La reunión Putin-Trump en Alaska es otra forma de expresar la realidad objetiva esencial: la del enfrentamiento y el conflicto de sistema contra sistema, durante más de un siglo, desde la Gran Revolución Socialista Soviética y la URSS: socialismo-comunismo contra capitalismo-imperialismo. Por el lado del socialismo-comunismo, este aún puede, empírica y objetivamente, sin una dirección socialista científica, marxista-leninista, que prepare y promueva conscientemente la Transición del capitalismo-imperialismo al socialismo-comunismo, pero también sin que ningúna dirección, como la de Putin, pueda impedir este conflicto y transición, salvo contenerlo por un período muy breve. Dado que la distancia entre la actual Federación Rusa y la anterior, así como la futura URSS, es muy pequeña, tanto en el espacio, como en el tiempo, como lo expresa el CCCR (URSS) en la camisa de su ministro de Asuntos Exteriores, Lavrov, en Alaska!!!, pero también el pueblo y el ejército soviéticos (con la hoz y el martillo en sus banderas) y sus Partidos Comunistas. Por parte del capitalismo-imperialismo, tanto objetiva e inevitablemente, como conscientemente, contrarrevolucionariamente, antisocialista y anticomunista, este sistema prepara, ensaya y realiza la guerra —con todos los medios, incluida la nuclear— y su nazifascismo, como único medio para intentar sobrevivir.
Trump, representante del imperialismo estadounidense (que concentra y centraliza en sus manos, cada día más, al imperialismo europeo-japonés), no solo no puede contener a este conflicto y la Transición, con acuerdos tanto engañosos como bravucones, como él de Alaska. Con reuniones y "acuerdos" con Putin, la Federación Rusa y lo que objetivamente, aun empíricamente, representan, junto con China Estado Obrero, Estados Obreros de Corea del Norte, Cuba, Vietnam, los Estados Obreros, pero también los Estados Revolucionarios, es decir, el campo socialista-comunista. Trump, conscientemente él, espera con tales reuniones-"acuerdos" ganar tiempo y encontrar mejores condiciones (que nunca volverá a encontrar) para preparar y hacer la guerra permanente y mundial —y nuclear— y el nazifascismo.
Y como advirtieron tanto Trotsky, como Posadas, EL MAS PROBABLE ES QUE EL IMPERIALISMO LANCE UNA GUERRA MUNDIAL AL MISMO TIEMPO O INMEDIATAMENTE DESPUÉS DE ESOS SUPUESTOS “ACUERDOS” ENTRE LOS DOS CAMPOS-SISTEMAS. Primero, la guerra inmediatamente después del “Pacto de No Agresión Alemán-Soviético o Pacto Molotov-Ribbentrop”, y ahora esto corresponde en después del “Pacto de Alaska”. En aquel entonces se convirtió en la tragedia de la nazi alemana invasión en la URSS, pero que ahora solo puede repetirse como una farsa. Aquella tragedia tuvo su propio "dios máquina", que fue la "solución" a la tragedia, que fue la victoria de la URSS, hace 80 años, y la creación de nuevos Países Obreros (Socialistas) y Revolucionarios en el mundo, contra la guerra imperialista y el nazifascismo.
Ahora, la "farsa", significa que, hoy en día, todos la entienden muy bien y ya no hay nadie que crea en Trump y que cualquiera "coexistencia pacífica" entre los dos sistemas es posible: LA GUERRA IMPERIALISTA-CAPITALISTA -CON TODOS LOS MEDIOS, INCLUSO LOS NUCLEARES- Y EL NAZIFASCISMO ES INEVITABLE. LA RESPUESTA ANTIIMPERIALISTA-ANTINAZIFASCISTA, REVOLUCIONARIA Y SOCIALISTA-COMUNISTA DE LA HUMANIDAD ES INEVITABLE, CON TODOS LOS MEDIOS -INCLUYENDO LOS NUCLEARES-.
