7 Νοέμβρη 2009
Γιορτάζουμε την 92η επέτειο της Ρώσικης Σοσιαλιστικής Επανάστασης. Επίσης γιορτάζουμε την 130η επέτειο της γέννησης ενός από τους οργανωτές της και κύριου ηγέτη της -μαζί και μετά τον Λένιν-, του Λέον Νταβίντοβιτς Μπρονστάιν, γνωστού στην ανθρωπότητα από το αγωνιστικό του όνομα Λέον Τρότσκι. Η αναγνώριση μας έχει μια διπλή σημασία. Ταυτισμένοι με την ιστορική αντίληψη, τους στόχους και το πρόγραμμα του μπολσεβικισμού, συνεχίζουμε απόλυτα δεσμευμένοι στην πάλη του Λένιν, του Τρότσκι, του Μπολσεβίκικου Κόμματος, για τη σοσιαλιστική ανοικοδόμηση της ανθρωπότητας, στις τωρινές συνθήκες της ιστορίας.
Μέχρι τώρα, ήταν ο πιο βαθύς μετασχηματισμός της παγκόσμιας ιστορίας, γιατί άρχισε την οικοδόμηση μιας νέας κοινωνίας, που βασίστηκε και βασίζεται όχι στην ατομική ιδιοκτησία, αλλά στη συλλογική, των παραγωγικών μέσων. «Ενέργεια και σοβιέτ» είπαν οι μπολσεβίκοι. Επιστημονική, παραγωγική, μορφωτική, κοινωνική ανάπτυξη, με βάση την πιο βαθειά δημοκρατία, τη δημοκρατία που στηρίζεται στα Σοβιέτ, στα Συμβούλια εργατών, αγροτών, στρατιωτών.
Η σοσιαλιστική επανάσταση του Οκτώβρη, δεν συγκρατήθηκε, ούτε χρεοκόπησε, αλλά συνεχίζει να επεκτείνεται στην αλληλέγγυα, σοσιαλιστική συνείδηση της ανθρωπότητας. Πώς εκφράζεται αυτό σήμερα; Στο ότι η ΕΣΣΔ και η σημερινή Ρωσία (με βάση σοβιετική), δεν συντρίφτηκε, ούτε ενσωματώθηκε στη συμμαχία των καπιταλιστικών χωρών του κόσμου. Στο ότι 60 χρόνια από την επανάσταση που καθοδήγησε ο Μάο Τσε Τουνγκ, σταθεροποιείται η συμμαχία και των δύο προτσές ανάμεσα τους και με χώρες του κόσμου που βρίσκονται σε επαναστατικά προτσές.
Δεν υπήρξε προδοσία, γιατί απλά η γραφειοκρατία, που πολέμησε τον Τρότσκι, τελικά αυτό που έκανε είναι να γίνει «ειλικρινής», να αποκαλύψει τον εαυτό της, ανοιχτά πια, ότι πάντα υπεράσπιζε τα δικά της υλικά συμφέροντα κάστας, προωθώντας ένα αντε-παναστατικό προτσές, από το εσωτερικό της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, Μια πορεία «παροδικής παρέκκλισης» -όπως τη χαρακτήρισε ο σύντροφος μας Χ. Οράσιο- από το Αναγεννητικό προτσές του Εργατικού Κράτους, στην πάλη για την οικοδόμηση του σοσιαλισμού. Που έχει μια πορεία όχι ευθύγραμμη, αλλά διαλεκτική, συνδυασμένη, όσο και ανισομερή. Αλλά αυτό που αποφασίζει είναι η πρόοδος. Γ Γ αυτό υπάρχει και η αναγνώριση των μαζών του κόσμου στην ισχύ της σοσιαλιστικής επανάστασης του Οκτώβρη του 1917, του Μπολσεβίκικου Κόμματος, της Κομμουνιστικής Διεθνούς, του Λένιν και του Τρότσκι, αναγνώριση που την αποδείχνουν με την πάλη τους για να βάλουν τέλος στην καπιταλιστική κοινωνία, τη βάση πάνω στην οποία στηρίζεται η ανισότητα, η βαρβαρότητα, η καταπίεση κι ο πόλεμος. Ενώ εκπληρώνονται απόλυτα οι προβλέψεις του Μαρξ για το ότι ο καπιταλισμός θα έφτανε στην αγιάτρευτη αντίφαση μιας ανυψωμένης παραγωγικότητας, με μια ταυτόχρονη έλλειψη ικανότητας να δημιουργήσει αγορά με αγοραστική ικανότητα, η εργατική τάξη, όλη η ανθρωπότητα επεξεργάζεται την οικοδόμηση της επαναστατικής της ηγεσίας, ξεπερνώντας απλά, με εξυπνάδα και θέληση, την κρίση ηγεσίας, που είναι η σημερινή κρίση της ανθρωπότητας, όπως την ανέλυσε ο Τρότσκι.
