ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ (ΤΡΟΤΣΚΙΣΤΙΚΟ-ΠΟΣΑΔΙΚΟ)
ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΤΜΗΜΑ ΤΗΣ ΠΟΣΑΔΙΚΗΣ 4ΗΣ ΔΙΕΘΝΟΥΣ.
Οι Εκλογές στη Ρωσία και τη Γερμανία, σε δύο χώρες εκπροσώπους των δύο συστημάτων, που συγκρούστηκαν στον 2ο ιμπεριαλιστικό Παγκόσμιο Πόλεμο, δείχνουν ποιο σύστημα θα νικήσει στην «ΤΕΛΙΚΗ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΣΥΣΤΗΜΑ»: Ο ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ
Ακόμα και εκλογικά, σε αστικές εκλογές (στη Γερμανία ιμπεριαλιστικές), η μεγαλύτερη συμμετοχή στη Γερμανία (αύξηση της δυνατότητας και της πιθανότητας Κυβέρνησης της Αριστεράς ) και η μεγαλύτερη αποχή στη Ρωσία (όπου οι σοβιετικές μάζες αρνούνται τις αστικές εκλογές, δηλαδή τις λεγόμενες «αντιπροσωπευτικές» και όχι Άμεσες, Σοβιετικές εκλογές, όπως άλλωστε σε όλα τα πρώην Εργατικά Κράτη), οι μάζες ενωμένες δείχνουν ότι ΕΙΝΑΙ ΩΡΙΜΕΣ ΚΙ ΕΠΙΔΙΩΚΟΥΝ ΑΜΕΣΑ ΤΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ. Είναι αυτό το περιεχόμενο και την εκλογική μορφή του, που θέλουν να κρύψουν, να διαστρεβλώσουν και ν’ αποπροσανατολίσουν ο καπιταλισμός και η γραφειοκρατία κάθε απόχρωσης και σε όλο τον κόσμο. Αναδείχνοντας, για παράδειγμα στη Γερμανία, την άνοδο της ακροδεξιάς, που κι αυτή ακόμα αρνείται το ναζιφασισμό.
Ο καπιταλιστικός ιμπεριαλισμός, στην ολοκληρωτική κρίση αποσύνθεσης, στην επιθανάτια αγωνία του να κάνει τον πόλεμο και το φασισμό, δεν μπορεί εκλογικά, «δημοκρατικά», να τον νομιμοποιήσει. Μπορεί να μειώνει εκλογικά το «δημοκρατικό» ιμπεριαλισμό της Μέρκελ, προς όφελος του φασιστικού ιμπεριαλισμού, αλλά και οι δύο μαζί, εκλογικά, δεν μπορούν ν’ αποτρέψουν το Αντιφασιστικό και Αντιιμπεριαλιστικό Μέτωπο της Αριστεράς, Σοσιαλιστών-Κομμουνιστών-Πρασίνων. Που έχει την απόλυτη πλειοψηφία. Αυτό το μέτωπο το αποτρέπει και το καθυστερεί μόνο και μόνο η απροετοιμασία, η ανικανότητα, η αποστασία και η προδοσία των γραφειοκρατικών ηγεσιών της «αριστεράς» (τα εισαγωγικά είναι για τις ηγεσίες αυτές κι όχι για τα Κόμματα-κατακτήσεις των μαζών). Και βέβαια το εμποδίζει η καθημερινή και λυσσαλέα πολεμική και αντιλαϊκή προετοιμασία κι επίθεση των οικονομικών και στρατιωτικών κέντρων και όλων των αντιδημοκρατικών θεσμών του ιμπεριαλιστικού καπιταλισμού, ανάμεσα στ’ άλλα και της Γερμανίας. Που σαν ένα από τα όπλα του βέβαια χρησιμοποιεί και το Δούρειο Ίππο του, που είναι αυτή η γραφειοκρατία και κύρια το ανοιχτό, διεφθαρμένο, ξεδιάντροπο πέρασμά της στο καπιταλιστικό στρατόπεδο. Αλλά είναι την ανάγκη αυτού του Μετώπου και την Αντιιμπεριαλιστική Κυβέρνησή του, Τοπικά και σε όλη τη Γερμανία, αυτή που πρέπει και μπορούν, θα επιβάλλουν τελικά οι μάζες, περνώντας αναγκαστικά από την οικοδόμηση νέων, επαναστατικών ηγεσιών, σοσιαλιστικών, κομμουνιστικών, ριζοσπαστικών και οικολογικών της αριστεράς. Η εκλογική πλειοψηφία και πολύ περισσότερο η κοινωνική (βλέπε αποχή), που δίνουν σ’ αυτά τα Κόμματα οι γερμανικές μάζες, προετοιμάζει, συνειδητά από τη μεριά τους, αυτή τη διέξοδο.
