ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΚΑ ΟΛΙΓΟΠΩΛΙΑ. ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗ ΓΙΑ ΝΑ ΣΤΗΡΙΞΟΥΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ ΓΙΑ ΤΑ ΜΜΕ
Ζούμε μια νέα φάση της ιστορίας της χώρας, ενώ πλησιάζουμε στη ΔΙΑΚΟΣΙΟΣΤΗ επέτειο της Πολιτικής Ανεξαρτησίας του 1810. Η συζήτηση στο Κογκρέσο της Δημοκρατίας του νέου Νόμου για τις Υπηρεσίες Οπτικοακουστικής Επικοινωνίας (SCA), δεν περνάει από το στενά τεχνικό μέρος ενός τέτοιου νόμου, αλλά από την πολιτική με την οποία θέλουμε να προχωρήσουμε ή όχι, μ’ αυτό το νέο Νόμο. Που είναι ο αντίποδας του νόμου που ψήφισε η δικτατορία και που επέτρεψε τη συνέχιση και την αύξηση της συγκέντρωσης του επιχειρηματικού ολιγοπωλίου στα ΜΜΕ, όπως αυτή αντιπροσωπεύεται από το γκρούπ Κλαρίν. Είναι μια νέα φάση για την Πληροφόρηση που γεννάνε οι κοινωνικές και οικονομικές σχέσεις, εκφράζοντας την ανάγκη της διαρκούς εξέλιξης του ανθρώπινου όντος και του πολιτισμού που αυτό γεννάει. Αυτή η πρόοδος πάει ενάντια στην οικονομία της ελεύθερης αγοράς, που υποτάσσει την ελευθερία του ανθρώπινου όντος, στις ανάγκες της συγκεντρωμένης καπιταλιστικής ιδιοκτησίας. Η πρόοδος που σημαίνει η κατανομή των οπτικοακουστικών δικαιωμάτων σε τρία ίσα μέρη, το ιδιωτικό, το κρατικό και το κοινοτικό, ή μη εμπορικό, σε όλες τους τις μορφές, είναι μια πρόοδος που συγκρούεται με τα σχέδια της πολιτικής αντιπολίτευσης της δεξιάς και των ισχνών κοινωνικών δυνάμεων της.
Η ανθρωπότητα ανυψώνει τη συνείδηση της σαν «ον», ξεκινώντας από τη μετάδοση κοινών εμπειριών, που είναι η ανάπτυξη και η διαμόρφωση της κοινωνικής διάρθρωσης που βρίσκεται σε διαρκή οικοδόμηση. Η μετάδοση της πληροφορίας και η καταγραφή της είναι το πιο αρχαίο «επάγγελμα» της ιστορίας του ανθρώπινου πολιτισμού κι αυτή που επέτρεψε, μέσα από τη διάδοση των ιδεών, τις προόδους σαν ανθρώπινο γένος μέσα στη φύση.
Το δικαίωμα στην πληροφορία και την έκφραση μπαίνει σήμερα σαν μια ζωτική ανάγκη για την κοινωνία. Η διαμόρφωση και ο ρόλος αυτών που διαδίδουν την πληροφορία και τις ιδέες, από την εποχή που η κοινωνική οργάνωση πρόβαλε την ανάγκη της πληροφορίας, μέχρι τους σημερινούς δημοσιογράφους, βρίσκεται στην ανάγκη του να είναι αντικειμενικοί στην αναπαραγωγή της πραγματικότητας και στο να δείχνουν ότι τα ίδια τα γεγονότα είναι η βάση μιας πραγματικότητας που αλλάζει. Απ’ αυτό εξαρτιόταν πάντα η ίδια η ζωή της κοινωνίας των ανθρώπων, που πάντα διαμορφωνόταν. Το ενδιαφέρον αφορά το κοινό κι όχι το άτομο.
Η ατομική ιδιοκτησία άλλαξε αυτή τη σχέση, αλλά στο μέλλον θα επιστρέψουμε στο να είμαστε ελεύθεροι στη σκέψη, στις ιδέες και στην αντιμετώπιση των αναγκών. Και χωρίς αμφιβολία, ο τύπος, σε όλες του τις μορφές, έχει ένα θεμελιώδη ρόλο.
