ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΑΞΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΗ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ
ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑΤΙΚΗ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ 2022
ΜΕΤΑΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΚΑΙ ΝΑΖΙΦΑΣΙΣΜΟΥ ΤΩΝ ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ-AUKUS ΣΕ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ-ΕΙΡΗΝΗ-ΣΟΒΙΕΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ-ΠΡΟΟΔΟ, ME ΑΝΤΙΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ Λ.Δ. ΤΗΣ ΚΙΝΑΣ ΚΑΙ ΡΩΣΙΚΗΣ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΣ
Ο διαρκής πόλεμος και ναζιφασισμός του ιμπεριαλιστικού καπιταλισμού ενάντια στην ανθρωπότητα, εδώ και έναν αιώνα, με όλα τα μέσα και χωρίς καμιά κοινωνική βάση στήριξης πια, έχει μετατραπεί ανοιχτά, φανερά, σε παγκόσμιο πόλεμο, με τον ανοιχτό πόλεμό του ενάντια στη Ρωσία και την Κίνα, με αιχμή του τώρα τη μετατροπή της Ουκρανίας, χώρας συνοριακής με τη Ρωσία, σε στρατιωτική-πολεμική και ναζιφασιστική βάση του. Απέναντι σ’ αυτό, η Διαρκής Επανάσταση ενάντια στον καπιταλισμό-ιμπεριαλισμό πρέπει και μπορεί, θα μετατραπεί σε ανοιχτή και φανερή Τελική Σοσιαλιστική Επανάσταση, για την ανατροπή του καπιταλισμού-ιμπεριαλισμού και την οικοδόμηση του σοσιαλισμού.
Ο ιμπεριαλισμός έχει τη «συνειδητή»-ασυνείδητη εγκληματική ηγεσία του, που βλέπει ότι αυτή η Διαρκής προς Τελική Σοσιαλιστική Επανάσταση υπήρξε, υπάρχει και θα υπάρξει και γι’ αυτό εξαπολύει το «συστημικό» πόλεμο ενάντια στο σοσιαλισμό-κομμουνισμό, όπως τον έχουν διακηρύξει ανοιχτά και φανερά σαν τέτοιο όλοι οι κορυφαίοι ηγέτες του και οι σύνοδοι κορυφής του ΝΑΤΟ. Η «συστημική σύγκρουση με την Κίνα και τη Ρωσία» που κυριαρχεί σ’ αυτές τις δηλώσεις και συνόδους τους, δεν είναι τίποτε άλλο από αυτή τη «συστημική σύγκρουση και πόλεμο» (Χ. Ποσάδας) ανάμεσα στο καπιταλιστικό καθεστώς που βρίσκεται στην «επιθανάτια -συστημική- αγωνία» του (Λ. Τρότσκι) μέσα από τον ιμπεριαλισμό του, τον πόλεμο και το ναζιφασισμό του από τη μια και το σοσιαλιστικό καθεστώς από την άλλη, που έχει γεννηθεί (με τη Ρώσικη Σοσιαλιστική Επανάσταση) κι αναπτύσσεται και που για την ώρα αντικειμενικά και όχι ακόμα συνειδητά, μαρξιστικά-λενινιστικά, δηλαδή με το «Κόμμα-Σοβιέτ-Διεθνή» (Χ. Ποσάδας), έχει σαν καθοδηγητή το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας, αλλά και όλα τα Κομμουνιστικά κι Επαναστατικά Αριστερά Κόμματα που παλεύουν πραγματικά για το σοσιαλισμό. Αυτό που πρέπει, μπορεί, προετοιμάζεται (ανάμεσα στ’ άλλα με την πρωτόγνωρη, υπέροχη και Τελική Ένωση Κίνας-Ρωσίας, βαθύτερη ακόμα κι από την περίοδο της ΕΣΣΔ, λόγω της τότε αντεπαναστατικής γραφειοκρατίας, που τη συγκρατούσε αν δεν την πολεμούσε) και θα γίνει σύντομα, είναι ακριβώς η οικοδόμηση της συνειδητής, επιστημονικής σοσιαλιστικής, μαρξιστικής-λενινιστικής, πανανθρώπινης ηγεσίας, του «Κόμματος-Σοβιέτ-Διεθνούς» στο επαναστατικό και σοσιαλιστικό στρατόπεδο και συμμαχία.