Εκεί όμως που αποδείχνεται περισσότερο και ολοφάνερα η «ωρίμανση του κόσμου για το σοσιαλισμό» (Χ Ποσάδας) είναι οι εκλογές στη Ρωσία. Εκεί οι σοβιετικές μάζες, αυτές που δεν ψήφισαν κι αυτές που ψήφισαν το έκαναν ενάντια στον παγκόσμιο ιμπεριαλισμό και για την Επανίδρυση του Σοβιετικού Εργατικού Κράτους, της ΕΣΣΔ. Όλα σχεδόν τα Κόμματα που ψηφίστηκαν, από την Ενωμένη Ρωσία μέχρι το Κομμουνιστικό, είναι σε Ενιαίο Μέτωπο, αντικειμενικό και όχι μόνο, Αντιιμπεριαλιστικό, στηρίζοντας την αντιφασιστική και αντιιμπεριαλιστική επέμβαση της Ρωσίας στον κόσμο, όπως στην Κριμαία και στη Συρία, στην BRICS, στην Ευρασιατική Ένωση και στις συνεχώς αυξανόμενες, σε ποσότητα και ποιότητα σχέσεις της Ρωσίας, με το «ιδιόμορφο», αλλά πάντα Κομμουνιστικό Κόμμα και Εργατικό Κράτος της Κίνας. Οι σοβιετικές μάζες στη Ρωσία δεν ψήφισαν ούτε τον καπιταλισμό, ούτε καμιά γραφειοκρατία, οποιαδήποτε απόχρωσης, αλλά αυτό που, μέσω κύρια του, πάντα σοβιετικού, στρατού, επέβαλαν στις ηγεσίες τους, ενάντια στον ιμπεριαλισμό. Γι’ αυτό οι σοβιετικές μάζες που ψήφισαν σ’ αυτές τις εκλογές, είναι το «εκλογικό χέρι» όλων των κοινωνικά σοβιετικών μαζών, με πρωτοπορία αυτές που δεν ψήφισαν. Γιατί έχοντας ζήσει την ανωτερότητα του σοβιετικού Εργατικού Κράτους (πριν την ανοιχτή προδοσία της γραφειοκρατίας, μέρος της οποίας είναι και η σημερινή) κι έχοντας μεταδώσει αυτή την ανωτερότητα στις νέες γενιές, αρνούνται τις αστικές, «αντιπροσωπευτικές» λεγόμενες, εκλογές στη Ρωσία. Όπως κάνουν οι μάζες και σε όλα τα πρώην Εργατικά Κράτη της Ευρώπης. Εκεί όμως που έπρεπε να συμμετέχουν (όπως στο πρώην Ανατολικό Βερολίνο, μέρος του πρώην Γερμανικού Εργατικού Κράτους) ενάντια άμεσα στο γερμανικό ιμπεριαλισμό, στις πρόσφατες εκλογές εκεί, το έκαναν σε μεγαλύτερο βαθμό, για να δώσουν την απόλυτη πλειοψηφία στους πρώην κομμουνιστές, στους κομμουνιστές, στους σοσιαλδημοκράτες και τους πράσινους. Σπρώχνοντας και προετοιμάζοντας το Ενιαίο Αντιφασιστικό και Αντιιμπεριαλιστικό Μέτωπό τους, παρά και ενάντια στη γραφειοκρατία τους, που μέχρι τώρα το εμποδίζει και το αποπροσανατολίζει, όταν δεν κάνει ανοιχτά «ανίερες συμμαχίες» με τη δεξιά. Αυτή η πολιτική κοινωνική ωρίμανση των μαζών των πρώην Εργατικών Κρατών εκφράζεται, πολύ απομακρυσμένα και μειωμένα, ακόμα και στις καπιταλιστικές δημοσκοπήσεις που γίνονται εκεί.
