Η φάρσα της συνάντησης-«συμφωνίας» Πούτιν-Τραμπ στην Αλάσκα δεν μπορεί να κρύψει την τελική σύγκρουση συστήματος ενάντια σε σύστημα

 

Η φάρσα της συνάντησης-«συμφωνίας» Πούτιν-Τραμπ στην Αλάσκα δεν μπορεί να κρύψει την τελική σύγκρουση συστήματος ενάντια σε σύστημα

Η συνάντηση Πούτιν-Τραμπ στην Αλάσκα είναι μια ακόμα μορφή που εκφράζει την ουσιαστική αντικειμενική πραγματικότητα: αυτή της αντιπαράθεσης και σύγκρουσης συστήματος ενάντια σε σύστημα, εδώ και έναν και πάνω αιώνα, μετά τη Μεγάλη Σοβιετική Σοσιαλιστική Επανάσταση και την ΕΣΣΔ: σοσιαλισμός-κομμουνισμός ενάντια σε καπιταλισμό-ιμπεριαλισμό. Από τη μεριά του σοσιαλισμού-κομμουνισμού μπορεί ακόμα εμπειρικά, αντικειμενικά, χωρίς επιστημονική σοσιαλιστική, μαρξιστική-λενινιστική ηγεσία, που να προετοιμάζει και να προωθεί συνειδητά τη Μετάβαση από τον καπιταλισμό-ιμπεριαλισμό στο σοσιαλισμό-κομμουνισμό, αλλά και χωρίς να μπορεί καμιά ηγεσία, όπως αυτή του Πούτιν, να εμποδίσει αυτή τη σύγκρουση και Μετάβαση, παρά μόνο να τη συγκρατήσει για πολύ σύντομο χρονικό διάστημα. Αφού η απόσταση ανάμεσα στην τωρινή Ρωσική Ομοσπονδία και την προηγούμενη, όσο και την επόμενη ΕΣΣΔ, είναι πολύ μικρή, τόσο σε χώρο, όσο και σε χρόνο, όπως εκφράζεται στο CCCR (ΕΣΣΔ) στη μπλούζα του Υπουργού Εξωτερικών της, Λαβρόφ, στην Αλάσκα!!!, αλλά και από το σοβιετικό λαό και στρατό (με το σφυροδρέπανο στις σημαίες του) και τα Κομμουνιστικά Κόμματά της.  Από τη μεριά του καπιταλισμού-ιμπεριαλισμού, τόσο αντικειμενικά και «αναπόφευκτα», όσο και συνειδητά, αντεπαναστατικά, αντισοσιαλιστικά κι αντικομουνιστικά, αυτό το σύστημα προετοιμάζει, δοκιμάζει και κάνει τον πόλεμο -με όλα τα μέσα και τα πυρηνικά- και το ναζιφασισμό του, σαν το μόνο μέσο που του απομένει για να προσπαθήσει να επιβιώσει.

Αυτό ο Τραμπ, αντιπρόσωπος του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού (που συγκεντρώνει και συγκεντροποιεί στα χέρια του, κάθε μέρα και περισσότερο τον ευρωπαϊκό-γιαπωνέζικο παγκόσμιο ιμπεριαλισμό), όχι μόνο δεν μπορεί να συγκρατήσει αυτή τη σύγκρουση και Μετάβαση, με απατηλές, όσο και θρασύδειλες συμφωνίες, όπως της Αλάσκας. Με συναντήσεις και «συμφωνίες» με τον Πούτιν, τη Ρωσική Ομοσπονδία κι αυτό που αντικειμενικά, εμπειρικά έστω, εκπροσωπούν, μαζί με την Κίνα Εργατικό Κράτος, τη Βόρεια Κορέα Εργατικό Κράτος, την Κούβα Εργατικό Κράτος, το Βιετνάμ Εργατικό Κράτος, τα Εργατικά, αλλά και τα Επαναστατικά Κράτη, δηλαδή το σοσιαλιστικό-κομμουνιστικό στρατόπεδο, αλλά αντίθετα, συνειδητά αυτός, σαν Τραμπ, περιμένει με τέτοιες συναντήσεις-«συμφωνίες» να κερδίσει χρόνο και να βρει καλύτερες συνθήκες γι’ αυτόν (δεν πρόκειται να τις βρει πλέον ποτέ) για να προετοιμάζει και να κάνει το διαρκή και παγκόσμιο πόλεμο -και πυρηνικό- και ναζιφασισμό.

