Η φάρσα της συνάντησης-«συμφωνίας» Πούτιν-Τραμπ στην Αλάσκα δεν μπορεί να κρύψει την τελική σύγκρουση συστήματος ενάντια σε σύστημα
Η συνάντηση Πούτιν-Τραμπ στην Αλάσκα είναι μια ακόμα μορφή που εκφράζει την ουσιαστική αντικειμενική πραγματικότητα: αυτή της αντιπαράθεσης και σύγκρουσης συστήματος ενάντια σε σύστημα, εδώ και έναν και πάνω αιώνα, μετά τη Μεγάλη Σοβιετική Σοσιαλιστική Επανάσταση και την ΕΣΣΔ: σοσιαλισμός-κομμουνισμός ενάντια σε καπιταλισμό-ιμπεριαλισμό. Από τη μεριά του σοσιαλισμού-κομμουνισμού μπορεί ακόμα εμπειρικά, αντικειμενικά, χωρίς επιστημονική σοσιαλιστική, μαρξιστική-λενινιστική ηγεσία, που να προετοιμάζει και να προωθεί συνειδητά τη Μετάβαση από τον καπιταλισμό-ιμπεριαλισμό στο σοσιαλισμό-κομμουνισμό, αλλά και χωρίς να μπορεί καμιά ηγεσία, όπως αυτή του Πούτιν, να εμποδίσει αυτή τη σύγκρουση και Μετάβαση, παρά μόνο να τη συγκρατήσει για πολύ σύντομο χρονικό διάστημα. Αφού η απόσταση ανάμεσα στην τωρινή Ρωσική Ομοσπονδία και την προηγούμενη, όσο και την επόμενη ΕΣΣΔ, είναι πολύ μικρή, τόσο σε χώρο, όσο και σε χρόνο, όπως εκφράζεται στο CCCR (ΕΣΣΔ) στη μπλούζα του Υπουργού Εξωτερικών της, Λαβρόφ, στην Αλάσκα!!!, αλλά και από το σοβιετικό λαό και στρατό (με το σφυροδρέπανο στις σημαίες του) και τα Κομμουνιστικά Κόμματά της. Από τη μεριά του καπιταλισμού-ιμπεριαλισμού, τόσο αντικειμενικά και «αναπόφευκτα», όσο και συνειδητά, αντεπαναστατικά, αντισοσιαλιστικά κι αντικομουνιστικά, αυτό το σύστημα προετοιμάζει, δοκιμάζει και κάνει τον πόλεμο -με όλα τα μέσα και τα πυρηνικά- και το ναζιφασισμό του, σαν το μόνο μέσο που του απομένει για να προσπαθήσει να επιβιώσει.
Αυτό ο Τραμπ, αντιπρόσωπος του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού (που συγκεντρώνει και συγκεντροποιεί στα χέρια του, κάθε μέρα και περισσότερο τον ευρωπαϊκό-γιαπωνέζικο παγκόσμιο ιμπεριαλισμό), όχι μόνο δεν μπορεί να συγκρατήσει αυτή τη σύγκρουση και Μετάβαση, με απατηλές, όσο και θρασύδειλες συμφωνίες, όπως της Αλάσκας. Με συναντήσεις και «συμφωνίες» με τον Πούτιν, τη Ρωσική Ομοσπονδία κι αυτό που αντικειμενικά, εμπειρικά έστω, εκπροσωπούν, μαζί με την Κίνα Εργατικό Κράτος, τη Βόρεια Κορέα Εργατικό Κράτος, την Κούβα Εργατικό Κράτος, το Βιετνάμ Εργατικό Κράτος, τα Εργατικά, αλλά και τα Επαναστατικά Κράτη, δηλαδή το σοσιαλιστικό-κομμουνιστικό στρατόπεδο, αλλά αντίθετα, συνειδητά αυτός, σαν Τραμπ, περιμένει με τέτοιες συναντήσεις-«συμφωνίες» να κερδίσει χρόνο και να βρει καλύτερες συνθήκες γι’ αυτόν (δεν πρόκειται να τις βρει πλέον ποτέ) για να προετοιμάζει και να κάνει το διαρκή και παγκόσμιο πόλεμο -και πυρηνικό- και ναζιφασισμό.
