DÍA DEL TRABAJO 2025
MANIFIESTO
EL DÍA
INTERNACIONAL DEL TRABAJO CONDUCIR A LA NUEVA INTERNACIONAL OBRERA-COMUNISTA
Una Internacional
Obrera, la Segunda (Socialista), con la contribución activa de Engels,
estableció en su Congreso Fundador, el 14 de julio de 1889, el Primero de Mayo
como Día de Reivindicación Masiva, Mundial y Revolucionaria no sólo de la
Jornada Laboral de Ocho Horas, sino también de todos los objetivos que esa
Internacional se planteaba. La Primera, Segunda y Tercera Internacional (la
comunista) fueron degeneradas y/o completamente disueltas, bajo ciertas
condiciones objetivas mundiales, pero principalmente por la burocracia de la
izquierda de todo matiz, especialmente de las dos últimas, para poder ella
“coexistir” y someterse al capitalismo-imperialismo. Pero el Dia del Trabajo
sobrevivió, se extendió y se profundizó a lo largo de los siglos y décadas que
han pasado desde entonces. Expresión de la implacable y urgente y cada vez más
urgente necesidad, de que este Día del Trabajo ahora se convierta en una de las
bases para el Regeneración de la Internacional y de todos los actuales, nuevos,
amplios y profundos objetivos de clase históricos de liberación de la clase
trabajadora. Que son liberadores para toda la humanidad, a través del objetivo
final de construir el socialismo-comunismo: este “Reino de la Libertad” (Karl
Marx-Friedrich Engels), frente, contra y finalmente abolidor, mundialmente, del
“reino de la necesidad”, el de los regímenes de propiedad privada, de barbarie
y ahora de guerra y nazi-fascismo del capitalismo-imperialismo.
¡Y de cual
“necesidad”! Cada vez es más, cuantitativamente, pero llegando a la cualidad
final, la del "enfrentamiento final de sistema contra sistema,
socialismo-comunismo contra capitalismo-imperialismo" -como lo previó,
analizó y se confirmó diariamente hoy, el continuador del marxismo-leninismo J.
Posadas, en la segunda mitad del siglo XX-, en que la "necesidad" de
la clase obrera y de toda la humanidad por la Paz y Progreso Permanente, no
sólo no puede ser satisfecha por la "necesidad" del capitalismo-imperialismo,
desde su nacimiento, de barbarie -incluso la de los regímenes anteriores de
propiedad privada, esclavitud y feudalismo- y ahora su "necesidad" de
guerra antiobrera-antipopular Permanente y mundial, con todos los medios
-incluidos los nucleares-, y el nazifascismo, sino que pone en peligro la
existencia misma de la humanidad, la naturaleza y el Cosmos.
Παρασκευή 23 Μαΐου 2025
Τρίτη 29 Απριλίου 2025
Η Διεθνής Εργατική Πρωτομαγιά να οδηγήσει στη Νέα Εργατική - Κομμουνιστική Διεθνή
ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ
2025
ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ
Η ΔΙΕΘΝΗΣ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ ΝΑ ΟΔΗΓΗΣΕΙ ΣΤΗ ΝΕΑ ΕΡΓΑΤΙΚΗ - ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΔΙΕΘΝΗ
Μια Εργατική Διεθνής, η Δεύτερη (Σοσιαλιστική), με την ενεργή συμβολή του Ένγκελς, καθιέρωσε στο Ιδρυτικό της κιόλας Συνέδριο, στις 14 Ιουλίου 1889, την Πρωτομαγιά σαν Μέρα Μαζικής, Παγκόσμιας, Επαναστατικής Διεκδίκησης όχι μόνο του εργάσιμου Οκτάωρου, αλλά και όλων των στόχων που πρόβαλε εκείνη η Διεθνής. Πρώτη, Δεύτερη και Τρίτη Διεθνής (Κομμουνιστική εκείνη) εκφυλίστηκαν ή/και διαλύθηκαν εντελώς, κάτω από ορισμένες αντικειμενικές παγκόσμιες συνθήκες, αλλά κύρια από τη γραφειοκρατία της αριστεράς όλων των αποχρώσεων, ιδιαίτερα οι δύο τελευταίες, για να «συνυπάρξουν» και να υποταχθούν στον καπιταλισμό-ιμπεριαλισμό. Αλλά η Εργατική Πρωτομαγιά έζησε, εξαπλώθηκε και βάθυνε στη διάρκεια των αιώνων και δεκαετιών που πέρασαν από τότε. Έκφραση της αμείλικτης, όσο και επείγουσας, κάθε φορά και περισσότερο, ανάγκης, αυτή τώρα, η Εργατική Πρωτομαγιά, να γίνει μια από τις βάσεις για την Αναγέννηση της Διεθνούς και όλων των σημερινών, νέων, ολοκληρωμένων και βαθιών ιστορικών ταξικών κοινωνικών απελευθερωτικών στόχων της εργατικής τάξης. Που είναι απελευθερωτικοί για όλη την ανθρωπότητα, μέσα από τον τελικό στόχο της οικοδόμησης του σοσιαλισμού-κομμουνισμού: αυτού του «Βασίλειου της Ελευθερίας» (Καρλ Μαρξ-Φρίντριχ Ένγκελς), απέναντι, ενάντια και καταργώντας τελικά, παγκόσμια, το «βασίλειο της ανάγκης», αυτό των καθεστώτων της ατομικής ιδιοκτησίας, της βαρβαρότητας και τώρα του πολέμου και ναζιφασισμού του καπιταλισμού-ιμπεριαλισμού.
Και ποιας «ανάγκης»! Είναι κάθε φορά και περισσότερο, ποσοτικά, αλλά φτάνοντας στην τελική ποιότητα, αυτή της «τελικής σύγκρουσης συστήματος ενάντια σε σύστημα, σοσιαλισμός-κομμουνισμός ενάντια σε καπιταλισμό-ιμπεριαλισμό» -όπως προβλέφτηκε, αναλύθηκε κι επιβεβαιώνεται καθημερινά σήμερα από τον συνεχιστή του μαρξισμού-λενινισμού Χ. Ποσάδας, στο δεύτερο μισό του 20ού αιώνα-, που η «ανάγκη» της εργατικής τάξης και όλης της ανθρωπότητας για Διαρκή Ειρήνη και Πρόοδο, όχι μόνο δεν μπορεί να ικανοποιηθεί από την «ανάγκη» του καπιταλισμού-ιμπεριαλισμού, από γεννησιμιού του, για βαρβαρότητα -ακόμα κι αυτή των προηγούμενων καθεστώτων της ατομικής ιδιοκτησίας, της δουλοκτησίας και της φεουδαρχίας- και τώρα «ανάγκη» του για Διαρκή και Παγκόσμιο αντεργατικό-αντιλαϊκό, με όλα τα μέσα -και τα πυρηνικά-, πόλεμο και ναζιφασισμό του, αλλά και να βάζει σε κίνδυνο την ίδια την ύπαρξη της ανθρωπότητας, της φύσης και του σύμπαντος.
Κυριακή 13 Απριλίου 2025
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ ΗΓΕΣΙΑΣ ΤΗΣ ΛΑΪΚΗΣ ΚΙΝΑΣ, ΜΕ ΤΟΝ ΜΑΟ ΤΣΕ ΤΟΥΝΓΚ...