Κι όπως είχε προειδοποιήσει, τόσο ο Τρότσκι, όσο και ο Ποσάδας, ΤΟ ΠΙΟ ΠΙΘΑΝΟ ΕΙΝΑΙ Ο ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟΣ ΝΑ ΕΞΑΠΟΛΥΣΕΙ ΤΟΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΟΛΕΜΟ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΣΤΙΓΜΗ Ή ΑΜΕΣΩΣ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΤΕΤΟΙΕΣ ΔΗΘΕΝ «ΣΥΜΦΩΝΙΕΣ» ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΑ ΔΥΟ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΑ-ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ. Πρώτα τον πόλεμο αμέσως μετά από το «γερμανοσοβιετικό Σύμφωνο μη Επίθεσης ή Σύμφωνο Μολότωφ – Ρίμπεντροπ» και τώρα μετά από τη «συμφωνία της Αλάσκας». Τότε εξελίχτηκε στην τραγωδία της ναζιστικής γερμανικής εισβολής στην ΕΣΣΔ, που δεν μπορεί τώρα να «επαναληφθεί παρά σαν μια φάρσα». Τότε αυτή η τραγωδία είχε τον δικό της «από μηχανής θεό», που ήταν η «λύση» αυτής της τραγωδίας, που ήταν η νίκη της ΕΣΣΔ, 80 χρόνια πριν, και η δημιουργία νέων Εργατικών (Σοσιαλιστικών) κι Επαναστατικών Χωρών στον κόσμο, ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και ναζιφασισμό. Τώρα η «φάρσα» σημαίνει ότι, σήμερα, όλοι την καταλαβαίνουν πολύ καλά και δεν υπάρχει πλέον κανείς που να πιστεύει στον Τραμπ κι ότι είναι δυνατή καμιά «ειρηνική συνύπαρξη» ανάμεσα στα δύο συστήματα: Ο ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟΣ-ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ -ΜΕ ΟΛΑ ΤΑ ΜΕΣΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΥΡΗΝΙΚΑ- ΚΑΙ ΝΑΖΙΦΑΣΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΟΣ. ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΗ ΚΑΙ Η ΑΝΤΙΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΗ-ΑΝΤΙΝΑΖΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ, ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΠΟΛΕΜΙΚΗ, ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗ-ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ, ΜΕ ΟΛΑ ΤΑ ΜΕΣΑ -ΚΑΙ ΤΑ ΠΥΡΗΝΙΚΑ-.

Τώρα η «φάρσα» της Συμφωνίας της Αλάσκας σημαίνει επίσης ότι η «λύση» της, ο «από μηχανής θεός της» θα είναι η νίκη, όχι μόνο της Ρωσικής Ομοσπονδίας -πολύ σύντομα νέα ΕΣΣΔ- αλλά και όλης της ανθρωπότητας, των υπαρκτών και άμεσα μελλοντικών Εργατικών κι Επαναστατικών Κρατών, των οποίων οι BRICS είναι οι προάγγελοί τους, με άμεση «λύση», αντιιμπεριαλιστική, επαναστατική πολεμική και αντιναζιφασιστική, τη συμμαχία Κίνας-Ρωσίας, «υπερασπιστές της ανθρωπότητας». Είναι αυτή η νίκη που προαισθάνεται και ήδη αισθάνεται η ανθρωπότητα, ακόμα και μέσα από αυτή τη συμφωνία-φάρσα στην Αλάσκα, που είναι κατά κοινή ομολογία ήδη μια νίκη της Ρωσίας και μια ήττα των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ, στον πόλεμο στην Ουκρανία και παντού.

Μια άλλη όψη αυτής της «συμφωνίας»-φάρσας είναι ότι τόσο η Ρωσία-Κίνα, όσο και όλη η ανθρωπότητα ξέρουν τώρα καλά και δεν πρόκειται να ξεγελαστούν -για να καταλήξουν σε τραγωδία, απροετοιμασίας του επαναστατικού, σοσιαλιστικού-κομμουνιστικού στρατοπέδου, όπως έκανε ο Στάλιν με το «σύμφωνο μη επίθεσης» με τον Χίτλερ-,  από το παιχνίδι του παγκόσμιου ιμπεριαλισμού για «καλό και κακό αστυνόμο» του ίδιου εγκληματικού του συστήματος. Ακόμα και η νίκη της ΕΣΣΔ ενάντια στους ναζί, συνοδεύτηκε από την τραγωδία της παράδοσης αντιιμπεριαλιστικών, αντικαπιταλιστικών και σοσιαλιστικών επαναστάσεων στην Ευρώπη -και στην Ελλάδα- στον «καλό», «δημοκρατικό» δήθεν ιμπεριαλισμό, ιδιαίτερα αγγλοαμερικανικό.

Ο ψεύτικος διαχωρισμός τότε, ανάμεσα στο «δημοκρατικό» και ναζιφασιστικό ιμπεριαλισμό, από τη μεριά της σταλινικής γραφειοκρατίας της ΕΣΣΔ και της γραφειοκρατίας των Κομμουνιστικών Κομμάτων, της Ευρώπης κύρια -και της Ελλάδας-, σήμανε μια -ακόμα τότε τραγωδία- με τις συμφωνίες της Γιάλτας και της Τεχεράνης, τη δήθεν «ειρηνική συνύπαρξη», τον «ψυχρό πόλεμο», κέρδισμα χρόνου και πολεμικής-ναζιφασιστικής προετοιμασίας και δράσης του ιμπεριαλιστικού καπιταλισμού και τελικά, την παράδοση όχι μόνο επαναστάσεων, αλλά και της ίδιας της ΕΣΣΔ και των Εργατικών Κρατών της Ευρώπης στον καπιταλισμό-ιμπεριαλισμό, από την πάντα φιλοκαπιταλιστική-φιλοϊμπεριαλιστική γραφειοκρατία τους και τη γραφειοκρατία της αριστεράς, κάθε απόχρωσης. Και τότε και τώρα, παρά τις διαφορές τους -κύρια οικονομικές, εμπορικές κι όσο αφορά την κάθε φορά δόση ιμπεριαλιστικού πολέμου και ναζιφασισμού του καθενός- ο παγκόσμιος ιμπεριαλισμός είναι ενωμένος, συγκεντρωμένος -αλλά και συγκεντροποιημένος κάθε φορά και περισσότερο γύρω από τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό, όπως είχε προβλεφθεί από όλους τους μαρξιστές-λενινιστές δασκάλους-, γύρω από την «αναπόφευκτη τελική σύγκρουση και ξεκαθάρισμα των λογαριασμών ανάμεσα στα δύο συστήματα, με όλα τα μέσα και τα πυρηνικά» (Χ. Ποσάδας).