Κυριακή 31 Αυγούστου 2025
La farsa del encuentro-"acuerdo" Putin-Trump en Alaska no puede ocultar el enfrentamiento final sistema contra sistema
Παρασκευή 22 Αυγούστου 2025
Η φάρσα της συνάντησης-«συμφωνίας» Πούτιν-Τραμπ στην Αλάσκα δεν μπορεί να κρύψει την τελική σύγκρουση συστήματος ενάντια σε σύστημα
Η συνάντηση Πούτιν-Τραμπ στην Αλάσκα είναι μια ακόμα μορφή που εκφράζει την ουσιαστική αντικειμενική πραγματικότητα: αυτή της αντιπαράθεσης και σύγκρουσης συστήματος ενάντια σε σύστημα, εδώ και έναν και πάνω αιώνα, μετά τη Μεγάλη Σοβιετική Σοσιαλιστική Επανάσταση και την ΕΣΣΔ: σοσιαλισμός-κομμουνισμός ενάντια σε καπιταλισμό-ιμπεριαλισμό. Από τη μεριά του σοσιαλισμού-κομμουνισμού μπορεί ακόμα εμπειρικά, αντικειμενικά, χωρίς επιστημονική σοσιαλιστική, μαρξιστική-λενινιστική ηγεσία, που να προετοιμάζει και να προωθεί συνειδητά τη Μετάβαση από τον καπιταλισμό-ιμπεριαλισμό στο σοσιαλισμό-κομμουνισμό, αλλά και χωρίς να μπορεί καμιά ηγεσία, όπως αυτή του Πούτιν, να εμποδίσει αυτή τη σύγκρουση και Μετάβαση, παρά μόνο να τη συγκρατήσει για πολύ σύντομο χρονικό διάστημα. Αφού η απόσταση ανάμεσα στην τωρινή Ρωσική Ομοσπονδία και την προηγούμενη, όσο και την επόμενη ΕΣΣΔ, είναι πολύ μικρή, τόσο σε χώρο, όσο και σε χρόνο, όπως εκφράζεται στο CCCR (ΕΣΣΔ) στη μπλούζα του Υπουργού Εξωτερικών της, Λαβρόφ, στην Αλάσκα!!!, αλλά και από το σοβιετικό λαό και στρατό (με το σφυροδρέπανο στις σημαίες του) και τα Κομμουνιστικά Κόμματά της. Από τη μεριά του καπιταλισμού-ιμπεριαλισμού, τόσο αντικειμενικά και «αναπόφευκτα», όσο και συνειδητά, αντεπαναστατικά, αντισοσιαλιστικά κι αντικομουνιστικά, αυτό το σύστημα προετοιμάζει, δοκιμάζει και κάνει τον πόλεμο -με όλα τα μέσα και τα πυρηνικά- και το ναζιφασισμό του, σαν το μόνο μέσο που του απομένει για να προσπαθήσει να επιβιώσει.
Αυτό ο Τραμπ, αντιπρόσωπος του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού (που συγκεντρώνει και συγκεντροποιεί στα χέρια του, κάθε μέρα και περισσότερο τον ευρωπαϊκό-γιαπωνέζικο παγκόσμιο ιμπεριαλισμό), όχι μόνο δεν μπορεί να συγκρατήσει αυτή τη σύγκρουση και Μετάβαση, με απατηλές, όσο και θρασύδειλες συμφωνίες, όπως της Αλάσκας. Με συναντήσεις και «συμφωνίες» με τον Πούτιν, τη Ρωσική Ομοσπονδία κι αυτό που αντικειμενικά, εμπειρικά έστω, εκπροσωπούν, μαζί με την Κίνα Εργατικό Κράτος, τη Βόρεια Κορέα Εργατικό Κράτος, την Κούβα Εργατικό Κράτος, το Βιετνάμ Εργατικό Κράτος, τα Εργατικά, αλλά και τα Επαναστατικά Κράτη, δηλαδή το σοσιαλιστικό-κομμουνιστικό στρατόπεδο, αλλά αντίθετα, συνειδητά αυτός, σαν Τραμπ, περιμένει με τέτοιες συναντήσεις-«συμφωνίες» να κερδίσει χρόνο και να βρει καλύτερες συνθήκες γι’ αυτόν (δεν πρόκειται να τις βρει πλέον ποτέ) για να προετοιμάζει και να κάνει το διαρκή και παγκόσμιο πόλεμο -και πυρηνικό- και ναζιφασισμό.