Τώρα η μετάδοση ή η απόκρυψη της πληροφορίας είναι δεμένη με την καπιταλιστική αγορά και την πολιτική εξουσία κι όχι τη συλλογική κοινωνική ανάγκη. Γι’ αυτό τα ΜΜΕ δεν είναι απλά μια επιχείρηση, με μεγάλα οικονομικά κέρδη, αλλά επεμβαίνουν για να διαμορφώσουν μια εικονική κοινωνική πραγματικότητα και μέσα από μικρά πράγματα να οικοδομήσουν το κοινωνικό κριτήριο και το κοινό αίσθημα. Ήδη δεν υπάρχει μόνο το σχολείο και το πανεπιστήμιο που βάζουν τις βάσεις της αντίληψης γύρω από το τι είναι αυτό που αποφασίζεται κοινωνικά στη ζωή. Ο καθημερινός τύπος, η τηλεόραση και το ραδιόφωνο παίρνουν εξ επαγγέλματος την άδεια να υποβιβάζουν το μορφωτικό επίπεδο της πληροφορίας και να διαστρεβλώνουν την αναγκαία διασκέδαση και ανάπαυση του ανθρώπινου όντος.
Κανένας δεν πρέπει να μείνει έξω από αυτή τη συζήτηση για το νέο Νόμο για τα οπτικοακουστικά μέσα. Αλλά όχι μόνο για την επικύρωση του, αλλά για την ΑΜΕΣΗ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΟΥ. Ώστε ανάμεσα στ’ άλλα το 33% του κρατικού τομέα να συγκεντρωθεί γύρω από τη ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ όλων των κοινωνικών παραγόντων, που θα εκφράζουν και θα δημιουργούν τα περιεχόμενα μιας κοινωνίας επαναστατικών αλλαγών, με την επέμβαση όλων των κοινωνικών, συνδικαλιστικών, πολιτικών οργανώσεων του Εθνικού, Λαϊκού κι Επαναστατικού στρατοπέδου.
Αυτή η πρόοδος που ΗΔΗ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟΠΟΙΕΙΤΑΙ με την επικύρωση από το Κογκρέσο του Έθνους του Νόμου για τις SCA, που προτάθηκε από την κυβέρνηση της συντρόφισσας Κριστίνα Φερνάντεζ, ενώνεται μ’ αυτό που διατρέχει όλη τη Λατινική Αμερική, για την Ολοκλήρωση και την Ενότητα της, για τη Δεύτερη και πραγματική ΠΟΛΙΤΙΚΗ, ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ ΤΗΣ.
Ελισαίο Ραμίρεζ, 16/9/2009
Ζούμε μια νέα φάση της ιστορίας της χώρας, ενώ πλησιάζουμε στη ΔΙΑΚΟΣΙΟΣΤΗ επέτειο της Πολιτικής Ανεξαρτησίας του 1810. Η συζήτηση στο Κογκρέσο της Δημοκρατίας του νέου Νόμου για τις Υπηρεσίες Οπτικοακουστικής Επικοινωνίας (SCA), δεν περνάει από το στενά τεχνικό μέρος ενός τέτοιου νόμου, αλλά από την πολιτική με την οποία θέλουμε να προχωρήσουμε ή όχι, μ’ αυτό το νέο Νόμο. Που είναι ο αντίποδας του νόμου που ψήφισε η δικτατορία και που επέτρεψε τη συνέχιση και την αύξηση της συγκέντρωσης του επιχειρηματικού ολιγοπωλίου στα ΜΜΕ, όπως αυτή αντιπροσωπεύεται από το γκρούπ Κλαρίν. Είναι μια νέα φάση για την Πληροφόρηση που γεννάνε οι κοινωνικές και οικονομικές σχέσεις, εκφράζοντας την ανάγκη της διαρκούς εξέλιξης του ανθρώπινου όντος και του πολιτισμού που αυτό γεννάει. Αυτή η πρόοδος πάει ενάντια στην οικονομία της ελεύθερης αγοράς, που υποτάσσει την ελευθερία του ανθρώπινου όντος, στις ανάγκες της συγκεντρωμένης καπιταλιστικής ιδιοκτησίας. Η πρόοδος που σημαίνει η κατανομή των οπτικοακουστικών δικαιωμάτων σε τρία ίσα μέρη, το ιδιωτικό, το κρατικό και το κοινοτικό, ή μη εμπορικό, σε όλες τους τις μορφές, είναι μια πρόοδος που συγκρούεται με τα σχέδια της πολιτικής αντιπολίτευσης της δεξιάς και των ισχνών κοινωνικών δυνάμεων της.
