Το ΕΚΚ (Τ-Π) καλεί τον ελληνικό λαό, τις πολιτικές-κομματικές, κοινωνικές, συνδικαλιστικές και πολιτιστικές οργανώσεις της Αριστεράς, της Προόδου και της Ειρήνης και προπάντων την κομμουνιστική, σοσιαλιστική, αριστερή ριζοσπαστική, οικολογική και εξωκοινοβουλευτική πρωτοπορία τους, παρά κι ενάντια στη γραφειοκρατία τους και την «ανίερη συμμαχία» της με τη δεξιά και το σύστημα, να τιμήσουμε τη φετινή επέτειο της Εξέγερσης του Πολυτεχνείου, ΑΠΟΚΡΟΥΟΝΤΑΣ ΤΑ ΝΕΑ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑΤΑ, ΜΙΝΤΙΑΚΑ, ΔΙΚΑΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΑ, που βρίσκονται σ’ εξέλιξη στη χώρα. Πραξικοπήματα που έχουν σκοπό -όπως είχαν σκοπό και οι πραξικοπηματίες του 1967-, να απομακρύνουν την Ελλάδα από την αναγκαία και δυνατή Αριστερή και Σοσιαλιστική Πορεία της. Πραξικοπήματα που προετοιμάζονται κι οργανώνονται, όπως πάντα κι όπως σε όλο τον κόσμο, από τα ιμπεριαλιστικά κέντρα και «θεσμούς», με επικεφαλής τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό και με άθλιους εκτελεστές τους ντόπιους τοποτηρητές του. Το γεγονός ότι αυτό το σύστημα δυσκολεύεται πολύ, τώρα να κάνει στρατιωτικά πραξικοπήματα, όπως τα έκανε πριν και το 1967, το οδηγεί στο να χρησιμοποιεί όλους τους άλλους «δημοκρατικούς» θεσμούς του και με ακόμα μεγαλύτερη ένταση και βάθος, όπως το δείχνει στη Λατινική Αμερική. Άλλωστε και το 1967, του στρατιωτικού πραξικοπήματος προηγήθηκαν κοινοβουλευτικά (αποστασίες, κτλ) και θεσμικά (βασιλικά τότε) πραξικοπήματα, για την ανατροπή της κεντροαριστερής κυβέρνησης Γ. Παπανδρέου και του διαφαινόμενου μετώπου του με την Αριστερά και πολύ περισσότερο για την αποτροπή της αντιιμπεριαλιστικής και σοσιαλιστικής θέλησης και επιδίωξης του ελληνικού λαού, όπως την εξέφραζε τότε άμεσα –όσο και την πρόδωσε στη συνέχεια- ο τότε υπουργός Α. Παπανδρέου. Αυτός που με το ΠΑΣΟΚ, πριν και μετά την πτώση της στρατιωτικής χούντας των πραξικοπηματιών, έκφρασε πολιτικά, κοινοβουλευτικά και κυβερνητικά, σαν αριστερό σοσιαλιστικό κόμμα, αυτή τη θέληση, επιδίωξη και πορεία του λαού και της χώρας. Υιοθετώντας όλα τα αντιιμπεριαλιστικά συνθήματα της ίδιας της Εξέγερσης του Πολυτεχνείου, «Έξω οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ», «Λαϊκή Εξουσία», «Ενιαίο Μέτωπο» και στηριζόμενος ιστορικά και κοινωνικο-πολιτικά στο «ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-Πολυτεχνείο», αλλά και στο «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο» και στο «Σοσιαλισμός στις 18» των πρώτων μεταπολιτευτικών εκλογών, για να μπορέσει να προσελκύσει τον ελληνικό λαό. Αυτή την πορεία, πάλι πραξικοπηματικά, με την επιβολή-εκβιασμό «Καραμανλής ή τανξ», που πρόβαλε η δεξιά, το σύστημα, αλλά και μαζί με τη γραφειοκρατία της «αριστεράς» (τα εισαγωγικά είναι για τη γραφειοκρατία κι όχι για τα κόμματα της Αριστεράς), προσπάθησαν να εμποδίσουν στη συνέχεια. Όπως κάνουν και τώρα, έστω και με άλλη μορφή: «Μνημόνια, αντιλαϊκή βαρβαρότητα και Πόλεμος, ή Χάος», για ν’ αποπροσανατολίσουν, να συγκρατήσουν και ν’ αποτρέψουν τη μοναδική προοδευτική και ειρηνική λύση-διέξοδο, επαναστατική, αντιιμπεριαλιστική-αντικαπιταλιστική και σοσιαλιστική, στο ιστορικο-κοινωνικό δίλημμα-διακύβευμα: «Σοσιαλισμός ή ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα».