Κι όπως είχε προειδοποιήσει, τόσο ο Τρότσκι, όσο και ο Ποσάδας, ΤΟ ΠΙΟ ΠΙΘΑΝΟ ΕΙΝΑΙ Ο ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟΣ ΝΑ ΕΞΑΠΟΛΥΣΕΙ ΤΟΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΟΛΕΜΟ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΣΤΙΓΜΗ Ή ΑΜΕΣΩΣ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΤΕΤΟΙΕΣ ΔΗΘΕΝ «ΣΥΜΦΩΝΙΕΣ» ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΑ ΔΥΟ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΑ-ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ. Πρώτα τον πόλεμο αμέσως μετά από το «γερμανοσοβιετικό Σύμφωνο μη Επίθεσης ή Σύμφωνο Μολότωφ – Ρίμπεντροπ» και τώρα μετά από τη «συμφωνία της Αλάσκας». Τότε εξελίχτηκε στην τραγωδία της ναζιστικής γερμανικής εισβολής στην ΕΣΣΔ, που δεν μπορεί τώρα να «επαναληφθεί παρά σαν μια φάρσα». Τότε αυτή η τραγωδία είχε τον δικό της «από μηχανής θεό», που ήταν η «λύση» αυτής της τραγωδίας, που ήταν η νίκη της ΕΣΣΔ, 80 χρόνια πριν, και η δημιουργία νέων Εργατικών (Σοσιαλιστικών) κι Επαναστατικών Χωρών στον κόσμο, ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και ναζιφασισμό. Τώρα η «φάρσα» σημαίνει ότι, σήμερα, όλοι την καταλαβαίνουν πολύ καλά και δεν υπάρχει πλέον κανείς που να πιστεύει στον Τραμπ κι ότι είναι δυνατή καμιά «ειρηνική συνύπαρξη» ανάμεσα στα δύο συστήματα: Ο ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟΣ-ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ -ΜΕ ΟΛΑ ΤΑ ΜΕΣΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΥΡΗΝΙΚΑ- ΚΑΙ ΝΑΖΙΦΑΣΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΟΣ. ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΗ ΚΑΙ Η ΑΝΤΙΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΗ-ΑΝΤΙΝΑΖΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ, ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΠΟΛΕΜΙΚΗ, ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗ-ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ, ΜΕ ΟΛΑ ΤΑ ΜΕΣΑ -ΚΑΙ ΤΑ ΠΥΡΗΝΙΚΑ-.
Τετάρτη 16 Ιουλίου 2025
80 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΝΙΚΗ ΤΗΣ ΕΣΣΔ, 50 ΑΠΟ ΤΗ ΝΙΚΗ ΤΟΥ ΒΙΕΤΝΑΜ
Με την ευκαιρία της 80στής επετείου της νίκης της Σοβιετικής Ένωσης, 22 Ιουνίου, ενάντια στους ναζί, δημοσιεύουμε στο φύλλο 132 της "Κομμουνιστικής Ενότητας" το κείμενο του σ. Ποσάδας, σχετικά με την ιστορική σημασία του θριάμβου της Σοβιετικής Ένωσης και γιατί αυτή η νίκη συγκρατήθηκε από την έλλειψη Κομμουνιστικών Κομμάτων με το Μπολσεβίκικο πρόγραμμα κατάληψης της εξουσίας στις καπιταλιστικές χώρες.
Σήμερα, ο ιμπεριαλισμός, με επικεφαλής τις ΗΠΑ, αντιπροσωπεύει τον ναζισμό αυτής της εποχής. Προετοιμάζουν ταυτόχρονα και δοκιμάζουν στην πράξη, ενωμένοι τώρα, οι πρώην δήθεν διαιρεμένοι σε ναζιστικό και «δημοκρατικό» ιμπεριαλισμό», τον ατομικό πόλεμο ενάντια στην ανθρωπότητα και τους υπερασπιστές της, που είναι, όπως και τότε, η Ρωσική Ομοσπονδία, ο σοβιετικός λαός και στρατός -με το σφυροδρέπανο στις σημαίες του- και οι Αναγεννώμενες κατακτήσεις της πρώην Σοβιετικής Ένωσης εκεί, αλλά και το Εργατικό Κράτος της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας και ο σοσιαλισμός-κομμουνισμός που τα Κομμουνιστικά Κόμματα αυτών των δύο χωρών επιδιώκουν να οικοδομήσουν.