Είναι γι’ αυτό που ο Τραμπ έχει ήδη κηρύξει τον πόλεμο ενάντια στον κύριο εχθρό του, τον κομμουνισμό, όχι μόνο της Κίνας, αλλά και μέσα στις ίδιες τις ΗΠΑ, όπου εκτός από τον φασιστικό ρατσισμό του, στραγγαλίζει τη γνώση στα πανεπιστήμια, όπου βέβαια ανθίζει ο μαρξισμός! Αλλά επίσης κι ενάντια στην Σοσιαλιστική Κούβα, την Επαναστατική Μπολιβαριανή Βενεζουέλα κι όλη την επαναστατημένη Λατινική Αμερική.

Ο Τραμπ, σαλτιμπάγκος-μαριονέτα του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού, του πολέμου και του ναζιφασισμού του (χωρίς τώρα καμιά κοινωνική βάση στήριξής του, αφού οι μάζες βλέπουν πλέον καθαρά ότι πρόκειται πλέον για τραγωδία εγκληματική-ληστρική από τη μεριά του ιμπεριαλισμού, αλλά και φάρσα από την άποψη των μαζών, που κινητοποιούνται καθημερινά, στις ίδιες τις ΗΠΑ, ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και ναζιφασισμό με την γενικευμένη αίσθηση των μαζών για την τελική τους νίκη). Ο Τραμπ αφού προσπάθησε να τρομοκρατήσει την ανθρωπότητα με τα νταηλίκια του, με τους δασμούς, με προσαρτήσεις ακόμα και σε Καναδά, Γροιλανδία-Δανία, Παναμά και συνεχίζοντας αμείωτη, μέχρι και πριν και μετά τη «συμφωνία της Αλάσκας» την με όλα τα μέσα, κύρια τα πολεμικά, την ενίσχυση του πραξικοπηματικού, ναζιφασιστικού και πολεμικού καθεστώτος Ζελένσκι και του Ισραήλ, κράτους δολοφόνου-γενοκτόνου ενάντια στους Παλαιστίνιους, τρέχει τώρα σαν βρεγμένη γάτα στην Αλάσκα για να σώσει ό,τι μπορεί να σώσει απ’ ό,τι απομένει  στον ιμπεριαλισμό-καπιταλισμό, μετά τα συνεχή χτυπήματα μπούμερανγκ εναντίον του, στην Ουκρανία κι όλο τον κόσμο. Χτυπήματα-μπούμερανγκ οικονομικά, πολιτικά, κοινωνικά, ηθικά και στρατιωτικά, πάνω σ’ ένα έδαφος ήδη σε ολοκληρωτική κρίση αποσύνθεσης στους κόλπους του.

Το «πρώτα η Αμερική» του Τραμπ αντιπροσωπεύει την ανάγκη για συγκέντρωση και συγκεντροποίηση του παγκόσμιου ιμπεριαλισμού στον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό, στον πόλεμο και το ναζιφασισμό, σε βάρος ακόμα και του ευρωπαϊκού ιμπεριαλισμού και βέβαια κύρια ενάντια στις ευρωπαϊκές μάζες. Είναι αυτές που ο Τραμπ προσπαθεί να υποτάξει, όπως προσπαθεί να κάνει ο ιμπεριαλισμός με όλες τις χώρες του κόσμου, τώρα μέσα από το να τις κάνει να πληρώσουν τα έξοδα των εξοπλισμών που οι καπιταλιστικές-ιμπεριαλιστικές ευρωπαϊκές χώρες, χώρες της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, θ’ αγοράζουν από τις ΗΠΑ. Κι όχι μόνο για να εξοπλίζουν το ναζιφασιστικό καθεστώς Ζελένσκι. Οι ΗΠΑ, με τον Τραμπ ή οποιονδήποτε πρόεδρο, να κερδίζουν οικονομικά και ταυτόχρονα να κορυφώνουν καθημερινά την κατασκευή οπλικών συστημάτων, κύρια για τον ατομικά πόλεμο, που είναι το τελευταίο του χαρτί για την επιβίωσή του. Προσπαθώντας να καταστρέψει την ανθρωπότητα και το σοσιαλιστικό-κομμουνιστικό μέλλον της. Σ’ αυτό είναι που συνειδητά συμφωνούν και συγκεντρώνονται και συγκεντροποιούνται ο ευρωπαϊκός ιμπεριαλισμός, το ΝΑΤΟ, η ΕΕ, γύρω από τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό. Γιατί ξέρουν καλά ότι η πολεμική και ναζιφασιστική προετοιμασία των ΗΠΑ είναι αυτή που πιστεύουν ότι θα σώσει κι αυτούς, στον διαρκή και τρίτο παγκόσμιο πόλεμο που προετοιμάζουν και δοκιμάζουν όλοι μαζί! Πάντα κι έτσι κι αλλιώς, ενάντια στις μάζες του κόσμου και τώρα ανοιχτά και ενάντια στους υπερασπιστές της ανθρωπότητας, την Κίνα και Ρωσία.