Είμαστε βαθειά ευτυχείς που αισθανόμαστε -μέσα στο χωροχρόνο- μέρος της συνέχισης – σαν 4η Διεθνής-εκείνης της πάλης, σ’ αυτή την πάλη. Την ίδια πάλη, με τα ίδια συναισθήματα και με τους ίδιους στόχους. Με τους δασκάλους του μαρξισμού, τον Μαρξ, τον ‘Ενγκελς, τον Λένιν, τον Τρότσκι και με τον τελευταίο απ’ αυτούς, τον Χ. Ποσάδας, δεν έχουμε την ίδια ικανότητα στην οργάνωση της ζωής και στην επεξεργασία της σκέψης. Αλλά είμαστε απόλυτα ταυτισμένοι με τη δική τους σκέψη και δράση.
Η Μεγάλη Σοσιαλιστική Επανάσταση του Οκτώβρη παραμένει ζωντανή, ισχύουσα, ανέπαφη, πανίσχυρη στη συνείδηση και την παγκόσμια πάλη του προλεταριάτου και των μαζών.
Γιορτάζουμε την 92η επέτειο της Ρώσικης Σοσιαλιστικής Επανάστασης. Επίσης γιορτάζουμε την 130η επέτειο της γέννησης ενός από τους οργανωτές της και κύριου ηγέτη της -μαζί και μετά τον Λένιν-, του Λέον Νταβίντοβιτς Μπρονστάιν, γνωστού στην ανθρωπότητα από το αγωνιστικό του όνομα Λέον Τρότσκι. Η αναγνώριση μας έχει μια διπλή σημασία. Ταυτισμένοι με την ιστορική αντίληψη, τους στόχους και το πρόγραμμα του μπολσεβικισμού, συνεχίζουμε απόλυτα δεσμευμένοι στην πάλη του Λένιν, του Τρότσκι, του Μπολσεβίκικου Κόμματος, για τη σοσιαλιστική ανοικοδόμηση της ανθρωπότητας, στις τωρινές συνθήκες της ιστορίας.
Μέχρι τώρα, ήταν ο πιο βαθύς μετασχηματισμός της παγκόσμιας ιστορίας, γιατί άρχισε την οικοδόμηση μιας νέας κοινωνίας, που βασίστηκε και βασίζεται όχι στην ατομική ιδιοκτησία, αλλά στη συλλογική, των παραγωγικών μέσων. «Ενέργεια και σοβιέτ» είπαν οι μπολσεβίκοι. Επιστημονική, παραγωγική, μορφωτική, κοινωνική ανάπτυξη, με βάση την πιο βαθειά δημοκρατία, τη δημοκρατία που στηρίζεται στα Σοβιέτ, στα Συμβούλια εργατών, αγροτών, στρατιωτών.
