Κυριακή 14 Φεβρουαρίου 2010

ΦΟΡΟΣ ΤΙΜΗΣ ΣΤΗΝ ΜΠΕΑΤΡΙΣ ΚΟΓΙΑΔΟΣ (Βέρα)

Αγαπητοί σύντροφοι:
Σήμερα 22 Νοέμβρη του 2009 πέθα­νε η αγαπημένη συντρόφισσα Βέρα, Μπεατρίς Κογιάδος. Η ασθένεια που «η επιστήμη και οι γιατροί του συστή­ματος» δεν μπόρεσαν να διαγνώσουν έγκαιρα και να την αντιμετωπίσουν, στέρησε τον οργανισμό της από κάθε αντίσταση και πέθανε από «καρδιακή ανακοπή», σύμφωνα με το επίσημο πιστοποιητικό. Αυτά τα λόγια βγαί­νουν από το βάθος της καρδιάς μας για τη συντρόφισσα Βέρα, με ανακα­τεμένα συναισθήματα βαθιάς αγανά­κτησης και πόνου και αδυναμίας που οι λαοί του κόσμου αισθάνονται την κάθε στιγμή, απέναντι σ’ ένα σύστη­μα, για το οποίο το ανθρώπινο ον, η φύση και το σύμπαν, δεν είναι το κέ­ντρο της ύπαρξης του.
Το 1991 οργανώσαμε μαζί της το ταξίδι της στο Κουβανικό Εργατικό Κράτος, όπου πραγματοποίησε μια εξαίρετη δραστηριότητα, που ήδη έχει μείνει σαν μέρος της ιστορίας της ταξικής πάλης, εκείνες τις στιγμές, όταν όλοι συκοφαντούσαν την Κούβα, τον Φιντέλ και τη σοσιαλιστική επανάσταση, που όπως έλεγαν «έπεφτε» και η Βέρα πήγε κι έκανε ένα μεγάλο έργο στην Κούβα.
Δεν την αποχαιρετούμε, γιατί όπως της είπαμε, βάζοντας το χέρι μας πά­νω στο ακίνητο μέτωπο της, συνεχίζει μαζί μας και με τις μάζες του κόσμου, στην πάλη για το σοσιαλισμό. Η οικο­γένεια της, εμείς, τη συνεχίζουμε!
Η οικογένεια της, της οποίας αποτε­λούμε μέρος, θα συνεχίσουμε τη ΣΥ­ΝΕΙΔΗΤΗ ΚΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΖΩΗ, ΓΙΑ Ν’ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΜΙΑΣ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ, ΑΘΛΙΑΣ ΚΑΙ ΜΑΚΑΒΡΙΑΣ, ΠΟΥ ΟΛΑ ΤΑ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΕΙ ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΗΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙ­ΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΚΙ ΕΞΟΥΣΙΑ.
Σας αγκαλιάζουμε αγαπημένοι σύ­ντροφοι.
Η ΣΥΝΤΡΟΦΙΣΣΑ ΒΕΡΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑ­ΡΟΥΣΑ!!!
Ελισαίο Ραμίρεζ
Εκ μέρους του Λατινοαμερικάνικου Γραφείου της Ποσαδικής 4ης Διε­θνούς
Μπουένος Άιρες, 22/11/2009

Με βαθειά συναισθήματα πόνου κι αλληλεγγύης, είμαστε μαζί με όλους εσάς και ιδιαίτερα με τον αγαπημένο σύντροφο Βαρέλα και τις κόρες της Βέρα, για την απώλεια της συντρό­φου, συζύγου και μητέρας τους, απώ­λειας που πολύ δύσκολα μπορεί ν’ αναπληρωθεί, με όλες τις προσπά­θειες μας, που ήδη εκφράζονται απ’ όλη την Τροτσκιστική-Ποσαδική 4η Διεθνή, αρχίζοντας από τον ηγέτη της. Η συντρόφισσα Βέρα ήταν και συνεχί­ζει να είναι στη μνήμη, τη σκέψη, το συναίσθημα και τη δράση, προπά­ντων όλων όσων τη γνωρίσαμε από κοντά και προπάντων της οικογένειας της, μια πολύ ανυψωμένη έκφραση του νέου, κομμουνιστικού ανθρώπου, ένα δημόσιο αγαθό, του να τα δίνει όλα, ακόμα και τη ζωή της, για τους άλλους και μ’ ένα δυναμισμό συνε­χούς ώθησης της ίδιας και των άλλων που τη γνώριζαν, ανάμεσα στ’ άλλα προϊόν του ιδιαίτερου συνδικαλιστι­κού της ρόλου σαν δασκάλα, αλλά προπάντων προϊόν της ανυψωμένης κομμουνιστικής-ποσαδικής συνείδη­σης και συναισθήματος, που την οδη­γούσαν αβίαστα στο επαναστατικό πάθος, αξιοπρέπεια και υπομονή που τη χαρακτήριζαν. Αλλά είναι τόσο μεγάλος ο ανταγωνισμός ανάμεσα σ’ αυτές τις ανθρώπινες ποιότητες και τη συνεχή πρόοδο, όλων μας και της ανθρωπότητας, με την ύπαρξη του εγκληματικού καπιταλιστικού συστή­ματος, ώστε ούτε ο αγαπημένος μας δάσκαλος Χ. Ποσάδας, στο πιο ανώ­τερο επίπεδο αυτών των ποιοτήτων, δεν μπόρεσε να νικήσει το φυσικό θάνατο. Αλλά ταυτόχρονα, είναι τόσο ώριμο το προτσές για να ξεπεράσουμε αυτό το σύστημα, που η ανθρωπότητα δεν αφήνει τίποτα να χαθεί από αυτές τις ποιότητες κι αντίθετα αυτές μετα­τρέπονται σε μια δυναμική συνέχεια και ώθηση, ακόμα και μετά τη φυσική εξαφάνιση, γιατί διατηρούνται κάθε φορά και πιο ζωντανές, υλικά, στο μυαλό της ανθρωπότητας και του κα­θενός από εμάς και μέσα από τον εγκέφαλο, που είναι το κέντρο της ζωής, ζωντανές σε κάθε κύτταρο και κέντρο δράσης. Αρκεί να θυμόμαστε το δάσκαλο μας κι όλους τους συντρό­φους μας που έφυγαν από τη φυσική ζωή, για να αισθανθούμε μια ώθηση, πολλές φορές πιο μεγάλη από αυτή που μας έδιναν πριν πεθάνουν. Αυτό που χρειαζόμαστε λοιπόν είναι να τους θυμόμαστε πάντα, για να τους κάνουμε να ζούνε για πάντα. Αυτό μαζί με όλα, μειώνει τον πόνο για το φυσικό τους θάνατο κι αυξάνει την αισιοδοξία μας για το κομμουνιστικό μέλλον της ανθρωπότητας, όπου θ’ αναθεωρηθεί ριζικά και η έννοια της ασθένειας και του θανάτου.
Μιχάλης Μπούμης
Εκ μέρους του Ελληνικού Τμήματος της Ποσαδικής 4ης Διεθνούς