Στο παγκόσμιο κέντρο του ιμπεριαλισμού και του πολέμου και του φασισμού του, στον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό, δεν έφτανε το ΝΑΤΟ και η υπόδουλη σ’ αυτόν Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ). Στην καθημερινή πολεμική και ναζιφασιστική προετοιμασία και δράση του πρόσθεσε άλλη μια συμμαχία ιμπεριαλιστική, αυτή των ΗΠΑ-Ιαπωνίας-Αυστραλίας, για να μην μένει μόνο στη «δυτική» συμμαχία του, αλλά να την κάνει ανοιχτά και «ανατολική». Γιατί ο εχθρός του, η ανθρωπότητα -αλλά και η φύση και το σύμπαν-, με τις ταξικές, επαναστατικές και σοσιαλιστικές κατακτήσεις των λαών του κόσμου, βρίσκεται σ’ ανατολή και δύση, βοριά και νότο κι έχει σαν κέντρα το Εργατικό Κράτος της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας και τις προηγούμενες και αναγεννώμενες σοσιαλιστικές κατακτήσεις του Εργατικού Κράτους της πρώην ΕΣΣΔ στην τωρινή Ρωσική Ομοσπονδία. Κέντρα που επεκτείνονται κι αυτά σε όλες τις γεωγραφικές συντεταγμένες. Είναι τα καθεστώτα της ατομικής ιδιοκτησίας, δουλοκτητικό, φεουδαρχικό και τώρα το ιμπεριαλιστικό καπιταλιστικό καθεστώς που είχαν και έχουν μετατρέψει τις πλανητικές και πανανθρώπινες γεω-γραφικές συντεταγμένες σε γεω-πολιτικές, στην προσπάθειά τους να «γράφουν», να υπηρετούν τη δική τους, πάντα εκμεταλλευτική και καταπιεστική πολιτική, που τώρα στον ιμπεριαλιστικό καπιταλισμό έχει πάρει περιεχόμενο και μορφή πολεμική και ναζιφασιστική.
Όσο αφορά τη διαχρονική αλλαγή των κοινωνικών καθεστώτων, είναι ελάχιστος ο κοινωνικο-ιστορικός χρόνος που πέρασε από την εποχή του Πρώτου και του Δεύτερου Παγκόσμιου Πολέμου (ΠΠ) όσο αφορά την γεω-πολιτική επιδίωξη του ιμπεριαλιστικού πια καπιταλισμού να κυριαρχήσει στον κόσμο, πάντα σκοτώνοντας με αυτούς και μικρότερους πολέμους, ένα σημαντικό κομμάτι της ανθρωπότητας. Αφού πρώτα, πριν, κατά τη διάρκεια και μετά από αυτούς το σκότωνε και το «σκότωνε» με κάθε μορφή, μέσα στην ανεπίστρεπτη και συνεχώς επιδεινούμενη κρίση ολοκληρωτικής αποσύνθεσής του, οικονομικής, κοινωνικής, πολιτικής, πολιτιστικής, ηθικής, που δεν του άφηνε άλλο τρόπο επιβίωσής του από τη στρατιωτική και πολεμική προετοιμασία και δράση. Δεν είχε, δεν έχει και κάθε φορά και περισσότερο δεν θα έχει, μέχρι την Τελική ανατροπή του, άλλη διέξοδο ο «ιμπεριαλισμός που είναι ο καπιταλισμός που σαπίζει» (Β.Ι. Λένιν), έξω από τον πόλεμο και το ναζιφασισμό. «Ό,τι άλλο υπάρχει στην ανθρωπότητα από πρόοδο είναι γιατί υπάρχει η ταξική, επαναστατική και σοσιαλιστική πάλη και κατακτήσεις των λαών του κόσμου» (Χ. Ποσάδας).
Είναι γι’ αυτό που για την ανάγκη επιβίωσης, ειρήνης και προόδου της ανθρωπότητας, αλλά και για τη δυνατότητα-εφικτό του να γίνει αυτό, όπως προβλέφτηκε από τους δασκάλους του επιστημονικού σοσιαλισμού, του μαρξισμού, εμφανίστηκαν οι Σοσιαλιστικές Επαναστάσεις και η Εποχή τους, εδώ και πάνω από έναν αιώνα. Κι όμως υπάρχουν γραφειοκρατικές ηγεσίες της αριστεράς, που επειδή βλέπουν ότι αυτές οι Σοσιαλιστικές Επαναστάσεις και ο Σοσιαλισμός είναι και το δικό τους τέλος, μαζί με του καπιταλισμού-ιμπεριαλισμού που τις τροφοδοτεί, διαδίδουν και σπέρνουν το ανώτατο fake news σ’ αυτή τη φάση της ιστορίας: ότι ο ιμπεριαλισμός έγινε για ν’ αναζωογονήσει και να κάνει να κυριαρχήσει ο καπιταλισμός και όχι για να «σαπίσει», στην «επιθανάτια αγωνία του» και να πεθάνει!!! Έτσι αυτές οι γραφειοκρατικές ηγεσίες υιοθετούν την πιο αντιδραστική, οπισθοδρομική κι αντεπαναστατική αντίληψη της σοσιαλδημοκρατίας των Κάουτσκι, κτλ, για τον ιμπεριαλισμό. Κι ακόμα χειρότερα, ισχυρίζονται έμμεσα πλην σαφώς ότι οι Μεγάλες και Βαθύτερες Σοσιαλιστικές Επαναστάσεις στην ιστορία, η Ρώσικη και η Κινέζικη, έγιναν για να περάσουν αυτές οι χώρες από τη μισοφεουδαρχική, αποικιακή, καθυστερημένη καπιταλιστική κατάστασή τους στον τωρινό δήθεν «ιμπεριαλισμό» τους!!! Γύρισαν την ιστορία πολύ πίσω για να εξασφαλίσουν τη «συνύπαρξή» τους και πλέον την υποταγή τους, ανοιχτή ενσωμάτωση και ταύτισή τους με τον καπιταλισμό-ιμπεριαλισμό!!!.