Κι όπως είχε προειδοποιήσει, τόσο ο Τρότσκι, όσο και ο Ποσάδας, ΤΟ ΠΙΟ ΠΙΘΑΝΟ ΕΙΝΑΙ Ο ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟΣ ΝΑ ΕΞΑΠΟΛΥΣΕΙ ΤΟΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΟΛΕΜΟ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΣΤΙΓΜΗ Ή ΑΜΕΣΩΣ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΤΕΤΟΙΕΣ ΔΗΘΕΝ «ΣΥΜΦΩΝΙΕΣ» ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΑ ΔΥΟ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΑ-ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ. Πρώτα τον πόλεμο αμέσως μετά από το «γερμανοσοβιετικό Σύμφωνο μη Επίθεσης ή Σύμφωνο Μολότωφ – Ρίμπεντροπ» και τώρα μετά από τη «συμφωνία της Αλάσκας». Τότε εξελίχτηκε στην τραγωδία της ναζιστικής γερμανικής εισβολής στην ΕΣΣΔ, που δεν μπορεί τώρα να «επαναληφθεί παρά σαν μια φάρσα». Τότε αυτή η τραγωδία είχε τον δικό της «από μηχανής θεό», που ήταν η «λύση» αυτής της τραγωδίας, που ήταν η νίκη της ΕΣΣΔ, 80 χρόνια πριν, και η δημιουργία νέων Εργατικών (Σοσιαλιστικών) κι Επαναστατικών Χωρών στον κόσμο, ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και ναζιφασισμό. Τώρα η «φάρσα» σημαίνει ότι, σήμερα, όλοι την καταλαβαίνουν πολύ καλά και δεν υπάρχει πλέον κανείς που να πιστεύει στον Τραμπ κι ότι είναι δυνατή καμιά «ειρηνική συνύπαρξη» ανάμεσα στα δύο συστήματα: Ο ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟΣ-ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ -ΜΕ ΟΛΑ ΤΑ ΜΕΣΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΥΡΗΝΙΚΑ- ΚΑΙ ΝΑΖΙΦΑΣΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΟΣ. ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΗ ΚΑΙ Η ΑΝΤΙΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΗ-ΑΝΤΙΝΑΖΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ, ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΠΟΛΕΜΙΚΗ, ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗ-ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ, ΜΕ ΟΛΑ ΤΑ ΜΕΣΑ -ΚΑΙ ΤΑ ΠΥΡΗΝΙΚΑ-.
Τώρα η «φάρσα» της Συμφωνίας της Αλάσκας σημαίνει επίσης ότι η «λύση» της, ο «από μηχανής θεός της» θα είναι η νίκη, όχι μόνο της Ρωσικής Ομοσπονδίας -πολύ σύντομα νέα ΕΣΣΔ- αλλά και όλης της ανθρωπότητας, των υπαρκτών και άμεσα μελλοντικών Εργατικών κι Επαναστατικών Κρατών, των οποίων οι BRICS είναι οι προάγγελοί τους, με άμεση «λύση», αντιιμπεριαλιστική, επαναστατική πολεμική και αντιναζιφασιστική, τη συμμαχία Κίνας-Ρωσίας, «υπερασπιστές της ανθρωπότητας». Είναι αυτή η νίκη που προαισθάνεται και ήδη αισθάνεται η ανθρωπότητα, ακόμα και μέσα από αυτή τη συμφωνία-φάρσα στην Αλάσκα, που είναι κατά κοινή ομολογία ήδη μια νίκη της Ρωσίας και μια ήττα των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ, στον πόλεμο στην Ουκρανία και παντού.