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ ΗΓΕΣΙΑΣ ΤΗΣ ΛΑΪΚΗΣ ΚΙΝΑΣ, ΜΕΣΩ ΤΟΥ
ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΗ ΗΓΕΤΗ ΤΗΣ ΜΑΟ ΤΣΕ ΤΟΥΝΓΚ, ΣΤΟΝ «ΕΜΠΟΡΙΚΟ-ΠΥΡΗΝΙΚΟ» ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟ
ΠΟΛΕΜΟ ΚΑΙ ΝΑΖΙΦΑΣΙΣΜΟ, ΜΕΣΩ ΤΟΥ ΤΡΑΜΠ, ΕΙΝΑΙ ΠΟΙΟΤΙΚΟ-ΠΟΣΟΤΙΚΟ ΑΛΜΑ ΣΤΗΝ
ΜΕΤΑΒΑΣΗ ΚΑΙ ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟ-ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ ΣΤΟΝ
ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ-ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ.
«Όσον αφορά το πόσο θα διαρκέσει αυτός ο πόλεμος, δεν είμαστε εμείς αυτοί που μπορούν να αποφασίσουν. Κάποτε εξαρτιόταν από τον πρόεδρο Τρούμαν και θα εξαρτηθεί από τον πρόεδρο Αϊζενχάουερ ή από όποιον γίνει ο επόμενος πρόεδρος των ΗΠΑ. Από αυτούς εξαρτάται». «Δεν έχει σημασία πόσο θα διαρκέσει αυτός ο πόλεμος, εμείς δεν θα υποχωρήσουμε ποτέ. Θα πολεμήσουμε μέχρι να θριαμβεύσουμε ολοκληρωτικά».
Το απόσπασμα είναι από ομιλία του Μάο στην καταληκτική συνεδρίαση της πολιτικής συνόδου της Πολιτικής Συμβουλευτικής Διάσκεψης του Κινεζικού Λαού (CPPCC) το 1953. Αναφέρεται στον πόλεμο της Κορέας, κατά τη διάρκεια του οποίου η Κίνα υποστήριζε τον Βορρά και οι ΗΠΑ τον Νότο.
Από δημοσιεύματα των ΜΜΕ, που δημοσίευσαν αυτή την απάντηση της ηγεσίας της Λαϊκής Κίνας, στον «εμπορικό-πυρηνικό» πόλεμο του Τραμπ ενάντιά της.
Όλα τα προτσές Μετάβασης από τον καπιταλισμό-ιμπεριαλισμό στον σοσιαλισμό-κομμουνισμό κορυφώνονται με το υπαρκτό Εργατικό-Σοσιαλιστικό Κράτος και τον Σοσιαλισμό-Κομμουνισμό που οικοδομεί, μέσα από την οικοδόμηση, την πρόοδο και την ανάπτυξη σε όλους τους τομείς της ανθρώπινης κοινωνίας, οικονομική, κοινωνική, πολιτική, πολιτιστική, ηθική, σε αλληλοσύνδεση. Απέναντι κι ενάντια στον υπαρκτό καπιταλισμό-ιμπεριαλισμό και την ολοκληρωτική κρίση αποσύνθεσης κι οπισθοδρόμησής του, επίσης σε όλους τους τομείς της ανθρώπινης κοινωνίας, ηθική, πολιτιστική, πολιτική, κοινωνική και οικονομική, σε αλληλοσύνδεση και που κορυφώνονται με τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και ναζιφασισμό. Σ’ ένα ανελέητο «αναπόφευκτο, τελικό ξεκαθάρισμα των λογαριασμών και σύγκρουση συστήματος ενάντια σε σύστημα, με όλα τα μέσα, και τα πυρηνικά» (Χ. Ποσάδας). Αυτό είναι το σημερινό περιεχόμενο του ιστορικού διαλεκτικού υλισμού, αυτό είναι το παγκόσμιο ταξικό κοινωνικό περιεχόμενο αυτής της φάσης της ιστορίας, ανεξάρτητα -και επιβαλλόμενο τελικά- από και στις διαφορετικές μορφές που παίρνει αυτό το περιεχόμενο στη φάση της Μετάβασης αυτής.
Είναι γι’ αυτό που αυτή η «αναπόφευκτη τελική λογοδοσία και σύγκρουση συστήματος ενάντια σε σύστημα» επεκτείνει και βαθαίνει, κάθε λεπτό και περισσότερο, τόσο την κρίση αποσύνθεσης, πολέμου και ναζιφασισμού του ιμπεριαλισμού-καπιταλισμού -όπως εκφράζεται, σε κορύφωση, στον τωρινό «εμπορικό-πυρηνικό» πόλεμο του Τραμπ και του αμερικάνικου και παγκόσμιου ιμπεριαλισμού που αντιπροσωπεύει, ενάντια στο «ιδιόμορφο» Εργατικό Κράτος της Κίνας και το Κομμουνιστικό Κόμμα της, όπως ο Τραμπ τον έχει κηρύξει, σαν ενάντια στον κύριο εχθρό του ιμπεριαλισμού-καπιταλισμού-, όσο επεκτείνει και βαθαίνει και τη Μετάβαση της «κινέζικης ιδιομορφίας» του Εργατικού-Σοσιαλιστικού Κράτους της Κίνας στη «Μερική Αναγέννηση» (Χ. Ποσάδας) των γνήσιων μορφών του, του «Κόμματος-Σοβιέτ-Διεθνούς» (Χ. Ποσάδας) και στην «επιστροφή στον Μαρξ», στην «Ιστορική Επανασυνάντηση με το μαρξισμό-λενινισμό» (Χ. Ποσάδας).
«Όσον αφορά το πόσο θα διαρκέσει αυτός ο πόλεμος, δεν είμαστε εμείς αυτοί που μπορούν να αποφασίσουν. Κάποτε εξαρτιόταν από τον πρόεδρο Τρούμαν και θα εξαρτηθεί από τον πρόεδρο Αϊζενχάουερ ή από όποιον γίνει ο επόμενος πρόεδρος των ΗΠΑ. Από αυτούς εξαρτάται». «Δεν έχει σημασία πόσο θα διαρκέσει αυτός ο πόλεμος, εμείς δεν θα υποχωρήσουμε ποτέ. Θα πολεμήσουμε μέχρι να θριαμβεύσουμε ολοκληρωτικά».
Το απόσπασμα είναι από ομιλία του Μάο στην καταληκτική συνεδρίαση της πολιτικής συνόδου της Πολιτικής Συμβουλευτικής Διάσκεψης του Κινεζικού Λαού (CPPCC) το 1953. Αναφέρεται στον πόλεμο της Κορέας, κατά τη διάρκεια του οποίου η Κίνα υποστήριζε τον Βορρά και οι ΗΠΑ τον Νότο.
Από δημοσιεύματα των ΜΜΕ, που δημοσίευσαν αυτή την απάντηση της ηγεσίας της Λαϊκής Κίνας, στον «εμπορικό-πυρηνικό» πόλεμο του Τραμπ ενάντιά της.