Έχουμε αναλύσει και προειδοποιήσει προηγούμενα και διεξοδικά -με μεγάλη απήχηση στο Παγκόσμιο Κομμουνιστικό κι Επαναστατικό Κίνημα, όπως στα Κομμουνιστικά Κόμματα της Κίνας αλλά και της Ρωσίας (ΚΚΡΟ)- για το ότι Κίνα και Ρωσία όχι μόνο δεν είναι ιμπεριαλιστικές χώρες, αλλά είναι τα κέντρα της παγκόσμιας αντιιμπεριαλιστικής πάλης και κατακτήσεων, αναγκαίων και αναπόσπαστο κομμάτι στη Μετάβαση από την καπιταλιστική-ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα, πόλεμο και ναζιφασισμό, στη Διαρκή και Τελική Σοσιαλιστική Δημοκρατία, Ειρήνη και Πρόοδο προς το Σοσιαλισμό-Κομμουνισμό, την Αταξική κοινωνία. Τώρα αυτές οι γραφειοκρατίες που χαρακτήριζαν την Κίνα και τη Ρωσία σαν «ιμπεριαλιστικές», για να είναι «συνεπείς» μ’ αυτή την αντικομουνιστική κι αντεπαναστατική τους τοποθέτηση, απέναντι στον ανοιχτό ΠΠ του ιμπεριαλισμού ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ-AUKUS ενάντια στη Ρωσία και την Κίνα, αντί να δουν ξεκάθαρα αυτό που συμβαίνει στον πόλεμο στην Ουκρανία, με την «προληπτική» και αναγκαία για όλη την ανθρωπότητα επέμβαση του ρωσο-σοβιετικού στρατού, ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και ναζιφασισμό που είχε και έχει -ανοιχτά πια- αυτή τη χώρα σαν ένα από τα προπύργιά του, επιβεβαιώνουν την πρόβλεψή μας -εφαρμόζοντας εμείς τη διδασκαλία των Τρότσκι-Ποσάδας-, ότι ΤΗΝ ΚΡΙΣΙΜΗ, ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΣΤΙΓΜΗ, ΠΕΡΝΑΝΕ ΕΜΜΕΣΑ Ή/ΚΑΙ ΑΜΕΣΑ ΣΤΟ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ-ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟΥ, ΣΕ ΚΑΘΕ ΧΩΡΑ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΣΥΜΜΑΧΙΕΣ ΤΟΥ. «Τρίτος δρόμος», ενδιάμεση θέση, ίσες αποστάσεις κι ακόμα περισσότερο «το ίδιο τσουβάλι» δεν υπάρχουν σ’ αυτό τον πόλεμο ανάμεσα στα δύο συστήματα, παρά μόνο γι’ αυτούς που θέλουν να ευνοήσουν και να υπηρετήσουν τον πάντα επιτιθέμενο στην ανθρωπότητα ιμπεριαλισμό, το δικό του εγκληματικό «τσουβάλι», γεμάτο με κάθε είδους και μορφής όπλα και ναζιφασισμό ενάντια στην ανθρωπότητα! Ακόμα κι αν κάποιες από αυτές τις γραφειοκρατίες δεν το θέλουν έτσι, μπαίνουν σ’ αυτό το «τσουβάλι» για να «συνυπάρξουν» εκεί με τα εγκληματικά νύχια και σκατά του, δεν περιέχει τίποτε άλλο.