Μια άλλη όψη αυτής της «συμφωνίας»-φάρσας είναι ότι τόσο η Ρωσία-Κίνα, όσο και όλη η ανθρωπότητα ξέρουν τώρα καλά και δεν πρόκειται να ξεγελαστούν -για να καταλήξουν σε τραγωδία, απροετοιμασίας του επαναστατικού, σοσιαλιστικού-κομμουνιστικού στρατοπέδου, όπως έκανε ο Στάλιν με το «σύμφωνο μη επίθεσης» με τον Χίτλερ-, από το παιχνίδι του παγκόσμιου ιμπεριαλισμού για «καλό και κακό αστυνόμο» του ίδιου εγκληματικού του συστήματος. Ακόμα και η νίκη της ΕΣΣΔ ενάντια στους ναζί, συνοδεύτηκε από την τραγωδία της παράδοσης αντιιμπεριαλιστικών, αντικαπιταλιστικών και σοσιαλιστικών επαναστάσεων στην Ευρώπη -και στην Ελλάδα- στον «καλό», «δημοκρατικό» δήθεν ιμπεριαλισμό, ιδιαίτερα αγγλοαμερικανικό.
Ο ψεύτικος διαχωρισμός τότε, ανάμεσα στο «δημοκρατικό» και ναζιφασιστικό ιμπεριαλισμό, από τη μεριά της σταλινικής γραφειοκρατίας της ΕΣΣΔ και της γραφειοκρατίας των Κομμουνιστικών Κομμάτων, της Ευρώπης κύρια -και της Ελλάδας-, σήμανε μια -ακόμα τότε τραγωδία- με τις συμφωνίες της Γιάλτας και της Τεχεράνης, τη δήθεν «ειρηνική συνύπαρξη», τον «ψυχρό πόλεμο», κέρδισμα χρόνου και πολεμικής-ναζιφασιστικής προετοιμασίας και δράσης του ιμπεριαλιστικού καπιταλισμού και τελικά, την παράδοση όχι μόνο επαναστάσεων, αλλά και της ίδιας της ΕΣΣΔ και των Εργατικών Κρατών της Ευρώπης στον καπιταλισμό-ιμπεριαλισμό, από την πάντα φιλοκαπιταλιστική-φιλοϊμπεριαλιστική γραφειοκρατία τους και τη γραφειοκρατία της αριστεράς, κάθε απόχρωσης. Και τότε και τώρα, παρά τις διαφορές τους -κύρια οικονομικές, εμπορικές κι όσο αφορά την κάθε φορά δόση ιμπεριαλιστικού πολέμου και ναζιφασισμού του καθενός- ο παγκόσμιος ιμπεριαλισμός είναι ενωμένος, συγκεντρωμένος -αλλά και συγκεντροποιημένος κάθε φορά και περισσότερο γύρω από τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό, όπως είχε προβλεφθεί από όλους τους μαρξιστές-λενινιστές δασκάλους-, γύρω από την «αναπόφευκτη τελική σύγκρουση και ξεκαθάρισμα των λογαριασμών ανάμεσα στα δύο συστήματα, με όλα τα μέσα και τα πυρηνικά» (Χ. Ποσάδας).
Είναι γι’ αυτό που ο Τραμπ έχει ήδη κηρύξει τον πόλεμο ενάντια στον κύριο εχθρό του, τον κομμουνισμό, όχι μόνο της Κίνας, αλλά και μέσα στις ίδιες τις ΗΠΑ, όπου εκτός από τον φασιστικό ρατσισμό του, στραγγαλίζει τη γνώση στα πανεπιστήμια, όπου βέβαια ανθίζει ο μαρξισμός! Αλλά επίσης κι ενάντια στην Σοσιαλιστική Κούβα, την Επαναστατική Μπολιβαριανή Βενεζουέλα κι όλη την επαναστατημένη Λατινική Αμερική.