Είναι και πάλι αυτή η επαναστατική πρωτοπορία, ο λαός και οι ταξικές οργανώσεις του, που δρώντας ανεξάρτητα κι ενάντια στη γραφειοκρατία τους (τώρα και κυβερνητική), πρέπει και μπορούν να πάρουν στα χέρια τους αυτή τη στροφή και πορεία της χώρας προς τα Αριστερά και το Σοσιαλισμό. Είναι έτσι που «Συνεχίζοντας και Δικαιώνοντας τον Αγώνα» των φοιτητών και όλου του ελληνικού λαού στο Πολυτεχνείο, θα εμποδίσουν άμεσα οποιαδήποτε «δεξιά παρένθεση», αλλά και οποιαδήποτε προσπάθεια της γραφειοκρατίας της «αριστεράς», να ξαναστρώσει το έδαφος γι’ αυτή την παρένθεση, έτσι όπως έκανε και κάνει η γραφειοκρατία της σοσιαλιστικής «αριστεράς», του ΠΑΣΟΚ, αλλά και η ριζοσπαστική «αριστερή» γραφειοκρατία –και κυβερνητική- του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτή που έκανε τον πρόσφατο κυβερνητικό ανασχηματισμό, υποκύπτοντας στον πραξικοπηματικό (αποστασία, κτλ) εκβιασμό του Καμμένου και της ηγεσίας του αστικού κυβερνητικού εταίρου, των ΑΝΕΛ: «Εκκλησία ή ανατροπή της Κυβέρνησης της Αριστεράς», που είχε σκοπό να παραμείνει η χώρα ακόμα και στα μισο-φεουδαρχικά κατάλοιπά της!!! Με αποτέλεσμα ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ και πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, να συγκρουστεί με το Συνέδριο του ίδιου του Κόμματός του, που έγινε πριν λίγες μέρες , απομακρύνοντας από την Κυβέρνηση τον Νίκο Φίλη, παμψηφεί εκλεγέντος στην ΠΓ του ΣΥΡΙΖΑ σ’ αυτό το Συνέδριο! Υποκύπτοντας έτσι ο πρωθυπουργός, μετά από τους εκβιασμούς από τα έξω, τώρα και στους εκβιασμούς κι από τα μέσα, από το εσωτερικό της ίδιας του της κυβέρνησης! Είναι αυτή η γραφειοκρατία –και κυβερνητική- του ΣΥΡΙΖΑ, που ταυτόχρονα έκανε τον ανασχηματισμό «για να προσελκύσει τις επενδύσεις» (όπως δήλωσε καθαρά ο Τσίπρας), έτσι κι αλλιώς επενδύσεις του κερδοσκοπικού και τοκογλυφικού «αποδημητικού» χρηματιστικού κεφαλαίου και που εκτός των άλλων δεν πρόκειται να γίνουν, εκτός κι αν συνεχίσει και βαθύνει η υποταγή της Κυβέρνησης και του «παράλληλου προγράμματός» της, στις επιταγές του βάρβαρου και πολεμικού νεοφιλελεύθερου ιμπεριαλισμού-καπιταλισμού, που έτσι θα γίνουν και «ιδιοκτησία» αυτής της ίδιας της Κυβέρνησης. Είναι αυτή η γραφειοκρατία που επιφυλάσσει τώρα «υποδοχή σωτήρα» στον Ομπάμα, γνήσιο αντιπρόσωπο του χρηματιστικού κεφαλαίου, του ΔΝΤ, της Παγκόσμιας Τράπεζας, του ΝΑΤΟ, της ΕΕ, του αμερικάνικου και παγκόσμιου ιμπεριαλισμού και των πολεμικών, φασιστικών, επιδρομικών, κατοχικών, τρομοκρατικών, πραξικοπηματικών ενεργειών και θεσμών του. Ανάμεσα στ’ άλλα αντιπρόσωπο της «βιωσιμότητας του χρέους», που δεν είναι τίποτε άλλο παρά η βιωσιμότητα της αποικιοκρατίας και του «στρατού κατοχής του χρέους» στην Ελλάδα και σε όλες τις χώρες του κόσμου. Είναι ο Ομπάμα, που μαζί με την Κλίντον και την πολεμική ιμπεριαλιστική επιδρομή τους σε όλο τον κόσμο, έστρωσαν το έδαφος στο φασίστα Τραμπ, που συνδυάζει καλύτερα –στο ίδιο το πρόσωπό του- τον ιμπεριαλιστικό φασισμό και πόλεμο, μοναδική διέξοδο και προσπάθεια επιβίωσης για το καπιταλιστικό σύστημα, σ’ αυτή την «ανώτερη» όσο και τελική φάση της ολοκληρωτικής κρίσης και αποσύνθεσής του, την ιμπεριαλιστική. Είναι γι’ αυτό που ο Τραμπ εκφράζει ανοιχτά, τόσο το «ο σώζων εαυτόν σωθήτω» σ’ αυτή την κρίση αποσύνθεσης, όσο και το αποικιοκρατικό «διαίρει και βασίλευε» τις χώρες, αφού έτσι κι αλλιώς «το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα» και με τον «απομονωτισμό» και τον «προστατευτισμό» του , απομονώνει και προστατεύει τις ΗΠΑ από το προλεταριάτο, τους λαούς, τα έθνη και την επαναστατική, ταξική και σοσιαλιστική αλληλεγγύη τους. Ώστε εκτός των άλλων να επιβάλλει πιο εύκολα, στο εσωτερικό των ΗΠΑ, αλλά και της κάθε ξεχωριστής καπιταλιστικής χώρας, τα αντιλαϊκά φασιστικά, πολεμικά και πάντα αντικομουνιστικά και αντι-αριστερά μέτρα του συστήματος. Οι μεγάλες αγωνιστικές διαδηλώσεις του αμερικανικού λαού ενάντια στον Τραμπ, αμέσως μετά την εκλογή του και μαζί με την τεράστια και πάλι αποχή του σ’ αυτές τις εκλογές, δείχνουν την πραγματική αντισυστημική ωρίμανση και θέληση αυτού του λαού.