Όλα τα προτσές Μετάβασης από τον καπιταλισμό-ιμπεριαλισμό στον σοσιαλισμό-κομμουνισμό κορυφώνονται με το υπαρκτό Εργατικό-Σοσιαλιστικό Κράτος και τον Σοσιαλισμό-Κομμουνισμό που οικοδομεί, μέσα από την οικοδόμηση, την πρόοδο και την ανάπτυξη σε όλους τους τομείς της ανθρώπινης κοινωνίας, οικονομική, κοινωνική, πολιτική, πολιτιστική, ηθική, σε αλληλοσύνδεση. Απέναντι κι ενάντια στον υπαρκτό καπιταλισμό-ιμπεριαλισμό και την ολοκληρωτική κρίση αποσύνθεσης κι οπισθοδρόμησής του, επίσης σε όλους τους τομείς της ανθρώπινης κοινωνίας, ηθική, πολιτιστική, πολιτική, κοινωνική και οικονομική, σε αλληλοσύνδεση και που κορυφώνονται με τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και ναζιφασισμό. Σ’ ένα ανελέητο «αναπόφευκτο, τελικό ξεκαθάρισμα των λογαριασμών και σύγκρουση συστήματος ενάντια σε σύστημα, με όλα τα μέσα, και τα πυρηνικά» (Χ. Ποσάδας). Αυτό είναι το σημερινό περιεχόμενο του ιστορικού διαλεκτικού υλισμού, αυτό είναι το παγκόσμιο ταξικό κοινωνικό περιεχόμενο αυτής της φάσης της ιστορίας, ανεξάρτητα -και επιβαλλόμενο τελικά- από και στις διαφορετικές μορφές που παίρνει αυτό το περιεχόμενο στη φάση της Μετάβασης αυτής.
Είναι γι’ αυτό που αυτή η «αναπόφευκτη τελική λογοδοσία και σύγκρουση συστήματος ενάντια σε σύστημα» επεκτείνει και βαθαίνει, κάθε λεπτό και περισσότερο, τόσο την κρίση αποσύνθεσης, πολέμου και ναζιφασισμού του ιμπεριαλισμού-καπιταλισμού -όπως εκφράζεται, σε κορύφωση, στον τωρινό «εμπορικό-πυρηνικό» πόλεμο του Τραμπ και του αμερικάνικου και παγκόσμιου ιμπεριαλισμού που αντιπροσωπεύει, ενάντια στο «ιδιόμορφο» Εργατικό Κράτος της Κίνας και το Κομμουνιστικό Κόμμα της, όπως ο Τραμπ τον έχει κηρύξει, σαν ενάντια στον κύριο εχθρό του ιμπεριαλισμού-καπιταλισμού-, όσο επεκτείνει και βαθαίνει και τη Μετάβαση της «κινέζικης ιδιομορφίας» του Εργατικού-Σοσιαλιστικού Κράτους της Κίνας στη «Μερική Αναγέννηση» (Χ. Ποσάδας) των γνήσιων μορφών του, του «Κόμματος-Σοβιέτ-Διεθνούς» (Χ. Ποσάδας) και στην «επιστροφή στον Μαρξ», στην «Ιστορική Επανασυνάντηση με το μαρξισμό-λενινισμό» (Χ. Ποσάδας).
Τετάρτη 5 Μαρτίου 2025
Η 24ωρη Γενική Απεργία και Κινητοποίηση ενάντια στη συστημική δολοφονία στα Τέμπη ήταν Πολιτική...
Η 24ωρη Γενική Απεργία και Κινητοποίηση ενάντια στη συστημική δολοφονία στα Τέμπη, ήταν στην ουσία της Πολιτική, για την ανατροπή της Κυβέρνησης της δεξιάς και του δολοφονικού συστήματος που αντιπροσωπεύει και υπηρετεί
Η 24ωρη πανεθνική μαζική, πραγματικά Γενική Απεργία της 28ης Φλεβάρη, έτσι κι αλλιώς Πολιτική στο περιεχόμενό της, αλλά κι εν μέρει στη μορφή, πήρε καθαρά Πολιτικό Περιεχόμενο και Μορφή με τις τεράστιες, πρωτοφανείς διαδηλώσεις εκατομμυρίων πολιτών στο Σύνταγμα και σ’ όλη τη χώρα, αλλά και σ’ όλο τον κόσμο, ενάντια στην Κυβέρνηση της δεξιάς, αντιπρόσωπο -και μάλιστα χαμερπή «λαγό»- του ιμπεριαλιστικού αντιλαϊκού, με όλα τα μέσα, πολέμου και ναζιφασισμού, που είναι αυτή που συγκάλυψε, συγκαλύπτει και θα προσπαθήσει να συγκαλύψει μέχρι τέλος το συστημικό, μαζικό, σιδηροδρομικό έγκλημα των Τεμπών.
Όταν οι απεργοί και οι διαδηλωτές κάνουν δική τους την αγωνιώδη, επιθανάτια κραυγή των ετοιμοθάνατων επιβατών του τρένου «Δεν Έχω Οξυγόνο», είναι γιατί αναζητούν το Οξυγόνο στη ζωής τους, που ξέρουν πολύ καλά ότι δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς την τελική ανατροπή αυτού του δολοφονικού, βάρβαρου, πολεμικού και ναζιφασιστικού συστήματος και της κυβέρνησης που το αντιπροσωπεύει και υπηρετεί σαν «βασιλικότερη του βασιλιά». Ο ελληνικός λαός, μαζί με τους λαούς όλου του κόσμου, ξέρει καλά ότι για να σταματήσουν να δολοφονείται με όλα τα μέσα καθημερινά από το υπάρχον αυτό σύστημα, για να σταματήσουν να πεθαίνουν άδικα και πρόωρα οι άνθρωποι, πρέπει να κάνουν να πεθάνει οριστικά αυτό το σύστημα, που έτσι κι αλλιώς βρίσκεται στην «επιθανάτια αγωνία του» (Λ. Τρότσκι), λόγω της παρασιτικής του ύπαρξης στην ανθρωπότητα και της ολοκληρωτικής κρίσης αποσύνθεσής του, οικονομικής, κοινωνικής, πολιτικής, πολιτιστικής, ηθικής. Όπου γι’ αυτό δεν έχει άλλο μέσο επιβίωσης και Οξυγόνου για τον εαυτό του, από το να στερεί το Οξυγόνο και τη ζωή από τους ανθρώπους, με κάθε τρόπο και κύρια τον πόλεμο και το ναζιφασισμό, με το ναζιφασιστικό πόλεμο και τον πολεμικό ναζιφασισμό, όπου προορίζει κάθε φορά και περισσότερο όλες τις υποδομές, τον πλούτο, όλα τα μέσα -όπως τους σιδηροδρόμους-, στερώντας τα από τις ανάγκες των λαών. Οι ίδιοι ονομάζουν την οικονομία τους «πολεμική οικονομία» κι αυτό δεν έχει επιστροφή.
Μόνο η απαλλοτρίωση, η εθνικοποίηση, η κρατικοποίηση και ο σχεδιασμός όλης της παραγωγής και των υποδομών, πλούτου, μέσων που παράγει, κάτω από εργατικό-λαϊκό έλεγχο, μέσα από τα συνδικάτα και τα οργανωμένα συμβούλια, σοβιέτ, με άμεση δημοκρατία παντού, με ανακλητότητα των εργατικών-λαϊκών αντιπροσώπων, μπορεί ν’ αποτρέψει όλα τα «Τέμπη». Κι είναι άμεσα αυτός ο εργατικός-λαϊκός έλεγχος που θ’ αποδώσει δικαιοσύνη για το έγκλημα στα Τέμπη, μαζί με την άμεση ανατροπή της κυβέρνησης της δεξιάς, που μαζί με τη φιλοκαπιταλιστική-φιλοϊμπεριαλιστική γραφειοκρατία της αριστεράς, ψάχνουν να βρουν και να τιμωρήσουν μόνο «υπεύθυνους», υπουργούς, κτλ, για το έγκλημα, όταν δεν είναι άλλος παρά το σύστημα και όλη η κυβέρνηση που το υπηρετεί, αυτοί που οργανώνουν και είναι υπεύθυνοι για το έγκλημα. Αυτό και για όλα τα άλλα και γι’ αυτό πρέπει ν’ ανατραπούν και να τιμωρηθούν σαν εγκληματίες του κοινού ποινικού δικαίου και κύρια του κοινού εργατικού-λαϊκού δικαίου.