Ο Τραμπ, σαλτιμπάγκος-μαριονέτα του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού, του πολέμου και του ναζιφασισμού του (χωρίς τώρα καμιά κοινωνική βάση στήριξής του, αφού οι μάζες βλέπουν πλέον καθαρά ότι πρόκειται πλέον για τραγωδία εγκληματική-ληστρική από τη μεριά του ιμπεριαλισμού, αλλά και φάρσα από την άποψη των μαζών, που κινητοποιούνται καθημερινά, στις ίδιες τις ΗΠΑ, ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και ναζιφασισμό με την γενικευμένη αίσθηση των μαζών για την τελική τους νίκη). Ο Τραμπ αφού προσπάθησε να τρομοκρατήσει την ανθρωπότητα με τα νταηλίκια του, με τους δασμούς, με προσαρτήσεις ακόμα και σε Καναδά, Γροιλανδία-Δανία, Παναμά και συνεχίζοντας αμείωτη, μέχρι και πριν και μετά τη «συμφωνία της Αλάσκας» την με όλα τα μέσα, κύρια τα πολεμικά, την ενίσχυση του πραξικοπηματικού, ναζιφασιστικού και πολεμικού καθεστώτος Ζελένσκι και του Ισραήλ, κράτους δολοφόνου-γενοκτόνου ενάντια στους Παλαιστίνιους, τρέχει τώρα σαν βρεγμένη γάτα στην Αλάσκα για να σώσει ό,τι μπορεί να σώσει απ’ ό,τι απομένει στον ιμπεριαλισμό-καπιταλισμό, μετά τα συνεχή χτυπήματα μπούμερανγκ εναντίον του, στην Ουκρανία κι όλο τον κόσμο. Χτυπήματα-μπούμερανγκ οικονομικά, πολιτικά, κοινωνικά, ηθικά και στρατιωτικά, πάνω σ’ ένα έδαφος ήδη σε ολοκληρωτική κρίση αποσύνθεσης στους κόλπους του.
Το «πρώτα η Αμερική» του Τραμπ αντιπροσωπεύει την ανάγκη για συγκέντρωση και συγκεντροποίηση του παγκόσμιου ιμπεριαλισμού στον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό, στον πόλεμο και το ναζιφασισμό, σε βάρος ακόμα και του ευρωπαϊκού ιμπεριαλισμού και βέβαια κύρια ενάντια στις ευρωπαϊκές μάζες. Είναι αυτές που ο Τραμπ προσπαθεί να υποτάξει, όπως προσπαθεί να κάνει ο ιμπεριαλισμός με όλες τις χώρες του κόσμου, τώρα μέσα από το να τις κάνει να πληρώσουν τα έξοδα των εξοπλισμών που οι καπιταλιστικές-ιμπεριαλιστικές ευρωπαϊκές χώρες, χώρες της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, θ’ αγοράζουν από τις ΗΠΑ. Κι όχι μόνο για να εξοπλίζουν το ναζιφασιστικό καθεστώς Ζελένσκι. Οι ΗΠΑ, με τον Τραμπ ή οποιονδήποτε πρόεδρο, να κερδίζουν οικονομικά και ταυτόχρονα να κορυφώνουν καθημερινά την κατασκευή οπλικών συστημάτων, κύρια για τον ατομικά πόλεμο, που είναι το τελευταίο του χαρτί για την επιβίωσή του. Προσπαθώντας να καταστρέψει την ανθρωπότητα και το σοσιαλιστικό-κομμουνιστικό μέλλον της. Σ’ αυτό είναι που συνειδητά συμφωνούν και συγκεντρώνονται και συγκεντροποιούνται ο ευρωπαϊκός ιμπεριαλισμός, το ΝΑΤΟ, η ΕΕ, γύρω από τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό. Γιατί ξέρουν καλά ότι η πολεμική και ναζιφασιστική προετοιμασία των ΗΠΑ είναι αυτή που πιστεύουν ότι θα σώσει κι αυτούς, στον διαρκή και τρίτο παγκόσμιο πόλεμο που προετοιμάζουν και δοκιμάζουν όλοι μαζί! Πάντα κι έτσι κι αλλιώς, ενάντια στις μάζες του κόσμου και τώρα ανοιχτά και ενάντια στους υπερασπιστές της ανθρωπότητας, την Κίνα και Ρωσία.