Αυτό που κάνει τώρα ο Ομπάμα, ο Τραμπ και η Κλίντον, έκαναν τόσο ο «δημοκρατικός» όσο και ο «φασιστικός ιμπεριαλισμός» στους παγκόσμιους και διαρκείς πολέμους, που όπως προβλέφθηκαν από το μαρξισμό-λενινισμό-τροτσκισμό-ποσαδισμό και αποδείχτηκαν στην πράξη, ήταν «ενδοϊμπεριαλιστικοί» μόνο στη μορφή –αυτή που εκφράζει ανοιχτά και ο Τραμπ- και πάντα στην ουσία τους ήταν αντιλαϊκοί, αντεπαναστατικοί και αντισοσιαλιστικοί. Συγκεκριμένα ήταν ενάντια στη σοσιαλιστική επανάσταση και στην εμφάνιση και επέκταση των Εργατικών Κρατών (Σοσιαλιστικών Χωρών). Στο πρόσωπο του Τραμπ «δημοκρατικός και φασιστικός ιμπεριαλισμός» τείνουν ακόμα περισσότερο στο να ταυτιστούν απόλυτα. Έτσι κι αλλιώς ήδη, όπως έχει αναλύσει ο μαρξιστής δάσκαλος αυτής της φάσης Χ. Ποσάδας, ο παγκόσμιος ιμπεριαλισμός αποφασίζει σε κέντρα, που βρίσκονται «πάνω ακόμα κι από το ίδιο το ΝΑΤΟ και το Πεντάγωνο» κι επιβάλλονται σ’ οποιονδήποτε πρόεδρο-μαριονέττα, στο θέατρο του εγκληματικού παραλόγου και του παράνομου της ιστορίας, του καπιταλιστικού συστήματος.
Είναι αυτός ο Ομπάμα, που μαζί με την Κλίντον απέκλεισαν μιντιακά και χρηματιστικά, πραξικοπηματικά, το σοσιαλιστή Σάντερς από την υποψηφιότητα για την προεδρία των ΗΠΑ, για να εμποδίσουν τις αμερικάνικες μάζες -που σίγουρα σ’ αυτόν θα έδιναν συντριπτικά την απόλυτη πλειοψηφία- να προωθήσουν τη δική τους και παγκόσμια αναγκαία και δυνατή, μοναδική προοδευτική και ειρηνική διέξοδο για τις ΗΠΑ και τον ενωμένο και ανοιχτό κόσμο: το σοσιαλισμό. Έστρωσαν το έδαφος, συνειδητά, στον Τραμπ, ώστε αυτός και ο «αντισυστημισμός» του, να προσπαθήσει να καναλιζάρει, ν’ αποπροσανατολίσει και να σφετεριστεί, ο ίδιος και το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα του, την πραγματικά αντισυστημική ανάγκη, δυνατότητα, ωρίμανση και θέληση του αμερικανικού λαού. Το μόνο που πρόκειται ν’ αλλάξει «αντισυστημικά» ο Τραμπ, είναι να προσπαθήσει να καταργήσει ό,τι δημοκρατικό απομένει από το καπιταλιστικό σύστημα στις ΗΠΑ, με το παραπέρα θάψιμο κάθε «αμερικανικού ονείρου» για «καλό καπιταλισμό» «δημοκρατικό», «ανοικτό», «ανεκτικό», «άγαλμα της ελευθερίας», κτλ. Είναι αυτός ο Ομπάμα που είχε τώρα το κυνικό όσο και παράνομο –δες τα αντιλαϊκά αστυνομικά μέτρα προφύλαξής του- θράσος, να πατήσει το πόδι του στα χώματα της Ελλάδας τις μέρες του Πολυτεχνείου και μάλιστα να θέλει να μιλήσει από την Πνύκα και τον Παρθενώνα, μνημεία και σύμβολα της Δημοκρατίας –και μάλιστα της Άμεσης-, του Πανανθρώπινου Πολιτισμού και της Προόδου, έννοιες και πραγματικότητες ολοκληρωτικά ανταγωνιστικές με τον ιμπεριαλισμό!