Το «πρώτα η Αμερική» από τη μια και το ανταγωνιστικά αντίθετό του, το «Πρώτα η Ανθρωπότητα», δεν είναι τίποτε άλλο από μια από τις ακροτελεύτιες μορφές που παίρνει η σύγκρουση συστήματος ενάντια σε σύστημα και το τελικό ξεκαθάρισμα των λογαριασμών ανάμεσά τους. Ή ΤΟ ΕΝΑ, Ή ΤΟ ΑΛΛΟ. Δεν υπάρχει ενδιάμεση λύση, συνύπαρξη, τρίτος δρόμος, κτλ. Το ότι θα θριαμβεύσει ο σοσιαλισμός-κομμουνισμός σ’ αυτή τη σύγκρουση είναι βέβαιο, αναπόφευκτο, αφού θα σημάνει και το οριστικό τέλος της διαίρεσης της ανθρώπινης κοινωνίας σε εκμεταλλεύτριες-καταπιεστικές -με όλα τα μέσα- και εκμεταλλευόμενες και καταπιεζόμενες τάξεις, στην πορεία προς την αταξική σοσιαλιστική-κομμουνιστική κοινωνία. Πριν κατά τη διάρκεια και μετά το διαρκή τοπικό αλλά και τον παγκόσμιο ατομικό πόλεμο που προετοιμάζει και δοκιμάζει ο καπιταλισμός-ιμπεριαλισμός. Δεν υπάρχει ήδη ούτε ένας άνθρωπος εκμεταλλευόμενος και καταπιεζόμενος, που να μην γνωρίζει ότι αυτή η αταξική κοινωνία θα είναι η πλήρης και οριστική απελευθέρωση του ανθρώπου, η πανανθρώπινη αδελφοσύνη, όπως την ασκεί ήδη καθημερινά και σε όλες τις όψεις της ζωής, όπου μπορεί, αφού πάντα θέλει. Αλλά ο μαρξιστικός-λενινιστικός-τροτσκιστικός-ποσαδικός ανθρωπισμός -ουτοπία «εφικτή»- προβάλλει και σήμερα την ανάγκη και τη δυνατότητα αυτή η βίαιη, συγκρουσιακή, πολεμική, Μετάβαση από τον καπιταλισμό-ιμπεριαλισμό στον σοσιαλισμό κομμουνισμό, ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΜΕ ΤΑ ΔΥΝΑΤΟ ΛΙΓΟΤΕΡΑ ΔΕΙΝΑ ΚΑΙ ΑΠΩΛΕΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΤΗΣ.

Η φάρσα της συνάντησης, δήθεν «συμφωνίας» της Αλάσκας και όλων των συμφωνιών ανάμεσα στα δύο στρατόπεδα, σημαίνει ότι η ανθρωπότητα γνωρίζει τα πάντα και για τα δύο αυτά στρατόπεδα και την πραγματική σύγκρουσή τους, που βρίσκεται πίσω ακόμα κι από τις «συμφωνίες». Αυτό δεν σημαίνει ότι αρκεί η γνώση για να μην μετατραπεί αυτή η φάρσα πάλι σε τραγωδία. Πρέπει και μπορεί η ανθρωπότητα και κύρια οι υπερασπιστές της, Κίνα-Ρωσία, παγκόσμια επαναστατική, κομμουνιστική, σοσιαλιστική, αριστερή πρωτοπορία να οργανώσουν συνειδητά αυτή τη γνώση, αυτή την αναπόφευκτη, αντικειμενική, όσο και εμπειρική ακόμα, Μετάβαση.

Πρώτα-πρώτα, μόνο έτσι θα μπορέσει στα σίγουρα το επαναστατικό, σοσιαλιστικό-κομμουνιστικό στρατόπεδο, όχι μόνο να χρησιμοποιήσει τις όποιες αντιθέσεις στο αντίπαλο στρατόπεδο, ακόμα και μέσα από «συμφωνίες», αλλά και να τις οξύνει παραπέρα, αλλά πάντα για να προωθήσει την επανάσταση κι όχι για να υποταχτεί σε κάποια από τα μέλη της ενδοκαπιταλιστικής-ενδοϊμπεριαλιστικής αντίθεσης, όπως έγινε με τις «συμφωνίες μη επίθεσης Ρωσίας-Γερμανίας», Γιάλτας, Τεχεράνης, κ.α., τελευταία με τη συμφωνία του Μινσκ, με την επακόλουθη τραγωδία τους για την ανθρωπότητα.

