Κυριακή 14 Φεβρουαρίου 2010

ΝΙΚΗΣΑΝ ΟΙ ΜΑΖΕΣ ΤΗΣ ΟΥΡΟΥΓΟΥΑΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΛΑΤΙΝΙΚΗΣ ΑΜΕΡΙΚΗΣ: ΑΡΧΙΣΕ ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΕΠΟΧΗ ΓΙΑ ΤΗ ΧΩΡΑ

Ήδη ακούγονται οι σάλπιγγες του εκλογικού θριάμβου, οι ήχοι που α­ναγγέλλουν ότι μια άλλη εποχή ξεκινά­ει! Δεν είναι άλλος ένας θρίαμβος, ούτε οποιοσδήποτε θρίαμβος των μαζών της Ουρουγουάης. Αυτές οι εκλογές δείχνουν ότι η πρωτοπορία, κοινωνικά ερμηνευμένη από την πλειοψηφία του λαού, αποφάσισε να δώσει τη μάχη για τον επανα­στατικό μετασχηματισμό της Ου­ρουγουάης. Δεν είναι μόνο μια εκλο­γική επιτυχία, αλλά ο κοινωνικός θρίαμβος της πλειοψηφίας του λα­ού πάνω στον ταξικό εχθρό. Επί­σης πάνω στο συντηρητισμό, τον οπορτουνισμό, τις πελατειακές σχέσεις και το ρεφορμισμό της πλειοψηφίας των ηγεσιών. Πάνω κι ενάντια στο βάρος που αυτό ασκεί πάνω στις μάζες και την ταξική πά­λη.
Χαιρετίζουμε όχι μόνο το Πλατύ Μέτωπο (ΠΜ), τον Χοσέ Μουχίκα και τον Ντανίλο Αστόρι, αλλά το λαό της Ουρουγουάης, που αν και δεν μπόρεσε να ξεριζώσει από την κοινω­νία και την εθνική ζωή, τα κύρια ε­γκλήματα του καπιταλιστικού συστή­ματος -όπως έναν κτηνώδη κοινωνικό αποκλεισμό και ανισότητα-, με βαθιά εποικοδομητική συνείδηση και θέλη­ση, βάση για την οργάνωση της νέας κοινωνίας, πέτυχε αυτό τον τεράστιο θρίαμβο. Ένα θρίαμβο πολιτικό και κοινωνικό, που χωρίς τις μάζες δεν θα ήταν δυνατό να κατακτηθεί: μια δεύτε­ρη εθνική, λαϊκή κι επαναστατική κυ­βέρνηση του ΠΜ, παρόλο που η ηγε­σία άφησε στο δρόμο την επανεκλογή του Προέδρου Ταμπαρέ Βάσκες, του ηγέτη που είχε οικοδομήσει μια ουσια­στική κοινωνική βάση, που απαιτούσε να δοθεί συνέχεια στη διακυβέρνηση για και με τις μάζες, βαθαίνοντας τις αλλαγές που η ίδια η κοινωνία και οι ιστορικοί χρόνοι μας απαιτούν.
Αυτή η νύχτα της 29 του Νοέμβρη δεν αλλάζει τη διάρθρωση του προ­τσές, αλλά την ενισχύει. Αυτό για το οποίο πρέπει να παλέψουμε τώρα, μέσα κι έξω από το ΠΜ, είναι ώστε η μορφή με την οποία αυτή η νέα ηγεσία του κράτους προτίθεται να σχηματίσει την κυβέρνηση, σε συμμαχία δηλαδή με τους ηττημένους του χθες, να μη σημάνει καμιά οπισθοδρόμηση στην κοινωνικο-πολιτική διάρθρωση που αφήνει ο σύντροφος Ταμπαρέ Βά­σκες, με την πρόοδο της 1ΐί εθνικής κυβέρνησης του ΠΜ.
Στην παραλιακή του Μοντεβίδεο, στη Σέρρο, τη Παϊσαντού ή τη Σάλτο, παντού, τραγουδάμε από χαρά. Ο χθεσινός είναι ένας θρίαμβος των ουρουγουάνικων μαζών, επίσης των μαζών της Λατινικής Αμερικής και του κόσμου, που συνέβαλαν με την ακατά­βλητη καθημερινή πάλη τους και την κοινωνική ωρίμανση τους, στο να δώσουν σιγουριά σ’ ένα σημαντικό μέρος του ουρουγουάνικου εκλογικού σώματος, που είδε κι αισθάνθηκε σί­γουρο να συνεχίσει να προχωράει. Τώρα πρέπει να πάμε στην πάλη για την τοπική και ηπειρωτική ολοκλήρω­ση και χωρίς να μειώσουμε τους στό­χους που αποφάσισε το 5° Συνέδριο «Ζελμάρ Μιτσελίνι», ούτε παρακαλώ­ντας «να έλθουν οι επενδυτές», όπως ένα σημαντικό μέρος της ηγεσίας του ΠΜ βλέπει σαν τη διέξοδο από την κρίση του συστήματος. Δηλαδή, πε­ρισσότερο εξαρτημένο καπιταλιστικό σύστημα.
Νίκησαν οι μάζες της Ουρουγουάης και της Λατινικής Αμερικής ιδιαίτερα, αλλά επίσης η ανοδική πορεία της σοσιαλιστικής συνείδησης της αν­θρωπότητας. Ηττήθηκαν όλα τα εξωτε­ρικά κι εσωτερικά τεχνάσματα, που προσπάθησαν να εμποδίσουν αυτή την πρόοδο, που δεν θα παραμείνει σ’ έναν «καλό καπιταλισμό», μεταρρυθ­μισμένο, επενδυτικό, αλλά θα προχω­ρήσει στην πρόοδο της συζήτησης και της διαμόρφωσης της σοσιαλιστικής προοπτικής, προς νέες κι επαναστατι­κές συγκεκριμένες μορφές οργάνωσης της κοινωνικής ζωής.