Το «πρώτα η Αμερική» από τη μια και το ανταγωνιστικά αντίθετό του, το «Πρώτα η Ανθρωπότητα», δεν είναι τίποτε άλλο από μια από τις ακροτελεύτιες μορφές που παίρνει η σύγκρουση συστήματος ενάντια σε σύστημα και το τελικό ξεκαθάρισμα των λογαριασμών ανάμεσά τους. Ή ΤΟ ΕΝΑ, Ή ΤΟ ΑΛΛΟ. Δεν υπάρχει ενδιάμεση λύση, συνύπαρξη, τρίτος δρόμος, κτλ. Το ότι θα θριαμβεύσει ο σοσιαλισμός-κομμουνισμός σ’ αυτή τη σύγκρουση είναι βέβαιο, αναπόφευκτο, αφού θα σημάνει και το οριστικό τέλος της διαίρεσης της ανθρώπινης κοινωνίας σε εκμεταλλεύτριες-καταπιεστικές -με όλα τα μέσα- και εκμεταλλευόμενες και καταπιεζόμενες τάξεις, στην πορεία προς την αταξική σοσιαλιστική-κομμουνιστική κοινωνία. Πριν κατά τη διάρκεια και μετά το διαρκή τοπικό αλλά και τον παγκόσμιο ατομικό πόλεμο που προετοιμάζει και δοκιμάζει ο καπιταλισμός-ιμπεριαλισμός. Δεν υπάρχει ήδη ούτε ένας άνθρωπος εκμεταλλευόμενος και καταπιεζόμενος, που να μην γνωρίζει ότι αυτή η αταξική κοινωνία θα είναι η πλήρης και οριστική απελευθέρωση του ανθρώπου, η πανανθρώπινη αδελφοσύνη, όπως την ασκεί ήδη καθημερινά και σε όλες τις όψεις της ζωής, όπου μπορεί, αφού πάντα θέλει. Αλλά ο μαρξιστικός-λενινιστικός-τροτσκιστικός-ποσαδικός ανθρωπισμός -ουτοπία «εφικτή»- προβάλλει και σήμερα την ανάγκη και τη δυνατότητα αυτή η βίαιη, συγκρουσιακή, πολεμική, Μετάβαση από τον καπιταλισμό-ιμπεριαλισμό στον σοσιαλισμό κομμουνισμό, ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΜΕ ΤΑ ΔΥΝΑΤΟ ΛΙΓΟΤΕΡΑ ΔΕΙΝΑ ΚΑΙ ΑΠΩΛΕΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΤΗΣ.
Η φάρσα της συνάντησης, δήθεν «συμφωνίας» της Αλάσκας και όλων των συμφωνιών ανάμεσα στα δύο στρατόπεδα, σημαίνει ότι η ανθρωπότητα γνωρίζει τα πάντα και για τα δύο αυτά στρατόπεδα και την πραγματική σύγκρουσή τους, που βρίσκεται πίσω ακόμα κι από τις «συμφωνίες». Αυτό δεν σημαίνει ότι αρκεί η γνώση για να μην μετατραπεί αυτή η φάρσα πάλι σε τραγωδία. Πρέπει και μπορεί η ανθρωπότητα και κύρια οι υπερασπιστές της, Κίνα-Ρωσία, παγκόσμια επαναστατική, κομμουνιστική, σοσιαλιστική, αριστερή πρωτοπορία να οργανώσουν συνειδητά αυτή τη γνώση, αυτή την αναπόφευκτη, αντικειμενική, όσο και εμπειρική ακόμα, Μετάβαση.
Πρώτα-πρώτα, μόνο έτσι θα μπορέσει στα σίγουρα το επαναστατικό, σοσιαλιστικό-κομμουνιστικό στρατόπεδο, όχι μόνο να χρησιμοποιήσει τις όποιες αντιθέσεις στο αντίπαλο στρατόπεδο, ακόμα και μέσα από «συμφωνίες», αλλά και να τις οξύνει παραπέρα, αλλά πάντα για να προωθήσει την επανάσταση κι όχι για να υποταχτεί σε κάποια από τα μέλη της ενδοκαπιταλιστικής-ενδοϊμπεριαλιστικής αντίθεσης, όπως έγινε με τις «συμφωνίες μη επίθεσης Ρωσίας-Γερμανίας», Γιάλτας, Τεχεράνης, κ.α., τελευταία με τη συμφωνία του Μινσκ, με την επακόλουθη τραγωδία τους για την ανθρωπότητα.