Όλες αυτές οι πολιτικές-διπλωματικές κινήσεις της γραφειοκρατίας του ΣΥΡΙΖΑ –και της κυβέρνησής του-, συνοδεύονται από την πολιτική αφασία α και απραξία του Κόμματος της Αριστεράς ΣΥΡΙΖΑ, που όπως ψήφισε και το πρόσφατο συνέδριό του, ανεξάρτητα από την κυβέρνηση, πρέπει όχι μόνο να προβάλλει και να προωθεί την πολιτική και το πρόγραμμά του, αλλά και ΟΣΟ ΜΠΟΡΕΙ, ΠΑΝΤΑ ΜΕ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΚΑΙ ΣΥΝΕΠΕΙΑ, ΝΑ ΤΟ ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ ΣΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΟΥ!!! ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΠΡΟΕΔΡΟ ΤΗΣ, ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΑ, ΣΑΝ ΠΡΟΕΔΡΟ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ. Έχουμε τονίσει: «Ο ΛΑΟΣ ΨΗΦΙΣΕ ΤΟ ΚΟΜΜΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥ ΓΙΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΚΙ ΟΧΙ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΓΙΑ ΚΟΜΜΑ». Είναι γι’ αυτό που αναδείχνεται ακόμα περισσότερο, σαν επείγον, το καθήκον, η ανάγκη και η δυνατότητα της ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ ΕΠΕΜΒΑΣΗΣ ΚΑΙ ΔΡΑΣΗΣ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ, ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΑ ΑΛΛΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ, ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗΣ, ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗΣ, ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ, ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗΣ ΚΙ ΕΞΩΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗΣ. Κι αυτό το «όσο μπορεί να επιβάλλεται στην Κυβέρνηση» που αναφέρουμε, αφορά μόνο και μόνο την τακτική, που πρέπει καθημερινά να προωθεί το πρόγραμμα του εκλεγμένου από το λαό, τρεις φορές, Κόμματος της Αριστεράς, με βάση τους συσχετισμούς, την ένταση και το βάθος του οργανωμένου ταξικού, επαναστατικού και σοσιαλιστικού εργατικού και λαϊκού κινήματος και πολύ λιγότερο, παίρνοντας υπόψη τις δυνάμεις του ταξικού εχθρού. Που πάντα παραμένει και βαθαίνει σε κρίση αποσύνθεσης και είναι μια «χάρτινη τίγρης, με μόνο εγκληματικά νύχια» (Μάο Τσε Τουνγκ), ενώ αντίθετα οι δυνάμεις του λαϊκού κινήματος είναι ανεξάντλητες και γίνονται ακόμα μεγαλύτερες, όπως πάντα συμβαίνει και στη φύση, όταν τις αντλεί κανείς συνεχώς, «βιώσιμα», αειφόρα. Ενώ και η κρίση που υπάρχει στα Κόμματα και τις Οργανώσεις του Λαϊκού κι Επαναστατικού στρατοπέδου, στα Κόμματα της Αριστεράς, είναι πάντα «Κρίση Ανόδου κι Αναπροσανατολισμού» (Χ. Ποσάδας), γιατί η σοσιαλιστική ιστορική προοπτική ανήκει σ’ αυτά και στα Μέτωπά τους, προσωρινά ή/και μονιμότερα. Αυτό εξαρτάται αποκλειστικά από το βαθμό του συνδυασμού της πάλης ενάντια στον ιμπεριαλιστικό καπιταλισμό, με την πάλη ενάντια στην παρασιτική και υποταγμένη στο σύστημα γραφειοκρατία και με την πάλη για τον Κοινωνικό Μετασχηματισμό. Το Μέτωπο και η Κυβέρνηση όλης της Αριστεράς, με βάση ένα αντιιμπεριαλιστικό-αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα, είναι ένας «εκ των ων ουκ άνευ όρος» σ’ αυτή την κατεύθυνση. Ικανή και αναγκαία συνθήκη για την απόκρουση των αλλεπάλληλων πραξικοπημάτων, που προετοιμάζει και κάνει το σύστημα στη χώρα, όπως έκανε και το 