Ένας από τους στόχους του ιμπεριαλιστικού πολέμου και ναζιφασισμού είναι να «τσουβαλιάσει» στο δικό του στρατόπεδο τις γραφειοκρατίες κάθε απόχρωσης. Εκεί οφείλεται και η «κρίση αποσύνθεσης» (Χ. Ποσάδας) κομμουνιστικών και σοσιαλιστικών κομμάτων, των οποίων η γραφειοκρατία τους «τσουβαλιάζει» αυτά τα κόμματα στο ιμπεριαλιστικό στρατόπεδο κι αντίθετα υπάρχει η «Κρίση Ανόδου» Κομμουνιστικών, Σοσιαλιστικών, Επαναστατικών Κομμάτων που δεν «τσουβαλιάζονται» εκεί. Και γι’ αυτό υπάρχει και η τωρινή κρίση διάσπασης στο Παγκόσμιο Κομμουνιστικό Κίνημα, όπως απέναντι στον πόλεμο στην Ουκρανία, όπου μόνο μια ελάχιστη μειοψηφία των Κομμουνιστικών κι Εργατικών Κομμάτων, αλλά υπαρκτή -όπως το ΚΚΕ-, χαρακτηρίζει Κίνα και Ρωσία σαν ιμπεριαλιστικές χώρες και τον πόλεμο στην Ουκρανία σαν «ενδοϊμπεριαλιστικό»!!!
Αυτές οι γραφειοκρατικές ηγεσίες θεωρούν ότι η ανθρωπότητα συνεχίζει να επιβιώνει και να προοδεύει σε όλες τις όψεις της οικονομικής, κοινωνικής, πολιτικής, πολιτιστικής και ηθικής ζωής, παρά τους διαρκείς πολέμους -πρόσφατα και βιολογικούς, με τους ιούς Covid 19-, δικτατορίες, εισβολές, κατοχές, αποκλεισμούς, δολοφονίες, κτλ του καπιταλισμού-ιμπεριαλισμού, γιατί αυτός ταυτόχρονα μπορεί να προσφέρει μια τέτοια επιβίωση και «πρόοδο» κι έτσι και μια δυνατότητα για διεκδικήσεις από τη μεριά τους μέσα στα δικά του πλαίσια. Γυρίζοντας πίσω την ιστορία, στην εποχή της εμφάνισης και της ανάπτυξης του καπιταλισμού -πριν την εμφάνιση και τελεσίδικη επικράτηση του ιμπεριαλισμού σ’ αυτόν, με την «αναπόφευκτη» (δάσκαλοι μαρξισμού) και μονόδρομη ολόπλευρη αποσύνθεσή του, οικονομική, κοινωνική, πολιτική, πολιτιστική, ηθική και γι’ αυτό στην «αναπόφευκτη» πολεμική και ναζιφασιστική φάση του-, διεκδικούν τα ψίχουλα που και τότε το καπιταλιστικό σύστημα τα έδινε μετά από αιματηρές κινητοποιήσεις της εργατικής τάξης, όλων των εργαζομένων και των καταπιεσμένων και εκμεταλλευόμενων λαών και εθνών. Όπως έγινε στην πάλη για το 8ωρο των εργατών και των δολοφονημένων μαρτύρων του Σικάγου, των οποίων γιορτάζουμε τη μνήμη και τη φετινή Πρωτομαγιά. Αλλά τώρα, στη φάση του ιμπεριαλισμού ούτε αυτά τα ψίχουλα δεν μπορεί να προσφέρει το καπιταλιστικό καθεστώς, χωρίς την παγκόσμια και τοπική ταξική, επαναστατική και σοσιαλιστική πάλη και κατακτήσεις και τη Δυαδική Εξουσία τους, απέναντι κι ενάντια στην εξουσία του καπιταλισμού-ιμπεριαλισμού σε κάθε χώρα και στον κόσμο. Δυαδική Εξουσία, που προωθεί παντού και πάντα, όταν βρει και την κατάλληλη ηγεσία, την ανατροπή της καπιταλιστικής-ιμπεριαλιστικής εξουσίας. Είναι αυτή η Παγκόσμια Δυαδική Εξουσία που κάνει να επιβιώνει και να προοδεύει η ανθρωπότητα -πάντα παρά κι ενάντια στον καπιταλισμό-ιμπεριαλισμό- κι όχι τα μολυσματικά, δηλητηριώδη, δολοφονικά «ψίχουλα» κάθε μορφής του καπιταλιστικού καθεστώτος.