Είναι αυτό που διεκδικεί, Πολιτικά, σε περιεχόμενο και μορφή, ο ελληνικός λαός με την καθολική Γενική Απεργία και τις τεράστιες διαδηλώσεις. Είναι πολύ μεγαλύτερες ακόμα και από τις κινητοποιήσεις των «Αγανακτισμένων» το 2011, γιατί είναι μεγαλύτερο και βαθύτερο το Πολιτικό περιεχόμενο και διεκδίκησή του -όχι μόνο οικονομική, απέναντι στα μνημόνια τότε-, όπως και η αποφασιστικότητά του να πάρει στα χέρια του την πορεία της χώρας προς την ανατροπή του διεφθαρμένου συστήματος και προς τον Κοινωνικό Μετασχηματισμό.
Απέναντι σ’ έναν κόσμο όπου, ακόμα πιο βαθιά κι εκτεταμένα, πιο ξεκάθαρα, υπάρχει η σύγκριση και σύγκρουση ανάμεσα στην ιμπεριαλιστική δολοφονική, βάρβαρη, πολεμική και ναζιφασιστική «πλευρά της ιστορίας», από τη μια, που το μόνο που έχει να προσφέρει σ’ αυτή είναι οι εξοπλισμοί και η καταστροφή της κι από την άλλη, τη μοναδική «σωστή πλευρά της ιστορίας», την αντιιμπεριαλιστική-αντικαπιταλιστική, που με κέντρο τη Λαϊκή Κίνα Εργατικό Κράτος και τη Ρωσική Ομοσπονδία -με ξαναζωντανεμένες κατακτήσεις του Εργατικού Κράτους, της ΕΣΣΔ, σε όλους τους τομείς και Σοβιετική σε λαό και στρατό- ήδη προσφέρουν στις χώρες και τους λαούς του κόσμου την ανάπτυξη, σε υποδομές, πλούτο, όλα τα μέσα, σε όλους τους τομείς. Η ξεκάθαρα πια, σαν υπαρκτό και τελικό περιεχόμενο, «αναπόφευκτη τελική αναμέτρηση, σύγκρουση, συστήματος ενάντια σε σύστημα -σοσιαλιστικού-κομμουνιστικού, ενάντια σε ιμπεριαλιστικό-καπιταλιστικό-, σύγκρουση και πολεμική, πυρηνική -διασπαρμένη κύρια σε Ευρώπη και Αμερική-, παίρνει τη Προσωρινή-Μεταβατική μορφή της σύγκρουσης ανάμεσα σ’ αυτές τις δύο «πλευρές της ιστορίας»: ιμπεριαλιστική καπιταλιστική εγκληματική πολεμική και ναζιφασιστική από τη μια, αντιιμπεριαλιστική επαναστατική-πολεμική -ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και ναζιφασισμό- από την άλλη.
Η 24ωρη πανεθνική μαζική, πραγματικά Γενική Απεργία της 28ης Φλεβάρη, έτσι κι αλλιώς Πολιτική στο περιεχόμενό της, αλλά κι εν μέρει στη μορφή, πήρε καθαρά Πολιτικό Περιεχόμενο και Μορφή με τις τεράστιες, πρωτοφανείς διαδηλώσεις εκατομμυρίων πολιτών στο Σύνταγμα και σ’ όλη τη χώρα, αλλά και σ’ όλο τον κόσμο, ενάντια στην Κυβέρνηση της δεξιάς, αντιπρόσωπο -και μάλιστα χαμερπή «λαγό»- του ιμπεριαλιστικού αντιλαϊκού, με όλα τα μέσα, πολέμου και ναζιφασισμού, που είναι αυτή που συγκάλυψε, συγκαλύπτει και θα προσπαθήσει να συγκαλύψει μέχρι τέλος το συστημικό, μαζικό, σιδηροδρομικό έγκλημα των Τεμπών.
Όταν οι απεργοί και οι διαδηλωτές κάνουν δική τους την αγωνιώδη, επιθανάτια κραυγή των ετοιμοθάνατων επιβατών του τρένου «Δεν Έχω Οξυγόνο», είναι γιατί αναζητούν το Οξυγόνο στη ζωής τους, που ξέρουν πολύ καλά ότι δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς την τελική ανατροπή αυτού του δολοφονικού, βάρβαρου, πολεμικού και ναζιφασιστικού συστήματος και της κυβέρνησης που το αντιπροσωπεύει και υπηρετεί σαν «βασιλικότερη του βασιλιά». Ο ελληνικός λαός, μαζί με τους λαούς όλου του κόσμου, ξέρει καλά ότι για να σταματήσουν να δολοφονείται με όλα τα μέσα καθημερινά από το υπάρχον αυτό σύστημα, για να σταματήσουν να πεθαίνουν άδικα και πρόωρα οι άνθρωποι, πρέπει να κάνουν να πεθάνει οριστικά αυτό το σύστημα, που έτσι κι αλλιώς βρίσκεται στην «επιθανάτια αγωνία του» (Λ. Τρότσκι), λόγω της παρασιτικής του ύπαρξης στην ανθρωπότητα και της ολοκληρωτικής κρίσης αποσύνθεσής του, οικονομικής, κοινωνικής, πολιτικής, πολιτιστικής, ηθικής. Όπου γι’ αυτό δεν έχει άλλο μέσο επιβίωσης και Οξυγόνου για τον εαυτό του, από το να στερεί το Οξυγόνο και τη ζωή από τους ανθρώπους, με κάθε τρόπο και κύρια τον πόλεμο και το ναζιφασισμό, με το ναζιφασιστικό πόλεμο και τον πολεμικό ναζιφασισμό, όπου προορίζει κάθε φορά και περισσότερο όλες τις υποδομές, τον πλούτο, όλα τα μέσα -όπως τους σιδηροδρόμους-, στερώντας τα από τις ανάγκες των λαών. Οι ίδιοι ονομάζουν την οικονομία τους «πολεμική οικονομία» κι αυτό δεν έχει επιστροφή.
Μόνο η απαλλοτρίωση, η εθνικοποίηση, η κρατικοποίηση και ο σχεδιασμός όλης της παραγωγής και των υποδομών, πλούτου, μέσων που παράγει, κάτω από εργατικό-λαϊκό έλεγχο, μέσα από τα συνδικάτα και τα οργανωμένα συμβούλια, σοβιέτ, με άμεση δημοκρατία παντού, με ανακλητότητα των εργατικών-λαϊκών αντιπροσώπων, μπορεί ν’ αποτρέψει όλα τα «Τέμπη». Κι είναι άμεσα αυτός ο εργατικός-λαϊκός έλεγχος που θ’ αποδώσει δικαιοσύνη για το έγκλημα στα Τέμπη, μαζί με την άμεση ανατροπή της κυβέρνησης της δεξιάς, που μαζί με τη φιλοκαπιταλιστική-φιλοϊμπεριαλιστική γραφειοκρατία της αριστεράς, ψάχνουν να βρουν και να τιμωρήσουν μόνο «υπεύθυνους», υπουργούς, κτλ, για το έγκλημα, όταν δεν είναι άλλος παρά το σύστημα και όλη η κυβέρνηση που το υπηρετεί, αυτοί που οργανώνουν και είναι υπεύθυνοι για το έγκλημα. Αυτό και για όλα τα άλλα και γι’ αυτό πρέπει ν’ ανατραπούν και να τιμωρηθούν σαν εγκληματίες του κοινού ποινικού δικαίου και κύρια του κοινού εργατικού-λαϊκού δικαίου.