Ταυτόχρονα δημοσιεύουμε 4 κείμενα του Χ. Ποσάδας πάνω στη 50ή επέτειο του θριάμβου της ανθρωπότητας στο Βιετνάμ, μέσα από την παγκόσμια ενιαία και Διαρκή κινητοποίηση των μαζών του κόσμου, των ίδιων των ΗΠΑ, ενάντια στο γιάνκικο και παγκόσμιο ιμπεριαλισμό και τον εγκληματικό πόλεμό του εκεί. Επίσης θριάμβου μέσα από την υποστήριξη των Εργατικών Κρατών της ΕΣΣΔ και τη Λ.Δ. της Κίνας, παρά την τότε σινο-σοβιετική διαμάχη, εξαιτίας των γραφειοκρατικών ηγεσιών τους τότε, αλλά κι επίσης θριάμβου τελικά μέσα από την καθοδήγηση της ηρωικής πάλης των Βιετναμέζικων μαζών ενάντια στον ιμπεριαλισμό από το Κομμουνιστικό Κόμμα του Βιετνάμ, χωρίς την οποία καθοδήγηση ο παγκόσμιος συσχετισμός των δυνάμεων, ευνοϊκός για την επανάσταση, δεν θα μπορούσε να οργανωθεί και να θριαμβεύσει στο Βιετνάμ.
Παρασκευή 23 Μαΐου 2025
DÍA DEL TRABAJO 2025 INTERNACIONAL-NUEVA INTERNACIONAL OBRERA-COMUNISTA
MANIFIESTO
EL DÍA INTERNACIONAL DEL TRABAJO CONDUCIR A LA NUEVA INTERNACIONAL OBRERA-COMUNISTA
Una Internacional Obrera, la Segunda (Socialista), con la contribución activa de Engels, estableció en su Congreso Fundador, el 14 de julio de 1889, el Primero de Mayo como Día de Reivindicación Masiva, Mundial y Revolucionaria no sólo de la Jornada Laboral de Ocho Horas, sino también de todos los objetivos que esa Internacional se planteaba. La Primera, Segunda y Tercera Internacional (la comunista) fueron degeneradas y/o completamente disueltas, bajo ciertas condiciones objetivas mundiales, pero principalmente por la burocracia de la izquierda de todo matiz, especialmente de las dos últimas, para poder ella “coexistir” y someterse al capitalismo-imperialismo. Pero el Dia del Trabajo sobrevivió, se extendió y se profundizó a lo largo de los siglos y décadas que han pasado desde entonces. Expresión de la implacable y urgente y cada vez más urgente necesidad, de que este Día del Trabajo ahora se convierta en una de las bases para el Regeneración de la Internacional y de todos los actuales, nuevos, amplios y profundos objetivos de clase históricos de liberación de la clase trabajadora. Que son liberadores para toda la humanidad, a través del objetivo final de construir el socialismo-comunismo: este “Reino de la Libertad” (Karl Marx-Friedrich Engels), frente, contra y finalmente abolidor, mundialmente, del “reino de la necesidad”, el de los regímenes de propiedad privada, de barbarie y ahora de guerra y nazi-fascismo del capitalismo-imperialismo.
¡Y de cual “necesidad”! Cada vez es más, cuantitativamente, pero llegando a la cualidad final, la del "enfrentamiento final de sistema contra sistema, socialismo-comunismo contra capitalismo-imperialismo" -como lo previó, analizó y se confirmó diariamente hoy, el continuador del marxismo-leninismo J. Posadas, en la segunda mitad del siglo XX-, en que la "necesidad" de la clase obrera y de toda la humanidad por la Paz y Progreso Permanente, no sólo no puede ser satisfecha por la "necesidad" del capitalismo-imperialismo, desde su nacimiento, de barbarie -incluso la de los regímenes anteriores de propiedad privada, esclavitud y feudalismo- y ahora su "necesidad" de guerra antiobrera-antipopular Permanente y mundial, con todos los medios -incluidos los nucleares-, y el nazifascismo, sino que pone en peligro la existencia misma de la humanidad, la naturaleza y el Cosmos.