Η ανθρωπότητα συνεχίζει να επιβιώνει και να προοδεύει γιατί ενώ αυτές οι γραφειοκρατικές ηγεσίες «συνυπάρχουν» με τον καπιταλισμό-ιμπεριαλισμό για να προσαρμόζονται, να υποτάσσονται και να ενσωματώνονται τελικά σ’ αυτόν -σίγουρα στην πράξη αν όχι και στη θεωρία-, αντίθετα οι Σοσιαλιστικές Επαναστάσεις και οι κατακτήσεις τους, τα Εργατικά κι Επαναστατικά Κράτη σε όλες τις ηπείρους, η κομμουνιστική, σοσιαλιστική, αριστερή κι επαναστατική πρωτοπορία και η «οσιαλιστική συνείδηση των μαζών, που τις κάνει ώριμες για το Σοσιαλισμό» (Χ. Ποσάδας) έχουν σπαρθεί, ριζώσει και φυτρώσει για τα καλά στην ανθρωπότητα και «συνυπάρχουν» για την ώρα με τον καπιταλισμό-ιμπεριαλισμό μόνο και μόνο για να προετοιμαστούν να τον ανατρέψουν και να οικοδομήσουν τη Νέα, Σοσιαλιστική-Κομμουνιστική Κοινωνία. Η φεουδαρχία επί αιώνες «συνυπήρξε» με τη δουλοκτησία για να την ανατρέψει τελικά, ο καπιταλισμός επί αιώνες «συνυπήρξε» με τη φεουδαρχία για να την ανατρέψει τελικά και ο Σοσιαλισμός «συνυπάρχει» μόλις έναν αιώνα με τον καπιταλισμό-ιμπεριαλισμό, για να τον ανατρέψει τελικά σε όλο τον κόσμο, όπως έγινε και με όλα τα προηγούμενα καθεστώτα. Μ’ αυτή την ταξική κι επαναστατική πάλη και αλλαγή των καθεστώτων έζησε και θα ζήσει η ανθρωπότητα, όπως μας δίδαξε ο μαρξισμός, ο διαλεκτικός ιστορικός υλισμός των Μαρξ και Ένγκελς κι όπως τον εφάρμοσε ο λενινισμός και ο συνεχιστής του, ο τροτσκισμός-ποσαδισμός, που ανάμεσα στ’ άλλα ανέλυσε και τώρα εφαρμόζεται, ότι είναι η Διαρκής Προλεταριακή και Σοσιαλιστικής Επανάσταση αυτή που θ’ ανατρέψει ακόμα και τις δουλοκτητικές και φεουδαρχικές μορφές που δεν ανέτρεψε ή/και επέτρεψε και χρησιμοποίησε ο καπιταλισμός-ιμπεριαλισμός!!!
Ο κύκλος του ιμπεριαλισμού έχει κλείσει, όπως τον είχε περιγράψει ήδη ο Λένιν εδώ και έναν αιώνα, στις ίδιες ακριβώς χώρες, ΗΠΑ-ΕΕ (δες Γερμανία, Γαλλία), Αγγλία, Ιαπωνία. Η μορφή του ενδοϊμπεριαλιστικού ΠΠ τέλειωσε μια και καλή με τον Α και Β ΠΠ, που πήραν τέτοια μορφή. Πάντα το περιεχόμενό τους ήταν ταξικό κι αντεπαναστατικό, ενάντια στους λαούς και τα έθνη του κόσμου και γι’ αυτό αυτοί οι δύο πόλεμοι μετατράπηκαν σε Σοσιαλιστικές Επαναστάσεις και εγκαθίδρυση των Εργατικών (Σοσιαλιστικών» Κρατών) και μαζί τους σε επέκταση κι ανύψωση της ταξικής, επαναστατικής και σοσιαλιστικής πάλης και των κατακτήσεών της στον κόσμο, στην Εποχή των Σοσιαλιστικών Επαναστάσεων και Οικοδόμησης του Σοσιαλισμού, στη «σύγκρουση συστήματος ενάντια σε σύστημα» (Χ. Ποσάδας) και στο «Τελικό Ξεκαθάρισμα των Λογαριασμών ανάμεσά τους» (Χ. Ποσάδας), ανάμεσα στ’ άλλα με τον «αναπόφευκτο πυρηνικό πόλεμο» (Χ. Ποσάδας) και την ανάγκη «προληπτικών χτυπημάτων ενάντιά του, για να είναι τα δεινά που θα προκύψουν για την ανθρωπότητα από αυτόν όσο το δυνατό πιο λίγα» (Χ. Ποσάδας). Τέτοιο «προληπτικό χτύπημα» ήταν η επέμβαση του ρωσο-σοβιετικού στρατού στην Ουκρανία, όπως το χαρακτηρίζει τώρα σωστά και η ίδια η ρωσική ηγεσία.