Είναι λοιπόν αναγκαία και δυνατή η συνειδητή εφαρμογή όλης της Στρατηγικής, Προγράμματος, Πολιτικής, Τακτικής, Οργάνωσης και Δράσης του Επιστημονικού Σοσιαλισμού, του Ιστορικού Διαλεκτικού Υλισμού, του Μαρξισμού-Λενινισμού. Με Βάση το Μπολσεβίκικο Κόμμα-Σοβιέτ-Διεθνή (Χ. Ποσάδας) παντού και Εποικοδόμημα το Εθνικό, Τοπικό και Παγκόσμιο Ενιαίο Αντιιμπεριαλιστικό Μέτωπο (που τώρα αντικειμενικά μόνο διαφαίνεται κι εξυφαίνεται στον κόσμο, BRICS, κτλ), το Ενιαίο Αντιιμπεριαλιστικό-Αντικαπιταλιστικό και Σοσιαλιστικό Μέτωπο της Αριστεράς, παρά κι ενάντια στην γραφειοκρατία της και Κυβερνήσεις της Αριστεράς παντού. Απαλλοτρίωση και Κοινωνικοποίηση των καπιταλιστικών-ιμπεριαλιστικών επιχειρήσεων και προγραμματισμός της παραγωγής και της οικονομίας προς όφελος των μαζών, παντού. Άμεση (Σοβιετική)  Δημοκρατία, από κάτω ως πάνω της διακυβέρνησης των χωρών, παντού. Άμεση δημιουργία νέων Εργατικών Κρατών, παντού, αρχίζοντας από την Επανίδρυση της ΕΣΣΔ, τόσο κοντά η προηγούμενη, η τωρινή Μετάβαση σ’ αυτήν και η επόμενη «Υπαρκτή». Ενότητα του Παγκόσμιου Κομμουνιστικού Κινήματος, παρά κι ενάντια στις προδοτικές εκείνες ηγεσίες του, όπως του ΚΚΕ, που ευνοούν τον καπιταλισμό-ιμπεριαλισμό στις χώρες τους και παγκόσμια, δίνοντάς του άλλοθι με το να ταυτίζουν, αντεπαναστατικά, αντικομουνιστικά (περιλαμβάνουν και το Εργατικό Κράτος της Κίνας και το Κομμουνιστικό Κόμμα της στον ιμπεριαλισμό), τα δύο στρατόπεδα σαν ιμπεριαλιστικά! Άμεση Επανίδρυση της Κομμουνιστικής Διεθνούς, αυτής του διέλυσε η σταλινική γραφειοκρατία κι εμποδίζουν να γίνει οι «κομμουνιστές» γραφειοκράτες, όπου γης.

Στις αναπόφευκτες και υπαρκτές πολεμικές συγκρούσεις ανάμεσα στα δύο συστήματα, τοπικές και παγκόσμια, ο ιμπεριαλισμός, με τον πόλεμο και το ναζιφασισμό του θέλει και θα θελήσει να καταστρέψει την ανθρωπότητα και το περιβάλλον της, για να επιβιώσει ο ίδιος. Το Επαναστατικό Αντιιμπεριαλιστικό, Αντικαπιταλιστικό και Σοσιαλιστικό Στρατόπεδο πρέπει να θέλει και να θελήσει τα λιγότερα δεινά για την ανθρωπότητα, αρχίζοντας με την καταστροφή, με προληπτικά στρατιωτικά χτυπήματα, των εγκληματικών στρατιωτικών και ναζιφασιστικών κέντρων του καπιταλισμού-ιμπεριαλισμού, όπως ήδη κύρια κάνει η Ρωσική Ομοσπονδία, με τα προληπτικά χτυπήματά της στην Ουκρανία. Με ταυτόχρονες εκκλήσεις στις μάζες και τους στρατιώτες των επιτιθέμενων ιμπεριαλιστικών, πολεμικών και ναζιφασιστικών χωρών, να καταθέσουν τα όπλα, ν’ αφοπλίσουν τους στρατούς τους, να περάσουν στο αντίπαλο στρατόπεδο -όπως κάνουν κατά χιλιάδες στην Ουκρανία-, ν’ ανατρέψουν τις ιμπεριαλιστικές-καπιταλιστικές κυβερνήσεις και να εγκαθιδρύσουν την Εργατική-Λαϊκή Κυβέρνηση και Εξουσία και Οικονομία παντού.

 

 

 

80 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΝΙΚΗ ΤΗΣ ΕΣΣΔ, 50 ΑΠΟ ΤΗ ΝΙΚΗ ΤΟΥ ΒΙΕΤΝΑΜ

80 χρόνια από αντιναζιφασιστική νίκη της ΕΣΣΔ, 50 χρόνια από αντιιμπεριαλιστική κομμουνιστική νίκη του Βιετνάμ

Με την ευκαιρία της 80στής επετείου της νίκης της Σοβιετικής Ένωσης, 22 Ιουνίου, ενάντια στους ναζί, δημοσιεύουμε στο φύλλο 132 της "Κομμουνιστικής Ενότητας" το κείμενο του σ. Ποσάδας, σχετικά με την ιστορική σημασία του θριάμβου της Σοβιετικής Ένωσης και γιατί αυτή η νίκη συγκρατήθηκε από την έλλειψη Κομμουνιστικών Κομμάτων με το Μπολσεβίκικο πρόγραμμα κατάληψης της εξουσίας στις καπιταλιστικές χώρες.