Είναι αυτό που διεκδικεί, Πολιτικά, σε περιεχόμενο και μορφή, ο ελληνικός λαός με την καθολική Γενική Απεργία και τις τεράστιες διαδηλώσεις. Είναι πολύ μεγαλύτερες ακόμα και από τις κινητοποιήσεις των «Αγανακτισμένων» το 2011, γιατί είναι μεγαλύτερο και βαθύτερο το Πολιτικό περιεχόμενο και διεκδίκησή του -όχι μόνο οικονομική, απέναντι στα μνημόνια τότε-, όπως και η αποφασιστικότητά του να πάρει στα χέρια του την πορεία της χώρας προς την ανατροπή του διεφθαρμένου συστήματος και προς τον Κοινωνικό Μετασχηματισμό.
Απέναντι σ’ έναν κόσμο όπου, ακόμα πιο βαθιά κι εκτεταμένα, πιο ξεκάθαρα, υπάρχει η σύγκριση και σύγκρουση ανάμεσα στην ιμπεριαλιστική δολοφονική, βάρβαρη, πολεμική και ναζιφασιστική «πλευρά της ιστορίας», από τη μια, που το μόνο που έχει να προσφέρει σ’ αυτή είναι οι εξοπλισμοί και η καταστροφή της κι από την άλλη, τη μοναδική «σωστή πλευρά της ιστορίας», την αντιιμπεριαλιστική-αντικαπιταλιστική, που με κέντρο τη Λαϊκή Κίνα Εργατικό Κράτος και τη Ρωσική Ομοσπονδία -με ξαναζωντανεμένες κατακτήσεις του Εργατικού Κράτους, της ΕΣΣΔ, σε όλους τους τομείς και Σοβιετική σε λαό και στρατό- ήδη προσφέρουν στις χώρες και τους λαούς του κόσμου την ανάπτυξη, σε υποδομές, πλούτο, όλα τα μέσα, σε όλους τους τομείς. Η ξεκάθαρα πια, σαν υπαρκτό και τελικό περιεχόμενο, «αναπόφευκτη τελική αναμέτρηση, σύγκρουση, συστήματος ενάντια σε σύστημα -σοσιαλιστικού-κομμουνιστικού, ενάντια σε ιμπεριαλιστικό-καπιταλιστικό-, σύγκρουση και πολεμική, πυρηνική -διασπαρμένη κύρια σε Ευρώπη και Αμερική-, παίρνει τη Προσωρινή-Μεταβατική μορφή της σύγκρουσης ανάμεσα σ’ αυτές τις δύο «πλευρές της ιστορίας»: ιμπεριαλιστική καπιταλιστική εγκληματική πολεμική και ναζιφασιστική από τη μια, αντιιμπεριαλιστική επαναστατική-πολεμική -ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και ναζιφασισμό- από την άλλη.
Σάββατο 1 Μαρτίου 2025
Η ΗΤΤΑ ΚΑΙ Η ΥΠΟΧΩΡΗΣΗ ΤΟΥ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟΥ ΜΕ TON ΠΡΟΕΔΡΟ ΤΟΥ, ΤΟΝ ΤΡΑΜΠ, ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗ ΡΩΣΙΑ...
Η ΗΤΤΑ ΚΑΙ Η ΥΠΟΧΩΡΗΣΗ ΤΟΥ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟΥ ΜΕ ΠΡΟΕΔΡΟ ΤΟΥ, ΤΟΝ ΤΡΑΜΠ, ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗ ΡΩΣΙΑ, ΔΕΝ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΚΑΘΟΛΟΥ ΤΗΝ ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΚΑΙ ΔΡΑΣΗ ΤΟΥ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΑΤΟΜΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΚΑΙ ΝΑΖΙΦΑΣΙΣΜΟΥ
Η ηθική, πολιτιστική, κοινωνική, οικονομική, πολιτική, και στρατιωτική ήττα του παγκόσμιου ιμπεριαλισμού στην Ουκρανία και αλλού, δεν μπορεί να σημάνει τίποτε άλλο γι’ αυτό το ηττημένο στρατόπεδο παρά μεγαλύτερη -στρατιωτική, πολεμική και ναζιφασιστική κύρια- προετοιμασία του για τον παγκόσμιο πυρηνικό πόλεμο που προετοιμάζει ενάντια στην ανθρωπότητα και το σοσιαλιστικό-κομμουνιστικό σύστημα, που αυτή η ανθρωπότητα προετοιμάζει και οικοδομεί, σε ανατροπή κι αντικατάστασή του. Η ολοκληρωτική, χρηματιστική, κρίση τοκογλυφίας, παρασιτισμού και αποσύνθεσης του παγκόσμιου ιμπεριαλιστικού καπιταλισμού, οικονομική, κοινωνική, πολιτική, πολιτιστική και ηθική, δεν μπορεί να έχει άλλη διέξοδο για την επιβίωση αυτού του συστήματος από τη στρατιωτική-πολεμική-ναζιφασιστική, με πολεμικό ναζιφασισμό και ναζιφασιστικό πόλεμο, αντιλαϊκό-αντεθνικό, με όλα τα μέσα. Κι επειδή ο σοσιαλισμός-κομμουνισμός έχει αποδειχθεί από την ιστορία -παρά κι ενάντια στην εκάστοτε αντικομουνιστική-αντισοσιαλιστική γραφειοκρατία της αριστεράς, κάθε απόχρωσης-, ότι είναι η μοναδική, απομένουσα, προοδευτική διέξοδος για την ανθρωπότητα, για τους λαούς και τα έθνη της, σε όλους τους τομείς της ζωής της, η «τελική αναπόφευκτη σύγκρουση συστήματος ενάντια σε σύστημα, θα είναι στρατιωτική-πολεμική-ατομική» (Χ. Ποσάδας). Η άλλη, η ιστορική κοινωνική σύγκρουση, σύγκριση, αντιπαράθεση, ανάμεσα σε ιμπεριαλισμό-καπιταλισμό από τη μια και σοσιαλισμό-κομμουνισμό από την άλλη, έχει ήδη γίνει και γίνεται καθημερινά: οικονομικά, κοινωνικά, πολιτικά, πολιτιστικά, ηθικά, ο ιμπεριαλισμός-καπιταλισμός έχει ηττηθεί και υποχωρεί κατά κράτος, συνασπισμό κρατών (βλέπε BRICS συνεχώς διευρυνόμενες από τη μια, ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ συνεχώς σε κρίση διάσπασης και αποσύνθεσης από την άλλη, κύρια σ’ αυτούς τους τομείς αλλά και στον στρατιωτικό), λαό και έθνος, σε όλο τον πλανήτη γη. Αλλά ταυτόχρονα ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ προετοιμάζονται και δρουν στρατιωτικά ενάντια στις υλικές-αντικειμενικές κι εν μέρει συνειδητές βάσεις του σοσιαλισμού-κομμουνισμού, δηλαδή το Εργατικό Κράτος της Κίνας και τη Ρωσική Ομοσπονδία, Σοβιετική, σε λαό και στρατό και σύντομα σε όλους τους τομείς, επιστρέφοντας στο Εργατικό Κράτος, ενάντια και πάνω από τις αντεπαναστατικές προθέσεις οποιαδήποτε γραφειοκρατίας, πρώην «κομμουνιστικής» και φιλοκαπιταλιστικής εκεί.