Καμιά γραφειοκρατική και φιλοκαπιταλιστική ηγεσία στα Εργατικά Κράτη, όσες οπισθοδρομήσεις κι αν προσπάθησε να κάνει σ’ αυτά προς τον καπιταλισμό, δεν μπόρεσε ν’ αλλάξει το ιστορικο-κοινωνικό ταξικό περιεχόμενο αυτών των αναλύσεων, προβλέψεων και προσανατολισμών για δράση του μαρξιστή δασκάλου Χ. Ποσάδας. Που ανάμεσα στ’ άλλα είναι και η τωρινή έκφραση του ανθρωπισμού, της σωτηρίας και της ανάπτυξης του ανθρώπινου γένους, αλλά και των σχέσεών του με τη φύση και το σύμπαν, που είναι και ο τελικός στόχος του επιστημονικού σοσιαλισμού, του μαρξισμού. Και οι δύο προηγούμενοι Παγκόσμιοι ενδοϊμπεριαλιστικοί -στη μορφή- Πόλεμοι είχαν σαν ταξικό, αντιδραστικό, δολοφονικό κι αντεπαναστατικό πραγματικό περιεχόμενο και τελικό σκοπό να πολεμήσουν το Σοσιαλισμό: της νεογέννητης Σοβιετικής Ένωσης στον Α΄ και της αναπτυγμένης ήδη ΕΣΣΔ στον Β΄, αλλά και το Σοσιαλισμό όλων των ταξικών, επαναστατικών, σοσιαλιστικών και κομμουνιστικών κινημάτων και Κομμάτων που αναπτύχθηκαν με βάση την ύπαρξή της. Η μορφή τότε ήταν ενδοϊμπεριαλιστική, Γερμανία-Ιαπωνία κτλ απέναντι σε Αγγλία-ΗΠΑ, κτλ. Ο τωρινός Γ΄ ΠΠ, που ξεκίνησε σαν Διαρκής και Τοπικός, αμέσως μετά το Β΄ ΠΠ και τώρα γίνεται Ολοκληρωτικός, δεν πρόκειται πια να πάρει ποτέ ούτε καν μορφή ενδοϊμπεριαλιστική. Αφού ήδη, μετά την ανοιχτή ένταξη και της Ιαπωνίας, με την AUKUS, στην ενιαία πια ιμπεριαλιστική συμμαχία και προηγούμενα της Γερμανίας και της Ιταλίας στο ΝΑΤΟ σ’ αυτή, μορφή και περιεχόμενο του τωρινού ιμπεριαλιστικού πολέμου ταυτίζονται στις γνήσιες μορφές του εγκληματικού, εκμεταλλευτικού και καταπιεστικού περιεχομένου του, δηλαδή ανοιχτός και ολοκληρωτικός, συστημικός ταξικός πόλεμος ενάντια στους λαούς και την ταξική, επαναστατική και σοσιαλιστική πάλη και κατακτήσεις τους.
Ο Χ. Ποσάδας πριν 40 χρόνια δεν είχε αποκλείσει ο πόλεμος να πάρει και πάλι ενδοϊμπεριαλιστική μορφή, αφού αυτός είναι σύμφυτος με τον ιμπεριαλισμό και δεν περίμενε την εμφάνιση του σοσιαλισμού για να τον κάνει, αλλά ακόμα και σ’ αυτή την περίπτωση ο κοινός στόχος των ενδο-ιμπεριαλισμών και των πολέμων τους θα ήταν άμεσα ενάντια στα Εργατικά Κράτη και τη Σοσιαλιστική Επανάσταση. Αλλά τώρα δεν υπάρχουν άλλα ιστορικά περιθώρια για τον ιμπεριαλισμό να κάνει ενδο-πόλεμο. Δεν έπαψε βέβαια ποτέ ο οικονομικός ενδοϊμπεριαλιστικός πόλεμος, όπως είναι ο τωρινός, όσο αφορά την οικονομικής στάση τους απέναντι στον κοινό τους πόλεμο στην Ουκρανία. Οικονομικός ενδοϊμπεριαλιστικός πόλεμος που εντείνεται ακριβώς από την άνοδο αυτής της ταξικής, επαναστατικής και σοσιαλιστικής πάλης και κατακτήσεων, αλλά κύρια λόγω του αντιιμπεριαλιστικού πολέμου της Κίνας και της Ρωσίας στην Ουκρανία και παντού.
Οι λαοί του κόσμου δεν θα μπορούσαν ν’ αντισταθούν και ν’ αντεπιτεθούν απέναντι στη γενοκτονική πολεμική και ναζιφασιστική μηχανή του ιμπεριαλισμού, χωρίς τα ισχυρά οικονομικά, κοινωνικά, πολιτικά, πολιτιστικά, ηθικά, αλλά και στρατιωτικά-πολεμικά κέντρα αυτής της αντίστασης κι αντεπίθεσής τους, δηλαδή τη Λαϊκή Κίνα και τη Ρωσικά Ομοσπονδία. Θα ήταν έρμαιοι στο «σάπισμα» (Λένιν) του ιμπεριαλισμού και όλες τις βάρβαρες, πολεμικές και ναζιφασιστικές συνέπειές του.