Ήταν μια ήττα επίσης για την ψευτο-αριστερά, που έδειξε ότι δεν είναι ικανή να κατανοήσει πώς αναπτύσσε­ται το προτσές της κοινωνικής συγκέ­ντρωσης. Τοποθετήθηκε ο δεύτερος λίθος της διαλεκτικής προόδου της χώρας, με την ενσωμάτωση εκατοντά­δων χιλιάδων εργαζόμενων, νέων, μεσαίας τάξης, αγροτών, αθλητών, στρατιωτικών, μικρών επιχειρημα­τιών, που βρίσκονται πιο κοντά στο προλεταριάτο παρά στους καπιταλι­στές. Σήμερα προχωράμε στην από­φαση, εκλογική στη μορφή, προς μια πραγματική εθνοσυνέλευση των μαζών, που θα συζητήσει το τι θέ­λουμε και πού πάμε! Σήμερα ανα­τρέπεται η πολιτική του κομματάρ­χη, η ψηφοθηρική σαβούρα του ροζέ δικομματισμού, που ήδη στε­ρείται περιεχομένου. Σήμερα αλλά­ζει η ιστορία της Ουρουγουάης, με την επιβεβαίωση αυτού που πετύ­χαμε, αυτού που ήδη έχουμε κάνει, ακόμα κι αυτού που δεν ξέραμε ή δεν μπορέσαμε να συγκεκριμενο­ποιήσουμε, σ’ αυτά τα 5 πρώτα χρόνια της Κυβέρνησης που διευ­θύνει ο Ταμπαρέ Βάσκες.
Τώρα πέφτει εντελώς το τείχος του αίσχους του αντεπαναστατικού συρφετού, που προσπάθησε να εμποδίσει και στη συνέχεια ν’ απο­προσανατολίσει το θρίαμβο των μαζών. Είναι μια νέα πτώση του τείχους της αναξιοπρέπειας, της εκμετάλλευσης, της κοινωνικής διάσπασης, με το βάθεμα ενός προ­τσές που ανοίγει πραγματικά πα­ράθυρα στην εξυπνάδα και το δίκιο.
Αυτή η ηγεσία της νέας Εθνικής Κυ­βέρνησης της Ουρουγουάης, που ανα­δείχτηκε από τις χθεσινές εκλογές, θα πρέπει ν’ αντιπροσωπεύσει και ν’ ανταποκριθεί με συγκεκριμένη μορ­φή στην πολιτική ψήφο εκατοντά­δων χιλιάδων ουρουγουανών, αν­δρών και γυναικών, που ψήφισαν με τα χέρια, με τα πόδια, αλλά βα­σικά με τη συνείδηση τους. Που έδρασαν και οργανώθηκαν έξω από μηχανισμούς και κομματικές δομές, δείχνοντας την ικανότητα της λει­τουργίας της κοινωνικής φαντασί­ας. Ακριβώς, φαντασίας, σαν πα­ράγοντας πιο σημαντικός από την ίδια τη γνώση.
Χαιρετίζουμε σ’ αυτό το μεγάλο γε­γονός, τη μνήμη εκατοντάδων συντρό­φων, δικών μας και άλλων κομμάτων και κινημάτων, που σήμερα δεν είναι κοντά μας και ήταν από κάθε χώρο πάλης, παράγοντες δημιουργίας, γένε­σης και ωρίμανσης της συλλογικής συνείδησης.
Χαιρετίζουμε τις δεκάδες χιλιάδες επαναστάτες αγωνιστές όλων των πολιτικών, συνδικαλιστικών, μορφωτι­κών, στρατιωτικών, κοινωνικών οργα­νώσεων, που με την πάλη τους ήταν μέρος αυτής της οικοδόμησης, που σήμερα ξεχύνεται με σαρωτική δύναμη από το ΠΜ και βασικά από την κοινω­νική συνείδηση που διαλύει το δικομ­ματισμό, στην ιστορία ενός καπιταλι­σμού νεοαποικιακού, συντηρητικού, υποταγμένου στον ιμπεριαλισμό.
Αυτή η τεράστια ψήφος, με τη μαζική υποστήριξη στο ΠΜ, είναι ο λίθος που ενισχύει το οικοδόμημα που άρχισε να κατασκευάζεται τον Οκτώβρη του 2004, σαν συνέχεια της 5π? του Φλε­βάρη του 1971, όταν ιδρύθηκε το ΠΜ. Αποτίουμε φόρο τιμής στον Χ. Ποσά-δας και στη σημασία του ρόλου του στην ιστορία της ταξικής πάλης στην Ουρουγουάη. Ο Ποσάδας ήταν, είναι ακατάλυτο μέρος αυτής της πορείας, μέσα από τις αναλύσεις του και την απόλυτη αισιοδοξία του, ότι η Ουρου­γουάη θα προχωρούσε στην προοπτι­κή του ΠΜ, μιας συμμαχίας στην ο­ποία αυτός συνέβαλε στο να διαμορ­φωθεί.
Ένα τεράστιο εναγκαλισμό στ’ όνομα της 4πς Διεθνούς στον ουρου-γουάνικο λαό, στο ΠΜ και ιδιαίτερα στο μαχητικό ουρουγουάνικο Τμήμα μας, το ΕΕΚ (τροτσκιστικό-ποσαδικό)
Εκ μέρους του Λατινοαμερικάνι­κου Γραφείου
Ελισαίο Ραμίρεζ, 29/11/2009