Είναι για όλα αυτά που το μόνο αποτελεσματικό -όπως νομίζει- όπλο για τον ιμπεριαλισμό-καπιταλισμό, για να μπορέσει να επιβιώσει στην «επιθανάτια αγωνία του» (Λ. Τρότσκι) είναι τα όπλα και η καταστροφή μιας τέτοιας, «ώριμης για το σοσιαλισμό ανθρωπότητας» (Χ. Ποσάδας), παρόλο που ξέρει καλά ότι μπορεί να σημάνει -και θα σημάνει- και το τέλος του και τον τελικό θρίαμβο της ανθρωπότητας και του σοσιαλισμού-κομμουνισμού. Ο ιμπεριαλισμός-καπιταλισμός γνωρίζει καλά ότι, αν ο Α΄ και ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος σήμανε την ουσιαστική -αν και όχι ακόμα ολοκληρωτική- νίκη της Σοσιαλιστικής Επανάστασης και του Σοσιαλισμού, στην ΕΣΣΔ και τα υπόλοιπα Εργατικά Κράτη σε όλες τις ηπείρους, τώρα ο Γ΄ Παγκόσμιος Πόλεμος θα σημάνει όχι το τέλος της ανθρωπότητας -παρά τις τεράστιες καταστροφές και απώλειες σε ανθρώπινες ζωές-, αλλά αντίθετα το τέλος του συστήματός του και τον τελικό θρίαμβο του σοσιαλισμού-κομμουνισμού. Και είναι ακριβώς γι’ αυτό που το κύριο τωρινό καθήκον της ανθρωπότητας και της επαναστατικής, κομμουνιστικής, σοσιαλιστικής, αριστερής ριζοσπαστικής, οικολογικής κι εξωκοινοβουλευτικής πρωτοπορίας της είναι να δράσει έτσι ώστε «να είναι όσο το δυνατό λιγότερα τα δεινά της ανθρωπότητας από τον παγκόσμιο ατομικό πόλεμο» (Χ. Ποσάδας). Κι όπως σε όλες τις περιπτώσεις, όπως στην ιατρική, η «Πρόληψη» είναι πολύ πιο αποδοτική γι’ αυτή τη σωτηρία της ανθρωπότητας, μέσα από έναν «Προληπτικό Πόλεμο» (Χ. Ποσάδας) επαναστατικό αντιιμπεριαλιστικό-αντικαπιταλιστικό, με όλα τα μέσα, οικονομικά, κοινωνικά, πολιτικά, πολιτιστικά και ηθικά κι όπου, όταν κι όπως χρειαστεί και μπορέσει στρατιωτικά, ενάντια στη στρατιωτική πολεμική και ναζιφασιστική βάση και δράση του ιμπεριαλισμού.
Ο ιμπεριαλιστικός καπιταλισμός προετοιμάζει τον ατομικό πόλεμο μέσα στις πιο βαθιές κι εκτεταμένες κρίσεις αποσύνθεσής του, αλλά ακριβώς γι’ αυτό, «δεν μπορεί να τον κάνει όταν, όπου και όπως θέλει» (Χ. Ποσάδας), έχοντας χάσει κάθε φορά και περισσότερο, μέχρι και οριστικά, την πρωτοβουλία των κινήσεων στην ιστορία. Η πορεία προς αυτό τον πόλεμο καθορίζεται πλέον από την αντιιμπεριαλιστική-αντικαπιταλιστική, μοναδικά «σωστή πλευρά της ιστορίας», ενάντια στην εγκληματική, ιμπεριαλιστική-καπιταλιστική, πολεμική και ναζιφασιστική πλευρά. Κάθε μέρα και κάθε ώρα περισσότερο είναι αυτό που γεμίζει αισιοδοξία τις μάζες όλου του κόσμου, ακόμα και των ιμπεριαλιστικών κρατών ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ-AUKUS, όσο αφορά τη σίγουρη επιβίωση, σωτηρία, διαρκή ανάπτυξη, πρόοδο και ειρήνη, παρά κι ενάντια, κατά τη διάρκεια και μετά τον ατομικό πόλεμο.
Οι μάζες όλου του κόσμου βλέπουν μπροστά στα μάτια τους ότι από τη μια πλευρά: ο Τραμπ, παρόλο που είναι ένας από τους γνήσιους αντιπρόσωπους του ιμπεριαλιστικού πολέμου και ναζιφασισμού, εξαντλεί -προς το παρόν βέβαια- τους παληκαρισμούς τους κύρια ενάντια σε καπιταλιστικά κράτη, ακόμα και ιμπεριαλιστικά, συμμάχους του! Ταυτόχρονα, το ίδιο το Ρεπουμπλικανικό κόμμα του Τραμπ φτάνει μέχρι και τον εμφύλιο πόλεμο απέναντι στο Δημοκρατικό κόμμα του Μπάιντεν, όταν και τα δύο αντιπροσωπεύουν αυτόν τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και ναζιφασισμό. Επίσης ένας από τους κύριους εχθρούς της ανά τον κόσμο δεξιάς είναι η ακροδεξιά, παρόλο που και οι δύο είναι γέννημα θρέμμα του ίδιου ιμπεριαλιστικού-καπιταλιστικού συστήματος, του πολέμου και ναζιφασισμού του. Και ταυτόχρονα, τομείς αυτής της ακροδεξιάς «τραβάνε» προς την πλευρά της Ρωσίας, παρόλο που αυτή -σωστά- αντιμετωπίζει στρατιωτικά τη ναζιφασιστική και πολεμική ακροδεξιά ομοϊδεάτισσά της, αυτή της Ουκρανίας! Είναι -προσωρινοί- λιποτάκτες του στρατοπέδου τους προς την άλλη πλευρά των χαρακωμάτων, των σωστών, όπου όμως αρνούνται -οι λαοί- να τους δεχτούν, γιατί δεν ξεγελιούνται και ξέρουν ότι την κρίσιμη στιγμή θα ξαναγυρίσουν στο δικό τους εγκληματικό στρατόπεδο, αφού προηγούμενα θα προσπαθήσουν να στηρίξουν τις διεφθαρμένες φιλοκαπιταλιστικές γραφειοκρατίες του λαϊκού κι επαναστατικού στρατοπέδου.