Τρίτη 29 Απριλίου 2025
Η Διεθνής Εργατική Πρωτομαγιά να οδηγήσει στη Νέα Εργατική - Κομμουνιστική Διεθνή
ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ
Η ΔΙΕΘΝΗΣ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ ΝΑ ΟΔΗΓΗΣΕΙ ΣΤΗ ΝΕΑ ΕΡΓΑΤΙΚΗ - ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΔΙΕΘΝΗ
Μια Εργατική Διεθνής, η Δεύτερη (Σοσιαλιστική), με την ενεργή συμβολή του Ένγκελς, καθιέρωσε στο Ιδρυτικό της κιόλας Συνέδριο, στις 14 Ιουλίου 1889, την Πρωτομαγιά σαν Μέρα Μαζικής, Παγκόσμιας, Επαναστατικής Διεκδίκησης όχι μόνο του εργάσιμου Οκτάωρου, αλλά και όλων των στόχων που πρόβαλε εκείνη η Διεθνής. Πρώτη, Δεύτερη και Τρίτη Διεθνής (Κομμουνιστική εκείνη) εκφυλίστηκαν ή/και διαλύθηκαν εντελώς, κάτω από ορισμένες αντικειμενικές παγκόσμιες συνθήκες, αλλά κύρια από τη γραφειοκρατία της αριστεράς όλων των αποχρώσεων, ιδιαίτερα οι δύο τελευταίες, για να «συνυπάρξουν» και να υποταχθούν στον καπιταλισμό-ιμπεριαλισμό. Αλλά η Εργατική Πρωτομαγιά έζησε, εξαπλώθηκε και βάθυνε στη διάρκεια των αιώνων και δεκαετιών που πέρασαν από τότε. Έκφραση της αμείλικτης, όσο και επείγουσας, κάθε φορά και περισσότερο, ανάγκης, αυτή τώρα, η Εργατική Πρωτομαγιά, να γίνει μια από τις βάσεις για την Αναγέννηση της Διεθνούς και όλων των σημερινών, νέων, ολοκληρωμένων και βαθιών ιστορικών ταξικών κοινωνικών απελευθερωτικών στόχων της εργατικής τάξης. Που είναι απελευθερωτικοί για όλη την ανθρωπότητα, μέσα από τον τελικό στόχο της οικοδόμησης του σοσιαλισμού-κομμουνισμού: αυτού του «Βασίλειου της Ελευθερίας» (Καρλ Μαρξ-Φρίντριχ Ένγκελς), απέναντι, ενάντια και καταργώντας τελικά, παγκόσμια, το «βασίλειο της ανάγκης», αυτό των καθεστώτων της ατομικής ιδιοκτησίας, της βαρβαρότητας και τώρα του πολέμου και ναζιφασισμού του καπιταλισμού-ιμπεριαλισμού.
Και ποιας «ανάγκης»! Είναι κάθε φορά και περισσότερο, ποσοτικά, αλλά φτάνοντας στην τελική ποιότητα, αυτή της «τελικής σύγκρουσης συστήματος ενάντια σε σύστημα, σοσιαλισμός-κομμουνισμός ενάντια σε καπιταλισμό-ιμπεριαλισμό» -όπως προβλέφτηκε, αναλύθηκε κι επιβεβαιώνεται καθημερινά σήμερα από τον συνεχιστή του μαρξισμού-λενινισμού Χ. Ποσάδας, στο δεύτερο μισό του 20ού αιώνα-, που η «ανάγκη» της εργατικής τάξης και όλης της ανθρωπότητας για Διαρκή Ειρήνη και Πρόοδο, όχι μόνο δεν μπορεί να ικανοποιηθεί από την «ανάγκη» του καπιταλισμού-ιμπεριαλισμού, από γεννησιμιού του, για βαρβαρότητα -ακόμα κι αυτή των προηγούμενων καθεστώτων της ατομικής ιδιοκτησίας, της δουλοκτησίας και της φεουδαρχίας- και τώρα «ανάγκη» του για Διαρκή και Παγκόσμιο αντεργατικό-αντιλαϊκό, με όλα τα μέσα -και τα πυρηνικά-, πόλεμο και ναζιφασισμό του, αλλά και να βάζει σε κίνδυνο την ίδια την ύπαρξη της ανθρωπότητας, της φύσης και του σύμπαντος.