Σήμερα, ο ιμπεριαλισμός, με επικεφαλής τις ΗΠΑ, αντιπροσωπεύει τον ναζισμό αυτής της εποχής. Προετοιμάζουν ταυτόχρονα και δοκιμάζουν στην πράξη, ενωμένοι τώρα, οι πρώην δήθεν διαιρεμένοι σε ναζιστικό και «δημοκρατικό» ιμπεριαλισμό», τον ατομικό πόλεμο ενάντια στην ανθρωπότητα και τους υπερασπιστές της, που είναι, όπως και τότε, η Ρωσική Ομοσπονδία, ο σοβιετικός  λαός και στρατός -με το σφυροδρέπανο στις σημαίες του- και οι Αναγεννώμενες κατακτήσεις της πρώην Σοβιετικής Ένωσης εκεί, αλλά και το Εργατικό Κράτος της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας και ο σοσιαλισμός-κομμουνισμός που τα Κομμουνιστικά Κόμματα αυτών των δύο χωρών επιδιώκουν να οικοδομήσουν.

Ταυτόχρονα δημοσιεύουμε 4 κείμενα του Χ. Ποσάδας πάνω στη 50ή επέτειο του θριάμβου της ανθρωπότητας στο Βιετνάμ, μέσα από την παγκόσμια ενιαία και Διαρκή κινητοποίηση των μαζών του κόσμου, των ίδιων των ΗΠΑ, ενάντια στο γιάνκικο και παγκόσμιο ιμπεριαλισμό και τον εγκληματικό πόλεμό του εκεί. Επίσης θριάμβου μέσα από την υποστήριξη των Εργατικών Κρατών της ΕΣΣΔ και τη Λ.Δ. της Κίνας, παρά την τότε σινο-σοβιετική διαμάχη, εξαιτίας των γραφειοκρατικών ηγεσιών τους τότε, αλλά κι επίσης θριάμβου τελικά μέσα από την καθοδήγηση της ηρωικής πάλης των Βιετναμέζικων μαζών ενάντια στον ιμπεριαλισμό από το Κομμουνιστικό Κόμμα του Βιετνάμ, χωρίς την οποία καθοδήγηση ο παγκόσμιος συσχετισμός των δυνάμεων, ευνοϊκός για την επανάσταση, δεν θα μπορούσε να οργανωθεί και να θριαμβεύσει στο Βιετνάμ.

DÍA DEL TRABAJO 2025 INTERNACIONAL-NUEVA INTERNACIONAL OBRERA-COMUNISTA

DÍA DEL TRABAJO 2025

MANIFIESTO

EL DÍA INTERNACIONAL DEL TRABAJO CONDUCIR A LA NUEVA INTERNACIONAL OBRERA-COMUNISTA

Una Internacional Obrera, la Segunda (Socialista), con la contribución activa de Engels, estableció en su Congreso Fundador, el 14 de julio de 1889, el Primero de Mayo como Día de Reivindicación Masiva, Mundial y Revolucionaria no sólo de la Jornada Laboral de Ocho Horas, sino también de todos los objetivos que esa Internacional se planteaba. La Primera, Segunda y Tercera Internacional (la comunista) fueron degeneradas y/o completamente disueltas, bajo ciertas condiciones objetivas mundiales, pero principalmente por la burocracia de la izquierda de todo matiz, especialmente de las dos últimas, para poder ella “coexistir” y someterse al capitalismo-imperialismo. Pero el Dia del Trabajo sobrevivió, se extendió y se profundizó a lo largo de los siglos y décadas que han pasado desde entonces. Expresión de la implacable y urgente y cada vez más urgente necesidad, de que este Día del Trabajo ahora se convierta en una de las bases para el Regeneración de la Internacional y de todos los actuales, nuevos, amplios y profundos objetivos de clase históricos de liberación de la clase trabajadora. Que son liberadores para toda la humanidad, a través del objetivo final de construir el socialismo-comunismo: este “Reino de la Libertad” (Karl Marx-Friedrich Engels), frente, contra y finalmente abolidor, mundialmente, del “reino de la necesidad”, el de los regímenes de propiedad privada, de barbarie y ahora de guerra y nazi-fascismo del capitalismo-imperialismo.

¡Y de cual “necesidad”! Cada vez es más, cuantitativamente, pero llegando a la cualidad final, la del "enfrentamiento final de sistema contra sistema, socialismo-comunismo contra capitalismo-imperialismo" -como lo previó, analizó y se confirmó diariamente hoy, el continuador del marxismo-leninismo J. Posadas, en la segunda mitad del siglo XX-, en que la "necesidad" de la clase obrera y de toda la humanidad por la Paz y Progreso Permanente, no sólo no puede ser satisfecha por la "necesidad" del capitalismo-imperialismo, desde su nacimiento, de barbarie -incluso la de los regímenes anteriores de propiedad privada, esclavitud y feudalismo- y ahora su "necesidad" de guerra antiobrera-antipopular Permanente y mundial, con todos los medios -incluidos los nucleares-, y el nazifascismo, sino que pone en peligro la existencia misma de la humanidad, la naturaleza y el Cosmos.