Η ανθρωπότητα ανυψώνει τη συνείδηση της σαν «ον», ξεκινώντας από τη μετάδοση κοινών εμπειριών, που είναι η ανάπτυξη και η διαμόρφωση της κοινωνικής διάρθρωσης που βρίσκεται σε διαρκή οικοδόμηση. Η μετάδοση της πληροφορίας και η καταγραφή της είναι το πιο αρχαίο «επάγγελμα» της ιστορίας του ανθρώπινου πολιτισμού κι αυτή που επέτρεψε, μέσα από τη διάδοση των ιδεών, τις προόδους σαν ανθρώπινο γένος μέσα στη φύση.
Το δικαίωμα στην πληροφορία και την έκφραση μπαίνει σήμερα σαν μια ζωτική ανάγκη για την κοινωνία. Η διαμόρφωση και ο ρόλος αυτών που διαδίδουν την πληροφορία και τις ιδέες, από την εποχή που η κοινωνική οργάνωση πρόβαλε την ανάγκη της πληροφορίας, μέχρι τους σημερινούς δημοσιογράφους, βρίσκεται στην ανάγκη του να είναι αντικειμενικοί στην αναπαραγωγή της πραγματικότητας και στο να δείχνουν ότι τα ίδια τα γεγονότα είναι η βάση μιας πραγματικότητας που αλλάζει. Απ’ αυτό εξαρτιόταν πάντα η ίδια η ζωή της κοινωνίας των ανθρώπων, που πάντα διαμορφωνόταν. Το ενδιαφέρον αφορά το κοινό κι όχι το άτομο.
Η ατομική ιδιοκτησία άλλαξε αυτή τη σχέση, αλλά στο μέλλον θα επιστρέψουμε στο να είμαστε ελεύθεροι στη σκέψη, στις ιδέες και στην αντιμετώπιση των αναγκών. Και χωρίς αμφιβολία, ο τύπος, σε όλες του τις μορφές, έχει ένα θεμελιώδη ρόλο.
Τώρα η μετάδοση ή η απόκρυψη της πληροφορίας είναι δεμένη με την καπιταλιστική αγορά και την πολιτική εξουσία κι όχι τη συλλογική κοινωνική ανάγκη. Γι’ αυτό τα ΜΜΕ δεν είναι απλά μια επιχείρηση, με μεγάλα οικονομικά κέρδη, αλλά επεμβαίνουν για να διαμορφώσουν μια εικονική κοινωνική πραγματικότητα και μέσα από μικρά πράγματα να οικοδομήσουν το κοινωνικό κριτήριο και το κοινό αίσθημα. Ήδη δεν υπάρχει μόνο το σχολείο και το πανεπιστήμιο που βάζουν τις βάσεις της αντίληψης γύρω από το τι είναι αυτό που αποφασίζεται κοινωνικά στη ζωή. Ο καθημερινός τύπος, η τηλεόραση και το ραδιόφωνο παίρνουν εξ επαγγέλματος την άδεια να υποβιβάζουν το μορφωτικό επίπεδο της πληροφορίας και να διαστρεβλώνουν την αναγκαία διασκέδαση και ανάπαυση του ανθρώπινου όντος.
Κανένας δεν πρέπει να μείνει έξω από αυτή τη συζήτηση για το νέο Νόμο για τα οπτικοακουστικά μέσα. Αλλά όχι μόνο για την επικύρωση του, αλλά για την ΑΜΕΣΗ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΟΥ. Ώστε ανάμεσα στ’ άλλα το 33% του κρατικού τομέα να συγκεντρωθεί γύρω από τη ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ όλων των κοινωνικών παραγόντων, που θα εκφράζουν και θα δημιουργούν τα περιεχόμενα μιας κοινωνίας επαναστατικών αλλαγών, με την επέμβαση όλων των κοινωνικών, συνδικαλιστικών, πολιτικών οργανώσεων του Εθνικού, Λαϊκού κι Επαναστατικού στρατοπέδου.
Αυτή η πρόοδος που ΗΔΗ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟΠΟΙΕΙΤΑΙ με την επικύρωση από το Κογκρέσο του Έθνους του Νόμου για τις SCA, που προτάθηκε από την κυβέρνηση της συντρόφισσας Κριστίνα Φερνάντεζ, ενώνεται μ’ αυτό που διατρέχει όλη τη Λατινική Αμερική, για την Ολοκλήρωση και την Ενότητα της, για τη Δεύτερη και πραγματική ΠΟΛΙΤΙΚΗ, ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ ΤΗΣ.
Ελισαίο Ραμίρεζ, 16/9/2009
