Κυριακή 14 Φεβρουαρίου 2010

ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ: ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΣΤΗΝ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΚΑ ΟΛΙΓΟΠΩΛΙΑ. ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗ ΓΙΑ ΝΑ ΣΤΗΡΙΞΟΥΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ ΓΙΑ ΤΑ ΜΜΕ

Ζούμε μια νέα φάση της ιστορίας της χώρας, ενώ πλησιάζουμε στη ΔΙΑΚΟΣΙΟΣΤΗ επέτειο της Πολιτικής Ανε­ξαρτησίας του 1810. Η συζήτηση στο Κογκρέσο της Δημοκρατίας του νέου Νόμου για τις Υπηρεσίες Οπτικοακου­στικής Επικοινωνίας (SCA), δεν περ­νάει από το στενά τεχνικό μέρος ενός τέτοιου νόμου, αλλά από την πολιτική με την οποία θέλουμε να προχωρή­σουμε ή όχι, μ’ αυτό το νέο Νόμο. Που είναι ο αντίποδας του νόμου που ψή­φισε η δικτατορία και που επέτρεψε τη συνέχιση και την αύξηση της συ­γκέντρωσης του επιχειρηματικού ολι­γοπωλίου στα ΜΜΕ, όπως αυτή αντι­προσωπεύεται από το γκρούπ Κλαρίν. Είναι μια νέα φάση για την Πλη­ροφόρηση που γεννάνε οι κοινωνικές και οικονομικές σχέσεις, εκφράζοντας την ανάγκη της διαρκούς εξέλιξης του ανθρώπινου όντος και του πολιτισμού που αυτό γεννάει. Αυτή η πρόοδος πάει ενάντια στην οικονομία της ελεύ­θερης αγοράς, που υποτάσσει την ελευθερία του ανθρώπινου όντος, στις ανάγκες της συγκεντρωμένης καπιτα­λιστικής ιδιοκτησίας. Η πρόοδος που σημαίνει η κατανομή των οπτικοακου­στικών δικαιωμάτων σε τρία ίσα μέρη, το ιδιωτικό, το κρατικό και το κοινοτι­κό, ή μη εμπορικό, σε όλες τους τις μορφές, είναι μια πρόοδος που συ­γκρούεται με τα σχέδια της πολιτικής αντιπολίτευσης της δεξιάς και των ισχνών κοινωνικών δυνάμεων της.


Η ανθρωπότητα ανυψώνει τη συνεί­δηση της σαν «ον», ξεκινώντας από τη μετάδοση κοινών εμπειριών, που είναι η ανάπτυξη και η διαμόρφωση της κοινωνικής διάρθρωσης που βρί­σκεται σε διαρκή οικοδόμηση. Η μετά­δοση της πληροφορίας και η καταγρα­φή της είναι το πιο αρχαίο «επάγγελ­μα» της ιστορίας του ανθρώπινου πολιτισμού κι αυτή που επέτρεψε, μέσα από τη διάδοση των ιδεών, τις προόδους σαν ανθρώπινο γένος μέσα στη φύση.

Το δικαίωμα στην πληροφορία και την έκφραση μπαίνει σήμερα σαν μια ζωτική ανάγκη για την κοινωνία. Η διαμόρφωση και ο ρόλος αυτών που διαδίδουν την πληροφορία και τις ιδέες, από την εποχή που η κοινωνική οργάνωση πρόβαλε την ανάγκη της πληροφορίας, μέχρι τους σημερινούς δημοσιογράφους, βρίσκεται στην ανά­γκη του να είναι αντικειμενικοί στην αναπαραγωγή της πραγματικότητας και στο να δείχνουν ότι τα ίδια τα γε­γονότα είναι η βάση μιας πραγματικό­τητας που αλλάζει. Απ’ αυτό εξαρτιό­ταν πάντα η ίδια η ζωή της κοινωνίας των ανθρώπων, που πάντα διαμορ­φωνόταν. Το ενδιαφέρον αφορά το κοινό κι όχι το άτομο.

Η ατομική ιδιοκτησία άλλαξε αυτή τη σχέση, αλλά στο μέλλον θα επιστρέ­ψουμε στο να είμαστε ελεύθεροι στη σκέψη, στις ιδέες και στην αντιμετώπι­ση των αναγκών. Και χωρίς αμφιβολί­α, ο τύπος, σε όλες του τις μορφές, έχει ένα θεμελιώδη ρόλο.

Τώρα η μετάδοση ή η απόκρυψη της πληροφορίας είναι δεμένη με την κα­πιταλιστική αγορά και την πολιτική εξουσία κι όχι τη συλλογική κοινωνική ανάγκη. Γι’ αυτό τα ΜΜΕ δεν είναι απλά μια επιχείρηση, με μεγάλα οικο­νομικά κέρδη, αλλά επεμβαίνουν για να διαμορφώσουν μια εικονική κοινω­νική πραγματικότητα και μέσα από μικρά πράγματα να οικοδομήσουν το κοινωνικό κριτήριο και το κοινό αί­σθημα. Ήδη δεν υπάρχει μόνο το σχο­λείο και το πανεπιστήμιο που βάζουν τις βάσεις της αντίληψης γύρω από το τι είναι αυτό που αποφασίζεται κοινω­νικά στη ζωή. Ο καθημερινός τύπος, η τηλεόραση και το ραδιόφωνο παίρ­νουν εξ επαγγέλματος την άδεια να υποβιβάζουν το μορφωτικό επίπεδο της πληροφορίας και να διαστρεβλώ­νουν την αναγκαία διασκέδαση και ανάπαυση του ανθρώπινου όντος.

Κανένας δεν πρέπει να μείνει έξω από αυτή τη συζήτηση για το νέο Νό­μο για τα οπτικοακουστικά μέσα. Αλ­λά όχι μόνο για την επικύρωση του, αλλά για την ΑΜΕΣΗ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΟΥ. Ώστε ανάμεσα στ’ άλλα το 33% του κρατικού τομέα να συγκεντρωθεί γύρω από τη ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ ΣΥΜ­ΜΕΤΟΧΗ όλων των κοινωνικών πα­ραγόντων, που θα εκφράζουν και θα δημιουργούν τα περιεχόμενα μιας κοινωνίας επαναστατικών αλλαγών, με την επέμβαση όλων των κοινωνι­κών, συνδικαλιστικών, πολιτικών ορ­γανώσεων του Εθνικού, Λαϊκού κι Επαναστατικού στρατοπέδου.

Αυτή η πρόοδος που ΗΔΗ ΣΥΓΚΕ­ΚΡΙΜΕΝΟΠΟΙΕΙΤΑΙ με την επικύρωση από το Κογκρέσο του Έθνους του Νόμου για τις SCA, που προτάθηκε από την κυβέρνηση της συντρόφισ­σας Κριστίνα Φερνάντεζ, ενώνεται μ’ αυτό που διατρέχει όλη τη Λατινική Αμερική, για την Ολοκλήρωση και την Ενότητα της, για τη Δεύτερη και πραγ­ματική ΠΟΛΙΤΙΚΗ, ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ ΤΗΣ.

Ελισαίο Ραμίρεζ, 16/9/2009