Αυτό το εκλογικό προτσές στη Γερμανία και τη Ρωσία, έκφραση και μορφή της ιστορικής ανάγκης, της επικαιρότητας και της δυνατότητας του σοσιαλισμού, δεν είναι παρά δείγμα του ΕΥΝΟΪΚΟΥ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ -ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ- ΣΥΣΧΕΤΙΣΜΟΥ ΤΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΤΕΥΞΗ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΙΣΤΟΡΙΚΟΥ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΣΤΟΧΟΥ . Που βέβαια απαιτεί πάντα την Επανίδρυση των Εργατικών Κρατών και τη Δημοκρατική, Λαϊκή, Επαναστατική και Σοσιαλιστική Συνταγματική Επανίδρυση όλων των Κρατών του κόσμου, που θα διευκολύνει τη Μετάβαση προς τα Επαναστατικά και Εργατικά Κράτη και τις Ομοσπονδίες τους παντού. Και για να γίνει αυτό με τη σειρά του είναι αναγκαία και δυνατή η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΟΝ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ, ΣΤΟ ΜΑΡΞΙΣΜΟ-ΛΕΝΙΝΙΣΜΟ, ΣΤΗΝ ΕΝΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΣΤΗ ΝΕΑ ΔΙΕΘΝΗ, ΣΤΑ ΕΝΙΑΙΑ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΑ, ΑΝΤΙΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΑ, ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΑ ΜΕΤΩΠΑ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ ΤΟΥΣ, ΕΘΝΙΚΑ, ΤΟΠΙΚΑ, ΗΠΕΙΡΩΤΙΚΑ ΚΑΙ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ.
ΕΚΚ (Τ-Π), 19/9/2016
ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΤΜΗΜΑ ΤΗΣ ΠΟΣΑΔΙΚΗΣ 4ΗΣ ΔΙΕΘΝΟΥΣ.
Οι Εκλογές στη Ρωσία και τη Γερμανία, σε δύο χώρες εκπροσώπους των δύο συστημάτων, που συγκρούστηκαν στον 2ο ιμπεριαλιστικό Παγκόσμιο Πόλεμο, δείχνουν ποιο σύστημα θα νικήσει στην «ΤΕΛΙΚΗ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΣΥΣΤΗΜΑ»: Ο ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ
Ακόμα και εκλογικά, σε αστικές εκλογές (στη Γερμανία ιμπεριαλιστικές), η μεγαλύτερη συμμετοχή στη Γερμανία (αύξηση της δυνατότητας και της πιθανότητας Κυβέρνησης της Αριστεράς ) και η μεγαλύτερη αποχή στη Ρωσία (όπου οι σοβιετικές μάζες αρνούνται τις αστικές εκλογές, δηλαδή τις λεγόμενες «αντιπροσωπευτικές» και όχι Άμεσες, Σοβιετικές εκλογές, όπως άλλωστε σε όλα τα πρώην Εργατικά Κράτη), οι μάζες ενωμένες δείχνουν ότι ΕΙΝΑΙ ΩΡΙΜΕΣ ΚΙ ΕΠΙΔΙΩΚΟΥΝ ΑΜΕΣΑ ΤΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ. Είναι αυτό το περιεχόμενο και την εκλογική μορφή του, που θέλουν να κρύψουν, να διαστρεβλώσουν και ν’ αποπροσανατολίσουν ο καπιταλισμός και η γραφειοκρατία κάθε απόχρωσης και σε όλο τον κόσμο. Αναδείχνοντας, για παράδειγμα στη Γερμανία, την άνοδο της ακροδεξιάς, που κι αυτή ακόμα αρνείται το ναζιφασισμό.