1967 κι όπως έκανε και κάνει σε όλο τον κόσμο. Μόνο μια Παλλαϊκή προετοιμασία, οργάνωση, επέμβαση και Πορεία, σ’ αυτή την κατεύθυνση κι στην Μετάβαση από την Κυβέρνηση της Αριστεράς στη Λαϊκή Εξουσία και Οικονομία, μπορεί ν’ αποτρέψει τη «δεξιά παρένθεση» και την προσπάθεια της «αριστερής» γραφειοκρατίας και της «ανίερης συμμαχίας» της με το σύστημα, να στρώσει το δρόμο σ’ αυτή την πραξικοπηματική παρένθεση. Με τη σειρά του, ικανή και αναγκαία συνθήκη γι’ αυτό, είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, μαζί με όλη την Αριστερά, να βρεθεί στο πλευρό και στην πρωτοπορία αυτής της Παλλαϊκής Πορείας. Αρχίζοντας από τη δική του ενεργή συμμετοχή στις αντιαμερικάνικες αντιιμπεριαλιστικές εκδηλώσεις και διαδηλώσεις που θα γίνουν άμεσα, ενάντια στον Ομπάμα και μ’ αφορμή την επέτειο της Εξέγερσης του Πολυτεχνείου, αλλά κι από τον άμεση προώθηση και συμμετοχή σε παρόμοιες εκδηλώσεις ενάντια στην παρουσία και την επέμβαση της ιμπεριαλιστικής «τερα-τρόικας» στη χώρα. Στηρίζοντας ο ΣΥΡΙΖΑ την Κυβέρνησή του, αλλά μόνο ενάντια στον ιμπεριαλισμό και πολύ κριτικά στο βαθμό που αυτή υποτάσσεται σ’ αυτόν και μέχρι να προετοιμαστεί και να προωθηθεί σύντομα, το Νέο, Πλατύ Μέτωπο και Κυβέρνηση της Αριστεράς, Κομμουνιστικής, Αριστερής Ριζοσπαστικής, Σοσιαλιστικής, Οικολογικής κι Εξωκοινοβουλευτικής. Μέρος μιας τέτοιας Πορείας σε όλη την Ευρώπη και τον κόσμο.
ΕΚΚ (Τ-Π), 15/11/2016
Είναι και πάλι αυτή η επαναστατική πρωτοπορία, ο λαός και οι ταξικές οργανώσεις του, που δρώντας ανεξάρτητα κι ενάντια στη γραφειοκρατία τους (τώρα και κυβερνητική), πρέπει και μπορούν να πάρουν στα χέρια τους αυτή τη στροφή και πορεία της χώρας προς τα Αριστερά και το Σοσιαλισμό. Είναι έτσι που «Συνεχίζοντας και Δικαιώνοντας τον Αγώνα» των φοιτητών και όλου του ελληνικού λαού στο Πολυτεχνείο, θα εμποδίσουν άμεσα οποιαδήποτε «δεξιά παρένθεση», αλλά και οποιαδήποτε προσπάθεια της γραφειοκρατίας της «αριστεράς», να ξαναστρώσει το έδαφος γι’ αυτή την παρένθεση, έτσι όπως έκανε και κάνει η γραφειοκρατία της σοσιαλιστικής «αριστεράς», του ΠΑΣΟΚ, αλλά και η ριζοσπαστική «αριστερή» γραφειοκρατία –και κυβερνητική- του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτή που έκανε τον πρόσφατο κυβερνητικό ανασχηματισμό, υποκύπτοντας στον πραξικοπηματικό (αποστασία, κτλ) εκβιασμό του Καμμένου και της ηγεσίας του αστικού κυβερνητικού εταίρου, των ΑΝΕΛ: «Εκκλησία ή ανατροπή της Κυβέρνησης της Αριστεράς», που είχε σκοπό να παραμείνει η χώρα ακόμα και στα μισο-φεουδαρχικά κατάλοιπά της!!! Με αποτέλεσμα ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ και πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, να συγκρουστεί με το Συνέδριο του ίδιου του Κόμματός του, που έγινε πριν λίγες μέρες , απομακρύνοντας από την Κυβέρνηση τον Νίκο Φίλη, παμψηφεί εκλεγέντος στην ΠΓ του ΣΥΡΙΖΑ σ’ αυτό το Συνέδριο! Υποκύπτοντας έτσι ο πρωθυπουργός, μετά από τους εκβιασμούς από τα έξω, τώρα και στους εκβιασμούς κι από τα μέσα, από το εσωτερικό της ίδιας του της κυβέρνησης! Είναι αυτή η γραφειοκρατία –και κυβερνητική- του ΣΥΡΙΖΑ, που ταυτόχρονα έκανε τον ανασχηματισμό «για να προσελκύσει τις επενδύσεις» (όπως δήλωσε καθαρά ο Τσίπρας), έτσι κι αλλιώς επενδύσεις του κερδοσκοπικού και τοκογλυφικού «αποδημητικού» χρηματιστικού