Κι από την άλλη αυτή πλευρά, αυτού του εργατικού, λαϊκού κι επαναστατικού στρατοπέδου τί συμβαίνει αντίθετα; έχοντας ο κόσμος ήδη συνεχώς επεκτεινόμενες κατακτήσεις οικονομικές, κοινωνικές, πολιτικές, πολιτιστικές, οργανωτικές -συνδικάτα, κόμματα της κομμουνιστικής, σοσιαλιστικής, αριστερής ριζοσπαστικής, οικολογικής κι εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, όργανα άμεσης δημοκρατίας και αλληλεγγύης παντού-, Αντιιμπεριαλιστικά και Αντικαπιταλιστικά Μέτωπα, με Κέντρο όλης αυτής της «σωστής πλευράς της ιστορίας» την Κίνα και τη Ρωσία -παντού και πάντα παρά κι ενάντια στην όπου δη αντεπαναστατική και φιλοκαπιταλιστική-φιλοϊμπεριαλιστική γραφειοκρατία-, αυτός ο κόσμος προετοιμάζει και οικοδομεί από τώρα το «νέο, εφικτό κόσμο, το σοσιαλιστικό-κομμουνιστικό» και πολύ πιο γρήγορα και άμεσα κατά τη διάρκεια και μετά τον Γ΄ Παγκόσμιο Ατομικό Πόλεμο. Μετατρέποντας από τώρα -με τη μορφή των γιγάντιων αντιιμπεριαλιστικών μπούμερανγκ- και μετά, μέχρι την τελική νίκη, τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και ναζιφασισμό σε Σοσιαλιστική Επανάσταση και Διαρκή Πρόοδο, Άμεση, Εργατική-Λαϊκή Δημοκρατία και Ειρήνη σ’ όλο τον κόσμο. Είναι στα πλαίσια αυτού του Επαναστατικού «Προληπτικού Πολέμου» που η Επαναστατική Πρωτοπορία όλων των τάσεων και τα Πολιτικά Κόμματα και Οργανώσεις της, οι Συνδικαλιστικές, Κοινωνικές, Πολιτιστικές Οργανώσεις της και τα Μέτωπά τους, πρέπει επειγόντως ν’ απευθύνουν εκκλήσεις κάθε μέρα και κάθε ώρα προς τις μάζες όλου του κόσμου και κύρια στις χώρες κέντρα του ιμπεριαλιστικού πολέμου και ναζιφασισμού, για την ανατροπή του διεφθαρμένου, εγκληματικού και βάρβαρου καθεστώτος τους και των κυβερνήσεων που το αντιπροσωπεύουν και το υπηρετούν και για την οικοδόμηση Επαναστατικών κι Εργατικών Κρατών, στο δρόμο προς το σοσιαλισμό-κομμουνισμό.
Η ηθική, πολιτιστική, κοινωνική, οικονομική, πολιτική, και στρατιωτική ήττα του παγκόσμιου ιμπεριαλισμού στην Ουκρανία και αλλού, δεν μπορεί να σημάνει τίποτε άλλο γι’ αυτό το ηττημένο στρατόπεδο παρά μεγαλύτερη -στρατιωτική, πολεμική και ναζιφασιστική κύρια- προετοιμασία του για τον παγκόσμιο πυρηνικό πόλεμο που προετοιμάζει ενάντια στην ανθρωπότητα και το σοσιαλιστικό-κομμουνιστικό σύστημα, που αυτή η ανθρωπότητα προετοιμάζει και οικοδομεί, σε ανατροπή κι αντικατάστασή του. Η ολοκληρωτική, χρηματιστική, κρίση τοκογλυφίας, παρασιτισμού και αποσύνθεσης του παγκόσμιου ιμπεριαλιστικού καπιταλισμού, οικονομική, κοινωνική, πολιτική, πολιτιστική και ηθική, δεν μπορεί να έχει άλλη διέξοδο για την επιβίωση αυτού του συστήματος από τη στρατιωτική-πολεμική-ναζιφασιστική, με πολεμικό ναζιφασισμό και ναζιφασιστικό πόλεμο, αντιλαϊκό-αντεθνικό, με όλα τα μέσα. Κι επειδή ο σοσιαλισμός-κομμουνισμός έχει αποδειχθεί από την ιστορία -παρά κι ενάντια στην εκάστοτε αντικομουνιστική-αντισοσιαλιστική γραφειοκρατία της αριστεράς, κάθε απόχρωσης-, ότι είναι η μοναδική, απομένουσα, προοδευτική διέξοδος για την ανθρωπότητα, για τους λαούς και τα έθνη της, σε όλους τους τομείς της ζωής της, η «τελική αναπόφευκτη σύγκρουση συστήματος ενάντια σε σύστημα, θα είναι στρατιωτική-πολεμική-ατομική» (Χ. Ποσάδας). Η άλλη, η ιστορική κοινωνική σύγκρουση, σύγκριση, αντιπαράθεση, ανάμεσα σε ιμπεριαλισμό-καπιταλισμό από τη μια και σοσιαλισμό-κομμουνισμό από την άλλη, έχει ήδη γίνει και γίνεται καθημερινά: οικονομικά, κοινωνικά, πολιτικά, πολιτιστικά, ηθικά, ο ιμπεριαλισμός-καπιταλισμός έχει ηττηθεί και υποχωρεί κατά κράτος, συνασπισμό κρατών (βλέπε BRICS συνεχώς διευρυνόμενες από τη μια, ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ συνεχώς σε κρίση διάσπασης και αποσύνθεσης από την άλλη, κύρια σ’ αυτούς τους τομείς αλλά και στον στρατιωτικό), λαό και έθνος, σε όλο τον πλανήτη γη. Αλλά ταυτόχρονα ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ προετοιμάζονται και δρουν στρατιωτικά ενάντια στις υλικές-αντικειμενικές κι εν μέρει συνειδητές βάσεις του σοσιαλισμού-κομμουνισμού, δηλαδή το Εργατικό Κράτος της Κίνας και τη Ρωσική Ομοσπονδία, Σοβιετική, σε λαό και στρατό και σύντομα σε όλους τους τομείς, επιστρέφοντας στο Εργατικό Κράτος, ενάντια και πάνω από τις αντεπαναστατικές προθέσεις οποιαδήποτε γραφειοκρατίας, πρώην «κομμουνιστικής» και φιλοκαπιταλιστικής εκεί.
Είναι για όλα αυτά που το μόνο αποτελεσματικό -όπως νομίζει- όπλο για τον ιμπεριαλισμό-καπιταλισμό, για να μπορέσει να επιβιώσει στην «επιθανάτια αγωνία του» (Λ. Τρότσκι) είναι τα όπλα και η καταστροφή μιας τέτοιας, «ώριμης για το σοσιαλισμό ανθρωπότητας» (Χ. Ποσάδας), παρόλο που ξέρει καλά ότι μπορεί να σημάνει -και θα σημάνει- και το τέλος του και τον τελικό θρίαμβο της ανθρωπότητας και του σοσιαλισμού-κομμουνισμού. Ο ιμπεριαλισμός-καπιταλισμός γνωρίζει καλά ότι, αν ο Α΄ και ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος σήμανε την ουσιαστική -αν και όχι ακόμα ολοκληρωτική- νίκη της Σοσιαλιστικής Επανάστασης και του Σοσιαλισμού, στην ΕΣΣΔ και τα υπόλοιπα Εργατικά Κράτη σε όλες τις ηπείρους, τώρα ο Γ΄ Παγκόσμιος Πόλεμος θα σημάνει όχι το τέλος της ανθρωπότητας -παρά τις τεράστιες καταστροφές και απώλειες σε ανθρώπινες ζωές-, αλλά αντίθετα το τέλος του συστήματός του και τον τελικό θρίαμβο του σοσιαλισμού-κομμουνισμού. Και είναι ακριβώς γι’ αυτό που το κύριο τωρινό καθήκον της ανθρωπότητας και της επαναστατικής, κομμουνιστικής, σοσιαλιστικής, αριστερής ριζοσπαστικής, οικολογικής κι εξωκοινοβουλευτικής πρωτοπορίας της είναι να δράσει έτσι ώστε «να είναι όσο το δυνατό λιγότερα τα δεινά της ανθρωπότητας από τον παγκόσμιο ατομικό πόλεμο» (Χ. Ποσάδας). Κι όπως σε όλες τις περιπτώσεις, όπως στην ιατρική, η «Πρόληψη» είναι πολύ πιο αποδοτική γι’ αυτή τη σωτηρία της ανθρωπότητας, μέσα από έναν «Προληπτικό Πόλεμο» (Χ. Ποσάδας) επαναστατικό αντιιμπεριαλιστικό-αντικαπιταλιστικό, με όλα τα μέσα, οικονομικά, κοινωνικά, πολιτικά, πολιτιστικά και ηθικά κι όπου, όταν κι όπως χρειαστεί και μπορέσει στρατιωτικά, ενάντια στη στρατιωτική πολεμική και ναζιφασιστική βάση και δράση του ιμπεριαλισμού.
Ο ιμπεριαλιστικός καπιταλισμός προετοιμάζει τον ατομικό πόλεμο μέσα στις πιο βαθιές κι εκτεταμένες κρίσεις αποσύνθεσής του, αλλά ακριβώς γι’ αυτό, «δεν μπορεί να τον κάνει όταν, όπου και όπως θέλει» (Χ. Ποσάδας), έχοντας χάσει κάθε φορά και περισσότερο, μέχρι και οριστικά, την πρωτοβουλία των κινήσεων στην ιστορία. Η πορεία προς αυτό τον πόλεμο καθορίζεται πλέον από την αντιιμπεριαλιστική-αντικαπιταλιστική, μοναδικά «σωστή πλευρά της ιστορίας», ενάντια στην εγκληματική, ιμπεριαλιστική-καπιταλιστική, πολεμική και ναζιφασιστική πλευρά. Κάθε μέρα και κάθε ώρα περισσότερο είναι αυτό που γεμίζει αισιοδοξία τις μάζες όλου του κόσμου, ακόμα και των ιμπεριαλιστικών κρατών ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ-AUKUS, όσο αφορά τη σίγουρη επιβίωση, σωτηρία, διαρκή ανάπτυξη, πρόοδο και ειρήνη, παρά κι ενάντια, κατά τη διάρκεια και μετά τον ατομικό πόλεμο.
Οι μάζες όλου του κόσμου βλέπουν μπροστά στα μάτια τους ότι από τη μια πλευρά: ο Τραμπ, παρόλο που είναι ένας από τους γνήσιους αντιπρόσωπους του ιμπεριαλιστικού πολέμου και ναζιφασισμού, εξαντλεί -προς το παρόν βέβαια- τους παληκαρισμούς τους κύρια ενάντια σε καπιταλιστικά κράτη, ακόμα και ιμπεριαλιστικά, συμμάχους του! Ταυτόχρονα, το ίδιο το Ρεπουμπλικανικό κόμμα του Τραμπ φτάνει μέχρι και τον εμφύλιο πόλεμο απέναντι στο Δημοκρατικό κόμμα του Μπάιντεν, όταν και τα δύο αντιπροσωπεύουν αυτόν τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και ναζιφασισμό. Επίσης ένας από τους κύριους εχθρούς της ανά τον κόσμο δεξιάς είναι η ακροδεξιά, παρόλο που και οι δύο είναι γέννημα θρέμμα του ίδιου ιμπεριαλιστικού-καπιταλιστικού συστήματος, του πολέμου και ναζιφασισμού του. Και ταυτόχρονα, τομείς αυτής της ακροδεξιάς «τραβάνε» προς την πλευρά της Ρωσίας, παρόλο που αυτή -σωστά- αντιμετωπίζει στρατιωτικά τη ναζιφασιστική και πολεμική ακροδεξιά ομοϊδεάτισσά της, αυτή της Ουκρανίας! Είναι -προσωρινοί- λιποτάκτες του στρατοπέδου τους προς την άλλη πλευρά των χαρακωμάτων, των σωστών, όπου όμως αρνούνται -οι λαοί- να τους δεχτούν, γιατί δεν ξεγελιούνται και ξέρουν ότι την κρίσιμη στιγμή θα ξαναγυρίσουν στο δικό τους εγκληματικό στρατόπεδο, αφού προηγούμενα θα προσπαθήσουν να στηρίξουν τις διεφθαρμένες φιλοκαπιταλιστικές γραφειοκρατίες του λαϊκού κι επαναστατικού στρατοπέδου.
Κι από την άλλη αυτή πλευρά, αυτού του εργατικού, λαϊκού κι επαναστατικού στρατοπέδου τί συμβαίνει αντίθετα; έχοντας ο κόσμος ήδη συνεχώς επεκτεινόμενες κατακτήσεις οικονομικές, κοινωνικές, πολιτικές, πολιτιστικές, οργανωτικές -συνδικάτα, κόμματα της κομμουνιστικής, σοσιαλιστικής, αριστερής ριζοσπαστικής, οικολογικής κι εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, όργανα άμεσης δημοκρατίας και αλληλεγγύης παντού-, Αντιιμπεριαλιστικά και Αντικαπιταλιστικά Μέτωπα, με Κέντρο όλης αυτής της «σωστής πλευράς της ιστορίας» την Κίνα και τη Ρωσία -παντού και πάντα παρά κι ενάντια στην όπου δη αντεπαναστατική και φιλοκαπιταλιστική-φιλοϊμπεριαλιστική γραφειοκρατία-, αυτός ο κόσμος προετοιμάζει και οικοδομεί από τώρα το «νέο, εφικτό κόσμο, το σοσιαλιστικό-κομμουνιστικό» και πολύ πιο γρήγορα και άμεσα κατά τη διάρκεια και μετά τον Γ΄ Παγκόσμιο Ατομικό Πόλεμο. Μετατρέποντας από τώρα -με τη μορφή των γιγάντιων αντιιμπεριαλιστικών μπούμερανγκ- και μετά, μέχρι την τελική νίκη, τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και ναζιφασισμό σε Σοσιαλιστική Επανάσταση και Διαρκή Πρόοδο, Άμεση, Εργατική-Λαϊκή Δημοκρατία και Ειρήνη σ’ όλο τον κόσμο. Είναι στα πλαίσια αυτού του Επαναστατικού «Προληπτικού Πολέμου» που η Επαναστατική Πρωτοπορία όλων των τάσεων και τα Πολιτικά Κόμματα και Οργανώσεις της, οι Συνδικαλιστικές, Κοινωνικές, Πολιτιστικές Οργανώσεις της και τα Μέτωπά τους, πρέπει επειγόντως ν’ απευθύνουν εκκλήσεις κάθε μέρα και κάθε ώρα προς τις μάζες όλου του κόσμου και κύρια στις χώρες κέντρα του ιμπεριαλιστικού πολέμου και ναζιφασισμού, για την ανατροπή του διεφθαρμένου, εγκληματικού και βάρβαρου καθεστώτος τους και των κυβερνήσεων που το αντιπροσωπεύουν και το υπηρετούν και για την οικοδόμηση Επαναστατικών κι Εργατικών Κρατών, στο δρόμο προς το σοσιαλισμό-κομμουνισμό.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)