Ο καπιταλιστικός ιμπεριαλισμός, στην ολοκληρωτική κρίση αποσύνθεσης, στην επιθανάτια αγωνία του να κάνει τον πόλεμο και το φασισμό, δεν μπορεί εκλογικά, «δημοκρατικά», να τον νομιμοποιήσει. Μπορεί να μειώνει εκλογικά το «δημοκρατικό» ιμπεριαλισμό της Μέρκελ, προς όφελος του φασιστικού ιμπεριαλισμού, αλλά και οι δύο μαζί, εκλογικά, δεν μπορούν ν’ αποτρέψουν το Αντιφασιστικό και Αντιιμπεριαλιστικό Μέτωπο της Αριστεράς, Σοσιαλιστών-Κομμουνιστών-Πρασίνων. Που έχει την απόλυτη πλειοψηφία. Αυτό το μέτωπο το αποτρέπει και το καθυστερεί μόνο και μόνο η απροετοιμασία, η ανικανότητα, η αποστασία και η προδοσία των γραφειοκρατικών ηγεσιών της «αριστεράς» (τα εισαγωγικά είναι για τις ηγεσίες αυτές κι όχι για τα Κόμματα-κατακτήσεις των μαζών). Και βέβαια το εμποδίζει η καθημερινή και λυσσαλέα πολεμική και αντιλαϊκή προετοιμασία κι επίθεση των οικονομικών και στρατιωτικών κέντρων και όλων των αντιδημοκρατικών θεσμών του ιμπεριαλιστικού καπιταλισμού, ανάμεσα στ’ άλλα και της Γερμανίας. Που σαν ένα από τα όπλα του βέβαια χρησιμοποιεί και το Δούρειο Ίππο του, που είναι αυτή η γραφειοκρατία και κύρια το ανοιχτό, διεφθαρμένο, ξεδιάντροπο πέρασμά της στο καπιταλιστικό στρατόπεδο. Αλλά είναι την ανάγκη αυτού του Μετώπου και την Αντιιμπεριαλιστική Κυβέρνησή του, Τοπικά και σε όλη τη Γερμανία, αυτή που πρέπει και μπορούν, θα επιβάλλουν τελικά οι μάζες, περνώντας αναγκαστικά από την οικοδόμηση νέων, επαναστατικών ηγεσιών, σοσιαλιστικών, κομμουνιστικών, ριζοσπαστικών και οικολογικών της αριστεράς. Η εκλογική πλειοψηφία και πολύ περισσότερο η κοινωνική (βλέπε αποχή), που δίνουν σ’ αυτά τα Κόμματα οι γερμανικές μάζες, προετοιμάζει, συνειδητά από τη μεριά τους, αυτή τη διέξοδο.
Εκεί όμως που αποδείχνεται περισσότερο και ολοφάνερα η «ωρίμανση του κόσμου για το σοσιαλισμό» (Χ Ποσάδας) είναι οι εκλογές στη Ρωσία. Εκεί οι σοβιετικές μάζες, αυτές που δεν ψήφισαν κι αυτές που ψήφισαν το έκαναν ενάντια στον παγκόσμιο ιμπεριαλισμό και για την Επανίδρυση του Σοβιετικού Εργατικού Κράτους, της ΕΣΣΔ. Όλα σχεδόν τα Κόμματα που ψηφίστηκαν, από την Ενωμένη Ρωσία μέχρι το Κομμουνιστικό, είναι σε Ενιαίο Μέτωπο, αντικειμενικό και όχι μόνο, Αντιιμπεριαλιστικό, στηρίζοντας την αντιφασιστική και αντιιμπεριαλιστική επέμβαση της Ρωσίας στον κόσμο, όπως στην Κριμαία και στη Συρία, στην BRICS, στην Ευρασιατική Ένωση και στις συνεχώς αυξανόμενες, σε ποσότητα και ποιότητα σχέσεις της Ρωσίας, με το «ιδιόμορφο», αλλά πάντα Κομμουνιστικό Κόμμα και Εργατικό Κράτος της Κίνας. Οι σοβιετικές μάζες στη Ρωσία δεν ψήφισαν ούτε τον καπιταλισμό, ούτε καμιά γραφειοκρατία, οποιαδήποτε απόχρωσης, αλλά αυτό που, μέσω κύρια του, πάντα σοβιετικού, στρατού, επέβαλαν στις ηγεσίες τους, ενάντια στον ιμπεριαλισμό. Γι’ αυτό οι σοβιετικές μάζες που ψήφισαν σ’ αυτές τις εκλογές, είναι το «εκλογικό χέρι» όλων των κοινωνικά σοβιετικών μαζών, με πρωτοπορία αυτές που δεν ψήφισαν. Γιατί έχοντας ζήσει την ανωτερότητα του σοβιετικού Εργατικού Κράτους (πριν την ανοιχτή προδοσία της γραφειοκρατίας, μέρος της οποίας είναι και η σημερινή) κι έχοντας μεταδώσει αυτή την ανωτερότητα στις νέες γενιές, αρνούνται τις αστικές, «αντιπροσωπευτικές» λεγόμενες, εκλογές στη Ρωσία. Όπως κάνουν οι μάζες και σε όλα τα πρώην Εργατικά Κράτη της Ευρώπης. Εκεί όμως που έπρεπε να συμμετέχουν (όπως στο πρώην Ανατολικό Βερολίνο, μέρος του πρώην Γερμανικού Εργατικού Κράτους) ενάντια άμεσα στο γερμανικό ιμπεριαλισμό, στις πρόσφατες εκλογές εκεί, το έκαναν σε μεγαλύτερο βαθμό, για να δώσουν την απόλυτη πλειοψηφία στους πρώην κομμουνιστές, στους κομμουνιστές, στους σοσιαλδημοκράτες και τους πράσινους. Σπρώχνοντας και προετοιμάζοντας το Ενιαίο Αντιφασιστικό και Αντιιμπεριαλιστικό Μέτωπό τους, παρά και ενάντια στη γραφειοκρατία τους, που μέχρι τώρα το εμποδίζει και το αποπροσανατολίζει, όταν δεν κάνει ανοιχτά «ανίερες συμμαχίες» με τη δεξιά. Αυτή η πολιτική κοινωνική ωρίμανση των μαζών των πρώην Εργατικών Κρατών εκφράζεται, πολύ απομακρυσμένα και μειωμένα, ακόμα και στις καπιταλιστικές δημοσκοπήσεις που γίνονται εκεί.
Αυτό το εκλογικό προτσές στη Γερμανία και τη Ρωσία, έκφραση και μορφή της ιστορικής ανάγκης, της επικαιρότητας και της δυνατότητας του σοσιαλισμού, δεν είναι παρά δείγμα του ΕΥΝΟΪΚΟΥ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ -ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ- ΣΥΣΧΕΤΙΣΜΟΥ ΤΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΤΕΥΞΗ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΙΣΤΟΡΙΚΟΥ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΣΤΟΧΟΥ . Που βέβαια απαιτεί πάντα την Επανίδρυση των Εργατικών Κρατών και τη Δημοκρατική, Λαϊκή, Επαναστατική και Σοσιαλιστική Συνταγματική Επανίδρυση όλων των Κρατών του κόσμου, που θα διευκολύνει τη Μετάβαση προς τα Επαναστατικά και Εργατικά Κράτη και τις Ομοσπονδίες τους παντού. Και για να γίνει αυτό με τη σειρά του είναι αναγκαία και δυνατή η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΟΝ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ, ΣΤΟ ΜΑΡΞΙΣΜΟ-ΛΕΝΙΝΙΣΜΟ, ΣΤΗΝ ΕΝΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΣΤΗ ΝΕΑ ΔΙΕΘΝΗ, ΣΤΑ ΕΝΙΑΙΑ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΑ, ΑΝΤΙΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΑ, ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΑ ΜΕΤΩΠΑ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ ΤΟΥΣ, ΕΘΝΙΚΑ, ΤΟΠΙΚΑ, ΗΠΕΙΡΩΤΙΚΑ ΚΑΙ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ.
ΕΚΚ (Τ-Π), 19/9/2016
