ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΜΕΝΗ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΜΟΝΟΠΩΛΙΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟΥ ΤΩΝ ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ, ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΚΑΙ ΤΟ ΝΑΖΙΦΑΣΙΣΜΟ ΤΟΥΣ, ΝΑ ΕΠΕΚΤΑΘΕΙ, Ν’ ΑΝΥΨΩΘΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΠΡΟΧΩΡΗΣΕΙ ΣΤΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ-ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΜΕΝΗ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΤΟΥ ΚΑΙ Η ΔΙΑΡΚΗΣ ΑΜΕΣΗ (ΣΟΒΙΕΤΙΚΗ) ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΕΙΡΗΝΗ ΚΑΙ ΠΡΟΟΔΟΣ
Η «ΑΝΤΙΚΟΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΒΔΟΜΑΔΑ» ΤΟΥ ΤΡΑΜΠ, ΑΠΟΔΕΙΧΝΕΙ ΟΤΙ Ο ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΜΕΣΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ
Η παγκοσμιοποιημένη, εδώ και πάνω από έναν αιώνα, δικτατορία των μονοπωλίων, του χρηματιστικού κεφαλαίου τους, του ιμπεριαλιστικού καπιταλισμού, του πολέμου και του ναζιφασισμού του, επέβαλε το 1967 τη στρατιωτική δικτατορία, για να «σώσει την Ελλάδα από τον κομμουνισμό». Το 1973, η στρατιωτική χούντα, για να σώσει τον εαυτό της, αφού αυτός ο ιμπεριαλιστικός καπιταλισμός, των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΟΚ, μέσα από την ολοκληρωτική κρίση αποσύνθεσης δεν είχε να της δώσει τίποτα, σ’ αυτήν και στη χώρα, παρά μόνο φασισμό και πόλεμο, στράφηκε, ακόμα κι αυτή η χούντα, προς τον «κομμουνισμό» των Εργατικών Κρατών («Κομμουνιστικών», γιατί στην εξουσία βρίσκονταν Κομμουνιστικά Κόμματα) και κύρια προς τη Λαϊκή Κίνα του Μάο Τσε Τουνγκ!!!
Η εξέγερση των φοιτητών και του ελληνικού λαού το Νοέμβρη του ίδιου έτους, 1973, έκφραζε από τη μεριά τους και όλης της χώρας, όχι μόνο την αντιδικτατορική, αντιφασιστική αντιιμπεριαλιστική τους ωρίμανση και θέληση, αλλά και τη σοσιαλιστική-κομμουνιστική. Εκτός των άλλων γιατί οι οργανώσεις -και κύρια οι κοινωνικές βάσεις τους, αυθόρμητα- της κοινοβουλευτικής και της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς, ήταν στην ηγεσία της εξέγερσης και είχαν σίγουρα σοσιαλιστικό-κομμουνιστικό προσανατολισμό, στόχους και άμεσα συνθήματα: «Κάτω η χούντα, έξω οι ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΟΚ, Ανεξαρτησία, Λαϊκή Κυριαρχία, Λαϊκή Εξουσία». Έτοιμες να δώσουν έτσι, σε περιεχόμενο και συγκεκριμένη μορφή, αντιιμπεριαλιστική και σοσιαλιστική-κομμουνιστική διέξοδο στη χώρα, χρησιμοποιώντας με κάθε τρόπο το «άνοιγμα της χούντας στη δημοκρατία» και στα Εργατικά Κράτη. Αλλά όπως ήταν και είναι φανερό, πάντα μια τέτοια διέξοδος, απαιτεί την ύπαρξη μιας επαναστατικής, σοσιαλιστικής και κομμουνιστικής πολιτικής ηγεσίας, που, ώριμα και με συνέπεια κι αυτή, ν’ ανταποκρίνεται στην ωρίμανση και τη θέληση του λαού. Κι αυτό αποδείχτηκε ότι δεν υπήρχε.