κεφαλαίου και που εκτός των άλλων δεν πρόκειται να γίνουν, εκτός κι αν συνεχίσει και βαθύνει η υποταγή της Κυβέρνησης και του «παράλληλου προγράμματός» της, στις επιταγές του βάρβαρου και πολεμικού νεοφιλελεύθερου ιμπεριαλισμού-καπιταλισμού, που έτσι θα γίνουν και «ιδιοκτησία» αυτής της ίδιας της Κυβέρνησης. Είναι αυτή η γραφειοκρατία που επιφυλάσσει τώρα «υποδοχή σωτήρα» στον Ομπάμα, γνήσιο αντιπρόσωπο του χρηματιστικού κεφαλαίου, του ΔΝΤ, της Παγκόσμιας Τράπεζας, του ΝΑΤΟ, της ΕΕ, του αμερικάνικου και παγκόσμιου ιμπεριαλισμού και των πολεμικών, φασιστικών, επιδρομικών, κατοχικών, τρομοκρατικών, πραξικοπηματικών ενεργειών και θεσμών του. Ανάμεσα στ’ άλλα αντιπρόσωπο της «βιωσιμότητας του χρέους», που δεν είναι τίποτε άλλο παρά η βιωσιμότητα της αποικιοκρατίας και του «στρατού κατοχής του χρέους» στην Ελλάδα και σε όλες τις χώρες του κόσμου. Είναι ο Ομπάμα, που μαζί με την Κλίντον και την πολεμική ιμπεριαλιστική επιδρομή τους σε όλο τον κόσμο, έστρωσαν το έδαφος στο φασίστα Τραμπ, που συνδυάζει καλύτερα –στο ίδιο το πρόσωπό του- τον ιμπεριαλιστικό φασισμό και πόλεμο, μοναδική διέξοδο και προσπάθεια επιβίωσης για το καπιταλιστικό σύστημα, σ’ αυτή την «ανώτερη» όσο και τελική φάση της ολοκληρωτικής κρίσης και αποσύνθεσής του, την ιμπεριαλιστική. Είναι γι’ αυτό που ο Τραμπ εκφράζει ανοιχτά, τόσο το «ο σώζων εαυτόν σωθήτω» σ’ αυτή την κρίση αποσύνθεσης, όσο και το αποικιοκρατικό «διαίρει και βασίλευε» τις χώρες, αφού έτσι κι αλλιώς «το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα» και με τον «απομονωτισμό» και τον «προστατευτισμό» του , απομονώνει και προστατεύει τις ΗΠΑ από το προλεταριάτο, τους λαούς, τα έθνη και την επαναστατική, ταξική και σοσιαλιστική αλληλεγγύη τους. Ώστε εκτός των άλλων να επιβάλλει πιο εύκολα, στο εσωτερικό των ΗΠΑ, αλλά και της κάθε ξεχωριστής καπιταλιστικής χώρας, τα αντιλαϊκά φασιστικά, πολεμικά και πάντα αντικομουνιστικά και αντι-αριστερά μέτρα του συστήματος. Οι μεγάλες αγωνιστικές διαδηλώσεις του αμερικανικού λαού ενάντια στον Τραμπ, αμέσως μετά την εκλογή του και μαζί με την τεράστια και πάλι αποχή του σ’ αυτές τις εκλογές, δείχνουν την πραγματική αντισυστημική ωρίμανση και θέληση αυτού του λαού.
Αυτό που κάνει τώρα ο Ομπάμα, ο Τραμπ και η Κλίντον, έκαναν τόσο ο «δημοκρατικός» όσο και ο «φασιστικός ιμπεριαλισμός» στους παγκόσμιους και διαρκείς πολέμους, που όπως προβλέφθηκαν από το μαρξισμό-λενινισμό-τροτσκισμό-ποσαδισμό και αποδείχτηκαν στην πράξη, ήταν «ενδοϊμπεριαλιστικοί» μόνο στη μορφή –αυτή που εκφράζει ανοιχτά και ο Τραμπ- και πάντα στην ουσία τους ήταν αντιλαϊκοί, αντεπαναστατικοί και αντισοσιαλιστικοί. Συγκεκριμένα ήταν ενάντια στη σοσιαλιστική επανάσταση και στην εμφάνιση και επέκταση των Εργατικών Κρατών (Σοσιαλιστικών Χωρών). Στο πρόσωπο του Τραμπ «δημοκρατικός και φασιστικός ιμπεριαλισμός» τείνουν ακόμα περισσότερο στο να ταυτιστούν απόλυτα. Έτσι κι αλλιώς ήδη, όπως έχει αναλύσει ο μαρξιστής δάσκαλος αυτής της φάσης Χ. Ποσάδας, ο παγκόσμιος ιμπεριαλισμός αποφασίζει σε κέντρα, που βρίσκονται «πάνω ακόμα κι από το ίδιο το ΝΑΤΟ και το Πεντάγωνο» κι επιβάλλονται σ’ οποιονδήποτε πρόεδρο-μαριονέττα, στο θέατρο του εγκληματικού παραλόγου και του παράνομου της ιστορίας, του καπιταλιστικού συστήματος.