Η σοσιαλιστική επανάσταση του Οκτώβρη, δεν συγκρατήθηκε, ούτε χρεοκόπησε, αλλά συνεχίζει να επεκτείνεται στην αλληλέγγυα, σοσιαλιστική συνείδηση της ανθρωπότητας. Πώς εκφράζεται αυτό σήμερα; Στο ότι η ΕΣΣΔ και η σημερινή Ρωσία (με βάση σοβιετική), δεν συντρίφτηκε, ούτε ενσωματώθηκε στη συμμαχία των καπιταλιστικών χωρών του κόσμου. Στο ότι 60 χρόνια από την επανάσταση που καθοδήγησε ο Μάο Τσε Τουνγκ, σταθεροποιείται η συμμαχία και των δύο προτσές ανάμεσα τους και με χώρες του κόσμου που βρίσκονται σε επαναστατικά προτσές.
Δεν υπήρξε προδοσία, γιατί απλά η γραφειοκρατία, που πολέμησε τον Τρότσκι, τελικά αυτό που έκανε είναι να γίνει «ειλικρινής», να αποκαλύψει τον εαυτό της, ανοιχτά πια, ότι πάντα υπεράσπιζε τα δικά της υλικά συμφέροντα κάστας, προωθώντας ένα αντε-παναστατικό προτσές, από το εσωτερικό της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, Μια πορεία «παροδικής παρέκκλισης» -όπως τη χαρακτήρισε ο σύντροφος μας Χ. Οράσιο- από το Αναγεννητικό προτσές του Εργατικού Κράτους, στην πάλη για την οικοδόμηση του σοσιαλισμού. Που έχει μια πορεία όχι ευθύγραμμη, αλλά διαλεκτική, συνδυασμένη, όσο και ανισομερή. Αλλά αυτό που αποφασίζει είναι η πρόοδος. Γ Γ αυτό υπάρχει και η αναγνώριση των μαζών του κόσμου στην ισχύ της σοσιαλιστικής επανάστασης του Οκτώβρη του 1917, του Μπολσεβίκικου Κόμματος, της Κομμουνιστικής Διεθνούς, του Λένιν και του Τρότσκι, αναγνώριση που την αποδείχνουν με την πάλη τους για να βάλουν τέλος στην καπιταλιστική κοινωνία, τη βάση πάνω στην οποία στηρίζεται η ανισότητα, η βαρβαρότητα, η καταπίεση κι ο πόλεμος. Ενώ εκπληρώνονται απόλυτα οι προβλέψεις του Μαρξ για το ότι ο καπιταλισμός θα έφτανε στην αγιάτρευτη αντίφαση μιας ανυψωμένης παραγωγικότητας, με μια ταυτόχρονη έλλειψη ικανότητας να δημιουργήσει αγορά με αγοραστική ικανότητα, η εργατική τάξη, όλη η ανθρωπότητα επεξεργάζεται την οικοδόμηση της επαναστατικής της ηγεσίας, ξεπερνώντας απλά, με εξυπνάδα και θέληση, την κρίση ηγεσίας, που είναι η σημερινή κρίση της ανθρωπότητας, όπως την ανέλυσε ο Τρότσκι.
Είμαστε βαθειά ευτυχείς που αισθανόμαστε -μέσα στο χωροχρόνο- μέρος της συνέχισης – σαν 4η Διεθνής-εκείνης της πάλης, σ’ αυτή την πάλη. Την ίδια πάλη, με τα ίδια συναισθήματα και με τους ίδιους στόχους. Με τους δασκάλους του μαρξισμού, τον Μαρξ, τον ‘Ενγκελς, τον Λένιν, τον Τρότσκι και με τον τελευταίο απ’ αυτούς, τον Χ. Ποσάδας, δεν έχουμε την ίδια ικανότητα στην οργάνωση της ζωής και στην επεξεργασία της σκέψης. Αλλά είμαστε απόλυτα ταυτισμένοι με τη δική τους σκέψη και δράση.
Η Μεγάλη Σοσιαλιστική Επανάσταση του Οκτώβρη παραμένει ζωντανή, ισχύουσα, ανέπαφη, πανίσχυρη στη συνείδηση και την παγκόσμια πάλη του προλεταριάτου και των μαζών.