Κάποια, εντελώς εκφυλισμένα, απομεινάρια της γραφειοκρατίας, όλων των αποχρώσεων μιλάνε ακόμα για ενδοϊμπεριαλιστικό πόλεμο. Έτσι στην πράξη, στις χώρες τους, όπως στην Ελλάδα, που ανήκουν στην ενιαία ιμπεριαλιστική συμμαχία, σ’ «ανατολή» και «δύση», όπως την περιγράψαμε, στέκονται στο πλευρό του δικού τους καπιταλισμού-ιμπεριαλισμού, αφού δήθεν «και ο άλλος, Ρωσίας και Κίνας, είναι ίδιος», όπως ισχυρίζονται, χωρίς καν να προτείνουν τη μετατροπή αυτού του δήθεν «ενδοϊμπεριαλιστικού πολέμου» σε Σοσιαλιστική Επανάσταση, όπως απαιτεί η αριστερή, σοσιαλιστική, κομμουνιστική ιδεολογία και ταυτότητα των κομμάτων τους, που την έχουν κατακρεουργήσει. Διεκδικώντας -μόνο και μόνο για να δικαιολογούν το ρόλο τους- αιτήματα ατελέσφορα μέσα σ’ αυτά τα πλαίσια του καπιταλισμού-ιμπεριαλισμού, συνδικαλιστικά, οικονομικά, κοινωνικά, πολιτικά, δημοκρατικά, πασιφιστικά, όπως και στη φετινή Πρωτομαγιά, ωραιοποιούν το ντόπιο καπιταλιστικό καθεστώς και τις βάρβαρες συνέπειές του. Στην Ελλάδα η κυβέρνηση της φασιστοειδούς και πολεμοχαρούς κυβέρνησης της δεξιάς συμμετέχει ανοιχτά στον «ενδοϊμπεριαλιστικό» -πάντα ταξικό και συστημικό για μας- όπως τον χαρακτηρίζει αυτή η γραφειοκρατία, πόλεμο κι ούτε καν σκέφτεται να παλέψει για την ανατροπή αυτής της κυβέρνησης και την μετατροπή του πολέμου σ’ επανάσταση, όπως απαιτεί η ιδεολογία των κομμάτων τους, Μετατρέπονται έτσι στους χειρότερους εχθρούς αυτών των Κομμάτων και της ταξικής επαναστατικής και σοσιαλιστικής-κομμουνιστικής κοινωνικής βάσης τους και όλου του λαού που τα συμπαθεί και τα ακολουθεί εδώ και πολλές δεκαετίες. Είναι αυτή η βάση και όλος ο λαός που δημιούργησε, ανέδειξε κι ανέπτυξε αυτά τα Κόμματα και η γραφειοκρατία τα εκφυλίζει με την αντεπαναστατική στάση της. Φτάνει να δούμε το τί γίνεται στα Σοσιαλιστικά και Κομμουνιστικά Κόμματα της καπιταλιστικής-ιμπεριαλιστικής ΕΕ, όπως στις πρόσφατες εκλογές στη Γαλλία.
Στην αντεπαναστατική και φιλοϊμπεριαλιστική τους στάση -οπωσδήποτε στην πράξη (αν όχι και στη θεωρία) κι αυτό έχει τελικά σημασία-, αυτές οι γραφειοκρατίες ξεπερνούν ακόμα και την προκάτοχό τους, τη σταλινική γραφειοκρατία, που αυτή έκανε, με την ΕΣΣΔ, αλλά και με τα Κομμουνιστικά Κόμματα του κόσμου, ανάμεσα στ’ άλλα της Ελλάδας, -σωστά για μια στιγμή-, συμμαχία με τον έναν ιμπεριαλισμό, έστω δήθεν «δημοκρατικό», ενάντια στον άλλο, τον ανοιχτά ναζιφασιστικό, στον «ενδοϊμπεριαλιστικό» -στη μορφή- Β΄ ΠΠ. Το αντεπαναστατικό και προδοτικό «λάθος» αυτής της σταλινικής γραφειοκρατίας ήταν ότι πρόδωσε στη συνέχεια σοσιαλιστικές επαναστάσεις, όπως στην Ελλάδα. Οι τωρινές γραφειοκρατίες, δεν κάνουν ούτε καν το σωστό κομμάτι της τακτικής της τότε σταλινικής γραφειοκρατίας -δηλαδή να συμμαχήσουν με την Κίνα και τη Ρωσία, έστω κι αν τις θεωρούν χώρες «ιμπεριαλιστικές» -για μας είναι οι μεγαλύτερες μέχρι τώρα κατακτήσεις στην ταξική, επαναστατική και σοσιαλιστική των λαών του κόσμου-, ενάντια στο ανοιχτά πολεμικό, επιθετικό και ναζιφασιστικό ιμπεριαλισμό ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ-Ιαπωνίας!!! Και ταυτόχρονα κάνουν το προδοτικό αντεπαναστατικό κομμάτι της τακτικής της σταλινικής γραφειοκρατίας, δηλαδή το να μην θέλουν και να μην κάνουν την αναγκαία κι εφικτή εδώ και έναν αιώνα Σοσιαλιστική Επανάσταση, απέναντι κι ενάντια στον ιμπεριαλισμό-καπιταλισμό, τον πόλεμο και το ναζιφασισμό του!!!