Η Διεθνής Εργατική Πρωτομαγιά να οδηγήσει στη Νέα Εργατική - Κομμουνιστική Διεθνή

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ 2025

ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ

Η ΔΙΕΘΝΗΣ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ ΝΑ ΟΔΗΓΗΣΕΙ ΣΤΗ ΝΕΑ ΕΡΓΑΤΙΚΗ - ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΔΙΕΘΝΗ

Μια Εργατική Διεθνής, η Δεύτερη (Σοσιαλιστική), με την ενεργή συμβολή του Ένγκελς, καθιέρωσε στο Ιδρυτικό της κιόλας Συνέδριο, στις 14 Ιουλίου 1889, την Πρωτομαγιά σαν Μέρα Μαζικής, Παγκόσμιας, Επαναστατικής Διεκδίκησης όχι μόνο του εργάσιμου Οκτάωρου, αλλά και όλων των στόχων που πρόβαλε εκείνη η Διεθνής. Πρώτη, Δεύτερη και Τρίτη Διεθνής (Κομμουνιστική εκείνη) εκφυλίστηκαν ή/και διαλύθηκαν εντελώς, κάτω από ορισμένες αντικειμενικές παγκόσμιες συνθήκες, αλλά κύρια από τη γραφειοκρατία της αριστεράς όλων των αποχρώσεων, ιδιαίτερα οι δύο τελευταίες, για να «συνυπάρξουν» και να υποταχθούν στον καπιταλισμό-ιμπεριαλισμό. Αλλά η Εργατική Πρωτομαγιά έζησε, εξαπλώθηκε και βάθυνε στη διάρκεια των αιώνων και δεκαετιών που πέρασαν από τότε. Έκφραση της αμείλικτης, όσο και επείγουσας, κάθε φορά και περισσότερο, ανάγκης, αυτή τώρα, η Εργατική Πρωτομαγιά, να γίνει μια από τις βάσεις για την Αναγέννηση της Διεθνούς και όλων των σημερινών, νέων, ολοκληρωμένων και βαθιών ιστορικών ταξικών κοινωνικών απελευθερωτικών στόχων της εργατικής τάξης. Που είναι απελευθερωτικοί για όλη την ανθρωπότητα, μέσα από τον τελικό στόχο της οικοδόμησης του σοσιαλισμού-κομμουνισμού: αυτού του «Βασίλειου της Ελευθερίας» (Καρλ Μαρξ-Φρίντριχ Ένγκελς), απέναντι, ενάντια και καταργώντας τελικά, παγκόσμια, το «βασίλειο της ανάγκης», αυτό των καθεστώτων της ατομικής ιδιοκτησίας, της βαρβαρότητας και τώρα του πολέμου και ναζιφασισμού του καπιταλισμού-ιμπεριαλισμού.

Και ποιας «ανάγκης»! Είναι κάθε φορά και περισσότερο, ποσοτικά, αλλά φτάνοντας στην τελική ποιότητα, αυτή της «τελικής σύγκρουσης συστήματος ενάντια σε σύστημα, σοσιαλισμός-κομμουνισμός ενάντια σε καπιταλισμό-ιμπεριαλισμό» -όπως προβλέφτηκε, αναλύθηκε κι επιβεβαιώνεται καθημερινά σήμερα από τον συνεχιστή του μαρξισμού-λενινισμού Χ. Ποσάδας, στο δεύτερο μισό του 20ού αιώνα-, που η «ανάγκη» της εργατικής τάξης και όλης της ανθρωπότητας για Διαρκή Ειρήνη και Πρόοδο, όχι μόνο δεν μπορεί να ικανοποιηθεί από την «ανάγκη» του καπιταλισμού-ιμπεριαλισμού, από γεννησιμιού του, για βαρβαρότητα -ακόμα κι αυτή των προηγούμενων καθεστώτων της ατομικής ιδιοκτησίας, της δουλοκτησίας και της φεουδαρχίας- και τώρα «ανάγκη» του για Διαρκή και Παγκόσμιο αντεργατικό-αντιλαϊκό, με όλα τα μέσα -και τα πυρηνικά-, πόλεμο και ναζιφασισμό του, αλλά και να βάζει σε κίνδυνο την ίδια την ύπαρξη της ανθρωπότητας, της φύσης και του σύμπαντος.

Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ ΗΓΕΣΙΑΣ ΤΗΣ ΛΑΪΚΗΣ ΚΙΝΑΣ, ΜΕ ΤΟΝ ΜΑΟ ΤΣΕ ΤΟΥΝΓΚ...

Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ ΗΓΕΣΙΑΣ ΤΗΣ ΛΑΪΚΗΣ ΚΙΝΑΣ, ΜΕΣΩ ΤΟΥ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΗ ΗΓΕΤΗ ΤΗΣ ΜΑΟ ΤΣΕ ΤΟΥΝΓΚ, ΣΤΟΝ «ΕΜΠΟΡΙΚΟ-ΠΥΡΗΝΙΚΟ» ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟ ΚΑΙ ΝΑΖΙΦΑΣΙΣΜΟ, ΜΕΣΩ ΤΟΥ ΤΡΑΜΠ, ΕΙΝΑΙ ΠΟΙΟΤΙΚΟ-ΠΟΣΟΤΙΚΟ ΑΛΜΑ ΣΤΗΝ ΜΕΤΑΒΑΣΗ ΚΑΙ ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟ-ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ ΣΤΟΝ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ-ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ.

«Όσον αφορά το πόσο θα διαρκέσει αυτός ο πόλεμος, δεν είμαστε εμείς αυτοί που μπορούν να αποφασίσουν. Κάποτε εξαρτιόταν από τον πρόεδρο Τρούμαν και θα εξαρτηθεί από τον πρόεδρο Αϊζενχάουερ ή από όποιον γίνει ο επόμενος πρόεδρος των ΗΠΑ. Από αυτούς εξαρτάται». «Δεν έχει σημασία πόσο θα διαρκέσει αυτός ο πόλεμος, εμείς δεν θα υποχωρήσουμε ποτέ. Θα πολεμήσουμε μέχρι να θριαμβεύσουμε ολοκληρωτικά».

Το απόσπασμα είναι από ομιλία του Μάο στην καταληκτική συνεδρίαση της πολιτικής συνόδου της Πολιτικής Συμβουλευτικής Διάσκεψης του Κινεζικού Λαού (CPPCC) το 1953. Αναφέρεται στον πόλεμο της Κορέας, κατά τη διάρκεια του οποίου η Κίνα υποστήριζε τον Βορρά και οι ΗΠΑ τον Νότο.

Από δημοσιεύματα των ΜΜΕ, που δημοσίευσαν αυτή την απάντηση της ηγεσίας της Λαϊκής Κίνας, στον «εμπορικό-πυρηνικό» πόλεμο του Τραμπ ενάντιά της.

Όλα τα προτσές Μετάβασης από τον καπιταλισμό-ιμπεριαλισμό στον σοσιαλισμό-κομμουνισμό κορυφώνονται με το υπαρκτό Εργατικό-Σοσιαλιστικό Κράτος και τον Σοσιαλισμό-Κομμουνισμό που οικοδομεί, μέσα από την οικοδόμηση, την πρόοδο και την ανάπτυξη σε όλους τους τομείς της ανθρώπινης κοινωνίας, οικονομική, κοινωνική, πολιτική, πολιτιστική, ηθική, σε αλληλοσύνδεση. Απέναντι κι ενάντια στον υπαρκτό καπιταλισμό-ιμπεριαλισμό και την ολοκληρωτική κρίση αποσύνθεσης κι οπισθοδρόμησής του, επίσης σε όλους τους τομείς της ανθρώπινης κοινωνίας, ηθική, πολιτιστική, πολιτική, κοινωνική και οικονομική, σε αλληλοσύνδεση και που κορυφώνονται με τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και ναζιφασισμό. Σ’ ένα ανελέητο «αναπόφευκτο, τελικό ξεκαθάρισμα των λογαριασμών και σύγκρουση συστήματος ενάντια σε σύστημα, με όλα τα μέσα, και τα πυρηνικά» (Χ. Ποσάδας). Αυτό είναι το σημερινό περιεχόμενο του ιστορικού διαλεκτικού υλισμού, αυτό είναι το παγκόσμιο ταξικό κοινωνικό περιεχόμενο αυτής της φάσης της ιστορίας, ανεξάρτητα -και επιβαλλόμενο τελικά- από και στις διαφορετικές μορφές που παίρνει αυτό το περιεχόμενο στη φάση της Μετάβασης αυτής.

Είναι γι’ αυτό που αυτή η «αναπόφευκτη τελική λογοδοσία και σύγκρουση συστήματος ενάντια σε σύστημα» επεκτείνει και βαθαίνει, κάθε λεπτό και περισσότερο, τόσο την κρίση αποσύνθεσης, πολέμου και ναζιφασισμού του ιμπεριαλισμού-καπιταλισμού -όπως εκφράζεται, σε κορύφωση, στον τωρινό «εμπορικό-πυρηνικό» πόλεμο του Τραμπ και του αμερικάνικου και παγκόσμιου ιμπεριαλισμού που αντιπροσωπεύει, ενάντια στο «ιδιόμορφο» Εργατικό Κράτος της Κίνας και το Κομμουνιστικό Κόμμα της, όπως ο Τραμπ τον έχει κηρύξει, σαν ενάντια στον κύριο εχθρό του ιμπεριαλισμού-καπιταλισμού-, όσο επεκτείνει και βαθαίνει και τη Μετάβαση της «κινέζικης ιδιομορφίας» του Εργατικού-Σοσιαλιστικού Κράτους της Κίνας στη «Μερική Αναγέννηση» (Χ. Ποσάδας) των γνήσιων μορφών του, του «Κόμματος-Σοβιέτ-Διεθνούς» (Χ. Ποσάδας) και στην «επιστροφή στον Μαρξ», στην «Ιστορική Επανασυνάντηση με το μαρξισμό-λενινισμό» (Χ. Ποσάδας).