Είναι αυτός ο Ομπάμα, που μαζί με την Κλίντον απέκλεισαν μιντιακά και χρηματιστικά, πραξικοπηματικά, το σοσιαλιστή Σάντερς από την υποψηφιότητα για την προεδρία των ΗΠΑ, για να εμποδίσουν τις αμερικάνικες μάζες -που σίγουρα σ’ αυτόν θα έδιναν συντριπτικά την απόλυτη πλειοψηφία- να προωθήσουν τη δική τους και παγκόσμια αναγκαία και δυνατή, μοναδική προοδευτική και ειρηνική διέξοδο για τις ΗΠΑ και τον ενωμένο και ανοιχτό κόσμο: το σοσιαλισμό. Έστρωσαν το έδαφος, συνειδητά, στον Τραμπ, ώστε αυτός και ο «αντισυστημισμός» του, να προσπαθήσει να καναλιζάρει, ν’ αποπροσανατολίσει και να σφετεριστεί, ο ίδιος και το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα του, την πραγματικά αντισυστημική ανάγκη, δυνατότητα, ωρίμανση και θέληση του αμερικανικού λαού. Το μόνο που πρόκειται ν’ αλλάξει «αντισυστημικά» ο Τραμπ, είναι να προσπαθήσει να καταργήσει ό,τι δημοκρατικό απομένει από το καπιταλιστικό σύστημα στις ΗΠΑ, με το παραπέρα θάψιμο κάθε «αμερικανικού ονείρου» για «καλό καπιταλισμό» «δημοκρατικό», «ανοικτό», «ανεκτικό», «άγαλμα της ελευθερίας», κτλ. Είναι αυτός ο Ομπάμα που είχε τώρα το κυνικό όσο και παράνομο –δες τα αντιλαϊκά αστυνομικά μέτρα προφύλαξής του- θράσος, να πατήσει το πόδι του στα χώματα της Ελλάδας τις μέρες του Πολυτεχνείου και μάλιστα να θέλει να μιλήσει από την Πνύκα και τον Παρθενώνα, μνημεία και σύμβολα της Δημοκρατίας –και μάλιστα της Άμεσης-, του Πανανθρώπινου Πολιτισμού και της Προόδου, έννοιες και πραγματικότητες ολοκληρωτικά ανταγωνιστικές με τον ιμπεριαλισμό!
Όλες αυτές οι πολιτικές-διπλωματικές κινήσεις της γραφειοκρατίας του ΣΥΡΙΖΑ –και της κυβέρνησής του-, συνοδεύονται από την πολιτική αφασία α και απραξία του Κόμματος της Αριστεράς ΣΥΡΙΖΑ, που όπως ψήφισε και το πρόσφατο συνέδριό του, ανεξάρτητα από την κυβέρνηση, πρέπει όχι μόνο να προβάλλει και να προωθεί την πολιτική και το πρόγραμμά του, αλλά και ΟΣΟ ΜΠΟΡΕΙ, ΠΑΝΤΑ ΜΕ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΚΑΙ ΣΥΝΕΠΕΙΑ, ΝΑ ΤΟ ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ ΣΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΟΥ!!! ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΠΡΟΕΔΡΟ ΤΗΣ, ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΑ, ΣΑΝ ΠΡΟΕΔΡΟ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ. Έχουμε τονίσει: «Ο ΛΑΟΣ ΨΗΦΙΣΕ ΤΟ ΚΟΜΜΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥ ΓΙΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΚΙ ΟΧΙ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΓΙΑ ΚΟΜΜΑ». Είναι γι’ αυτό που αναδείχνεται ακόμα περισσότερο, σαν επείγον, το καθήκον, η ανάγκη και η δυνατότητα της ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ ΕΠΕΜΒΑΣΗΣ ΚΑΙ ΔΡΑΣΗΣ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ, ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΑ ΑΛΛΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ, ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗΣ, ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗΣ, ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ, ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗΣ ΚΙ ΕΞΩΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗΣ. Κι αυτό το «όσο μπορεί να επιβάλλεται στην Κυβέρνηση» που αναφέρουμε, αφορά μόνο και μόνο την τακτική, που πρέπει καθημερινά να προωθεί το πρόγραμμα του εκλεγμένου από το λαό, τρεις φορές, Κόμματος της Αριστεράς, με βάση τους συσχετισμούς, την ένταση και το βάθος του οργανωμένου ταξικού, επαναστατικού και σοσιαλιστικού εργατικού και λαϊκού κινήματος και πολύ λιγότερο, παίρνοντας υπόψη τις δυνάμεις του ταξικού εχθρού. Που πάντα παραμένει και βαθαίνει σε κρίση αποσύνθεσης και είναι μια «χάρτινη τίγρης, με μόνο εγκληματικά νύχια» (Μάο Τσε Τουνγκ), ενώ αντίθετα οι δυνάμεις του λαϊκού κινήματος είναι ανεξάντλητες και γίνονται ακόμα μεγαλύτερες, όπως πάντα συμβαίνει και στη φύση, όταν τις αντλεί κανείς συνεχώς, «βιώσιμα», αειφόρα. Ενώ και η κρίση που υπάρχει στα Κόμματα και τις Οργανώσεις του Λαϊκού κι Επαναστατικού στρατοπέδου, στα Κόμματα της Αριστεράς, είναι πάντα «Κρίση Ανόδου κι Αναπροσανατολισμού» (Χ. Ποσάδας), γιατί η σοσιαλιστική ιστορική προοπτική ανήκει σ’ αυτά και στα Μέτωπά τους, προσωρινά ή/και μονιμότερα. Αυτό εξαρτάται αποκλειστικά από το βαθμό του συνδυασμού της πάλης ενάντια στον ιμπεριαλιστικό καπιταλισμό, με την πάλη ενάντια στην παρασιτική και υποταγμένη στο σύστημα γραφειοκρατία και με την πάλη για τον Κοινωνικό Μετασχηματισμό. Το Μέτωπο και η Κυβέρνηση όλης της Αριστεράς, με βάση ένα αντιιμπεριαλιστικό-αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα, είναι ένας «εκ των ων ουκ άνευ όρος» σ’ αυτή την κατεύθυνση. Ικανή και αναγκαία συνθήκη για την απόκρουση των αλλεπάλληλων πραξικοπημάτων, που προετοιμάζει και κάνει το σύστημα στη χώρα, όπως έκανε και το 1967 κι όπως έκανε και κάνει σε όλο τον κόσμο. Μόνο μια Παλλαϊκή προετοιμασία, οργάνωση, επέμβαση και Πορεία, σ’ αυτή την κατεύθυνση κι στην Μετάβαση από την Κυβέρνηση της Αριστεράς στη Λαϊκή Εξουσία και Οικονομία, μπορεί ν’ αποτρέψει τη «δεξιά παρένθεση» και την προσπάθεια της «αριστερής» γραφειοκρατίας και της «ανίερης συμμαχίας» της με το σύστημα, να στρώσει το δρόμο σ’ αυτή την πραξικοπηματική παρένθεση. Με τη σειρά του, ικανή και αναγκαία συνθήκη γι’ αυτό, είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, μαζί με όλη την Αριστερά, να βρεθεί στο πλευρό και στην πρωτοπορία αυτής της Παλλαϊκής Πορείας. Αρχίζοντας από τη δική του ενεργή συμμετοχή στις αντιαμερικάνικες αντιιμπεριαλιστικές εκδηλώσεις και διαδηλώσεις που θα γίνουν άμεσα, ενάντια στον Ομπάμα και μ’ αφορμή την επέτειο της Εξέγερσης του Πολυτεχνείου, αλλά κι από τον άμεση προώθηση και συμμετοχή σε παρόμοιες εκδηλώσεις ενάντια στην παρουσία και την επέμβαση της ιμπεριαλιστικής «τερα-τρόικας» στη χώρα. Στηρίζοντας ο ΣΥΡΙΖΑ την Κυβέρνησή του, αλλά μόνο ενάντια στον ιμπεριαλισμό και πολύ κριτικά στο βαθμό που αυτή υποτάσσεται σ’ αυτόν και μέχρι να προετοιμαστεί και να προωθηθεί σύντομα, το Νέο, Πλατύ Μέτωπο και Κυβέρνηση της Αριστεράς, Κομμουνιστικής, Αριστερής Ριζοσπαστικής, Σοσιαλιστικής, Οικολογικής κι Εξωκοινοβουλευτικής. Μέρος μιας τέτοιας Πορείας σε όλη την Ευρώπη και τον κόσμο.
ΕΚΚ (Τ-Π), 15/11/2016