Και είναι αυτή η Σοσιαλιστική Επανάσταση που πρέπει να γίνει παντού, για να γίνουν, ανάμεσα στ’ άλλα, μια και καλή ακόμα λιγότερα τα δεινά που θα προκαλέσει ο αναπόφευκτος πυρηνικός πόλεμος και ο ναζιφασισμός του ιμπεριαλιστικού καπιταλισμού. Αυτό κύρια που πρέπει και μπορεί να γίνει και θα γίνει Τελικά, είναι: Αν ο Α’ ΠΠ γέννησε την Πρώτη Σοσιαλιστική Επανάσταση και την ΕΣΣΔ, ο Β΄ΠΠ γέννησε «20 Εργατικά Κράτη και 20 Επαναστατικά» (Χ. Ποσάδας) και μια επαναστατική και σοσιαλιστική έκρηξη σε όλο τον κόσμο, ο Γ΄ΠΠ θ’ αναπτύξει παγκόσμια τη Σοσιαλιστική Επανάσταση και το Σοσιαλισμό-Κομμουνισμό.
Όλα τα ταξικά προτσές -τέτοια είναι σε όλες τις χώρες του κόσμου- υπόκεινται σ’ αυτό το Ταξικό «Τελικό Ξεκαθάρισμα των Λογαριασμών ανάμεσα στα δύο συστήματα». Ο Σοσιαλισμός αντιμετωπίζει κι ανατρέπει τον καπιταλισμό-ιμπεριαλισμό σε όλες τις χώρες και ηπείρους του πλανήτη Γη. Αυτό είναι το γενικό τωρινό κοινωνικο-ιστορικό ταξικό περιεχόμενο και προτσές, που περνάει «αναπόφευκτα» μέσα από τον πόλεμο, με όλα τα μέσα, πράγμα που δεν το ήθελε, ούτε το θέλει ο Σοσιαλισμός, που σημαίνει άμεσα Γενική Διαρκής Ειρήνη-Γενική Σοβιετική Δημοκρατία-Γενική και Αέναη Πρόοδο. Για να γίνει αυτό είναι αναγκαίο όλο το Μεταβατικό Πρόγραμμα, Πολιτική, Στρατηγική, Τακτική και Δράση, όπως το έχουν χαράξει στην ουσία τους -αλλάζουν μόνο οι μορφές- τα 4 Πρώτα Συνέδρια της Κομμουνιστικής Διεθνούς, με τους Λένιν-Τρότσκι επικεφαλής, το «Μεταβατικό Πρόγραμμα» του Τρότσκι και η εφαρμογή του σήμερα, που είναι αυτό του Χ. Ποσάδας, έτσι όπως το διαδίδουμε και προσπαθούμε να συνεχίσουμε εμείς, οι ποσαδικοί τροτσκιστές, στις σημερινές μορφές -και χωρίς τον Χ. Ποσάδας από το 1981-, όπως είναι η μη ύπαρξη του Συμφώνου της Βαρσοβίας και η προηγούμενη διάλυση της ΕΣΣΔ, αλλά που τώρα Ανασυγκροτείται κι Αναγεννάται. Ακόμα εμπειρικά, αντικειμενικά, χωρίς «Κόμμα-Σοβιέτ-Διεθνή», αλλά σίγουρα σ’ αυτό το δρόμο, όπως και όλη η ανθρωπότητα. Αρχίζοντας πρώτα πρώτα από την επαναστατική δημοκρατική ανατροπή των κυβερνήσεων -όπως της Ελλάδας- που συμμετέχουν με τον ένα ή άλλο τρόπο στον πόλεμο των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ-AUKUS ενάντια στην Κίνα και τη Ρωσία και όλη την ανθρωπότητα κι επιβάλλοντας κυβερνήσεις μιας Αντιιμπεριαλιστικής-Αντικαπιταλιστικής και Σοσιαλιστικής (κι έτσι αντιπολεμικής-αντιφασιστικής) Αριστεράς, που περνάει άμεσα στο στρατόπεδο της Κίνας και της Ρωσίας και του Παγκόσμιου Αντιιμπεριαλιστικού-Αντικαπιταλιστικού Μετώπου και ταυτόχρονα περνώντας στην προώθηση της πορείας προς την Ανασυγκρότηση και Αναγέννηση της ΕΣΣΔ και της πορείας από το «ιδιόμορφο» στο γνήσιο -Σοβιετικό- Εργατικό Κράτος στην Κίνα, σαν μέρος της πορείας προς το Σοσιαλισμό στην Κίνα τη Ρωσία και όλο τον κόσμο.
ΕΚΚ (Τ-Π), 28/4/2022