Είναι λοιπόν αναγκαία και δυνατή η συνειδητή εφαρμογή όλης της Στρατηγικής, Προγράμματος, Πολιτικής, Τακτικής, Οργάνωσης και Δράσης του Επιστημονικού Σοσιαλισμού, του Ιστορικού Διαλεκτικού Υλισμού, του Μαρξισμού-Λενινισμού. Με Βάση το Μπολσεβίκικο Κόμμα-Σοβιέτ-Διεθνή (Χ. Ποσάδας) παντού και Εποικοδόμημα το Εθνικό, Τοπικό και Παγκόσμιο Ενιαίο Αντιιμπεριαλιστικό Μέτωπο (που τώρα αντικειμενικά μόνο διαφαίνεται κι εξυφαίνεται στον κόσμο, BRICS, κτλ), το Ενιαίο Αντιιμπεριαλιστικό-Αντικαπιταλιστικό και Σοσιαλιστικό Μέτωπο της Αριστεράς, παρά κι ενάντια στην γραφειοκρατία της και Κυβερνήσεις της Αριστεράς παντού. Απαλλοτρίωση και Κοινωνικοποίηση των καπιταλιστικών-ιμπεριαλιστικών επιχειρήσεων και προγραμματισμός της παραγωγής και της οικονομίας προς όφελος των μαζών, παντού. Άμεση (Σοβιετική) Δημοκρατία, από κάτω ως πάνω της διακυβέρνησης των χωρών, παντού. Άμεση δημιουργία νέων Εργατικών Κρατών, παντού, αρχίζοντας από την Επανίδρυση της ΕΣΣΔ, τόσο κοντά η προηγούμενη, η τωρινή Μετάβαση σ’ αυτήν και η επόμενη «Υπαρκτή». Ενότητα του Παγκόσμιου Κομμουνιστικού Κινήματος, παρά κι ενάντια στις προδοτικές εκείνες ηγεσίες του, όπως του ΚΚΕ, που ευνοούν τον καπιταλισμό-ιμπεριαλισμό στις χώρες τους και παγκόσμια, δίνοντάς του άλλοθι με το να ταυτίζουν, αντεπαναστατικά, αντικομουνιστικά (περιλαμβάνουν και το Εργατικό Κράτος της Κίνας και το Κομμουνιστικό Κόμμα της στον ιμπεριαλισμό), τα δύο στρατόπεδα σαν ιμπεριαλιστικά! Άμεση Επανίδρυση της Κομμουνιστικής Διεθνούς, αυτής του διέλυσε η σταλινική γραφειοκρατία κι εμποδίζουν να γίνει οι «κομμουνιστές» γραφειοκράτες, όπου γης.
Στις αναπόφευκτες και υπαρκτές πολεμικές συγκρούσεις ανάμεσα στα δύο συστήματα, τοπικές και παγκόσμια, ο ιμπεριαλισμός, με τον πόλεμο και το ναζιφασισμό του θέλει και θα θελήσει να καταστρέψει την ανθρωπότητα και το περιβάλλον της, για να επιβιώσει ο ίδιος. Το Επαναστατικό Αντιιμπεριαλιστικό, Αντικαπιταλιστικό και Σοσιαλιστικό Στρατόπεδο πρέπει να θέλει και να θελήσει τα λιγότερα δεινά για την ανθρωπότητα, αρχίζοντας με την καταστροφή, με προληπτικά στρατιωτικά χτυπήματα, των εγκληματικών στρατιωτικών και ναζιφασιστικών κέντρων του καπιταλισμού-ιμπεριαλισμού, όπως ήδη κύρια κάνει η Ρωσική Ομοσπονδία, με τα προληπτικά χτυπήματά της στην Ουκρανία. Με ταυτόχρονες εκκλήσεις στις μάζες και τους στρατιώτες των επιτιθέμενων ιμπεριαλιστικών, πολεμικών και ναζιφασιστικών χωρών, να καταθέσουν τα όπλα, ν’ αφοπλίσουν τους στρατούς τους, να περάσουν στο αντίπαλο στρατόπεδο -όπως κάνουν κατά χιλιάδες στην Ουκρανία-, ν’ ανατρέψουν τις ιμπεριαλιστικές-καπιταλιστικές κυβερνήσεις και να εγκαθιδρύσουν την Εργατική-Λαϊκή Κυβέρνηση και Εξουσία και Οικονομία παντού.
