξιά παρένθεση! Μόνο πάνω σε μια τέτοια προγραμματική και πολιτική βάση και πορεία μπορεί και πρέπει να στηριχτεί κάθε Μέτωπο της Αριστεράς, Κομμουνιστικής, Σοσιαλιστικής, Ριζοσπαστικής, Οικολογικής κι Εξωκοινοβουλευτικής, για τη νίκη του σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις που έρχονται.